Fuller House (2016-2020)

Fuller House seizoen 1 Nee, wel van Full House

Fuller House seizoen 2 Tegen al mijn verwachtingen in, écht wel, heb ik oprecht genoten van deze revival. Ik kijk zélfs uit naar het derde seizoen, wat ik nooit had zien aankomen. In mijn jeugdjaren was 'Full House' een vaste afspraak op weekdagen. Doodbraaf en zoetsappig, maar niet bang om de grote thema's te behandelen. Ik vond de show toen opvallend beter en ook grappiger dan soortgenoten als 'Step by Step' of 'Family Matters'. En na het herbekijken van enkele episodes is mijn mening niet veranderd. Uncle Jesse (Have mercy!), Uncle Joey (Cut-it-out!), Danny (Good morning San Francisco!), ... Gaat de show het wel redden zonder hen? En gaat deze formule nog werken na 20 jaar? Zijn de kind acteurs van toen (How rude!) wel in staat dit te dragen? Ja. Ja. En ja. Het is wat wennen bij de start van het eerste seizoen. De hoofdrollen worden herverdeeld en, laat ons eerlijk zijn, je zit te wachten op verschijningen van de personages die vroeger de plak zwaaiden. Het is haast twee decennia later en het duurt even alvorens de gaten opgevuld zijn en de nieuwe kinderen hun plaats vinden. Maar dat gaat voorbij. DJ, Steph en zelfs Kimmie Gibler (wie had dat gedacht?) dragen de serie en het verlangen naar het binnenwippen van de oude leads neemt langzaamaan af. Vooral dit tweede seizoen is volledig van de overgang-kwaaltjes verlost. De fakkel is succesvol doorgegeven. Dat Uncle Jesse en co alsnog nu en dan opduiken, is mooi meegenomen. En vaak is het een verschijning met betekenis, niets te gratuit. De vele knipogen naar vroeger en bv. het ontbreken van Michelle, maken dat de show heel zelfbewust is, terwijl ze dit tegelijkertijd ook respecteren. En het werkt. Dat is wat telt. De formule lijkt tijdloos. Is dit grootse televisie? Neen. Maar qua feelgood TV kan dit zeker tellen. Het is zelfs een verademing in het huidige televisie-aanbod. Geen constante cynisme, geen eindeloze stroom aan punch-lines. Dat is best wel eens welkom af en toe. En dat zeg ik als iemand met een allergie voor geknutselde zoetsappigheden. Fuller House, ik ben er best voor te vinden. No shame.

Fuller House seizoen 1 Te treurig voor woorden! Dat mensen voor dit soort series de tv aanzetten onbegrijpelijk?