Steve Jobs (2015)

De film heeft me wel kunnen boeien, maar ik ben dan ook wel geïnteresseerd in levensverhalen én de evolutie van computers.

Goede vertolkingen in deze film, maar toch vond ik de film 'Jobs' met Ashton Kutcher in de hoofdrol beter, alleen al om de gelijkenis met de echte Steve Jobs.

Deze film heeft hetzelfde verhaal en toch scoort de eerste hoger bij mij.

Maar dat is ieder zijn mening hé.... slecht was hij zeker niet en het loont de moeite deze prent ook eens te bekijken, ook al heb je 'Jobs' reeds gezien!!

Schrijver Aaron Sorkin , regisseur Danny Boyle en ster Michael Fassbender hebben hun onderwerp en maken daarvan een waanzinnig snelle film vol met sterke dialogen blijven boeien. Steve Jobs is een ambitieuze , diep boeiend portret van de toch wel moeilijke mens en een genie. 8/10

In 2013 krijgen we de eerste film over het leven van Apple magnaat Steve Jobs te zien in de bioscopen. In de hoofdrol speelde Aston Kutcher, waarbij zijn gelijkenis met Jobs af en toe eng was. Maar de film flopte gigantisch en regisseur Danny Boyle vond het tijd voor een fatsoenlijke film waarin hij de drie belangrijkste gebeurtenissen uit Jobs carriére zou weergeven. Voor de rol van Jobs is gekozen voor Michael Fassbender. Een opmerkelijke keuze, want als er een iemand niet op Jobs lijkt dan is het Fassbender wel. Dit deed de wenkbrauwen dan ook direct fronsen, maar na de eerste kennismaking met Fassbender als Steve Jobs zal je dit feit direct naast je neer kunnen leggen. Fassbender weet namelijk vanaf de eerste minuut te imponeren en hij zet dan ook een zeer geloofwaardige Jobs neer.

Het spervuur aan dialogen dat je om de oren gesmeten krijgt nodigt de doorsnee kijker misschien niet direct uit om de film te gaan bekijken. Toch is het geheel goed verpakt. Universal pakte dit dan ook gis aan, want naast de dynamische filmstijl van Boyle trokken ze scriptschrijver Aaron Sorkin aan die in het verleden ook al eens bewees een meester te zijn in het schrijven van monologen. Kijk alleen al naar films als A Few Good Men of het recentere Moneyball en je weet eigenlijk direct dat hij veelal hoge kwaliteit werk levert. De randzaken die zich afspelen rondom Jobs zijn dan ook erg sterk uitgewerkt. Zo zien we de vrouw van Jobs, waarbij het onduidelijk blijft of ze nou echt op het geld van Jobs uit is of dat ze echt het beste met hun dochter voorhad. Het bizarre is dat Jobs altijd bleef ontkennen dat het zijn dochter was, maar toch voor haar bleef zorgen.

Naast Fassbender zie je Seth Rogen in de rol van medeoprichter van Apple Steve Wozniak. Rogen heeft een waslijst aan matige films op zijn cv staan, maar laat in Steve Jobs zien dat hij wel degelijk kan acteren. Naast Rogen zie je een briljante vertolking van Kate Winslet als zijn steun en toeverlaat Joanna Hoffman. Hoffman was de rechterhand van Jobs en eigenlijk was zij de enige persoon op aarde waar Jobs wel degelijk naar luisterde. De rollen van de ganse cast worden zo verschrikkelijk goed gespeeld, dat je af en toe vergeet dat je naar een film zit te kijken. De spanning naar elke presentatie is om te snijden en zal zorgen dat je meermaals op het puntje van je stoel belandt. Uiteindelijk wordt het opzetje naar de iPhone min of meer gegeven en dit is eigenlijk een van de meest interessante periodes uit Jobs zijn carrière gebleken, iets wat wellicht uitnodigt tot een vervolg. Vast staat dat deze film zeer geslaagd is. Vooral, maar zeker niet alleen voor Applefanaten.

Steve Jobs is een prachtige film geworden over de drie belangrijke gebeurtenissen in Jobs zijn carrière. Dit wordt ook nog eens op een werkelijk fantastische manier naar het scherm vertaald door Michael Fassbender, die je al na een paar minuten eigenlijk doet vergeten dat hij eigenlijk maar weinig gelijkenissen vertoond met Jobs. Maar naast Fassbender valt er ook nog heel wat meer te genieten. Zo is er goed over de combinatie regisseur en scriptschrijver nagedacht, want de geweldig geschreven monologen van Aaron Sorkin en de dynamische filmstijl van Danny Boyle passen perfect bij elkaar. Dit zorgt er dan ook voor dat de film ook voor mensen die weinig met Apple op hebben boeiend zal blijven.

Dialogen van Steve met Chrisann en Lisa waren over de top.

Erg goede biopic, die eens niet het standaard verhaaltje verteld.

Sorkin, Boyle en Fassbender zorgen twee uur lang voor vuurwerk. Het script is geweldig geschreven. Vlotte, interessante dialogen en situaties. Maar ook een sterk punt is hoe de personages zijn geschreven. Hoewel je als het ware vrijwel direct midden in de film terecht komt, heb je het idee dat je de personages al erg goed kent. Ook hun ontwikkeling en onderlinge relaties blijven erg interessant om te volgen.

Boyle vertaalt dat geweldige script op een geweldige manier naar film. Een goede keuze om hem als regisseur aan te stellen. Hij stelt bijna nooit teleur en kan met elk genre uit de voeten. Visueel erg mooi. De verschillende formats die gebruikt zijn, werken hier erg goed. De editing is geheel in stijl van het script. Lekker fast paced dus. De muziek, belichting. Allemaal erg fijn.

Fassbender zet op een geweldige manier Steve Jobs neer. Qua gelijkenis hebben de heren geen overeenkomsten, toch weet Fassbender in het personage te veranderen en heb je het gevoel alsof je naar Steve Jobs zelf zit te kijken. Maar ook credits naar Kate Winslet die hier toch ook erg goed acteerwerk laat zien. Rogen is een verademing in deze rol. Laat hem wat meer van dit soort rollen spelen. Daarin komt hij veel beter uit de verf dan in zijn komedie rollen. Ook de rest van de cast doet het fantastisch.

Heerlijk vlot filmpje.

Vervelende biopic en verreweg Boyle's slechtste werk. Film over toen is overduidelijk een product van nu!

Over supernerds die supsnel superdiscussies voeren, tijdens 3 bekende jobs presentaties van klassieke modellen, waarin zijn dochter het voornaamste onderwerp is (?). Wat puur commercieel is natuurlijk en alleen om een zo'n groot mogelijke hoeveelheid vrouwen de bioscoopzalen in te krijgen (oeeh cry cry daddy and daughter). Helaas krijgen ze dan ook afgrijslijk toneelmatig gedoe te zien van ultra irritante personages(: KATE WINSLET).

Flauwe biopic.

De opzet is op zich nog wel interessant, al is het maar omdat het geen best-of verzameling uit Jobs' leven is geworden. Boyle probeert de figuur te scheppen door er drie momenten uit te lichten, maar slaagt daar maar halvelings in.

Fassbinder doet het op zich best goed, toch voelt Jobs zelden aan als een realistisch personage. Komt misschien omdat de mythe rondom hem te groot is, of omdat zijn gedrag een beetje te lomp. Ik vond het in ieder geval lastig om een persoon van vlees en bloed in hem te zien.

Boyle voegt daar als regisseur te weinig aan toe. Visueel is het redelijk saai, ook qua soundtrack stelt het allemaal niet veel voor. En dat voor een regisseur die toch wel bekend staat om z'n gestileerde aanpak. Da's misschien nog wel de grootste tekortkoming van de film.

Als biopic niet geloofwaardig genoeg om Jobs fans te overtuigen dat het maar een wrek was, maar ook niet overtuigend genoeg om Jobs haters extra ammunitie te geven. Had er meer verwacht, komende van Doyle.

2.0*

Gemiddeld.

Vrij vlot bij momenten, maar in zijn geheel toch ook niet bijster interessant. Sowieso is het wel verstandig geweest om slechts enkele periodes van dichterbij te bekijken. Steve Jobs(’ leven van A tot Z) had me wellicht nooit geboeid kunnen houden van begin tot eind.

Michael Fassbender levert evenwel een ijzersterke acteerprestatie af, weeral. Die man kan werkelijk alles. Ook hier, waar het wat minder natuurlijk en wat technischer had kunnen zijn, draagt hij de film met gemak. Seth Rogen is een aangename verrassing in een bijrol.

Danny Boyle houdt het levendig genoeg om er geen zoveelste grijze biopic van te maken, al dragen zijn eerdere films veel meer een eigen stempel. Biopic is misschien ook een verkeerde benaming voor deze film. Dat hij het mij over de ganse lijn gezien te weinig boeit ligt misschien meer aan de inhoud dan aan de vorm.

Kleine 3

Flauwe film. Vind Michael Fassbender een fantastische acteur maar is voor de rol als Steve Jobs niet op zijn plaats. Erg storend is dat Fassbender totaal niet op Jobs lijkt. Ashton Kutcher was echt beter in die rol. Verhaal begint in 1984. Lancering Lisa. Ook een overacterende Wozniak. In het dagelijkse leven een vriendelijke slimme Willy Wortel. In het boek komt die hele uitbarsting geeneens ter sprake. Een hele teleurstellende film. Had beter en meer verwacht. Het is nu een flauwe RTL 4 film geworden.

film raakte mij niet, geen spanning, geen drama, te voorspelbaar. maak er dan een documentaire van. jammer, gemiste kans.

De film zit goed in elkaar en Fassbender en Winslet kan ik altijd wel waarderen. Desondanks kon de film me niet bekoren, oninteressant verhaal en karakters zonder veel diepgang. Het geheel deed bij tijd en wijlen wat geforceerd aan.

Jammer hoe Boyle de tegenstelling tussen Fassbenders ego-character arc en het omlijstende familiedrama richting z'n kunstmatige extremen trekt. De laatste tien minuten zijn tenenkrommend. De rolbezetting is daarbuiten uitstekend, en de film scoort ook op belichting, set design en de passende '80s grain.

Steve Jobs kan dan wel gezien worden als een voorafschaduwing van The Social Network (Jobs voor Facebook), dan wel als een nawee (2015 na 2010). In beide gevallen zit Sorkin achter het script, maar de film van Fincher was gelaagder en minder geforceerd.

Na de zoveelste verwijzing naar een grootheid uit de Westerse canon geloofde ik het allemaal wel. Metaforen inkoppen is niet m'n grootste hobby.

Geen slechte film, prima diepgang. Helaas maar een klein gedeelte van het leven van Jobs. Ik persoonlijk vond de film Jobs(2013) velen malen beter.

Ben in slaap gevallen. Wat ik had gezien, kwam Jobs niet over als een bijster sympatieke man. Zal dus een tweede keer moeten afwachten voor een volledige beoordeling. Ik haat wel die hele Silicon Valley cultuur van collectieve aanbidding van visionaire leiders als Jobs en Elon Musk, die eerder doet denken aan een soort Neurenberg massa hysterie. Heb wel die met Ashton Kushner gezien; kan me herinneren dat ik door die film meer geboeid was. Ook door de veel betere gelijkenis. Fassbender leidt af alsof je naar een heel andere figuur zit te kijken.

Omdat het verhaal zich steeds voltrekt vlak voor een historische presentatie krijgt het nog iets van urgentie en spanning. Door de weinige locaties en personages is het best saai ondanks het prima acteren.

Matig.

Een genre en onderwerp waar ik normaal niet veel interesse voor heb, de pc en gadgetwereld, die hele drukte en presentatiewereld om het zomaar even te omschrijven, en het karakter van Jobs zelf.

Het eerste deel van de film kenmerkt zich door het beeld van de ronduit stuitende Jobs, die letterlijk met iedereen ruzie heeft, mensen tot het uiterste drijft en zich onderscheidt qua wereldvreemd koud gedrag richting vrouw en kind en een ongelooflijke perfectionisme richting het product dat de markt op moet. Hoewel sterk geacteerd door Fassbender zegt mij een dergelijk fenomeen niets. Dat je je zo gedraagt...en waarom nu eigenlijk? Lekker belangrijk allemaal. Goed, hier zal een ander anders overdenken en zeggen dat 'wereldveranderaars' en 'pioniers' zo te werk gaan en tegen gewerkt worden. Toch zegt 'Woz' rake dingen over dat Jobs slechts mensen pushed en zelf niets tot weinig kan.

Na een uur lijkt Jobs iets milder en herkenbaarder te worden met zijn koltrui, wordt de aversie voor mij tegen zijn gang en wandel ook iets minder. Tevens lijkt de samenwerking met zijn medewerkers iets beter. Ondanks enkele botsingen en typische Jobs momenten komt er toch iets van spiegelwerking en inzicht opgang. Voor mij overigens niet voldoende om nog enig sympathie te krijgen voor het persoon. Verder is het nog wel waard te noemen dat enkele dialogen wel heel goed zijn, dat Fassbender uitstekend is en Rogan ook prima. Toch doet het mij allemaal weinig. Gezien, beoordeelt en dat was het wel. Niet iets dat ik snel weer erbij ga pakken.

Goede Boyle.

Boyle is toch wel een regisseur die wederom keer op keer kan laten zien dat hij iets unieks doet met zijn films. Nog geen enkele film bij hem scoorde een onvoldoende en allen zagen er visueel voortreffelijk uit. Zo ook deze Steve Jobs.

Een wat aparte biografie, dat wel. Inplaats van een levensvertelling van de beste man belicht deze film gewoon 3x de situatie die zich afspeelt voordat Jobs een speech gaat houden. Het is Boyles uitwerking die het hem doet, anders was dit beslist niks geweest.

Maar Boyle kan niet weerhouden dat de film daarmee wel in de herhaling gaat vallen. Vaak is er gewoon een ruzie of een argument dat voortreffelijk is uitgewerkt maar het is wel altijd weer van hetzelfde. Als kijker moet je het er ook gewoon mee doen.

Fassbender speelt sterk. Veel beter dan zijn algemene rollen. Ook verrassende rollen van Winslet, Rogen en Daniels. Boyle weet acteurs en actrices die doorgaans geen indruk op me maken, juist veel indruk op me te laten maken.

De film is vooral frustrerend, intens en toch sterk. Geen geweld te zien, geen bloedspat te bekennen. En toch is het een zeer frustrerende en intense film. Boyle laat zien dat er niet perse heftige beelden nodig zijn voor een intense loop tijdens een film.

Voor de rest sterke vondsten op visueel vlak. Leuk om de film te laten beginnen in een wat ouder stijltje. Een gaandeweg maakt Boyle het moderner. Bovendien is de film erg vlot en vermakelijk. Het blijft vrijwel altijd boeien, pas in de laatste 10 minuten blijkt het dat de film dan toch weer net iets te lang duurt.

Maar voor de rest een voortreffelijk uitgewerkte film, zoals eigenlijk alleen Boyle dat kan doen. Beslist een regisseur waar ik veel meer van moet zien. Hoe saai het verhaal van te voren klinkt, Boyle wist er eigenlijk altijd wel iets unieks mee te doen.

Als biografie misschien wat misleidend, aangezien het vooral momenten belicht uit Jobs leven. Geen rise of fall, gewoon 3 situaties die in de spotlight staan. Drama is nooit aangrijpend, en de komedie mag er soms wel zijn, al neemt het nooit op een irritante wijze de overhand.

Vrij saai langdradig gebeuren, over een vrij vervelende man, waar je echt een pest heken aan kan krijgen S.Jobs. ( 'Ik jat alles van anderen en kan dat beter en goed verkopen in een leuk kek design jasje. En uiteindelijk verlies ik toch. ') Die film met Aston Kutcher (2013) was een stuk beter,in ieder geval meer afwisseling in beelden, wat voor een film erg prettig is.

Een afwisseling in beelden is voor een film prettig?

Soms is het ingewikkeld vast te stellen of mensen serieus zijn, maar ik krijg de indruk dat je dit serieus meent. Bijzonder.

Dat Steve Jobs een strontvervelende vent wat wisten we al. Nu zit je 2 uur naar een kwal van een kerel te kijken en het is nog erger dan ik had gedacht. Hoogte- of dieptepunt was toch wel de presentatie van een of ander computertje waarbij hij riep: Dit is samen met de beëindiging van WOII de belangrijkste gebeurtenis van de 20e eeuw. Kotsbakje bij de hand! Dit is vast een prettige film voor nerds. Het gaat ook best vaak over computers die niet compatible moeten zijn , of juist wel en of het team van Apple II bedankt moet worden, of juist niet en over een dochter die de zijne is, of juist niet...boeie!

Afijn, na 2 uur dacht ik: waar heb ik in godsnaam naar zitten kijken? En kon ik gewoon weer analoog met een boek op de bank.

ik heb altijd Boyle gemogen. Niet alleen in zijn fantastische jaren '90 maar ook toen het minder ging met zijn films, wanneer zijn succes en populariteit omgekeerd evenredig was met de kwaliteit van zijn films (zijn oscar film Slumdog Millionire was middelmatig). Ook toen hij daarna eventjes uit 'the picture' bleef door zijn honger naar iets anders (opening Olympische Spelen London) te stillen, bleef ik geloven. Zelfs het feit dat er een vervolg van Trainspotting op het programma stond (zoiets voorspeld nooit veel goeds, meestal een gebrek aan creativiteit, gebrek aan ideeën zodat men teruggrijpt naar eerdere triomfen) bleef ik als 1 man achter Boyle staan. En zie, het vuur van een talentvolle filmmaker is nooit uitgedoofd. Kijk maar naar Steve jobs (de film) maar weinigen hebben dit gedaan want de film is onder de radar gebleven met weinig stemmen tot gevolg. Toch dwingt Boyle respect af als het gaat over een verhaal vertellen. Maar eerst huur je de beste scriptwriter van het moment in (Aaron Sorkin) en je hebt vuur met dialogen en een geniale structuur (3 presentaties met zijn vertrouwelingen/medewerkers/familie). Samen met een tempovolle montage, spaarzame score en vloeiende camera creëer je spanning en drama (die zogenaamde walk and talk scenes). Een beetje theatraal maar onderhoudend en visueel interessant. Het einde is misschien te sentimenteel, te gemakkelijk (verzoening met dochter) maar dat kan het vuurwerk die deze film aflevert dan allang niet meer in de kiem smoren.

Sterke film! Duidelijke dat dit uit de pen van Sorkin komt. Ik vond de originele structuur, soms surrealistische aanpak en sterke montage ook erg fijn. Helaas door het happy end toch een halfje minder. Jammer, want ik had de film graag hoger gegeven.

4*

De eerste film van Boyle waar ik niet doorheen ben gekomen. Sorkin vond ik goed in The Social Network, hier trok ik het zeer slecht. De verafgoding van Steve Jobs zou ik nooit begrijpen.

1,5*

Een film die niet iedereen aan zal spreken over een man die de wereld veranderde. De manier waarop wij afhankelijk zijn geworden van computers en helemaal van mobieltjes hebben we toch voor een groot deel aan deze man te danken. Ik ken de man die het antwoordapparaat 'er zijn nog 10 wachtenden voor u' heeft bedacht en nog wat meer telefoondingen waar mondiaal gebruik van is gemaakt. Het zijn bijzondere mensen die hun stempel op de mensheid drukken, kunstenaar, wetenschappers, popartiesten. Steve Jobs, een gehaaide zakenman, kun je ook in dit rijtje scharen.

Dit is een film met veel dialogen die een gedegen beeld geeft van de man Steve Jobs. De ambities van de man, de gedrevenheid en futuristisch inzicht worden goed weergegeven net als zijn nare, vreemde trekjes. Die andere film over Jobs moet ik nog gaan zien. Ik had van deze film eigenlijk geen hoge verwachting maar was toch erg verrast.

Weer geprobeerd. Wat een vervelende film. Daarbij had ik geen Jobs associatie bij Fassbender.

Dit was een slechte keuze om naar deze film, te willen kijken. Maar ja, Steve Jobs..., maar na een uur kon ik al een bilan opmaken: pijnlijk om die insider gesprekken te volgen. Echt vervelend. Nadien wordt het enigszins beter maar in zijn geheel geraakt deze film inzake genietbaarheid niet boven een 2.

Moest het werkelijk zo, Danny Boyle ?

Boyle op z’n best …

… Al doet de matige score hier op MM anders vermoeden. Is het omdat Jobs als een psychopaat afgeschilderd wordt (wat mogelijk ook wel klopt)? Is het omdat Fassbender niet eens voor een verre neef van Steve Jobs zou kunnen doorgaan? Is het omdat de film zich toespitst op het haantjesgedrag achter de schermen in plaats van op de gloriemomenten?

Ik heb er in ieder geval met volle teugen van genoten. Twee uur lang wordt er gebekvecht: soms fijnzinnig, soms met de botte bijl, maar steeds op het scherp van de snee. Fassbender mag dan niet bepaald op Jobs lijken, hij vat wel perfect het buitensporig perfectionistische karakter van de Apple-goeroe. Ook Winslet doet het geweldig als de manager die het opperhoofd (vergeefs) op het rechte pad probeert te krijgen.

Naar goede gewoonte maakt Danny Boyle er ook op audiovisueel vlak een feest van. De fotografie, de locaties, de effecten: het spreekt allemaal tot de verbeelding zonder dat het ook maar een moment fake of kitscherig aanvoelt. Boyle dompelt je onder in een larger-than-life-setting zoals alleen hij dat kan.

Ik heb weinig met de persoon Steve Jobs, maar de film Steve Jobs vind ik wél op meerdere vlakken groots. 4*

P.S. Ben wel benieuwd of Lisa Brennan de iMac werkelijk vergeleken heeft met een Easy Bake Oven? Dat zou wel episch zijn.

Allesbehalve rooskleurig beeld van de grote Apple voorman. Bij gebrek aan belangstelling voor de technologische kant van het verhaal hield ik een slechte smaak in mijn mond over aan de relatie van Steve Jobs met zijn vriendin Chrisann en hun dochter Lisa. Als zakenman mogelijk geniaal, als mens een jammerlijke mislukking, is mijn conclusie afgaande op de inhoud van deze schreeuwerige film.

Hmm... Ik zou deze film op drie manieren kunnen bekijken. Als bio- of beter gezegd psychografische film over Steve Jobs, maar over die man weet ik zó weinig (bijna niets) dat ik niet zou kunnen zeggen wat hier waarheid en wat verdichting is. Als dramafilm daarentegen is het een uiterst fascinerend schouwspel waarin niet alleen Fassbender en Winslet een bizar goede chemie hebben en mede daardoor voorspelbaar goed werk leveren (voorspelbaar omdat ze allebei tot de absolute top qua acteerwerk behoren), maar waarin ook Seth Rogen een zeer overtuigende serieuze rol speelt.

        Maar je zou dit ook kunnen zien als een film van Aaron Sorkin, en dan wordt het meer een toneelstuk waarin elk personage op elk gewenst moment de juiste smakelijke one-liner uit z'n mouw schudt, waarin elke gelegenheid te baat wordt genomen om elke persoonlijke relatie op scherp te zetten en waarin elke scène de mogelijkheid biedt om personages verbaal te laten duelleren op een manier die de dagelijkse werkelijkheid ruimschoots overstijgt. Zoals de criticus Pauline Kael ooit zei over een andere film van een bijzonder "literaire" schrijver/regisseur, All about Eve: "The dialogue and atmosphere are so peculiarly remote from life that they have sometimes been mistaken for art." Steve Jobs is een prachtige film om naar te kijken, maar het is niet altijd even gemakkelijk om te vergeten dat dit niet "a slice of life" is maar juist een bijzonder geconstrueerd artefact, en dat is niet een categorie die mij persoonlijk per se goed ligt.

        Maar ja, eerlijk is eerlijk, ik bekijk nog eens de trailer, en dan zie ik weer de "magnetische" performance van Fassbender, en ook hoe sterk de vertolkingen van Jeff Daniels en Michael Stuhlbarg zijn, en dan die geweldige stuwende muziek van Daniel Pemberton... Heel moeilijk om mijn houding tegenover deze film te bepalen, maar intrigerend is hij zeker.