Ojing-eo Geim - Seizoen 2 (2024)

Ik vind het weer vrij schokkend hoeveel aanstoot sommige mensen in de bovenstaande commentaren nemen aan dat een vele karakter transgender is.

Hier sluit ik mij bij aan. Sommige karakters waren zo ontzettend eendimensionaal, zoals inderdaad de stereotype rapper, die zakenman of de voodoo vrouw. De relatie tussen de moeder en zoon en de gelaagdheid van de transgender vrouw vond ik daarentegen wel interessant.

Verder inderdaad veel herhaling en onnodig lange scènes in dit tweede seizoen. Grootste mankementen voor mij waren de voorspelbaarheid (de hoofd karakters overleven steeds weer), en het onrealistische gedrag van de karakters. Ik kan mij niet voorstellen dat je nog uitgebreid staat te dansen of juichen wanneer je elk moment kan worden omgelegd.

De laatste aflevering vond ik daarentegen wèl een verrassende wending.

Blijft een wat raar sadistisch gebeuren, maar wel goed gemaakt.

Teleustellend einde echter.

Het was lang wachten op het nieuwe seizoen van Squid Game. Maar hier is ie.

In principe ben ik geen binge watcher of actieve serievolger. Heel vaak zie ik door de bomen het bos niet meer als ik al die series voor mijn neus krijg. Zeker als ze zich maar blijven rekken of als je voor een desbetreffende serie weer een hele abonnement moet aansluiten met een streamingsdienst. Hoe deel je zoiets in?

Maar toch zijn er wel series die ik ben blijven volgen. Zo blijft Stranger Things een must bij mij, maar moet die ook absoluut geen zesde seizoen krijgen. Ook Squid Game was in mijn gedachten blijven hangen. In 2021 heb ik hier werkelijk van zitten smullen. Wat brengt het nu drie/vier jaar later?

Seong de winnaar uit deel 1, besluit om het maar af te zien om naar Amerika te vertrekken. Hij weet wat hij gezien en meegemaakt heeft en kan het toch niet verkroppen dat de games nog altijd bestaan. De grote prijs die hij ervoor gewonnen heeft kan hem ook niet veel schelen. Daarom lijkt het voor hem het moment te zijn om wraak te nemen en om de spelen te ontmaskeren. Maar hier moet hij zich toch nog wel één keer als deelnemer voor opgeven.

Ondertussen zijn de spelen niet echt meer een broodje aap verhaal bij de instanties en volgt er in Seoul een heuse klopjacht op die ene potentiële slick rick die in de metro de portemonnee smijt met zijn gekozen tegenstanders. Interessant in deze kwestie is dat de eerste drie afleveringen van Squid Game kijken als een soort politiethriller met lompe en memorabele momenten die we ook slechts in Aziatische misdaadfilms kennen.

De persoon in kwestie lijkt het nu ook met loterijkaartjes en sandwiches te proberen bij de zwervers in het park.

Dan komt het moment dat Seong terugkeert naar het eiland en opnieuw in de groene outfit kruipt en beginnen de spelen weer overnieuw. De nieuwe deelnemers hebben eerst niks in de gaten en zelfs als Seong tijdens het eerste welbekende spel de klokkenluider uithangt, wordt hij niet bepaald serieus genomen. Totdat er wel daadwerkelijk doden beginnen te vallen; zoals we het ons hebben herinnerd en Seong nu wel hard nodig is. Maar vanaf het tweede spel lijkt er toch een hoop te veranderen en moet Seong zich opnieuw improviseren voor de spelregels die hij nog niet heeft gekend.

De personages die er deelnemen, of het nou goedzakken of klootzakken zijn, hebben bij mij zo allemaal een charme gekregen. Haantje de voorste is in deze kwestie die geslepen paarsharige rapper Thanos. Wat een figuur was dat. Samen met zijn meelopende nummer 124 vormen zij zich tot de bullies van het geheel. En daar waar iedereen loop te zuchten en te steunen vond ik die transgender weer erg interessant. Ook die moeder en zoon hebben een leuke bijdrage. Dan ook Gi-Hun's vriend, speler 001, een zwangere vrouw, een gladde geldinfluencer, een onzekere jongeman en dan vooral ook de übercoole maar poeslieve Se-Mi.

Zoals in het eerste seizoen verlopen de spelen weer magistraal. Spannend, creepy, soms wel eens grappig. De hiërarchie en de gekte zorgt ervoor dat je er geen seconde van wilt missen. Ook de verkiezingen waren nagelbijtend. De spelen zijn zeker een uitstekende aanvulling. Logisch ook, anders klopte de titel van de serie niet. Maar nu lijken deze wat meer naar de achtergrond geschoven te worden om plaats te maken voor... een spionageverhaal vanuit de kant van de politie, en uiteindelijk ook een revolutie... en bedrog op het laatste nippertje.

Toch ben ik wel behoorlijk geraakt door het feit dat Se-Mi op gruwelijke en vrijwel zinloze wijze wordt neergestoken door 124. Waarom zij? Kom op! Dit soort personages konden we nou net gebruiken en ik denk dat vele andere fans daar ook zo over denken. Nu weten we dat in Squid Game geen genade of sprookjes bestaan, maar dit... Vul de rest maar in wat de beweegreden van de regisseur was. Bijna net zo zinloos als de daad in Irreversible... Al komt dit echt uit het niks en voelt het voor mij, los van het feit dat ik zo verknocht aan deze speelster was, een beetje aan als een vorm van afreageren... Naar mijn mening weet ik hierdoor ook niet hoe seizoen 3 voor mij zou gaan landen.

Ja het gebeurt niet vaak, maar dat laatste zit me wel een beetje dwars en op Google lijk ik ook vele lotgenoten onder de fans te hebben. Dat de dood iedereen kan treffen in het spel dat is vrij logisch, maar het is toch ook net een beetje de manier waarop, denk ik. Daarnaast... Had 124 nou al niet al een spoor van ellende achtergelaten en werd het niet gewoon tijd dat hij het loodje legde ipv dat we die rotkop in seizoen 3 nog moeten zien?

Hierdoor een punt aftrek ivm het magistrale eerste deel. Het gebeurt eigenlijk vrijwel nooit dat een verloop van een personage daarbij de reden is.

4,0*

Tja in de kern een vermakelijk seizoen. Decor en thema blijven ijzersterk, dat verveelt gewoon niet. Helaas is 80% hetzelfde als seizoen 1 met een minder leuke cast. Plus een goedkoop A-Team verhaal eromheen wat voor geen meter progressie maakt.

Best een leuk tweede seizoen. Het was even opnieuw wennen voor mij aan het Koreaans en de typische acteerstijl. Maar dat ging snel en daarna was het toch wel weer zeer prettig kijken. De eerste 2 afleveringen vond ik heel leuk (schitterende rol toch die recruiter). Het eindigt met een gigantische cliffhanger (die je wel zag aankomen). Dus hopelijk breien ze er een mooi einde aan met het derde seizoen.

Zelf ben ik nu door seizoen 2 heen en als je ervan houdt om te zien hoe Gi-hun (Lee Jung-jae) wraak neemt omdat vrienden van hem in het eerste seizoen zijn omgekomen, dan is seizoen 2 een prima vervolg.

In het tweede seizoen ondergaat Gi-hun een belangrijke verandering; hij is vastberaden om de organisatoren van de dodelijke spellen te stoppen, wat resulteert in een serieuzere, meer gefocuste persoonlijkheid. Dus een andere insteek van het verhaal dan in het eerste seizoen!

En na dit tweede seizoen is het nog niet afgelopen want de bedenker van de hitserie Dong-hyuk liet weten: "Hoewel de eerste reeks wereldwijd een enorm succes was, heb ik er eerlijk gezegd niet veel aan verdiend. Door een tweede seizoen te maken kan ik ook gecompenseerd worden voor het succes van het eerste.” En het verhaal was nog niet helemaal afgerond", voegde hij toe. Toen ik nadacht over het einde van seizoen drie, kwam ik eigenlijk vanzelf tot de conclusie dat DIT de finale moest zijn"

.

Dan zou je denken dat het na het derde seizoen afgelopen is maar David Fincher, bekend van films als Se7en (1995) en Fight Club (1999) is bezig met een Amerikaanse remake aan het ontwikkelen.

In een tijdschrift en een landelijke krant stond voor ons geheugen dit artikel (vrij te lezen):

DPG Media Privacy Gate - veronicasuperguide.nl

Prachtserie en ik kan deze aanraden.

(vanaf 16 jaar)

***Een 8***

Tegenvallende eerste en laatste aflevering.

De spellen daarentegen weer gaaf.

1e aflevering en laatste wat minder maar alles daar tussenin echt weer goed.

Het lijkt wel alsof seizoen 2 een aflevering (of twee) mist, het eindigt heel abrupt en met losse eindjes waarvoor de kijker tot juni 2025 moet wachten op seizoen 3. Waarom niet dit verhaal mooi afronden in seizoen 2, en als je dan persé er nog een derde seizoen wilt uitpersen begin dan met een nieuwe invalshoek en eventueel met nieuwe spelers.

Iets minder dan het eerste seizoen. Het lijkt me een onmogelijke opgave om zo'n beperkt format te continueren. Maar 'Squid Game' (2024) lost het verrassend sterk op met een focus op de gemangelde Seong Gi-hun (Lee Jung-jae) die nieuwe betekenis heeft gevonden: het spel stoppen. Die existentiële drive om anderen te beschermen tegen het soort onrecht dat geprivilegieerden loslaten op de wereld. Met het aankomende derde seizoen laat het zich wel raden hoe Gihun's pogingen ongeveer gaan lopen. Toch weet 'Squid Game' (2024) opnieuw te vermaken met die hyperrealistische kinderspelletjes en de labyrintische sfeershots richting de executieruimten. De nieuwe deelnemers als spartelende vissen in een spel waarvan sommigen de regels kennen en anderen nog blijmoedig onwetend zijn. Zeker als zelfs verzet een ingecalculeerd onderdeel van het spel blijkt. Je ontsnapt niet makkelijk aan kapitalistische krachten.