The Haunting of Hill House (2018)

Dat gegoochel met tijdlijnen en verschillende perspectieven is een tikkeltje te uitleggerig naar mijn smaak. 'The Haunting of Hill House' (2018) houdt de rode draad goed vast door elke aflevering in te zoomen op één individueel gezinslid en subtiele kleurschakeringen aan te brengen in flashbacks/flashforwards. Maar de grootste attractie is natuurlijk 'Hill House' zelf: als een onbevattelijke plek die zich onttrekt aan plaats en tijd. Zoals een collectief familietrauma dat voortleeft in de volwassen levens van de betrokkenen. Voor mij komt het psychologische aspect het sterkst naar voren in aflevering 6 en 7, wanneer de trauma's uit twee tijdlijnen zich vrij letterlijk openbaren als een donderslag bij heldere hemel. Ook visueel erg sterk hoe de herinneringen aan Hill House vernuftig samenvallen met het heden rond Elenaor's uitvaart. Het niveau van de serie blijft hoog, maar vanaf dat punt voelt het alsof de puzzelstukjes in elkaar geschoven worden. Met een bombastisch, sentimenteel slotakkoord waarin werkelijk elk restje van het mysterie wordt opgehelderd.

Halloween is bijna weer voorbij en de afgelopen dagen hebben we hier in huis de serie weer eens bekeken. En dan is dit gewoon de beste serie om te bekijken. Alles klopt en het is zo wonderschoon en met liefde gemaakt. Dit verhaal hoort bij de vallende bladeren, de grijze luchten, de open haard en de steeds eerder donker wordende nachten..

Veel hoef ik hier derhalve niet meer neer te pennen. Ik heb deze reeks vorig weekend (vrijdag-zaterdag-zondag) werkelijk verslonden. Een sterk verhaal, prachtig camerawerk en een goeie balans tussen (familie)drama en mystery/horror. Het acteerwerk vond ik ook zeer naar behoren, al neigde Michiel Huisman soms naar overacting, en vond ik het personage van Kate Siegel minder interessant (maar zo is het altijd wel wat, natuurlijk).

Extra kudo's voor de castingploeg, want ze zijn erin geslaagd de jongere en oudere cast heel treffend samen te stellen. Vooral Pedretti was een erg aangename verrassing (zeker in aflevering 5, samen met aflevering 6 de kern van de serie, en ook het meest indrukwekkend), en het is ook altijd leuk om Carla Gugino aan het werk te zien - toch een erg fijne verschijning.

De ietwat teleurstellende finale zorgt ervoor dat een echte topscore uitblijft, maar desalniettemin erg sterk. Opvolger Bly Manor ga ik binnenkort ook maar 'ns bekijken.

4 sterren

Snap niet dat dit zo een hoge score krijgt.

Saaie serie dienheel traag op gang komt. Met vlagen enge stukjes. Alleen the bent neck lady vond ik boeiend. De personages deden mij verder helemaal niets. het plot met die kamer liet mij ook echt koud, flinke afknapper kortom zeer matig en met moeite afgekeken. 2* en vraag mij af of dit niet te hoog is.

JC! Wat een oeverloos gezever tussen de spannende scenes door. Ik ben afgehaakt op de helft van de 9e aflevering. Zegt genoeg. Een 1 omdat ik 'm niet heb afgekeken.

Alles gekeken in de hoop dat het uiteindelijk ergens naartoe ging. Maar helaas, nergens spannend, nergens intrigerend en een hoop oeverloos gewauwel. Er is vast een doelgroep voor maar ik hoor er niet bij.

geef dan geen cijfer als je hem nieteens hebt afgekeken. En een 1 ook echt . Mensen zoals jou zouden ze moeten bannen, hierdoor krijg je dus cijfers die niet kloppen.

Zie heel wat goede recensies staan en daar sluit ik me helemaal bij aan. Wat een geweldige horror serie, zeker een aanrader. Vond de laatste afleveringen ietsje minder, maar wel een mooie afsluiting.

Mooi camerawerk, goed geacteerd, maar dat was t dan wel. Snap de hoge scores niet, oeverloos gewauwel, weinig horror/spanning, heb t tot aflevering 8 een kans gegeven, toen afgehaakt.