Everything, Everything (2017)

Een goed-gevoel film —vooral dankzij het innemende rol van Amandla Stenberg— totdat de aap uit de mouw komt. Een groot manco is dat het waarom slechts terloops voorbij komt. Al met al heb ik uiteindelijk ambivalente gevoelens overgehouden aan deze ietwat zielige tienerromance.

Deze ook eens geprobeerd en vond hem niet mis. De speelduur is goed, niet te lang en niet te kort en het verhaal weet ook te boeien.
De cast deed het ook prima, zeker de voor mij onbekende Amandla Stenberg kwam wel overtuigend over.
Leuk om eens gezien te hebben.

Niet helemaal geslaagd. Al ligt dat allerminst aan de sprankelende jonge actrice Amandla Stenberg, wiens vrolijkheid al vanaf de allereerste scène van het scherm spat en me meteen meenam in haar coming of age. Deze Maddy staat als dromerige en levenslustige jonge vrouw op het punt dat ze wil uitwaaieren, maar moeder Pauline (Anika Noni Rose) houdt haar kleine leventje keurig onder controle omwille van een ernstige auto-immuunziekte. Elk contact met de buitenwereld kan ertoe lijden dat ze besmet raakt met infecties waartegen haar immuunsysteem geen weerstand heeft. En dan is er natuurlijk net die leuke tienerjongen (Nick Robinson) voor wie ze het risico aandurft en misschien zelfs die levensgevaarlijke sprong in het diepe waagt. Het probleem aan 'Everything, Everything' (2017) is dat de chronische ziekte SCID (in het Nederlands: ernstig gecombineerde immuunstoornis) bijzaak is in een romantische sprookjesvertelling. Naar het einde toe krijgt de film zelfs een wat bittere nasmaak als het verhaal wendingen neemt die laten zien dat de makers nooit van zins zijn geweest om de waarheidsgetrouwe ervaringen van een patiënte uit te beelden. Waarom dan toch een verhaal vertellen rond zo'n specifieke medische stoornis!? Desalniettemin is de Stenberg een jonge actrice die deze hele film draagt en ik hoop dat dit niemendalletje haar sprong gaat zijn richting interessantere filmrollen. En echt niet alleen door mijn eigen puberale film crush!

Ik hou wel van een mooie romantische film.
Maar dit......
Traag , mierzoete film.
Nogal onrealistisch.
17 jaar opgesloten in een kamer om virus en bacterie buiten te houden.
Maar als opstandige verliefde puber er tussen uit piepen met haar buurjongen en vervolgens van een rif de zee in springen.
Waar heeft ze in godsnaam zwemmen geleerd. ?

Ik vond het een mooie film. Mooi verhaal. De film raakt vooral op het einde. Ook leuk uitgekozen nummers.

Steriel wit en glas omringen deze girl in the bubble. Ze leeft onder een glazen stolp. Haar kennis van de buitenwereld haalt ze uit boeken en van het internet. Op de muur staan getekende planten; door het glas ziet ze echte planten. Wat een contrast met de onderwaterbeelden van exotische planten en vissen in Hawaï. Daar lijkt ze voor het eerste echt te leven, maar tegelijk dreigt ze erdoor te sterven. Het verhaal is goed opgebouwd, met twee grote plotwendingen. Eerst vraag je je af of ze niet overbeschermd wordt, dan vrees je dat ze zal sterven, dan komt de verrassende ontknoping.

Om de chatsessies visueel interessant te maken, hebben ze er fantasiebeelden in verwerkt. Dan komt het beeldje van de astronaut tot leven en belanden ze in een ingebeelde realiteit. Amandla Stenberg valt opnieuw op als jong talent. Met haar zachte ogen en brede glimlach straalt ze optimisme uit. Dit is bedoeld voor adolescenten maar genietbaar voor alle leeftijden.

Haha moet altijd lachen om sommigen die een hele samenvatting geven van de film, terwijl de omschrijving letterlijk altijd een paar regels erboven door Moviemeter zelf wordt gegeven ? Like we don't already know ?
Maar goed, wat een puberale, onrealistische bout film zeg. Zelfs al zou het een film betreffen over SCID, is het alsnog niet reëel dat zo'n patiënt jarenlang opgesloten zou moeten zitten. Daarom was het "plot" dan ook érruug voorspelbaar. Ik voel me als volwassene ook een beetje te slim om zo'n tienerfilm te kijken, maar er was niks anders op.
Het acteerwerk tja, kan weinig misgaan he als je als 17 jarig meisje een 17 jarig meisje moet spelen ?
Ik vond het tijdverspilling.

Zoals 'Dievegge' zegt is dit een film voor adolescenten, maar genietbaar voor alle leeftijden. Ik kan dit helemaal bijtreden. Is het niet de moeder van Maddy die haar dochter té fel beschermt?
Maddy wordt 18 en heeft nog nooit de oceaan gezien. Ze is verliefd geworden op buurjongen Olly, maar kan hem niet aanraken, laat staan zoenen. Hoe ga je daarmee om? Hou je dat vol?
Het verhaal brengt ons tenslotte enkele verrassingen en een aanvaardbaar slot. Heel even heb ik gedacht: "Dit duurt te lang … ", maar het vervolg nam me al snel weer mee.
Ja, Amandla Stenberg verovert met haar mooie lach wellicht nog meer harten dan het mijne.
De film is geen topper, wel een feel good film die toch het bekijken waard is. Het slot zet je tenslotte ook aan het denken … Veel hangt natuurlijk af van je ingesteldheid en dan moet ik toegeven (graag) dat ik romantiek wel kan waarderen, zolang het niet te stroperig wordt. (De realiteit is dikwijls al hard genoeg.)
Té slim ben je nooit..

Vorig jaar eigenlijk een identieke film Midnight Sun (2018) gezien qua inhoud en uitwerking, behalve dan naar het einde toe. Midnight Sun vond ik toch wat beter dan deze. Nochtans was Everything, Everything (2017) eerder. De film is aardig, vooral door de warme rol van Amandla Stenberg....maar ik verkies toch Midnight Sun die gewoon een betere uitwerking heeft naar het einde toe en niet voor de gemakkelijke weg kiest. 6/10

Kan inderdaad niet tippen aan Midnight Sun die vooral veel sterker eindigt. Ook de muziek is daar vooral origineler. Ik denk dat de chemie in Midnight Sun ook nog iets sterker is als hier, misschien ligt dat vooral aan het script. De relatie met de ouder lijkt min of meer hetzelfde maar draait wat anders uit. In deze film maakt de moeder de foute keuze, ze is egoïstisch en te beschermend tov haar dochter.

Prima film maar wist me nergens écht mee te slepen of te raken. Volgens mij de eerste film met Amandla Stenberg die ik zie, maar wel een knappe vrouw, al speelt ze ook mee in The Hunger Games en Colombiana. Allebei te lang geleden gezien om me haar te herinneren. Ze acteert heel naturel in de prent en is een goede match met Nick Robinson. Misschien nog eens iets met haar kijken binnenkort. Where Hands Touch had misschien een betere keuze geweest om toch wat referentie te hebben naar de oorlog en D-Day vandaag op 6 juni.

Twee tieners met een mooi uiterlijk die elkaar daarom aantrekkelijk vinden. En als ze er uitgezien had als Christina Ricci in Penelope. Zou het dan ook liefde zijn?