Planes, Trains & Automobiles (1987)

Smakelijke roadfilm, en de beste van zowel John Candy als Steve Martin. De chemie tussen

de twee werkt perfect. Marvin die zo gauw mogelijk thuis wil wezen bij zijn gezin, om kerstmis

te vieren. Maar zit werkelijk alles tegen, met op de koop toe opgescheept met een zorgeloze,

erg praatgrage Candy.

Een roadmovie/buddyfilm. Die schitterend begint met een op hete kolen verkerende Martin. Toch ook een leuke Candy. Visueel vaak erg goed gemaakte film, die halverwege wel vaart verliest. Verder zitten er wat hilarische gedeelten in maar als komedie best mager en is het meer leedvermaak om twee mannen die met elkaar zitten opgescheept. En waarbij de bijrollen zorgen dat de situatie nog wat extra wordt aangedikt. Naar mijn gevoel ook wat aan de lange kant en al aardig gedateerd. Ik hou het maar op een kleine 4.0

Een van de beste komedies ooit en lijkt met elke kijkbeurt beter te worden.Steve Martin en John Candy zijn in topvorm.De cynische Martin tegenover de altijd vrolijke Candy.Talloze komische situaties volgen elkaar op.Echt een topper

Bijna 30 jaar oud en niets van haar glans verloren. De kracht zit in de wisselwerking tussen Candy en Martin. Als regisseur Hoop je dat de acteurs een klik krijgen maar hier gebeurt iets bijna unieks. Hun timing is zo fantastisch dat elke scene zeer sterk en natuurlijk overkomt dat je op het puntje van de stoel zit. Je hoopt dat hun reis nooit eindigt.

Bij vlagen moest ik denken aan Laurel & Hardy. Qua fysiek, wat nogal voor de hand liggend is, dynamiek en chemie. Waar de Dikke en de Dunne voornamelijk bezighielden met slapstick krijg je bij Planes, Trains & Automobiles bijna het gehele scala van humor te zien. Bijtende sarcasme, lichte ironie tot het nodige gooi en smijt werk.

Onbegrip en het ontbreken van empathie loopt als een rode draad bij veel films van John Hughes. Niets mis mee met dat soort thema's en vandaag de dag nog zeer relevant. Waar het bij mij wringt is de moraliserende vinger die je in de strot wordt geduwd. Gelukkig is dat minimaal aanwezig bij deze productie. Ik betreur dat John Candy en Steve Martin niet samen in meerdere films te bewonderen zijn. Een duo om van te watertanden!

Het einde van de film laat me bijna huilen,,,,en dat bij elke kijkbeurt:P

Wat een heerlijk topper deze film.

Eén van de beste komedies ooit gemaakt. Steve Martin en John Candy zijn een gouden duo, ze spelen twee mannen die ondanks hun tegenstrijdige karakters door omstandigheden gedwongen worden om samen te reizen. Dit brengt heel grappige situaties teweeg en op het einde van het verhaal leren ze allebei veel over zichzelf en de ander.

John Doe schreef:
Helemaal mee eens wat betreft het einde waar ik ook tranen kreeg. Heel mooi uitgevoerd hoe de arrogante (zelfverkozen) intellectueel leert wat compassie te krijgen en met z'n ophopende frustratie met de wereld leert omgaan, terwijl de lompe proletarier zelfkennis en warmte krijgt. Leuke komedie, maar deze op natuurlijke wijze ingegoten dosis diepgang, maakt het voor sommige mensen, zoals ik, tot een mooi klassiekertje. Soms kan een dramatische diepgang beter werken verpakt in een heel licht verhaal dan in een 'intellectueel' arthouse drama-product. Het eerste half uur moest de film op gang komen, maar daarna loopt het als een trein, en als die kapot gaat een auto .

Vermakelijk komedie, maar ik had van een samenwerking tussen John Hughes en Steve Martin ook niet anders verwacht. De film slaat niet door in het grappig zijn en Hughes geeft de personages ook nog wat bagage mee. Het plot is oersimpel en voorspelbaar maar dat had ik op voorhand al verwacht dus dat stoorde niet.

Deze wil ik nog een keer op blu-ray aanschaffen.meesterlijke comedy....4stars.

Ik zoek hem ook al een tijdje, maar jammer genoeg nog niet gevonden!

Ja, maar Steve Martin raakt die al snel kwijt!

Snap ook niet waarom deze film nog steeds niet bij ons op blu ray is verschenen. Sinds 2011 al op blu ray in de US. Anyway, John Candy was een wereld acteur, meer dan een komiek alleen. Deze film kan ik ontelbaar keer kijken en laat me altijd weer lachen en weet mij altijd weer te ontroeren. De film gaat ook dieper dan je denkt in eerste instantie. Hoe vaak flippen wij wel niet als dingen niet gaan zoals ze gaan? Hoe vaak kwetsen wij een ander, omdat we zelf eigenlijk gefrustreerd zijn. Steve Martin vertolkt prachtig zijn rol als klagende cynicus die alles op iedereen afreageert. En leert gaanderweg een wijze les dankzij Del, die niks meer heeft, maar toch glimlachend door het leven gaat. Die geen kwaad woord spreekt over een ander. Van wat ik veel gehoord heb was Candy in het dagelijks leven ook zo. Een pracht van een vent en een waar gemis voor de wereld, een wereld die wel wat meer Candy kan gebruiken. Prachtige film, als de credits over het scherm rollen staar ik altijd droevig naar het scherm, weer afgelopen. 5*

Btw, waarom is deze film nog nooit hier op bluray verschenen? In de VS al enkele jaren op bluray en binnenkort komt er zelfs een 30-jarige special edition versie in de VS. Zijn wel meer films die alleen daar op bluray komen, iemand enig idee of pt&a ooit nog een Europese bluray release krijgt?

Heerlijke roadtrip film met een feelgood einde! Wat wil je nog meer?

3.5 sterren.

Klassieker. Een film vol met humor, ergernis en ongemak, maar die ook een beetje pijn doet... en met een lekker sentimentele afdronk. Zien!

Misschien wel (één van) de leukste komedie die er is! Zo veel leuke/ hilarische momenten. Bijna alle typetjes komen goed uit de verf.

Heerlijke film, die ook bij een tweede kijkbeurt onlangs perfect werkte voor mij. Eindelijk eens geen komedie met een veelheid van op de man gespeelde makkelijke grappen, maar een herkenbare alledaagse gebeurtenis c.q. ergernis die door middel van schitterend getimede jokes meesterlijk word uitvergroot. Regisseur Hughes overtreft zichzelf want vond zijn films altijd wat onevenwichtig, maar deze is perfect in balans inclusief het onverwachte, bijna ontroerende slotakkoord. Candy is hier aandoenlijker dan ooit, en Martin zal met zijn overdreven spel nooit mijn favoriete acteur worden maar weet zich hier gelukkig goed in te houden. Echte aanrader voor het hele gezin.

Blijft een van de aller leukste komedie film,ooit gemaakt !.

De volle vijf sterren.

leuke film vooral dat gedoe met die auto.

“Six bucks and my left nut says we're not going to be landing in Chicago.”

Toch wel een vermakelijke komedie film die in het trant staat van het Amerikaanse traditie ‘Thanksgiving’. Ik wou weer even in de nodige sfeer komen omdat het natuurlijk bijna kerstmis is en het leek me leuk om met deze film te starten (wat ook daadwerkelijk een leuk begin was). Ik heb me af en toe rot gelachen om de twee die een erg flauwe humor hanteren waar je op sommige momenten wel erg van moet houden, ik denk ook dat sommigen hun mond stijf hebben gehouden en dat is natuurlijk meer een smaak kwestie.

Qua cast is de film leuk maar nergens héél bijzonder. Al hoewel ik Steve Martin een zeer geslaagde komedie acteur. Ook John Candy deed het leuk al is deze man helaas op een zeer vroege leeftijd overleden, waaraan is mij onbekend. Voor de rest stelt de cast niet veel voor, het draait overigens het meest om de twee genoemde namen.

De film is best leuk. Een zakenman wil vroeg naar huis om daar met zijn familie ‘Thanksgiving’ te vieren echter is het zwaar noodweer waardoor het vliegtuig daar niet kan landen. Hij komt een verkoper tegen die hem uit de brand probeert te helpen maar de twee zijn duidelijk niet voor elkaar gemaakt en ze erge zich kapot aan de elkaar. Ze komen stukje bij stukje dichter bij Chigaco en maken elke keer weer een ander avontuur mee, het zit ze duidelijk niet mee.

Leuke, sfeervolle en op momenten zeer komische film. Duurt niet te lang en verloopt rustig en soepel door het verhaal heen waardoor het makkelijk wegkijkt zonder concentratieverlies. Een leuke zit dus.

3.5*

met de kerstdagen opnieuw gekeken,leuk vermakelijk lachen en een super top film

Deze film is toch wel een beetje vaste prik geworden tijdens de kerstdagen. Ik zag 'm bewust pas voor het eerst toen ik alle films met John Candy aan het nalopen was (anno 2008 zo te zien). Planes, Trains & Automobiles verdient wel eens een fatsoenlijke mening van mijn kant, want dit is misschien wel de meest hartverwarmende film die ik ken.

Toen ik de film vorige week weer zag was er iets dat ik mij tijdens het kijken realiseerde: het zakt werkelijk nergens in. Of Del en Neal nou noodgedwongen naast elkaar in het vliegtuig zitten, een hotelkamer delen, met de bus reizen of een tumultueus ritje autosnelweg beleven: het zijn allemaal leuke momenten. Het zal wel aan mij liggen, maar het gebeurt me niet meer heel vaak dat ik tijdens een komedie hardop moet lachen. Toch lukt het deze film keer op keer om me aan het lachen te maken. Zoals voor mij al treffend verwoord wordt, maakt Hughes gebruik van verschillende humorsoorten. Slapstick wordt bijgestaan door een erg goed geschreven script, waardoor ook de verbale grappen aanslaan (een goed voorbeeld daarvan is het moment waar Neal de receptioniste van het autoverhuurbedrijf confronteert).

De film biedt, ondanks dat het allemaal bij vlagen behoorlijk over de top is, veel herkenbaars. Buiten het feit dat de lotgevallen tijdens het reizen velen van ons bekend in de oren zullen klinken, is denk ik iedereen wel eens met een Neal Page of Del Griffith in aanraking gekomen. Misschien herken je je zelfs wel, zoals ik, een beetje in beiden. Steve Martin en John Candy zetten hier in ieder geval beiden erg gedenkwaardige rollen neer. Martin speelt een ietwat prikkelbare zakenman en ik kan me herinneren dat ik hem tijdens de eerste kijkbeurt nogal irritant vond. Daar kijk ik tegenwoordig wat anders tegenaan. Kun je het hem immers kwalijk nemen? Zelden zal een reiziger zo veel tegenslagen te verwerken hebben gekregen en als kers op de taart ook nog opgescheept zijn geraakt met een iets te vriendelijke kletskous. Candy's personage ligt wat in het verlengde van dezelfde sympathieke rollen die hij speelt in Home Alone en Uncle Buck, maar het verschil is wel dat bij Del Griffith een verhaal schuilgaat achter de grijns. Die twist op het einde raakt me telkens weer. Het wordt heel subtiel en zonder veel overdreven sentiment gebracht, maar het zorgt wel voor een brok in de keel.

En ook dat vind ik het mooie aan deze film. Er valt veel te lachen, maar daarnaast wordt ook de gevoelige snaar geraakt. De twee uiteenlopende persoonlijkheden komen immers regelmatig lijnrecht tegenover elkaar te staan (waarvan de eerste uitbarsting overigens vrij heftig is), maar het feit dat beiden uiteindelijk leren dat je soms beter wat water bij de wijn kunt doen en meer bereikt met een stukje verdraagzaamheid is wel een mooie ontwikkeling. De relatie tussen beiden wordt geleidelijk opgebouwd, maar met name die laatste scènes in Chicago zijn erg goed. Daar wordt definitief duidelijk dat deze tegenpolen naar elkaar toe gegroeid zijn en dat we mogen spreken van vriendschap. Sowieso bevredigend dat Neal na alle ellende eindelijk bij zijn gezin aankomt en dat Del welkom is voor Thanksgiving. Wat er daarna gebeurt mag je als kijker zelf invullen. Ik kies voor het ultieme happy end: natuurlijk gaan Neal en zijn familie Del verder helpen zijn leven weer op te bouwen.

Planes, Trains & Automobiles is een film met oneindig veel herkijkwaarde. Het is een turbulente reis, maar je wilt hem toch keer op keer beleven. John Hughes pakt flink uit met deze klassieker: het verhaal is goed uitgewerkt en loopt als een trein, de sfeer is fijn en de randfiguren waar de twee hoofdpersonen mee in aanraking komen zijn vaak goed voor een lach. Maar de bloemen gaan toch echt naar Martin en Candy. Ze spelen hun rollen gewoon zo natuurlijk dat ik echt niet meer het gevoel heb naar twee acteurs te kijken (die ik nota bene ook in veel andere films aan het werk gezien). Een absoluut hoogtepunt in de carrières van beide heren. De film is rechttoe rechtaan, maar heeft ook niet meer nodig. Juist door de eenvoud kan dit ook nog gemakkelijk mee anno 2019.

Ik verhoog mijn cijfer met de laatste halve ster die ik er nog aan kwijt kan. De volle score heeft deze ultieme roadmovie inmiddels echt wel verdiend.

5*

Dit was zo'n titel die ik wel eens voorbij zag komen, maar waar het nooit van gekomen was om 'm ook echt daadwerkelijk te kijken. En zowaar, het blijkt een behoorlijk amusante comedy te zijn. Neal, gespeeld door Steve Martin, is onderweg naar huis voor Thanksgiving, maar de reis gaat niet bepaald van een leien dakje - en steeds weer komt hij Del tegen, de onhandige, knullige maar goedbedoelende sul die 'm voor de voeten loopt. John Candy en Steve Martin doen het allebei erg leuk, waarbij de groeiende irritatie van Steve Martin erg herkenbaar is en de knulligheid van John Candy levensecht overkomt. Een loebas waar geen kwaad in zit, maar wel een hele irritante loebas. Het gaat hoe verder de film komt wat meer op de feel-good toer en dat beviel toch minder, maar door de bank genomen erg goed vermaakt met Planes, Trains and Automobiles.

Er is remake op komst met Will Smith en Kevin Hart. Ik hou mijn hart vast.

Wat een geweldige film is dit toch alles klopt aan deze film. Het heeft een super simpel verhaal maar de manier waarop het gebracht is is gewoon legendarisch. Ik lig telkens weer in een deuk de beste scènes zijn op de snelweg en in het motel. Ook zo'n fijne jaren 80 sfeer hangt er in deze film. Kortom tijdloos topvermaak

Voor mij de beste (leukste) komedie van na WO II. En misschien is dat wel omdat ik een L& H fan ben. Deze film heeft die combinatie van humor en tragiek, die menig L & H film kenmerkt. Een topper en derhalve een aanrader.

Leuke film met de helaas veel te jong overleden John Candy!

Cool Runnings is ook heel leuk evenals Only the Lonely! Beide ook met Candy!

En niet te vergeten: Uncle Buck

Cool Runnings met John Candy is ook erg leuk!

Toevallig in volle Thanksgiving periode gezien, qua timing zat dat dus wel goed.

Geen hilarische komedie maar wel goed genietbaar.

Een duo - dat heel goed op elkaar is afgestemd - dat in allerlei situaties terecht komt: onschuldig en simpel vermaak, maar daar hou ik het meest van. Het hartverwarmend einde maakt het ook nog eens een feel good story.

Wat zonde toch dat John Candy zo jong overleden is, een groot talent.

3 sterren

Neal is vanwege zaken ver van huis en doet er alles aan om Thanksgiving bij zijn gezin door te brengen. Geheel tegen zijn zin blijft hij aan de irritante en tragische figuur Del hangen, die ook op weg is naar huis. De weg naar huis blijkt echter veel moeizamer te zijn en langer te duren dan verwacht.

Tja. Dat klinkt inhoudelijk naar een weeïge kerstfilm vol feelgood. Hoewel de film op momenten absoluut een goed gevoel weet op te roepen, is de film allesbehalve zoet en dient het gevoelige gegeven van Thanksgiving gelukkig alleen om de film te voorzien van een atmosferische achtergrond. Planes, Trains and Automobiles is een hilarische roadmovie met fantastische humor. Een film die tragikomische situaties voedt met een enorm inbreng aan subtiele accenten ingegeven door twee fantastische hoofdrolspelers (SteveMartin) en John Candy) die de film ongelooflijk grappig maken.

Een wezenlijk bestanddeel van deze fantastische komedie is de bovengemiddeld gedetailleerde uitwerking van de personages. Het duo Steve Martin en John Candy is meer dan het typische karakteristieke duo van de cynicus en de domkop. Het duo is evenwichtiger vorm gegeven. De hiërarchie staat niet vast. Del is dan wel het impulsieve, ergerniswekkende en zwaarlijvige lid van het reizende duo, maar hij heeft zeker zijn sterke eigenschappen. Hij is meer dan het blok aan het been. Hij is gewiekster dan hij eruitziet en veel beter dan zijn metgezel in staat om aansluiting te vinden bij zijn medemens omdat hij in tegenstelling tot Neal de medemens niet veracht.

In 1987 kreeg de film een R-rating vanwege een scène waarin het woord “Fuck” 18x werd gebruikt. Een bijzondere scène omdat in de rest van de film het spraakgebruik behoorlijk fatsoenlijk is en van expliciet materiaal geen enkele sprake is. Regisseur John Hughes, Steve Martin en John Candy waren het er echter over eens. De scène hoort in de film. Dan maar een R-rating en minder mogelijkheden om de film aan een breed publiek te tonen. En zo geschiedde.

De bewuste scène is trouwens een bijzonder goede scène. Steve Martin krijgt de vrijheid om lekker te keer te gaan en een woedende en arrogante lul te spelen die een medemens in een brute tirade grondig afbreekt. Hij heeft meer van dergelijke tirades, maar voornoemde is de meest schofferende. De tirades zijn illustratief voor het personage dat hij vertolkt. Een personage dat woedend en zuchtend worstelt met de onvoorziene loop der dingen.

De interacties tussen Candy en Martin zijn een sterk punt. De investering in de karakters betaalt zich uit. De kijker ziet echte personen. Dat feit maakt de situaties die hun overkomen sprekend en invoelend. De tragiek en de komedie komen daardoor hard binnen. Planes, Trains and Automobiles is topcomedy.

Een film die iedere kijkbeurt beter lijkt te worden maar middengedeelte blijft wat tegenwerken.

Leuke film die een aantal zeer hilarische momenten bevat. Helaas komen na zo'n half uur de nodige dippen aan de orde. Het laatste half uur is hartverwarmend.

De dvd is goed maar karig dit had gemakkelijk gevuld met extra's want er is wel twee keer zoveel geschoten als de eigenlijke film die binnen de anderhalf uur de aftiteling inzet. Martin en Candy zijn prima als twee vreemden die vrienden worden.

Prima filmpje. Geen klassieker maar wel vermaak voor een avond.