On the Basis of Sex (2018)

Vanaf 3 januari 2019 in de bioscoop (eOne)

In de veel geprezen documentaire RBG maakten we kennis met de échte Ruth Bader Ginsburg, het enige vrouwelijke lid van het Hooggerechtshof in de VS, die naam maakte als de vrouw die verantwoordelijk was voor het begin van het einde van wetgeving die discriminatie op grond van geslacht rechtvaardigde. Ginsburg verschijnt nog even aan het einde van deze biografie die zich richt op een rechtszaak die ze aanspande namens Charles Moritz [Chris Mulkey, vooral bekend uit Twin Peaks], een ongehuwde man die de zorg voor zijn moeder op zich nam en daarvoor een verpleegster huurde. Moritz dacht die loonkosten af te kunnen trekken van zijn belastbaar inkomen, maar het Federale Gerechtshof veroordeelde hem, uitsluitend omdat hij een man was.

De uitkomst van de rechtszaak is van tevoren al duidelijk en scenarist , tevens neefje van Gainsburg, Daniel Stiepleman richt zich dan ook op twee basiselementen: de zoektocht naar een passende juridische invalshoek en de sleutelrol die haar echtgenoot (en advocaat gespecialiseerd in belastingwetgeving ) Martin [Armie Hammer] en haar eigenzinnige dochter [Cailee Spainey].

Het is al lastig genoeg om vrij complexe juridische procedures op een begrijpelijke en onderhoudende manier te vertalen naar het witte doek, maar onder de regie van Mimi Leder slaagt "On The Basis Of Sex" daar uitstekend in. Jones en Hammer zijn uitstekend in de hoofdrollen. Kathy Bates is perfect als Dorothy Kenyon, één van de vrouwen die Gainsburg voorging in de strijd tegen discriminatie op basis van geslacht. Een voorbeeldig gemaakte biografie over een cruciaal moment in de moderne geschiedenis van de Verenigde Staten.

Hij leek me inderdaad al niks aan. Bijzonder vervelende trailer, die ook nog eens grijsgedraaid wordt bij Pathé.

Ik geef voordeel van de twijfel. RBG klaarliggen, die trekt me wel meer. Dit oogt wat standaard en Hollywood, maar de feelings met het onderwerp in huize Milton is wel aanwezig.

Sterke biopic over getalenteerd juriste Ruth Ginsburg, die uit overtuiging en uit persoonlijke ergernis een begin maakt met het uitbannen van seksediscriminatie in de Amerikaanse grondwet. Het begin van een glanzende carrière die haar tot een plaats in het Hooggerechtshof brengt.

Zeker geen langdradige juridische zwetserijen in rechtszalen en gaapbarende haarkloverijen, maar een vlot, onderhoudend en interessant verhaal.

Aanrader.

Mooi verhaal, maar Hollywoodiaans verfilmd. Onderhoudend. Jammer van de talloze clichés.

Onderhoudende film maar weet genoeg te boeien. Het begin is nogal afgeraffeld omdat het halve universiteitsleven in 30 minuten moet worden gestopt. Voorbeeld: om aan te tonen dat Ginsburg hard ervoor leert zien we haar een keer nog 's avonds aan tafel zitten typen. Alsof de makers dachten: zo, dat is ook weer afgevinkt, volgende scène! Vergelijk dat met de passie die in pakweg een Black Swan zit. En zelfs als het dat niveau niet haalt is dit wel hel simplistisch.

Daarna zakt de film in tempo en komt wordt er stil gestaan bij 1 zaak. Dat is al stukken beter omdat je vanzelf de persoon Ginsburg zo leert kennen zonder dat het afgeraffeld wordt. Af en toe is het wel een film van te veel grootse gebaren en zeker Jones vind ik niet de fijnste actrice die nogal theatraal acteert. Dan vind ik Hammer een veel fijner acteur die vanuit een natuurlijke houding acteert en dat valt minder op en komt harder aan. Qua aankleding is het allemaal dik in orde en hoewel niet diepgravend is de film op momenten inhoudelijk interessant, zeker als het op juridische punten aankomt. Wel mooi om aan het eind de echte Ginsburg nog even de trap op te zien lopen. 3,0*.

Moralistisch misbakseltje van Mimi Leder.

Truttiger worden ze niet gemaakt.

Oei oei

Zeg het ze, de grunt.

Ik ga er zaterdag trouwens waarschijnlijk heen, John Milton, dus mochten jullie nog zin/tijd hebben. Dubbeltje met Hummingbird.

Een film maken over de strijd om gelijke rechten tussen mannen en vrouwen lijkt op zich een nobel streven

maar na een half uur naar deze film gekeken te hebben wist ik al waar de framing op gefocused was

Vrouw gaat naar harvard law school en word natuurlijk gediscrimineerd om haar vrouw zijn ( ze word niet meteen serieus genomen , genegeerd als ze haar hand opsteekt , moet een reden geven waarom ze kiest voor deze studie .

En daar houden de cliche's niet op , natuurlijk is ze de beste van haar klas maar komt ze vervolgens niet aan de bak als advocaat ja tuurlijk discriminatie .

Hoe vaak hebben we deze framing al niet eerder gezien , de vrouw superslim kan alles ( ze volgt zelfs 2 classes want haar man word ziek en ze doet zijn opleiding er nog effe bij terwijl ze ook nog een baby hebben ) .

Hierna gaat ze dan maar voor de klas staan en het thema : gelijke rechten tussen mannen en vrouwen ljikt het algemene onderwerp van de film te zijn , maar de eerste scene behandeld dan een oude zaak waarin een vrouw haar overspelige man doodslaat met een honkbalknuppel .

De focus van de discussie gaat dan over hoe zij gediscrimineerd word in haar strafzaak omdat er in de jury alleen mannen zaten .

Als het thema werkelijk zou zijn : gelijke rechten tussen mannen en vrouwen zou de vraag dan niet moeten zijn hier : waarom krijgen vrouwen altijd veel lagere straffen dan mannen bij dezelfde misdaad

Maar nee natuurlijk niet de framing moet altijd zijn ( vrouwen worden gediscrimineerd) en de mannen

vooral de oude hebben schuld daaraan .

Hollywood levert weer eens een knap staaltje manipulatie af en verteld een heel eenzijdig verhaal puur vanuit het vrouwelijk perspectief ( al lijkt dat op zich niet zo ) maar het vergeet te zeggen : gelijke rechten heeft als gevolg ook gelijke verantwoordelijkheden en als je kijkt naar de huidige staat van

legal rights anno nu dan hebben vrouwen alle rechten en mannen alleen maar plichten .

Rechtbankdrama’s zijn doorgaans spekje voor mijn bekje. Dat geldt mutatis mutandis over voor biopics over mensen, die in de geschiedenis voor een beslissende koerswijziging hebben gezorgd. Omdat ik de Amerikaanse politiek en dus ook het reilen en zeilen van het Amerikaanse hooggerechtshof via internet al jaren op de voet probeer te volgen, was ik uiteraard zeer geïnteresseerd in deze biopic over Ruth Bader Ginsburg, een uitermate markant lid van dit hoogste rechtscollege.

De film biedt een fascinerend inkijkje in de opkomst en doorbraak van de opperrechter als advocate —een glansrol van lookalike Felicity Jones— voor gelijke rechten van mannen en vrouwen. Ik ben in de beoordeling van deze film misschien te politiek gekleurd, maar mag ik? Ik heb hier met volle teugen van genoten. Naar mijn mening niet alleen een bijzonder onderhoudende, maar ook een zeer informatieve film. Een waardig eerbetoon aan de frêle RBG (inmiddels 86 jaar oud), die op het einde van de film zelf ook nog kort in beeld komt.

Een prima cast maar het verhaal valt wat tegen. Hoewel het hier een waargebeurde en best belangrijke gebeurtenis betreft weet het verhaal me niet echt te grijpen. Sterker nog, grote stukken vond ik ronduit saai. Aan de cast heeft het niet gelegen want die speelt gewoon goed, maar het onderwerp sprak me niet genoeg aan. Bovendien duurt het allemaal te lang en gebeurt er in mijn optiek niet veel spannends. Dankzij de cast toch een nipte 3 sterren, maar wel met de hakken over de sloot.

Uitstekende film die nergens verveeld en realistisch overkomt ook is de film mooi geschoten en is het tijdsbeeld goed weergegeven.

Goeie film over een vrouw die rechten gaat studeren in een tijd waarin weinig vrouwen dat gegund is. Een biopic over een vrouw die een belangrijk aandeel vormde in de strijd voor gelijke rechten voor vrouwen. Absoluut onderhoudend, maar het is allemaal wat veilig en daarmee ook voorspelbaar. Genoeg goeie scenes en een uitstekende rol van Felicity Jones. Net geen 4.0 sterren.

Zeer onderhoudende film!

Wat een saaie film, zeg! Oef, ik bleef bijna niet wakker...

Op zich een heel interessant gegeven, natuurlijk. Maar dan mag het menselijke wat meer in balans worden getrokken met het juridische getouwtrek. Ik mis het drama...

Waar gebeurd, altijd een pluspunt voor mij.

En het is ook een goede film met een puike hoofdrolspeelster.

Het verhaal is weer typisch Amerikaans al zal dit ook wel in andere landen een onderwerp van gesprek zijn geweest destijds (en op sommige zaken wellicht nog) de discriminatie op gebied van de seks, het uitsluiten van mannen een vrouwen in de verschillende werkkeuzes.

Tijdens de bijna 2 uur durende film wordt je geconfronteerd hoe ridicuul sommige wetten zijn tegenover vrouwen én mannen !!

Ruth Bader Ginsburg heeft haar ganse leven opgeofferd om die ongelijkheid te bestrijden, en ze wordt hier dus perfect neergezet door Felicity Jones.

Prima film die je zeker moet gezien hebben, je moet wel houden van rechtbankdrama's met veel dialogen. Het is zeker geen actieprent !!

Het is altijd wel interessant om een einzelgänger het te zien opnemen tegen een gevestigde orde zoals het Amerikaanse rechtssysteem dat geschreven is door en voor mannen. Als luis in de pels trekt Ruth Bader Ginsburg ten strijde om gelijke rechten af te dwingen voor vrouwen.

Mooie rol overigens van Felicity Jones die mooi gestalte geeft aan haar personage. En ook steeds fijn om Kathy Bates te mogen zien, hoe klein de rol ook is. Onderhoudende film ook die makkelijk door te komen is. Misschien inderdaad iets te braaf. Er mocht gerust wat meer spanning en pit inzitten. De drive die ik wel zag in het personage zag ik te weinig terugkomen in de film als geheel.

Interessant was ook de blik op de studiecarrière van Ginsburg en de poging om aan de slag te gaan als advocaat. Als professor vindt ze dan toch haar gading door studenten te onderwijzen over genderdiscriminatie. Leuk allemaal, maar niet memorabel. Degelijk zonder meer.

Lid Hooggerechtshof VS Ruth Bader Ginsburg overleden | NOS

Goede onderhoudende film. Vroeger dacht de mensheid duidelijk anders over bepaalde dingen, maar het leven was ook anders georganiseerd. De man was de kostwinner en de vrouw zorgde voor het huishouden. Dat is tegenwoordig al bijna onmogelijk geworden. Het leven is in verhouding veel duurder maar vooral vastgoed is veel duurder geworden tov wat iemand verdiend. Tegenwoordig maken veel vrouwen eveneens carrière en waarom niet. Na verloop van tijd verandert het gedachtegoed van mensen.

Soit, de film gaat dus over Mrs. Ginsburg die een belangrijke rol vervult in de strijd om vrouwelijke evenwaardigheid. Felicity Jones doet dat zeer goed met een prachtig slotbetoog. De film mist misschien iets teveel een lach en een traan maar misschien is deze manier van verfilmen het meest oprecht. Interessant om eens gezien te hebben.

Armie Hammer...... dat kan dan nog wat worden.

Vreemd. Ruth Bader Ginsburg staat bekend als een van de meest prominente voorvechters van vrouwenrechten. Reeds in de eerste minuten van ‘On the basis of sex’ – de intro capteert het Disney-sfeertje van de film eigenlijk helemaal – wordt haar personage echter geportretteerd als meisjesachtig, onzeker, overdonderd, kortom een knullige doorzetter. Is dat niet exact het heersende cliché over slimme meiden die opboksen tegen de dikwijls onzichtbare beperkingen van een mannenwereld? Kortom wordt Ginsburg hier niet neergezet als een plaatje, als het aantrekkelijke poppetje waar ze levenslang tegen ten strijde is getrokken?

Gaandeweg wordt Felicity Jones wakker uit haar bordkartonnen stereotiep, en Armie Hammer bewijst nog maar eens wat voor een geweldig acteur hij is. De regie van Mimi Leder is dan weer onverdraaglijk zeemzoet, al blijft het verhaal op zich interessant om volgen. Ik heb zo’n vermoeden dat ‘RBG’ aanbeveling verdient boven de belegen smakende Hollywoodiaanse saus van ‘On the basis of sex’. Tanden poetsen, jongens & meisjes!

2,25*