Ojing-eo Geim - Seizoen 1 (2021)

Bizar: Netflix doet hitserie "Squid game" over in het echt en zoekt deelnemers: winnaar krijgt 4,5 miljoen dollar  | VRT NWS: nieuws

Na alle hype ook maar aan deze serie begonnen.

Inmiddels alle afleveringen gezien en het was een leuke serie. Niet de hype waard die het gekregen heeft, maar ruim voldoende zeker. De 1e aflevering zette direct de toon met het eerste spel, helaas werd het tempo eruit gehaald in aflevering 2 ,omdat je schijnbaar mocht stemmen om naar huis te gaan. Ik weet niet of dat wel realistisch is, aangezien de helft al is vermoord. Zolang er spelletjes in de afleveringen zaten vond ik het leuk om te zien. Sommige dialogen tussen verschillende personen interesseerde me totaal niet en haalde voor mij wederom het tempo uit de serie. Andere dialogen hadden wel weer mooie betekenissen. Ik wist een beetje hoe het einde in elkaar stak, want iemand had dat per ongeluk tussen neus en lippen door verklapt. Toen ik zag dat die oude man ''dood'' ging na het knikkerspel, kon het niet anders dan dat hij er ook een grote rol in speelde. In seizoen 2 gaat Seong dus terug? Ben benieuwd hoe dat afloopt. Weer ruim 455 nieuwe acteurs? Laat maar komen.

3,5 sterren.

Was september of oktober vorig jaar. Squid Game werd aan alle kanten aanbevolen en de kranten besteedden aandacht aan het feit dat de jeugd het spelletje ook had overgenomen. Tot verstrekkende gevolgen. Gezien ik producten uit Zuid-Korea vaak zeer kan waarderen ben ik er toen ook maar aan begonnen.

En deze serie is goud waard. Vanaf seizoen 1 ben ik er geheid in meegezogen. Wat een bruut, wreed, maar ook venijnig stukje werk. Venijnig... Want je moet eens goed opletten. Squid Game is niet slechts een serie over een wreed spelletje. Het legt de luren met de hedendaagse westerse maatschappij... ofwel... hoe de westerse maatschappij drastisch invloed heeft op Zuid-Korea.

We volgen een armoedzaaier Seong die noodgedwongen bij zijn moeder is teruggekeerd. Samen met zijn oude schoolvriend Sang Woo probeert hij vele manieren te vinden om aan geld te komen. Veelal door in te zetten op een sportwedstrijd, maar het vervolgens weer dubbel te verliezen. Het water staat hem op de lippen want de deurwaarders zitten hem op de hielen. En die schromen er niet om om iemand te verminken of te ontleden om aan het geld te komen. Met veel geluk geven ze hem nog een kans. Niet veel later komt hij in de metrostation een vaag figuur tegen die over een vreemd spelletje begint, en waar hij wel aan mee zou moeten doen. Het zou je zo rijk kunnen maken. Het spelletje lijkt nog onschuldig gepresenteerd te worden dus de man meldt zich aan. Hij komt terecht op het eiland, maakt kennis met vele deelgenoten, en het grote gouden spaarvarken die volgegoten wordt met biljetten ziet er maar al te aantrekkelijk uit. Zo moeilijk zal het toch wel niet zijn? Totdat ze erachter komen dat deze prijs over lijken gaat. Letterlijk.

Het eerste spel begint. Och, die overleef ik wel. Maar nee, de eerste lijken worden al gevormd... Zij die de overkant niet zullen halen. En dan hebben we het nog maar over het eerste spel, terwijl er nog vijf spellen openstaan. Van honingkoekjes uitlikken tot touwtrekken tot knikkeren . Klinkt schattig niet?

De dagen zijn als routines. Elke ochtend wordt het hele team gewekt op de melodieën van Straus. Althans, wat er per ochtend van overblijft. Dan die wenteltrap op, eten... en het prijzengeld nog een keer voor ogen krijgen. Dan hebben we het nog niet over de acteurs gehad. Een voor een zetten deze rollen neer die je niet zal vergeten. Nummer 1 was hiermee de uitschieter. De bejaarde speler die er het langst zit. Ook die Noord-Koreaanse vrouw was cool, de wispelturige speelster 212... en twee vrienden. Maar hoe lang blijf je vrienden in deze kwestie. Ik moet hierbij zeggen dat de knikkerbaan-scene als een klap in het gezicht is. Het liet hier bij mij echt enkele snikken los. Als twee vliegen in een klap, zowel verraad als opoffering weten hier op een schrijnende manier duidelijk te maken wat de menselijke drijfveren zijn. Wow!

Dan komen we bij het moment dat Seong weer tijdelijk naar huis kan. Wat ga je dan doen? Meteen naar de politie om kenbaar te maken wat er gaande is. Maarja, val je de politie nou werkelijk lastig met kinderspelletjes? Oh oh oh oh... Wat kon ik deze metafoor toch linken met bepaalde dingen in de werkelijkheid. Noem het de gaslight-zaken. Je weet wel, je maakt iets in je arbeidsleven mee wat volstrekt absurd is, maar welke baas etc zal je geloven... Alleen maar omdat het te absurd is? Echter... een van de rechercheurs begint er gaandeweg anders over te denken en bij de tweede ronde smokkelt hij zichzelf mee naar het platform.

En dan komen we erachter dat het hele Squid game platform, inclusief de beulen en de bewakers, gewoon beheerd en gedomineerd worden door... welja... de oude witte westerse man.

Ik ging met de hype mee. Sprakeloos was ik. Dit is echt zo'n ongelofelijk goede serie die de vingers op de zere westerse plekken legt. De consumptiemaatschappij, de inflatie, het kapitalisme en eigenlijk gewoon de hele doolhof dat er voor de middenklasser is gecreëerd. Dat het er in Zuid-Korea er toch wel wat genadelozer aan toe gaat dan in Nederland is hierbij al vrij duidelijk. Enfin, Zuid-Korea wordt ook door de witte man beheerst, (Vraag je eens af waarom Noord-Korea onafhankelijk wil blijven. In Kim Ki Duk's The Net zien we dat ook) de massaproductie het dagelijkse legio is en... last but not least, waarom de Zuid-Koreaanse taal zoveel Engelstalige invloeden heeft.

Dit is waar we het van moeten hebben. Deze barre tijden van inflatie, egoïsme en kapitalisme hebben ook zijn voordelen; eindelijk komen er weer eens echt goede en sterke producten. Die zowel vermakelijk als leerzaam zijn.

En dan nog zo lang wachten op seizoen 2.

5,0*

Barslecht. De meest overgewaarde serie ooit!

Wat is hier nou zo goed aan? Mensen die zo dom zijn te geloven dat ze door spelletjes spelen heel veel geld krijgen? Ook vond ik de acteerkunsten vreselijk.

En heel slim van Netflix, om een seizoen 2 aan te kondigen voor 2024. Zo houden ze lekker klanten om vervolgens nu de meest baggere films erop te zetten. En in 2035 ongeveer te komen met deel 3.

Pff.

Aardig conceptje en een paar leuke decors. Helaas te veel grote minpunten die de serie goeddeels om zeep helpen.

Om maar met het eerste en grootste probleem te beginnen: het acteerwerk. Het leek wel alsof de acteurs de opdracht hadden om al hun emoties zo overdreven mogelijk uit te beelden. Blij, boos of verbaasd: alles wordt kracht bij gezet met hysterisch geschreeuw en absurd overdreven gezichtsuitdrukkingen. Bovendien zijn de karakters allemaal zo plat als een dubbeltje. We hebben de onnozele goedzak, de stoere badboy, de irritante hysterica. Allemaal keurig in hun stereotiepe hokje zonder ook maar enige ontwikkeling door te maken. Sympathiseren of meeleven met personages is daardoor onmogelijk. 'Emotionele' momenten worden ook zo door de strot geduwd - met dramatische slowmotion effecten etc. - dat het eerder lachwekkend overkomt. Al met al nogal moeilijk serieus te nemen allemaal. En dat terwijl de serie zelf volledig vrij van humor is.

De scènes tussen de spellen door - het gediscussieer over teamsamenstellingen etc. duren veel te lang en zijn haast niet door te komen. Datzelfde geldt voor sommige spellen zelf, met name de vijfde. Omdat de uitkomst al vanaf het begin te voorspellen was - want goh, wie zou er winnen - was er van spanning bovendien nauwelijks sprake.

Eigenlijk had deze serie in 2 afleveringen gekund. Eén om het idee duidelijk te maken en één om naar een uitkomst toe te werken. Alles daartussenin is nodeloos gerek en een continue herhaling van zetten. De zogenaamde moraal van het verhaal die aan het einde duidelijk wordt is ook nogal onorigineel.