Mute (2018)

Wat een onsamenhangend rommeltje is deze veel, erg onduidelijk wat elk personage nou heeft te betekenen. Een verhaal die duidelijk niet weet welke kant het op wil gaan.

Lang niet zo slecht als de meeste recensies doen vermoeden, maar het is wel een erg onsamenhangend geheel. Ook de storyline met de pedofiel was erg overbodig. Visueel erg fraai en het wereldje was ook tof, maar er had wel meer ingezeten. Desondanks wel een voldoende nog.

Ik begrijp niet dat hij zo slecht wordt beoordeeld hier.. Het was geen meesterwerk maar wel leuk om naar de kijken! Ik bedoel, alleen al om naar Alexander Skarsgard te kijken... Maar los daar van. Prima film om een keer gezien te hebben.

Het is en blijft wel een Netflix productie. De series zijn goed maar de films vallen altijd tegen.

Tegenvaller van regisseur Duncan Jones, dit trage en vooral vage SF-drama. Prima cast en technisch steekt alles fraai in elkaar, maar inhoudelijk valt er weinig te beleven. Gelukkig is de tweede helft van de film een stuk beter en werkt één en ander toe naar een redelijk spannende en bevredigende finale, maar hier had zeker meer ingezeten. De connectie met de debuutfilm van Jones, Moon, is zo subtiel dat je 'm mist als je even met je ogen knippert.

Leuk!

Het is inmiddels al acht jaar geleden dat ik Moon heb gezien. Source Code en Warcraft ontgingen mij echter... Maar deze titel sprak me aan. Helaas is dit een Netflix titel die waarschijnlijk geen officiële release gaat krijgen. Ik blijf dat opmerkelijk vinden en dat geval heb ik ook met Annihilation... Miljoenen dollars word erin gestoken, maar wat krijgt het slechts? Een stream-releasje op internet en thats it.

Ook opmerkelijk dat deze film ondergewaardeerd word. Ik vond deze zelfs nog beter dan de nieuwe Blade Runner... Zeker als het gaat om de tempo, creativiteit en spanning. De film vind plaats in een futuristisch Berlijn en we observeren de doofstomme Leo. Alles begint een beetje als een romantische film en draait om zijn verliefdheid voor Naadirah... (volgens mij is de regisseur hierbij geïnspireerd geraakt door de strip Lady in Blue van Bilal) Maar blijkbaar hangen er teveel haken en ogen aan deze vrouw en op een dag is ze verdwenen. Obsessief gaat Leo een zoektocht van start door Berlijn en dat levert toch wel vele onvergetelijke momenten los. Vooral wanneer er een kat en muis spel begint tussen hem en een georganiseerde misdaad... Bijna net zo maf als een cast van Tarantino... Voornamelijk Cactus Bill was zo'n typische stereotype schurk met een opmerkelijk straaltje eigenzinnigheid... Of dan zijn partner Duck, met zijn seksuele obsessie voor kleine meisjes dat steeds verder gaat. Die maffe Rus Akim en zijn forse Duitse bodyguard... Ja, sommige Amerikaanse acteurs zien er hier ook typisch Duits uit met die blonde kapsels. Ook Luba, die genetische nicht was ook zo uit een stripboek weggelopen.

Ja, je leest het. Berlijn in de toekomst. Klaarblijkelijk heeft het zijn eigen identiteit nog steeds niet verloren, want overal kom je nog altijd de figuren tegen met vreemde kapsels, eigenschappen en zelfs nog meer... Echter zou je ook zo zeggen dat Mute erg lonkt naar de SF films uit de jaren 80 en 90. Ook de stad zelf is erg fraai weergeven... de typische volksbuurten, eettentjes, U-bahn logo's, oudheid (die Mercedes Benz) in combinatie met de massale wolkenkrabbers, flitstreinen en wolkenkrabbers en futuristische technoclubs. Erg fraai allemaal. Wel opmerkelijk dat Duncan Jones is vergeten de Fernsehtrum op de achtergrond mee te tellen. En Alexander Skarsgard was gewoon cool.

De overeenkomst met Moon zag ik echter niet. Of zat Leo tijdens die wilde autorit nou daadwerkelijk de hele tijd naar die maan te staren? En waarom? Al is het ook alweer jaren geleden dat ik Moon heb gezien.

Ik heb ervan genoten.

4,0*

Sam Rockwell (en zijn klonen) verschijnt in de film ergens op een televisiescherm in wat lijkt op een soort hoorzitting. Is inderdaad een leuk toegevoegd detail.

Leuke futuristische crime-thriller, al had ik er ondanks de wisselende kritieken ergens wat meer van verwacht.

Door een enerverend laatste half uurtje lijkt het misschien nog wat, maar alles bij elkaar zeer teleurstellend sciencefiction avontuur. Bij momenten duikt er plotseling een fraai futuristisch decor op welk doet denken aan iets als Blade Runner 2.0, maar als je dan bedenkt dat dit eigenlijk een beeld van Berlijn in de nabije toekomst moet voorstellen besef je hoe ongemotiveerd dit project tot stand is gekomen want eigenlijk lijkt dit in niets op de Duitse hoofdstad. Berlijn is iets meer dan een muur vol graffiti heer Jones! Zelfde desinteresse blijkt uit de slappe vertelling. Zo wazig als je je maar kunt voorstellen over een sympathieke gehandicapte(goede rol van Skarsgard) die zijn verdwenen vriendin probeert terug te vinden. Het spoor leidt naar een tweetal moorlustige chirurgen. Had men voor deze rol twee sterke, lugubere acteurs gecast dan was dat de film zeker ten goede gekomen, maar in plaats daarvan worden we opgezadeld met twee lachwekkende figuren, met wie je eerder medelijden krijgt dan dat ze je ook maar enigszins angst inboezemen. Na Mr. Kidd en Mr. Wint uit Diamonds Are Forever is dit toch wel het meest belachelijke schurken duo uit de filmgeschiedenis, lijkt me. Slecht werk van vooral komiek Paul Rudd die zich beter op Ant- Man 2 t/m 5 kan richten, alvorens hij het onverhoopt waagt nogmaals een booswicht neer te zetten. Erg matig dus, heb genoten van Source Code en Moon van dezelfde regisseur maar dit is zijn eerste serieuze mispeer.

Hmm, het valt dus niet mee. Aanvankelijk baalde ik ervan dat de nieuwe Duncan Jones vanwege Netflix biosloos blijft, maar nu vraag ik me af of hij de bios überhaupt zou hebben gehaald, met z’n straight to video-kwaliteit.

Onsamenhangend maar vooral oninteressant hoopje nikserigheid met hier en daar wat leuke beelden en een fijne mysterieuze soundtrack. Ik was blij toen de twee uur er eindelijk op zat. Zonder het verhaal echt te hebben meegekregen, maar ook zonder behoefte om die moeite erin te steken.

Jones-onwaardig. Of is Jones stiekem toch niet zo heel goed, met één (redelijk) goede film uit vier?

"This kind of thing hurts my reputation."

Als deze titel het zogenaamde magnum opus van Duncan Jones moet voorstellen, dan is hij flink op zijn bek gegaan. Vooral als je bedenkt dat hij hier al meer dan tien jaar mee bezig is geweest.

Het uitgangspunt van een man die sinds jongs af aan niet kan praten en op zoek gaat naar zijn verdwenen vriendin in een futuristisch Berlijn lijkt op zich nog interessant. Ondertussen volg je nog twee chirurgen die zo uit 'MASH' zijn weggelopen. Ogenschijnlijk heeft het weinig met elkaar te maken, maar gaandeweg kruisen beide partijen steeds elkaars paden.

Al gauw ontstaat er een kat-en-muisspel dat nauwelijks indruk kan maken. Daarvoor is het geheel simpelweg te onsamenhangend; als je hoofd- en bijzaak niet van elkaar kan onderscheiden, dan doe je echt iets fout. Met de gimmick van een stomme man wordt verder ook niets gedaan, met name omdat Alexander Skarsgård een matige prestatie aflevert. Met lege dialogen en rare fetisj ploetert men verder, maar het mag allemaal niet baten.

Het film noir sfeertje tegen een futuristisch Berlijn oogt in eerste instantie nog hoopvol, maar in feite is het gewoon kitsch. Het merendeel is een slap aftreksel van 'Blade Runner', gesteund door een nietszeggende score. Op een ironische manier past het wel bij deze film, gezien de tergende saaiheid en onbedoelde komische vormen die 'Mute' soms aanneemt.

Al met al een fikse miskleun die je gerust kan overslaan. Ik ben benieuwd of Jones zich hierna nog kan herpakken.

1,5 Sterren.

Allemaal vreemd. Een toekomst Berlijn en soms weer hedendaags. Een visie op een samenleving die niet helemaal van de grond komt in de film. Een wrang plot ebbend van links naar rechts over wat het nou wil.

Een film die een beetje tussen alles in probeert te manoeuvreren, maar geen duidelijkheid schept wat nou precies het doel is.

Het begon wat traag en verliep wat houterig naar mijn idee. Maar later werd hij toch iets vermakelijker.

Vond het wel een goede film.

Had er iemand de verwijzing naar A Clockwork Orange gezien?

Mute

Matig. Je moet van goeden huize komen wil je een film, met een hoofdrolspeler die niet kan praten, interessant houden. Skarsgard doet het uitstekend, maar hij wordt niet geholpen door het script en de andere acteurs. Alleen Seyneb Saleh doet het goed, maar na haar verdwijning gaat het bergafwaarts met de film. Daar kan zelfs de fraaie production design en cinematografie niets aan veranderen.

Scenario had best potentie, maar alle kansen om er wat van te maken worden door de kleurloze regie om zeep geholpen. Niet een personage, scene of zelfs shot maakt indruk. En waarom het verhaal zich zo nodig in een blade runner achtig decor moest afspelen, is mij totaal onduidelijk.

Morgen weer vergeten.

2,5

Prima filmpje hoor.

Audiovisueel erg tof gedaan en leuke personages (nou ja). Het verhaal is misschien ietswat aan de trage en magere kant, maar heb me er totaal niet aan gestoord. Ook grappig om te zien was die prachtige Mercedes in een toekomstige Berlijn, worden dan toch de milieu zones opgeheven..

Een cyberpunk Berlijn levert erg mooie plaatjes op, maar plot en personages doen geen recht aan de mooie vormgeving. Skarsgard speelt een oninteressant personage dat als gimmick heeft dat hij niet kan praten. Dit voegt apart genoeg maar weinig toe aan de film. Het vraagt ook veel van een acteur om een rol zonder spraak interessant te maken en dat is voor Skarsgard duidelijk teveel gevraagd. Ook niet best al die zwaar aangezette romantiek aan het begin, en de wereld in de film voelt onnodig klein omdat je bepaalde bijpersonages (stuk voor stuk dramatisch gespeeld) steeds weer terug ziet komen.

Dan verschuift de aandacht ineens wel heel veel na de door Rudd en Theroux gespeelde bijrollen, alleen dit is wel het betere deel van de film. Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met Rudd, maar hier vind ik een grote verrassing eigenlijk. Je zou denken dat hij totaal niet op zijn plaats is in deze film en anders kopje onder gaat doordat zijn rol veel te aangedikt is geschreven, maar hij maakt er echt nog wat van. En ook Theroux weet uit een te overdreven rol nog het meeste te halen. Helaas is ieder personage wel onsympathiek, en de film is veel te lang. 2.0*.

“Why the hell can't he talk anyway?

It's complicated.

It's his mother's fault.

He needs surgery.

It's against her beliefs.”

Gelukkig dat Alexander Skarsgård van nature niet een stemloos persoon is. Het zou nogal een vreemd zicht zijn geweest als hij in “The Legend of Tarzan” zo zou verschijnen. Al bengelend aan een liaan met zijn mond wijd opengesperd. Maar geen enkel geluid dat door de jungle snijdt zodanig dat iedereen die welbekende oerkreet zou horen. In “Mute” is hij wel zo’n persoon waar geen geluid uit komt. En dat vanwege een pijnlijke confrontatie met de propeller van een motorboot (veronderstel ik toch). Wat rest is dan wel een manspersoon met de gestalte van Tarzan en wiens communicatievermogen gelijkaardig is aan dat van Tarzan. Namelijk redelijk gebrekkig.

Als je de omkadering en de futuristische decors bekijkt dan verwacht je toch een degelijke Science-fiction. Het is dan ook gesitueerd in een fictierijke omgeving, namelijk het toekomstige Berlijn, dat je enorm veel doet terugdenken aan beelden uit “Blade Runner”. Er is enorm veel gebruik gemaakt van neonverlichting, holografische schermen, rondvliegende futuristische voertuigen en een veelvoud aan digitale automaten. Het is een schreeuwerige, luidruchtige grootstad geworden vol duistere figuren en praktijken. In deze stad is Leo (Alexander Skarsgård) barman van één of ander nachtclub waar ook zijn blauwharige vriendin Naadira (Seyneb Saleh) als dienster werkt. Een mysterieuze dame met een tot nu toe onuitgesproken geheim. En het moment dat ze dit geheim openbaar wilt maken, verdwijnt ze ineens. En dat is het moment voor Leo om zijn barman outfit aan de kapstok te hangen en zich als een futuristische, zwijgzame Sherlock op het speurderspad te begeven.

Verwacht je een "Blade Runner"-achtige SF met een op hol geslagen androïde of artificiële intelligente machines die de toekomstige maatschappij willen veroveren, dan zal je toch licht ontgoocheld zijn. Het uiteindelijke verhaal in “Mute” is niet meer dan een soort detectiveverhaal met enkele wel heel bizarre wendingen en kleurrijke figuren. De twee Amerikaanse artsen die Leo telkens tegen komt op zijn speurtocht, zijn wel een vreemd koppel. Zowel hun uiterlijk (zoals de walrussnor van Paul Rudd en zijn jaren 70 hemdjes) als hun roepnamen. Twee artsen die Cactus en Duck heten. Je zou je voor minder in je drinken verslikken. En dan werken deze twee chirurgen ook nog eens in een onhygiënische kelder waar ze leden van de maffia oplappen (om zo een paspoort te verkrijgen om Duitsland te verlaten). Ze lijken zo weggelopen te zijn uit een veldhospitaal tijdens de Vietnam oorlog. En dan wil ik het nog niet eens hebben over Duck’s (Justin Theroux) perverse eigenschap.

Om eerlijk te zijn vond ik de momenten waarin deze twee weirdos opdoken, de meest interessante. Enerzijds voelde het nogal komisch aan. Anderzijds was ook nogal controverse. Dat de verhaallijnen van deze twee geneeskundigen en dat van de op zoek zijnde Leo zich ergens treffen, was vanzelfsprekend. Maar uiteindelijk is dit eigenlijk het minst interessante van de hele film. Het is de omkadering en de manier waarop het in beeld werd gebracht dat het boeiend maakt. De enscenering en personages vormen een kleurrijk geheel. Het toekomstig prostitutienetwerk ziet er wel erg buitenwerelds uit als je de als geisha verkleedde figuur (met een uitgelopen make-up) ziet, in een bizar interieur waar twee robot (voorzien van extreem uitziende seksattributen) in een expliciete houding geëtaleerd zijn op het bed.

Ik vroeg me alleen af of al die verschillende stilistische ingrepen noodzakelijk waren. Waarom moest het hoofdpersonage stemloos zijn? Toch niet om de filmtitel te verantwoorden? En waarom dat futuristische? Toegegeven, als je dat gegeven laat vallen, dan blijft er niet echt veel meer over. En het meest negatieve is toch wel de tijdsduur. Dat zou niet veel uitmaken, als er tenminste veel te beleven viel. Ook al deden er redelijk wat bekenden mee (en geef toe,Tarzan en Ant-man in één film kan alleen maar voor vuurwerk zorgen), vond ik het toch maar een middelmatige film. Misschien probeert Duncan Jones, zoon van de artistiek begaafde David Bowie, koppig aan een eigenzinnig traject als regisseur te werken. En net zoals zijn vader zou dit wel eens in de toekomst vruchten kunnen afwerpen.

2.5*

Tegenvaller.

Vond het maar een stomme film (haha). Dat valt voornamelijk te wijten aan de dodelijke combinatie van weinig interessante momenten en de lange speelduur. Verder heeft de hoofdpersoon het vermogen om te spreken, verloren. Die hoofdpersoon wordt vertolkt door Skarsgård en hij is als acteur niet goed genoeg voor deze rol. Hij is voornamelijk beperkt tot boos kijken. Het is natuurlijk ontzettend lastig om alleen met je mimiek een twee uur durende film vol te acteren, dus het wordt hem niet kwalijk genomen.

Ook is het moeilijk om een dergelijk hoofdpersoon interessant te houden en schiet Jones weer tekort. Er wordt niets bijzonders gedaan met het gegeven dat de hoofdpersoon niet kan praten, dus hij is ook al gauw niet interessant meer.

Gelukkig zit de film vol met excentrieke personages die wél weten te boeien. Met name het chirurgenkoppel vond ik intrigerend. Ik vond daarbij wel dat het pedofielenverhaal kant noch wal raakte.

Wat ik dusdanig onrealistisch vond dat het mij mateloos irriteerde, is dat de hoofdpersoon totaal niet heeft leren leven met zijn beperking. Zeker in een toekomstwereld waarin je digitaal jouw gesproken taal direct kan vertalen naar een andere taal, moet het zeker mogelijk zijn om gewoon woorden te typen die dan uitgesproken worden.

Die toekomstwereld zag er trouwens erg fraai uit, maar vond het niet denderend veel toevoegen. Qua verhaallijn blijft het uiteindelijk slechts een muffe detectivefilm.

2*

Wat een rommel. Het verhaal is geschreven tijdens het gebruik van een kilo LSD. Vreselijk. Wat een warboel. Een original Netflix-flopfilm.

Redelijk ietwat verwarrende onsamenhangende film. Boeide toch nog enigszins. Op zich een goed verhaal, S.F had ook weggelaten kunnen worden. Amish en S.F blijft voor mij onduidelijk wat hier de bedoeling van was. 2.5 / 3.0.

Bizar filmpje dat een vage opbouw heeft rond allerlei personages wat de samenhang niet ten goede komt. Halverwege wordt het verhaal echter duidelijker en komt er ook shot in het verhaal. Het Amish gegeven is hier belangrijk gezien het ongeluk van Leo en dat hij door dit gegeven zich niet mag laten opereren in het ziekenhuis. Later in zijn leven zal dit in de moderne toekomstige wereld een nadeel voor hem vormen. Ondanks de moderne technieken blijft hij bij zijn visie zoals zijn ouders. De twee chirurgen spelen een naar complot in de hele zaak rond de verdwijning van zijn geliefde Naadirah. Dit komt wel pas later tot uiting in het verhaal. Daarvoor heeft Leo al heel wat mokerslagen moeten uitdelen die hem enige informatie kan geven rond de verdwijning. De nieuwe technische wereld wordt mooi vorm gegeven en er komen heel wat rare snuiters in voor. Maar het zijn vooral de twee chirurgen die door hun sarcastisch spel de focus naar hun brengen. Beide vormen een eng duo waarvan hun verschillende motieven leiden tot catastrofale gevolgen. Vooral het pedofielenmotief is afschrikwekkend. De film houdt je toch in de greep door deze nare personages en dat er geleidelijk aan antwoorden komen. Het slot bij de rivier past bij het verloop van het verhaal en het thema rond Amish, want dan wordt toch duidelijk gemaakt dat een bepaalde visie op een bepaald moment ook kunt neerleggen. 7/10

Flinke tegenvaller deze film, ondanks de aanwezigheid van Alexander Skarsgård in de hoofdrol en een regie van Duncan Jones (zoon van David Bowie).

Heb van beide heren al veel beter gezien.

Deze 2 uur durende film was veel te langdradig en te rommelig.

Het speelt zich af in een Blade Runner-wereld, maar dan in dat gedeelte waar weinig bijzonders te doen is. Veel decor, weinig inhoud. Had de film al enige serieuze pretenties dan werden die door de twee bad guys om zeep geholpen. Voor de af en toe best fraaie vormgeving een krappe...

2,5*

Dit is een verrassend naargeestige maar interessante film die toch wel schromelijk ondergewaardeerd is. Bij vlagen wat onsamenhangend maar er valt meer dan genoeg te genieten. Zoals de beste rol van Paul Rudd tot op heden. Ook visueel is het allemaal top-notch.

De Blade Runner vergelijking komt natuurlijk niet uit de lucht vallen maar de Europese setting is daarin gelukkig onderscheidend. Paul Skarsgård heeft de ondankbare taak een mute te vertolken, waar hij normaal al z'n handen vol heeft aan een pratend karakter. Interessante film!

Idd erg interessante en spannende film

Vond het eerder thriller dan SCI-Fi. Decors wat futuristisch, al zie je ook gewoon Duitse achtergronden. Zal wel met budget te maken hebben. Verhaal ok maar rollen wat minder en spanning bereikt nergens een echt hoogtepunt. Had wat meer Sci-Fi in mijn verwachting. Verhaal kon evengoed in hedendaagse tijd gefilmd zijn. Toekomstwereld gaf los van het visuele, geen meerwaarde of toevoeging aan verhaal. Film op Netflix niveau. Maar vond het ook geen echte flop...

Ik heb Mute een herkansing gegeven na deze tijdens de eerste kijkbeurt vroegtijdig afgezet te zetten. De film wordt gaandeweg steeds pakkender, er zitten daarnaast flink wat interessante overpeinzingen en toch ook nog visuele snoepjes in verstopt. Je merkt gewoon aan alles dat Duncan Jones talent heeft, ook al komt het niet allemaal even goed uit de verf. Toch blij dat ik hem een tweede kans heb gegeven.

Deze film wou ik perse zien toen ik hoorde dat deze uitkwam, maar desondanks heb ik Mute nog steeds niet gezien. Ik zie wel dat Mute de slechtst gewaardeerde film is van Duncan Jones maar de rest van zijn films vond ik zeker niet slecht. En wat me vooral aanspreekt is dat hij altijd sciencefiction films maakt. Moon vond ik heel goed en Warcraft zag er ook heel goed uit. Source Code eveneens een prima film. Ik ben benieuwd wat Rogue Trooper gaat worden, zijn nieuwste film. Maar eerst toch maar eens voor Mute gaan zitten, dat word nu toch wel eens tijd.

Ik zet niet zo vaak een film uit maar dit is de 2e keer dat ik er gewoon niet in kom.

Nieteens een beetje ook.

Die dramatische muziek op het begin ( ik haat drama) die stille gast...ik betrap mezelf erop dat ik elke keer mijn telefoon pak om wat anders te doen. Ik zoek wat spannend,iets wat er lekker inknalt direct...dus ik zoek even verder in de eindeloze filmberg op Netflix.