The Neon Demon (2016)

de film had ieder geval voor mij een uur korter gemogen.
Visueel is het mooi, de muziek is mooi, maar de scenes waren te langdradig, en op een gegeven moment was mn concentratie ook weg, en begreep ik het ook allemaal niet meer echt, en ben ik maar gewoon gaan kijken naar het visuele, want het verhaal / de visioenen, het neon gebeuren was mij iets te high.

Vond het wel wat weghebben van The Black Swan, die was ook wat meer toegankelijker.

Waar ik tot twee keer toe helemaal niks had met Drive en ik Valhalla Rising pretentieuze flauwekul vond, heb ik vól in kunnen gaan en van genoten - nu Only God Forgives nog, die ligt klaar.

Niet dat het echt de knaller was die ik hoopte - zoals een verwijderde user hier al zei: het hoogtepunt lag ergens op het begin met die prachtige, nachtmerrie-achtige clubscene en de finale vond ik toch niet helemáal indrukwekkend - maar elk shot is zó mooi en die muziek van ook nu weer Cliff Martinez zó doordringend, dat ik hier uiteindelijk toch enorm vrolijk van werd. Wat is dat toch met neonkleuren, dat ze bij mij de uitwerking hebben van 'ik begrijp het volgens mij niet maar ik laat het lekker over me heen komen' - zie ook het geniale Spring Breakers en heerlijke Lost River.

En dan zo'n prachtige Elle Fanning. De omslag naar een femme fatale had ik graag nog wat sterker in haar tot uitdrukking zien komen, aan de andere kant is haar naïviteit in de rest van de film nooit ongeloofwaardig of gekunsteld. Ik ging grijnzen van ongemakkelijkheid bij alle scenes met die kale fotograaf, zeker die met haar fotoshoot in het begin van de film.

Muziek, nogmaals: Cliff Martinez, ik wil al de man z'n soundtracks hebben.

Net toen ik dacht dat de film nog redelijk tam is, komt er zo'n heerlijk geflipte necrofilie-scene. Touché, mevrouw Malone.

Soundtrack en Bluray snel kopen. Als Only God Forgives ook maar half zo leuk is als deze krijg ik nog een hele mooie tijd met die film.

4,0*

Niet aan mij besteed, ik vond het maar een rare vage film.

dat zijn de beste.

Voor mij persoonlijk ook wel vaak ja.

Viel niet tegen, viel niet mee, ik weet eigenlijk nog niet helemaal wat ik hiervan moet vinden!

Audiovisueel is dit natuurlijk al sowieso de moeite om te kijken en voor mij begon de film erg sterk. Daarna begon het grote necrofilie-WTF-moment en alles daarna en dat vond ik op één of ander manier minder.

Elle Fanning vond ik goed voor haar rol gecast. Ik las ergens dat Refn eigenlijk Carey Milligan voor deze rol in gedachten had en hoewel zij best mooi is, is zij tevens veel te oud voor de rol. De meeste fotomodellen zijn nou eenmaal achterlijk jong.

Ook goed gedaan is de blikken van de vrouwen als ze Jesse ontmoeten. Het lijken wel slangen en hun woorden zeggen mooie dingen, maar hun blikken duidelijk andere dingen.

Zeker de moeite waard en ook memorabel.

The Neon Demon is audiovisueel erg sterk. Nicolas Winding Refn zorgt voor heel wat geweldige shots , zeker qua kleurengebruik. De film is een slow burner van formaat, maar dat deert niet want er valt genoeg te zien.
Maar ergens bij het restaurant waar Elle Fanning komaf maakt met haar vriendje ( die echt voor haar innerlijk gaat wat resulteert dat hare ware aard ook naar boven komt drijven en het niet pikt dat hij niet voor het uiterlijk kiest ) raak ik het verhaal opeens wat kwijt. Heel raar. Misschien dat de verwachtingen ook hoger lager, maar vanaf dat moment krijgt het verhaal een snel tempo met chaotische sprongen en bizarre wendingen waarbij de symboliek de bovenhand gaat nemen. De regisseur gaat dat steeds meer de abstracte toer op waarbij het verhaal vager en vager wordt waardoor je lekker kunt discussiëren over de symboliek en wat nu de waarheid zou kunnen zijn. Voor mij te pretentieus. Het acteerwerk is behoorlijk en Elle Fanning is perfect gecast voor deze rol als onschuldig lijkend jong meisje die in de harde, rauwe, meedogenloze modewereld terecht komt. Maar ook de andere vrouwen wisten met hun blikken overtuigend over te komen. De rollen van de mannen hadden meer invulling mogen krijgen zoals haar vriendje, de fotograaf en Keanu Reeves. Qua gore blijf je uiteindelijk toch wat op je honger zitten. Erg braafjes allemaal...de film had wat meer brutaliteit en durf mogen hebben. Zo komt het slot bijvoorbeeld te abrupt over, al is het gekozen einde wel onverwacht en heel bizar. Maar daar zal wel de nodige symboliek voor tussen zitten. Audiovisueel dus top, maar qua verhaal, spanning , gore had ik wel iets meer van verwacht. 6/10

Kan ik me zeker voorstellen. Alleen begrijp ik niet echt hoe je met deze verwachtingen bij The Neon Demon uitkomt. Met deze elementen erin was de hele film onderuit gehaald.

Zwolle84

Dat is natuurlijk ieders zijn mening. Ik vond net als die elementen er wel aanwezig waren dat deze film bij mij een topper zou geworden zijn. Ik vond de eerste helft van deze film beter dan het tweede gedeelte waar te veel haastige sprongen worden gemaakt gezien de zeer trage opbouw in het voorgaande. Met de daarbij horende symboliek die al of niet kunt smaken. Het slot was voor mij ook niet zo bevredigend waarbij de climax erg braafjes en abrupt wordt uitgewerkt. Misschien een tweede kijkbeurt ooit geven. Lijkt me ook duidelijk een love-it or hate-it film , maar ik zit in de derde groep.

Tuurlijk verschillen smaken en zo, maar plot toevoegen aan zo’n sfeerfilm zou funest zijn. Dat gaat zo in tegen alles waar de film voor staat. Dat is alsof je dansscènes aan The Texas Chain Saw Massacre toevoegt.

Wat mij betreft een film die niet helemaal zijn potentie benut.
Het is in mijn optiek overigens eerder een drama dan een horror.
De film begint matig. Visueel is het dan nog niet zo sterk, de dialogen zijn zwak te noemen en het acteerniveau kan dat ook niet verbloemen.
Maar gaandeweg groeit het in kwaliteit, is het visueel steeds aantrekkelijker en begint het verhaal echt te leven.
Maar het grijpt me nergens bij de strot. Deels door de cast, deels door gebrek aan sterke dialogen en wellicht had ik meer diepgang verwacht of gehoopt.
Maar ik houd van dit genre en het is een dappere poging. Zeker een ruime voldoende waard. *3,5