The Hateful Eight (2015)

Van wie moet je Tarantino kijken? nooit meer kijken ,Tarantino is met zwarte humor bloed vergieten,alleen dit is wel de minste van hem,vind ik

Wat een oeverloos geleuter. Overdreven veel geweld.

Typische Tarantino. Het begint wat traag maar vanaf ze bij minnies komen boeit het enorm. Hij is wel wat lang dus vanwege de aanloop.

Zalige film, je moet er wel voor zijn, dus ik begrijp de slechte kritiek van de wat saaiere mensen. Weinig tot geen actie, maar wel personages en dialogen zoals je ze tegenwoordig bijna niet meer ziet/hoort. Ik heb hem in de bios gezien, en thuis meerdere malen (itunes), wordt elke keer beter.

“One of them fellas is not... what he says he is.”

The Hateful Eight wordt eigenlijk alleen maar beter. De film zit bomvol met de typische Tarantino elementen, en vanaf het schitterende begin met de sfeervolle muziek van Morricone is het genieten geblazen. Spitsvondige en erg lange dialogen, nog langere monologen, excessief geweld, veel scheldwoorden, humor, kleurrijke personages, prachtige muziek en veel terugkerende acteurs… Een film van Tarantino is zo betrouwbaar als een Zwitsers uurwerk.

Het eerste gedeelte in de koets is vooral door het spel van Jackson, Leigh en Russell erg vermakelijk, en het tweede gedeelte in de bar is Tarantino in topvorm. Paranoia viert hoogtij, en op een gegeven moment vertrouwt niemand elkaar nog. Het einde is gruwelijk, en het bloed vloeit weer rijkelijk. Als ik een minpunt moet noemen dan zijn het sommige personages die niet helemaal goed uit de verf komen. Jackson, Leigh, Russell, Goggins en Roth zijn weergaloos, maar bijvoorbeeld Bichir, Madsen, Tatum, Dern en Parks kunnen niet echt hun stempel drukken op het materiaal. Visueel ziet het er allemaal wel prachtig uit, met het winterse landschap als schitterend decor.

Ik ben teleurgesteld. Het duurt me veel te lang om de karakters te leren kennen en ik vind ze niet zo interessant.

Film moet het vooral hebben van al het onderlinge dialoog. Ik vind het geweldig.

Al dat bloed had voor mij niet gehoeven, maar die droge humor maakt dat allemaal goed.
Fantastische dialogen, zeer vermakelijke film!

Geen cijfer, want ik heb de film niet in zijn geheel gezien. Ik vond het namelijk halverwege retesaai en veel te traag. Hier had gemakkelijk een half uur afgekund. Mooie plaatjes en dialogen, maar als geheel teleurstellend.

Laatst op tv meegepakt. Dat was de eerste keer sinds ik de film in de bios zag en dit leek me een film die alleen in de bios zou kunnen werken, maar niets is minder waar. Deze beviel me zelfs nog meer dan destijds in de bios. Een halve ster erbij, want de spanningsopbouw is weergaloos.

Tja. Laat ik zeggen dat ik dit de minst goede film van Quentin vind. Teveel dialoog voor mij. Erg traag. Toch maakt het laatste uur het een goede film.

Eindeloos geneuzel en slappe dialogen. Het begint nog even best redelijk, met aardige scènes in de sneeuw, maar vanaf het moment dat de film zich afspeelt in Minnie’s Haberdashery is het echt de moeite niet meer. Bijna drie uur lang, maar het plot stelt niets voor en de dialogen ook niet. Overdreven geweld, overdreven grof taalgebruik en oninteressante personages. Geen beste beurt van Tarantino.

Meerdere keren gezien en nu tot de conclusie gekomen dat dit mijn no 1 Tarantino is. Deze film is puur gemaakt voor zijn fans, alles echt alles ademt zijn genialiteit.

Zeer goeie recensie. Heb deze film vandaag op Netflix voor het eerst gezien en ja, mensen die vanaf begin actie verwachten komen bedrogen uit. Het is geen actievolle western, maar daar waar actie is, het hard en bloederig is. Verhaaltechnisch wordt de film prima verteld en is het camerawerk en de muzikale begeleiding uitmuntend. De locatie van Minnie’s Haberdashery vond ik ook mooi gekozen. Zeer sterk vond ik in Chapter 4 - Daisy Domergue heeft een geheim, de WhoDunit scene. Ik vond het een uitstekende film die ik zeker weer eens ga herzien. Een 4.0

Genieten echt en dat maar op een paar locaties. Was tot eind geboeid. Goed opgebouwd, leuke personages.

Chapter 1 & 2 wat traag, vanaf chapter 3 echt genoten!

Normaalgesproken ben ik niet zo een fan van trage films, maar wat was dit genieten zeg. Van elke scene en dialoog, elke kleurrijke persoonlijkheid ontzettend genoten.

Het heeft bijna 5 jaar geduurd voordat ik The Hateful Eight heb aangezet.
Grotendeels had dit te maken dat ik wat tegen de speelduur opzag.

Leuk, maar zeker niet Tarantino's beste film.
Zoals al vaker word gezegd is de film bijvoorbeeld niet zoals Django vol actie. Eigenlijk gebeurd er vrij weinig in de film maar toch weet het niet saai te worden. Alleen Tarantino weet een film van bijna 3 uur toch je aandacht vast weten te houden met erg sterke dialogen.
De cast is niks om op aan te merken, vooral Jennifer Jason Leigh vond ik het erg leuk doen. Het verhaal is niet bijster maar wel blijf je benieuwd wat er precies gaande is.

Niet mijn favoriet maar toch goed mee vermaakt.

3,0*
6,5/10

Zonder twijfel een Tarantino special, niet perse zijn beste, maar wel hoogst vermakelijk.

De film kenmerkt zich, als bij zoveel van QT, door de kleurrijke karakters, een overdaad aan geweld en humor, bizarre dialogen en stijlwisselingen. De film heeft de eerste chapters even nodig op gang te komen, en dan met name de koets en de personages die onderweg opgepikt worden. Daar vallen toch wat mij betreft Goggins en Leigh meteen het meeste op. De film wordt daarna wel interessanter maar blijft wat mij betreft in de 'pleisterplaats' een slowburner in die zin die vooral drijft op veel oud zeer uit de Burgeroorlog, de vele raakvlakken of contradicties tussen de aanwezigen. Kunstig wordt met onderlinge wrevel eigenlijk de ware vraag en aanloop waar alles omdraait een beetje verhuld waardoor bepaalde dingen nog wat plotselinger komen. Want zijn er inderdaad mensen die Daisy willen bevrijden...?

Wat verder opvalt is de toch wat stroperige vertelstijl die constant van personage wisselt die vervolgens een behoorlijk lange dialoog of discussie met een ander aangaat. Heel veel gebeurt er dan ook niet, en moet de film het vooral van zijn ruzies en discussies hebben. De stijlveranderingen zoals deel 3 of 4 die plotseling vertelt wordt als de Twilight Zone doet dan wel weer erg goed. Ook grappig is OB die paaltjes met touwen neerslaat om de wc en de stal te kunnen vinden, niet alleen zijn hoed maar ook de gang van zaken in de sneeuw doet met toch heel erg denken aan Kurt Russell zelf in The Thing. Daarnaast is de stijl, aankleding en muziek nog wel even het noemen waard.

Op briljante wijze wordt de spanning naar het koffie drink moment opgebouwd, waarna het hele gebeuren in een stroomversnelling raakt met de dood van verschillenden en een grote verassing waarna de hele aanloop voor de aankomst uit de doeken gedaan wordt. Geweldig is natuurlijk de lynchpartij op het einde, en ik kan niet anders zeggen dat het eveneens goed gevonden is dat de twee meest onwaarschijnlijke karakters, elkaars grootste vijanden, elkaar vinden en het geheel tot een bepaald einde brengen.

Kostelijke humor, een geweldsorgie in optimaforma, bloed en ranzigheid te over, heerlijke overacting van onder andere Goggins, Jackson en voor JJ Leigh die op het ranzige af is, en de oude Bruce Dern mag ook genoemd worden. Ten laatste te noemen dat de meeste acteurs allemaal bekenden zijn van vorige films, bijna iedereen komt wel in vorige films van QT voor of een samenwerking. Koddige momenten zoals dat geschreeuw met die deur iedere keer...de speelduur is nog al lang en ik moet zeggen dat ik Django Unchained toch nog altijd niets leuker vind, maar deze QT mag er zeker zijn!!!

Was inderdaad een bewuste referentie van QT - één van de vele. In de film worden trouwens ook enkele flarden muziek van The Thing gebruikt, wat het helemaal transparant maakt.

Wauw, wat een fantastische film is dit zeg, Alles klopt gewoon. Zeker als het reisgezelschap op de plaats van bestemming arriveert, Minnies pleisterplaats. Dan raakt de spanning om te snijden en krijgen we geweldige dialogen voorgeschoteld. Dat is ook nodig, want anders houd je het geen 2 uur en 3 kwartier vol.

Als je het hebt volgehouden, ben je een unieke kijkervaring rijker. Eentje die vergelijkbaar is met Django Unchained, een ander pareltje van Quentin Tarantino. Al moet ik zeggen dat deze film iets langzamer op gang komt. Maar de rest van het verhaal zit mintens net zo goed in elkaar.

Hulde dus voor iedereen die bij dit project betrokken is geweest.

The Hateful Eight is een feite een erg lang toneelstuk, in de vorm van een film. Juist dat is wat het grootste charme van de film is; alles speelt zich grotendeels op een en dezelfde locatie af, namelijk Minnie's 'taverne' omgeven door een woest en ijzig mooi winters landschap. Prachtige sneeuwbeelden in het eerste uur, en perfecte sfeerschepping doorheen de hele film. De typische Tarantino elementen zijn hier weer volop te bemerken, en gelukkig maar. Lange dialogen en monologen en acteurs die alle ruimte krijgen om er maar lekker op los te schmieren, geweldige spanningsopbouw, hier versterkt door mysterie en paranoia, en uiteindelijk op het einde een plotselinge explosie van bloedig en over the top geweld.
Puur oppervlakkig bekeken is het zo speciaal niet allemaal, maar die sfeerschepping en spanningsopbouw tillen het simpele plot naar een hoger niveau.
Minpuntjes zijn er natuurlijk ook; over het algemeen duurt de film net iets te lang (hoewel dit grotendeels functioneel is voor de spanning en sfeer) en niet elk personage of elke acteur krijgt zijn momentje, wat opzich wel mogelijk was aangezien de cast niet verschrikkelijk groot was. De hele flashback naar het perspectief van de gebeurtenissen vanuit het viewpoint van de bad guy bende was ook wat minder nuttig.
Over het algemeen is dit echter gewoon een erg sterke film waarin Tarantino 2.5 uur even lekker z'n eigen zin doet; op en top sfeer, heerlijke dialogen en een zeer sterke Jackson en Russel (onder andere), allemaal begeleid onder passende muziek van Morricone.

Matig, het begin was veelbelovend, maar eenmaal in de hut is het gewoon saai en werkt het truukje van Tarantino niet. Jammer dat hij eigenlijk elke fim hetzelfde doet.

Amen!

Het is telkens hetzelfde trucje: je krijgt een hekel aan iemand - en dan schieten we diegene dood. Dit zorgt voor een heel erg kinderachtig plot: want je krijgt pas een goede hekel aan iemand als er geen ruimte voor begrip is, en als er geen ruimte voor begrip is dan blijf je hangen op de oppervlakte.

Vroeger speelde ik weleens met mijn fantasie riddertje (overigens niets met mijn naam te maken) en dan maakte ik een verhaal in mijn hoofd dat er een slechte tovenaar was, en dat deze tovenaar het land veroverd had etc., etc. en dan uiteindelijk doodde ik dan de tovenaar. Goed was goed, kwaad was kwaad. Eind goed, al goed.

Tarantino is duidelijk blijven hangen in de ridder fase des leven. Hij blijft maar loze wraakfantasieën produceren, onnodig geweld, en semi-diepe bijbel quotes (maar - in tegenstelling tot bv. de films van Pasolini - laten deze quotes telkens Tarantino's onbegrip van de bijbel zien). Tarantino ego ligt zo dik op de film, dat iedere vorm van waarheid uitgesloten wordt. Schieten, doden, lachen, enzovoorts. Voor mij hoort hij in het rijtje van de drie slechtste plot-schrijvers van dit moment naast Michael Bay & Clint Eastwood.

Deze film is daarnaast ook nog eens de slechtste film van tarantino. Ik begrijp wel dat Tarantino een goede regisseur is. Ja, zijn muziekkeuze kan soms geniaal zijn, en daarnaast spelen sommige acteurs de sterren van de hemel onder zijn regie (bv. Jackson & Waltz). Voor de rest is het camerawerk soms briljant en de settings beeldschoon. Maar het verhaal is gewoon erg zwak. Of mis ik iets?

Ieder zijn ding zeker... Heb het hoor de 2de maal een kans gegeven dus zeg niet dat ik er niet voor open sta weerom na een kwartiertje moeten afzetten. Al begrijp ik heel goed dat zoiets in de smaak kan vallen als je veel tijd en geduld hebt. Ik ga er uit respect geen cijfer op plakken deze keer.

Niets is wat het lijkt

De perfecte film bestaat n...oh wacht. Deze titel schijnt bekend te staan als een van de mindere van Tarantino, maar ik kan mij hier totaal niet in vinden. Toegegeven, er word de nodige investering van de kijker gevraagd voor het verhaal echt goed los komt, maar wanneer dit gebeurt ben je opgelucht dat de opbouw zo uitgebreid is. Deze is namelijk zo goed gevonden dat de Western schreeuwt om een herziening. Vanwege de lange speelduur kun je wellicht geneigd zijn dit niet zo snel te willen doen, maar de 5 delen waarin het verhaal zijn opgedeeld laten zich eveneens uitstekend lenen voor een mini serie format waardoor je je kijkbeurten op kunt delen.

Ik heb het werk van Tarantino echt moeten leren waarderen, net zoals vroeger met het drinken van een goede gerijpte wijn het geval was, maar ook hiervan heb ik weer met volle teugen genoten. Zo erg zelfs, dat ik dit tot op heden zijn beste vind. Er zitten nog de nodige herzieningen in de pijplijn die ik als tiener niet kon waarderen (zoals het in de hemel geprezen pulp fiction), maar ik schat de kans klein in dat ik deze net zo geniaal als The Hateful Eight ga vinden. Ik kan nu uitgebreid stil gaan staan bij wat de film zo goed maakt: het ingenieuze verhaal, de wederom legendarische rol van Jackson, maar ook Leigh die de show steelt, de vele twist en turns of het lompe geweld, wat overigens wel uitstekend in dienst van het verhaal staat. Maar beter ga je, wanneer je deze nog niet gezien hebt, snel wat uurtjes vrijmaken om dit meesterwerk bij je binnen te laten komen. Voor sommige kijkers kan het begin wellicht te traag, en hierdoor wat saai zijn, maar zet door en je wordt rijkelijk beloond.

5,0*