The Neon Demon (2016)

de film had ieder geval voor mij een uur korter gemogen.

Visueel is het mooi, de muziek is mooi, maar de scenes waren te langdradig, en op een gegeven moment was mn concentratie ook weg, en begreep ik het ook allemaal niet meer echt, en ben ik maar gewoon gaan kijken naar het visuele, want het verhaal / de visioenen, het neon gebeuren was mij iets te high.

Vond het wel wat weghebben van The Black Swan, die was ook wat meer toegankelijker.

Waar ik tot twee keer toe helemaal niks had met Drive en ik Valhalla Rising pretentieuze flauwekul vond, heb ik vól in kunnen gaan en van genoten - nu Only God Forgives nog, die ligt klaar.

Niet dat het echt de knaller was die ik hoopte - zoals een verwijderde user hier al zei: het hoogtepunt lag ergens op het begin met die prachtige, nachtmerrie-achtige clubscene en de finale vond ik toch niet helemáal indrukwekkend - maar elk shot is zó mooi en die muziek van ook nu weer Cliff Martinez zó doordringend, dat ik hier uiteindelijk toch enorm vrolijk van werd. Wat is dat toch met neonkleuren, dat ze bij mij de uitwerking hebben van 'ik begrijp het volgens mij niet maar ik laat het lekker over me heen komen' - zie ook het geniale Spring Breakers en heerlijke Lost River.

En dan zo'n prachtige Elle Fanning. De omslag naar een femme fatale had ik graag nog wat sterker in haar tot uitdrukking zien komen, aan de andere kant is haar naïviteit in de rest van de film nooit ongeloofwaardig of gekunsteld. Ik ging grijnzen van ongemakkelijkheid bij alle scenes met die kale fotograaf, zeker die met haar fotoshoot in het begin van de film.

Muziek, nogmaals: Cliff Martinez, ik wil al de man z'n soundtracks hebben.

Net toen ik dacht dat de film nog redelijk tam is, komt er zo'n heerlijk geflipte necrofilie-scene. Touché, mevrouw Malone.

Soundtrack en Bluray snel kopen. Als Only God Forgives ook maar half zo leuk is als deze krijg ik nog een hele mooie tijd met die film.

4,0*

Niet aan mij besteed, ik vond het maar een rare vage film.

dat zijn de beste.

Voor mij persoonlijk ook wel vaak ja.

Viel niet tegen, viel niet mee, ik weet eigenlijk nog niet helemaal wat ik hiervan moet vinden!

Audiovisueel is dit natuurlijk al sowieso de moeite om te kijken en voor mij begon de film erg sterk. Daarna begon het grote necrofilie-WTF-moment en alles daarna en dat vond ik op één of ander manier minder.

Elle Fanning vond ik goed voor haar rol gecast. Ik las ergens dat Refn eigenlijk Carey Milligan voor deze rol in gedachten had en hoewel zij best mooi is, is zij tevens veel te oud voor de rol. De meeste fotomodellen zijn nou eenmaal achterlijk jong.

Ook goed gedaan is de blikken van de vrouwen als ze Jesse ontmoeten. Het lijken wel slangen en hun woorden zeggen mooie dingen, maar hun blikken duidelijk andere dingen.

Zeker de moeite waard en ook memorabel.

The Neon Demon is audiovisueel erg sterk. Nicolas Winding Refn zorgt voor heel wat geweldige shots , zeker qua kleurengebruik. De film is een slow burner van formaat, maar dat deert niet want er valt genoeg te zien.
Maar ergens bij het restaurant waar Elle Fanning komaf maakt met haar vriendje ( die echt voor haar innerlijk gaat wat resulteert dat hare ware aard ook naar boven komt drijven en het niet pikt dat hij niet voor het uiterlijk kiest ) raak ik het verhaal opeens wat kwijt. Heel raar. Misschien dat de verwachtingen ook hoger lager, maar vanaf dat moment krijgt het verhaal een snel tempo met chaotische sprongen en bizarre wendingen waarbij de symboliek de bovenhand gaat nemen. De regisseur gaat dat steeds meer de abstracte toer op waarbij het verhaal vager en vager wordt waardoor je lekker kunt discussiëren over de symboliek en wat nu de waarheid zou kunnen zijn. Voor mij te pretentieus. Het acteerwerk is behoorlijk en Elle Fanning is perfect gecast voor deze rol als onschuldig lijkend jong meisje die in de harde, rauwe, meedogenloze modewereld terecht komt. Maar ook de andere vrouwen wisten met hun blikken overtuigend over te komen. De rollen van de mannen hadden meer invulling mogen krijgen zoals haar vriendje, de fotograaf en Keanu Reeves. Qua gore blijf je uiteindelijk toch wat op je honger zitten. Erg braafjes allemaal...de film had wat meer brutaliteit en durf mogen hebben. Zo komt het slot bijvoorbeeld te abrupt over, al is het gekozen einde wel onverwacht en heel bizar. Maar daar zal wel de nodige symboliek voor tussen zitten. Audiovisueel dus top, maar qua verhaal, spanning , gore had ik wel iets meer van verwacht. 6/10

Kan ik me zeker voorstellen. Alleen begrijp ik niet echt hoe je met deze verwachtingen bij The Neon Demon uitkomt. Met deze elementen erin was de hele film onderuit gehaald.

Zwolle84

Dat is natuurlijk ieders zijn mening. Ik vond net als die elementen er wel aanwezig waren dat deze film bij mij een topper zou geworden zijn. Ik vond de eerste helft van deze film beter dan het tweede gedeelte waar te veel haastige sprongen worden gemaakt gezien de zeer trage opbouw in het voorgaande. Met de daarbij horende symboliek die al of niet kunt smaken. Het slot was voor mij ook niet zo bevredigend waarbij de climax erg braafjes en abrupt wordt uitgewerkt. Misschien een tweede kijkbeurt ooit geven. Lijkt me ook duidelijk een love-it or hate-it film , maar ik zit in de derde groep.

Tuurlijk verschillen smaken en zo, maar plot toevoegen aan zo’n sfeerfilm zou funest zijn. Dat gaat zo in tegen alles waar de film voor staat. Dat is alsof je dansscènes aan The Texas Chain Saw Massacre toevoegt.

Wat mij betreft een film die niet helemaal zijn potentie benut.

Het is in mijn optiek overigens eerder een drama dan een horror.

De film begint matig. Visueel is het dan nog niet zo sterk, de dialogen zijn zwak te noemen en het acteerniveau kan dat ook niet verbloemen.

Maar gaandeweg groeit het in kwaliteit, is het visueel steeds aantrekkelijker en begint het verhaal echt te leven.

Maar het grijpt me nergens bij de strot. Deels door de cast, deels door gebrek aan sterke dialogen en wellicht had ik meer diepgang verwacht of gehoopt.

Maar ik houd van dit genre en het is een dappere poging. Zeker een ruime voldoende waard. *3,5

een wat bleek bakvisje, het summum van schoonheid, wordt door vampirische modellen en anderen in het mode-veld opgemerkt als levenselixer. Zoals honderden keren eerder ligt de mode-industrie zwaar onder vuur als nihilistisch bolwerk van uiterlijk zonder inhoud door de film-industrie. Dus Refn dacht: dat ga ik dan ook maar doen (veel vorm maar geen inhoud). Ondanks de heftige beelden dito muziek best een slappe bedoeling. Amerikaans preuts zelfs. Een soort van Me Too ding over de seksualisering van jonge meisjes.Wat referenties naar klassiekers als Cat People, Bava's: Black/Blood Lace. Die allebei heel wat leuker waren.

JEZUS Christus kon niemand mij even waarschuwen? Oke dan doe ik het bij deze voor de volgende twijfelaar: NIET kijken. Je verspilt 2 uur van je tijd en je valt 6x in slaap, als het niet meer is.

Goddomme wat slecht! Ik kan er nog steeds niet over uit of ik heb gedroomd of serieus zo'n saaie k*t film heb gekeken.

Waar moet ik beginnen?

1. Ik vind dat mens schijt en schijtirritant. Ik kon de hele film lang haar kop niet uitstaan. Ze is een kruising van Nicole Kidman, Pip Pellens, Britt Scholte en Amanda Seyfried. Maar goed dat is een smaak kwestie.

2. Ik snapte totaal niet wat nou de clue is van deze film? Je moet niet te arrogant zijn, want dat word je dood? ?

Even serieus, waar ging dit nou over? Over een model dat terecht kwam tussen andere modellen. Nou zeg, wat spannend!

3. Ik begreep ook niet wat er zo prachtig aan haar moest zijn, haar 2 rivalen waren knapper en perfecter dan zij. Komt zelden voor dat de hoofdpersonage lelijker is dan haar tegenspeelsters.

4. Hoe kan dit onder het genre horror vallen? HOE dan? Er kwamen 0 horror elementen in voor, 0! Het enige waar men van had kunnen schrikken, was die tijger. Nou woow wat eng!

Het was eerder misselijkmakend, zeker die scène met dat lijk: gadverdamme! Ik ging over m'n nek, kotsmisselijk.

5. Ik heb nog nóóit bij een film om de 10 min gekeken hoe lang ie nog zou duren. Dit was echt killing. Het was zó slaapverwekkend, er gebeurde helemaal NIKS! Helemaal niks gewoon. Er waren zelfs scenes van 8 min!!!! waarin niks werd gezegd en je geen enkel geluid hoorde. Niet eens een ruis. Als ik had gezegd dat ik met oordoppen in keek, hadden ze het hier thuis ook geloofd ?

Enkel de laatste 10 min, maar echt de laatste 10 min, kwam er wat "actie". Maar nee dit MAG je niet bestempelen als horror of thriller, maar eerder erotisch, slaapverwekkend en vooral BIZAR.

6. Ze konden allemaal niet acteren, echt alsof ik naar een nog slechtere versie van GTST zat te kijken.

Het is dat ik een vervelende tik heb dat ik een film MOET afkijken, hoe slecht ie ook is. Maar snap werkelijk waar niet hoe m'n voorgangers dit hebben kunnen uithouden.

En HOE is het mogelijk dat mensen dit serieus gaan beoordelen?

Hoe is het überhaupt mogelijk dat je zoiets een ster kan geven? Ik vind hem niet eens een halve ster waard! Kan je ook 0 sterren geven?

En HOE is het ook mogelijk dat mannen deze film kijken?

Of je hebt écht niks te doen en weet niet wat je met je leven aan niet

Of je bent seksueel gefrustreerd

Hoe dan ook, dikke flop en een NO GO van mij

Snap na je recensie nog steeds niet hoe je deze "film" 2 sterren kunt geven. Ik vind hem niet eens een halve ster waard. Vreselijk, saai, drama, bizar, slaapverwekkend, nutteloos, misselijkmakend en slecht geacteerd.

Ik vind zo'n review heerlijk om te lezen en een verademing voor de site. Ontnuchterend om te lezen dat er ook andere mensen zijn dan soms misschien wel te rationele, afwegende filmkijkers. Mensen die bij de grootste kunst (voor anderen dan) gewoon onbeschaamd "saaaaaai" uitflappen. Waar de rest dan weer anders over kan denken.

Jammer als het heftig geuit moet worden met harde woorden maar laten we dat maar op karakter houden. Zolang dat binnen de lijntjes blijft geeft het rijkdom en houdt het hier mooi de balans om een overdaad aan elitarisme op de site te voorkomen, wat velen van bezoek zou weren.

Ik vind Elle Fanning een oogverblindende vrouw, niet alleen zozeer fysiek qua gelaatstrekken, maar vooral haar vermogen tot uitdrukken/mimiek daarmee...weke knietjes.

Heb al van meerdere mensen gehoord die MovieMeter kennen maar geen lid/bezoeker zijn dat ze denken dat het een site is voor de mainstream filmliefhebber (en daarom niet geïnteresseerd zijn), dus ik juich meer 'elitarisme' juist sterk toe (alsof daar hier een overdaad aan zou zijn.. ).

Aantal off-topic berichten verwijderd. Discussieer inhoudelijk over de film niet over elkaar.

Tja... Visueel ziet het er prachtig uit ja, zoals we wel gewend zijn van Refn. Daarnaast sterk gebruik van muziek en geluid (gebruik van mijn koptelefoon zorgde voor een fijne setting). Elle Fanning meer dan goed voor deze rol - zo'n mooi, intrigerend gezichtje heeft ze. Maar 118 minuten met deze aspecten als voornaamste dragers vond ik toch wat lang en ik merkte dan ook dat mijn aandacht soms wat wegebde. Ik miste toch een rode draad die verder gaat dan het oppervlakkige beauty aspect van de mode-wereld. Ja, er zitten heel wat symbolische verwijzingen in, maar naar mijn idee verklaart of verbindt dit niet de losse brokken van de film spectaculair aaneen, noch geeft het het verhaal betekenis. Oja, wat ik ook zo'n dooddoener vind is een schokkende, out of the box film pretenderen, maar dan op het moment suprême als het topje uitgaat van een long shot naar een close-up springen.

Ik onthoud me nog even van het geven van een score.

Pure tijd verspilling !!

de eerste anderhalf uur van deze prachtig gefilmde trip vond ik geweldig, het verveelde geen moment. Ik weet niet waarom maar na de scène waar Elle Fanning naar het huis gaat van Jena Malone (het was volgensmij niet echt haar huis), boeide het mij opeens niet zo heel veel meer. Het volgende half uur vond ik maar een beetje slepend. En tja het einde, ze willen de schoonheid van Elle fanning allemaal, dus eten ze haar op. Ik lees wel meer dat mensen Elle Fanning niet echt heel knap vinden, daar sluit ik me bij aan (Refn had denk ik beter een ander iemand uit kunnen kiezen want soms komt het een beetje onrealistisch over die schoonheid van haar. De sterkste scène uit de film vond ik die met de poema, die scène is echt goud waard. Als het laatste half uur anders verliep zou ik wel op een dikke 4.5 uit komen, alsnog 4* voor het zeer sterke eerste driekwart deel.

Nee.

Voor liefhebbers van Refn. Dit is echt pure kunst. Hij had volledige artistieke vrijheid en zette Cliff Martinez en Darius Khondji aan het werk. Schokkende cinema zoals alleen hij dat kan maken!

TOO OLD TO DIE YOUNG Official Trailer (2019) Nicolas Winding Refn, TV Series HD - YouTube - m.youtube.com

"I don't wanna be them. They wanna be me."

Echte schoonheid zit van binnen. Dean, het vriendje van Jesse, is het enige personage die achter deze opmerking staat. Een opmerking/mening die niet in dank afgenomen wordt door Jesse. Want Jesse weet dat ze diep van binnen iets is, wat ze voor de buitenwereld verborgen probeert te houden en dit compenseert met haar onweerstaanbaar knappe en natuurlijke schoonheid. Eentje waar Ruby als een blok voor valt en eentje waar Gigi en Sarah behoorlijk hinder aan ondervinden.

De film valt op twee manieren te bekijken, namelijk vanuit het perspectief van Jesse en vanuit het perspectief van Ruby, Gigi en Sarah. In beide gevallen levert het een ijzersterke filmervaring op. Eentje van een buitengewone schoonheid. Een schoonheid die tegelijkertijd verleidelijk, gevaarlijk en bezoedelt is.

Want schoonheid, daar gaat het hier om. Maar deze schoonheid is niet echt. Deze is gemaakt, van plastic; het is nep. Maar probeer daar maar eens doorheen te prikken als je tegenover het karakter van de op het oog kwetsbare Jesse staat, indrukwekkend en meedogenloos gespeeld door Elle Fanning, die hier misschien wel haar beste rol in haar nog prille carrière tot nu toe te pakken heeft.

Het is bizar en verontrustend om te zien, wat men er voor over heeft om échte schoonheid te bezitten. Dit wordt op quasi-symbolische wijze in het laatste half uur van de film behoorlijk expliciet in beeld gebracht en levert een aantal momenten op die nog lang bij zullen blijven.

Maar omdat de schoonheid die Jesse beweert uit te stralen allemaal gemaakt is en niet oprecht, levert het gevolg hiervan een desastreuze eind-conclusie op.

The Neon Demon is zonder twijfel mijn beste film van 2016 en sloeg in als een bom toen ik hem in het filmtheater zag. De beelden, de acteerprestaties en de fantastische muziek levert een combi op, zoals alleen Nicolas Winding Refn deze kan maken. Alleen al de catwalk-scene bewijst dit al en is overigens dé scene uit de film.

De regisseur heeft in zijn loopbaan met zijn films een onuitwisbare indruk op me achter weten te laten, maar met The Neon Demon overtreft hij zichzelf. Een meesterwerk van een unieke en uitzonderlijke klasse, maar zeker geen film voor iedereen. Maar dat is maar goed ook, anders kan er ook niet stevig over gediscussieerd worden !

Overigens wat ik al eerder zei over de muziek, deze is zonder meer fantastisch. Check die soundtrack dus ook: Cliff Martinez - The Neon Demon (2016) - MusicMeter.nl

Het jonge aspirant-fotomodel Jesse verhuist naar Los Angeles, waar ze gerekruteerd wordt door een gerenommeerd modeontwerper. Daar ondervindt ze dat ze door een groep, door schoonheid geobsedeerde vrouwen benijd wordt om haar vitaliteit en jeugd. Deze groep vrouwen zal er alles aan doen om af te nemen wat zij heeft, wat uitmondt in de huiveringwekkende climax. Intussen raakte Jesse steeds zelfverzekerder van haar eigen kwaliteiten waardoor haar persoonlijkheid begint te veranderen.

Vorm gaat boven inhoud bij de Deense regisseur Nicolas Winding. Zo laat het onderontwikkeld plot te wensen over, maar is The Neon Demon een twee uur durende orgie van licht, kleur en overgestileerde taferelen. Elke scene, elke shot, elke lijn van dialoog, elke pauze is zo hypnotiserend samengesteld dat het lijkt alsof de film een doorlopende fotoshoot is. Visionaire kunst!

Wat blijft dit toch een heerlijk filmpje. Visuele fetish met een vleugje horror. Vrouwelijk schoon, strake decors en een heerlijke soundtrack van Martinez.

Maar drie jaar later weten we dat het enkel een vingeroefening was voor Refn zijn magnum opus: Too Old to Die Young - Seizoen 1 (2019) - TvMeter.nl

Helemaal mee eens. Voor mij is Too Old to die Young niet alleen de beste serie van het jaar, maar zelfs één van de beste series die ik ooit heb gezien.

The Neon Demon heeft ook nog steeds niet aan kracht ingeboet. Refn kan dan ook in mijn beleving niets fout doen.

Wel nog even je stem achterlaten bij TOTDY, Basto!

Eindelijk gekeken, alleen waar heb ik nu naar gekeken. Het leken wel 2 films de eerste stopte nadat Jesse het motel verliet. En is dat nu briljant of wat is het eigenlijk? Ik heb me in ieder geval niet verveeld, visueel mooi, en de ëerste film vormt de opmaat voor de 2de, die wel totaal anders is. Vanaf de badkamer scene komt de horror naar boven, en die is niet goor wel apart. Ik heb in ieder geval wel genoten van deze toch wel bizarre film.

En over schoonheid valt te twisten.

Prachtige beelden konden niet verhinderen dat deze film mij te vaag en te traag was.

Een product van Refn. Wat kan je dan verwachten? Een veelvoud aan beelden met blauwe en paarse Neon-achtige toetsen. Esthetisch verantwoorde beelden die als je ze bevriest meesterlijke momentopnames bezorgen. En deze prachtbeelden worden ondersteund door een uiterst zorgvuldig uitgekozen soundtrack. Maar een mooie verpakking alleen, is niet voldoende (wat dan weer toepasselijk is voor deze film). Van het inhoudelijke moet ook een kracht uitstralen. En laat het nu net daar weer mank lopen. Dat "The Neon Demon" handelt over ultieme schoonheid, jaloersheid en narcisme lijkt me vanzelfsprekend. En het nastreven van onwezenlijke schoonheid, op welke manier dan ook. Maar films volgepropt met symboliek en metaforen zijn meestal niet aan mij besteed. Als je bij de eerste resultaten op Google, bij het intikken van de filmnaam, tussen de mogelijke zoekcriteria de uitdrukking "The Neon Demon explanation" ziet staan, dan weet je waar je je kan aan verwachten. En horror zou ik het ook niet echt noemen. Of het moet de attitude van individuen in de fashion-wereld zijn die je koude rillingen bezorgt. Ik werd er koud noch warm van.

Had ik toch dat tikkeltje meer van verwacht. Qua plot dan waarbij ik de hele tijd wat op mijn honger bleef zitten, maar er eigenlijk niet zo heel veel bewoog. Daartegenover stond een fabuleuze sfeersetting waarbij felle kleuren als rood en blauw als neonlichten flikkeren ondersteund door een krachtige soundtrack. Deed me in dat opzicht wat denken aan onder meer Gaspar Noé.

Verder ook fijne indringende sfeersetting van het modewereldje. Niet zozeer de clichés van “om carrière te maken, moet je naar bed met”, wel de meedogenloze strijd om in de gratie te komen waarbij schoonheid, narcisme en ijdelheid gecombineerd met afgunst en jaloezie hand in hand gaan. De strijd doet in dat opzicht wat denken aan Aronofsky’s Black swan, al vond ik die daar nog bitser.

Verder ook aandacht voor wat echte schoonheid is. De naturelle looks van Jesse die tegelijk naïviteit en puurheid uitstraalt? Of de schoonheid van de concurrentes die met plastische chirurgie zichzelf tot de perfectie verheven? Interessant concept, maar het mocht op een bloedigere scène hier en daar wel wat pittiger voor mij. Twijfelgeval voor een “goede anonieme” 3,5*.

Moet ik ook nog kijken

De benoeming 'style over substance' had ik al vaker voorbij zien komen bij deze film, maar ik heb me er toch maar aan gewaagd. Persoonlijk mist er voor mij toch teveel het plot. Ik begrijp dat dit niet de intentie van de film is en dat het voornamelijk op sfeer gericht is, maar om het écht een goede film te vinden heb ik persoonlijk toch wat meer dat narratieve element nodig. Het liet me echter niet met een teleurgesteld gevoel over, maar ik weet ook niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Hou me daarom een beetje in het midden met een *3.

Refn trok in 2011 mijn aandacht met het vrij toegankelijke Drive. De neon-versie van de western met de zwijgzame cowboy. Door die film trok hij opnieuw volk naar de opvolger Only God Forgives, waarin Ryan Gosling ook meespeelde. Maar Refn laat daar de teugels van het verhaal wat losser om nog meer visueel in te zetten. Ik heb mensen toen de zaal zien uitwandelen. The Neon Demon bouwt er mooi op voort. Refn kiest voor een visuele trip met een paar bekende gezichten en een verhaal dat weinig structuur kent.

De hoofdrol is voor Elle Fanning als jong model die als een neon verlichting een fascinerende aantrekkingskracht lijkt te hebben. Fanning op moment van de film 18 jaar en heeft op dat moment al samengewerkt met Tony Scott, David Fincher, Alejandro Gonzalez Inarritu, Sofia & Francis Ford Coppola en andere grote namen. Niet slecht! Ze is best goed in deze rol. In de bijrollen is er ook een kleine maar leuke rol voorzien voor Keanu Reeves. Maar de belangrijkste tegenspeelster van Fanning is Jena Malone die schittert in dit soort rollen.

Na deze film kreeg Refn het aanbod om de James Bond film Spectre te maken, maar wees het aanbod af. Wie weet welke film we dan hadden gekregen.