Als de sceptische Steven een spookverhaal onderzoekt voor zijn nieuwe roman, krijgt hij een telefoontje van zijn zus dat een reeks noodlottige gebeurtenissen in gang zet.
2. Open Casket
Een familietragedie haalt herinneringen boven aan traumatische verliezen, doet Shirley denken aan haar eerste ervaring met de dood en maakt sluimerende angsten wakker.
3. Touch
De gevoelige Theo herkent iets van zichzelf in haar getroebleerde jonge patiënte, een meisje dat bang is voor de onheilspellende grijns van 'Mr Smiley'.
4. The Twin Thing
De panische Luke, die nog altijd worstelt met verslaving en voortdurende angsten, probeert een bekende te redden terwijl hij voelt dat zijn tweelingzus in gevaar is.
5. The Bent-Neck Lady
Een duistere schim met een onheilspellend silhouet kwelt Nell al sinds ze klein was. Nu is 'de dame met de kromme nek' terug en ze roept Nell naar huis.
6. Two Storms
Wanneer Hugh terugkomt voor een begrafenis wordt hij onder trieste omstandigheden op een stormachtige avond herenigd met zijn kinderen, die hij lang niet heeft gezien.
7. Eulogy
Terwijl de Cranes bijeenkomen om afscheid te nemen, wordt in een flashback de connectie van Mr Dudley met het huis onthuld en komt een geheim in de muren aan het licht.
8. Witness Marks
Op Halloween worden Shirley en Theo gekweld door een bekende verschrikking terwijl Hugh en Steve op zoek gaan naar Luke, die niet is teruggekeerd na een gevaarlijke klus.
9. Screaming Meemies
Terwijl Olivia probeert om dromen te onderscheiden van de werkelijkheid, vreest ze voor de veiligheid van haar kinderen, een moederinstinct dat Mrs Dudley toejuicht.
10. Silence Lay Steadily
De inhoud van de Rode kamer wordt onthuld als de Cranes terugkeren naar het huis en de confrontatie aangaan met oude geesten, vreselijke geheimen en onverzadigbaar kwaad.
Ook ik ben hier aan begonnen na het lezen van de vele positieve reacties en de aantrekkelijke spotjes die ik op tv voorbij zag komen. Voor mij is het niet de grote verrassing die het voor het merendeel hier wel is. Horror is absoluut niet een genre waar ik veel mee heb, maar ik ben er meestal wel nieuwsgierig naar. Zo nu en dan komt er dan ook toch wel wat interessants langs (op seriegebied vond ik bijvoorbeeld Penny Dreadful erg fijn).
Het grootste pluspunt aan The Haunting of Hill House? De sfeer. Wanneer de serie angstaanjagend wil zijn, lukt dat meestal ook wel. Ik vond de geesten overtuigend uitzien en mals zou ik de eerste helft van dit seizoen dan ook niet willen noemen. Vooral de scène in aflevering 4 waar de man met de hoed de kamer van de tweeling inspecteert en later weer terugkeert wanneer hij Luke hoort ademen... kippenvel! Ook het al eerder genoemde einde van aflevering 5 is uitstekend. In de tweede helft van het seizoen zijn er minder van dit soort momenten, enkele lome jumpscares daargelaten, en komt de focus vooral op het familiedrama te liggen.
Op zich heb ik niet zo veel problemen met het dramagedeelte. De onderlinge relaties van de personages zijn immers best interessant (fijne vertelstructuur ook) en zowel de volwassen als de jonge cast doet het prima. Waar ik wél moeite mee had waren de lange monologen. Daar kon ik mijn aandacht simpelweg niet bijhouden. Ik heb enkele van die scènes zelfs even teruggespoeld waarbij ik wéér opnieuw afdwaalde. Op den duur kon ik niet anders dan zuchten wanneer ik voelde dat zo'n moment er weer aan zat te komen. Ik heb niet bij voorbaat iets tegen lange monologen (in bijvoorbeeld Twin Peaks werkt het naar mijn mening zelfs sfeerverhogend), maar hier werd ik simpelweg niet gegrepen door de inhoud. Het zal een smaakkwestie zijn, maar als die momenten je niet grijpen doet het wel af aan de kijkervaring. Ze komen namelijk meermaals langs. Daarnaast vond ik het script echt te belachelijk voor woorden op het moment dat Theo in aflevering 8 in een shocktoestand verkeert nadat ze uit de auto is gerend. Ik zag een actrice die alles geeft wat ze in haar mars heeft, maar ik werd volledig uit de serie gehaald door wat ze allemaal zei.
Zeker geen perfecte serie dus, maar positieve gevoelens overheersen wel degelijk. De sfeer is fantastisch, het eerste seizoen kent al enkele memorabele momenten en de balans tussen drama en horror is goed gevonden. De slotaflevering rondt, ondanks dat ik hier wel op wat meer horror gehoopt had, het verhaal van deze familie op een mooie wijze af. Dit smaakt naar meer.
Een vreselijk mooie en spannende serie. Vanaf het eerste moment van episode 1 zit je er meteen in.
De serie weet de spanning en sfeer uitstekend neer te zetten en daarbij een fantastische cast die ontzettend goed acteert. Zowel de kinderen als volwassenen.
Zoals vele al zeggen zijn episode 5 en 6 echt uitstekend. Bij episode 5 zat ik vol verbazing als je erachter komt dat The Bent-neck lady Nelly zelf is.
Bij episode 6 was het genieten van het camerawerk. BIZAR goed gedaan hoe bijna de gehele episode in 1 shot/take gefilmd is, WAUW!!!
Dit was een grote verassing en denk een serie die ik voor een 2e keer zal kijken.
Geweldige en fascinerende serie. Meer drama dan horror. Toch schrik je af en toe dusdanig dat er kippenvel ontstaat. In aflevering 8 was dat zelfs extreem. U bent gewaarschuwd. In tegenstelling tot veel films binnen het genre wordt er goed geacteerd. Alleen Huisman viel wat tegen. Zien !
Prachtige drama/ horrorserie, met fraai uitgewerkte personages, mooie verhaallijnen en heel veel doodenge momenten. Ik ben al enige tijd fan van het werk van regisseur Mike Flanagan, die steevast met weinig middelen interessante films weet te maken, maar hiermee treedt hij wat mij betreft toe tot de groten der aarde. Alle afleveringen zijn de moeite waard, met amper een valse noot. Pas tegen het einde van de laatste aflevering begint de boel te slepen. Tot die tijd is het echter genieten. Eén van de betere series van de afgelopen jaren.
Buiten het feit dat ik een horror-fan ben, ben ik sinds een aantal jaar ook echt liefhebber van films met een paranormale twist geworden. Denk oa: aan Paranormal Activity.
Dat er nu een serie is, met nota bene nog een Nederlander in een prominente rol (Michiel Huisman) die het nog verdienstelijk doet ook, waarin het 'paranormale' centraal staat doet me echt handen wrijven. Over Huisman gesproken, hij verbaasde me echt, je hebt toch een beetje een twijfel vooraf als het gaat om een Nederlandse acteur die je nog niet op dat niveau hebt zien acteren. Zijn Engels is dik in orde en gaat goed mee in het niveau van de rest al zijn er wat momenten hier en daar waar je een iets meer overtuigende act verwacht, daar waar het een enkele keer overkomt alsof hij niet echt raad weet met hóé hij zich daar moet uiten speelt hij verder een prima rol.
De serie bouwt mooi op, in eerste instantie lichtelijk verwarrend met bepaalde dingen waarvan je 2 afleveringen later ineens achter de clue komt en dat aspect bevalt me uitstekend. Het is dan ook echt aan te raden om door te blijven kijken want vanaf aflevering 3 komt het echt op gang en word er steeds meer en meer duidelijk. Die 'Ohjah' momenten laten je echt in de serie meeslepen waarbij het aspect dat het verleden en heden in elkaar overvloeien goed tot zijn recht komt.
De scares zijn effectief en mooi in beeld gebracht en de acteerprestaties van zowel de jonge versie van de personages als de volwassenen zijn dik in orde. In de afwisseling van drama en spanning zit wat mij betreft een goede balans. De terugkomende scenes en momenten waar eerst nog een vraagteken bij stond worden heel creatief en goed neergezet.
Aanrader als je van psychologische thrillers, spanningsopbouw, mysterie en goed verhaal houd.
Ik moest er echt een paar afleveringen in komen, want het is nogal een gecompliceerd familiedrama en het horroraspect van de serie is geregeld afwezig, waardoor het verhaal gewoon hetgeen is waar de focus op moet komen te liggen. Na een paar afleveringen werd het gelukkig wel rap beter, sfeervoller en zeker ook spannender. Echt nagelbijtend intens is het niet geworden, maar wel heel sfeervol en diverse momenten waar ik wel degelijk even onder de indruk van raakte. Zowel als drama als horrorserie zit er gewoon een duidelijk stijgende lijn in, dat zo rond aflevering 5-8 echt heel goed is. Jammer dat het richting de conclusie weer een beetje weg trekt en wat oninteressant eindigt, maar alles bij elkaar was het meer dan de moeite van het kijken waard. Prima acteerwerk, camerawerk en soundtrack ook.
Ik twijfel tussen 3,5 en 4 sterren geven, maar doordat de bovengrens van de serie echt hoog is bij vlagen rond ik mijn cijfer omhoog af.
De eerste helft van deze serie is echt geweldig. Een zeer sterk balans tussen horror, mysterie, drama en vooral heel veel sfeer. Het is zo jammer dat dit balans verloren gaat in de laatste 3 a 4 episodes. Drama begint dan te overheersen, of beter gezegd melodrama. De horror verdwijnt naar de achtergrond en maakt plaats voor een hoop sentimentaliteit. Ik heb ook het idee dat het script zich in zijn geheel in een neerwaartse spiraal bevindt.. alsof ze niet wisten waar ze naar toe werkten en vervolgens terugvallen op een clichématig happy end . In de laatste episode verloor ik regelmatig mijn aandacht, terwijl ik mij afvroeg 'waarom nou weer'. Horror bestaat op dat punt uit slechts enkele jump scares en wat verschijningen. Ik heb ontzettend genoten maar met enige teleurstelling. Een kleine 4*.
Ik vind het een beste serie. Zit goed in elkaar en boeiend om te volgen. Geen horror, maar dat is het boek ook niet. Meer een psychologisch drama/thriller.
Het boek is inderdaad ook geen horror. Een psychologisch thriller/drama met enkele horror/mysterie elementen. Het boek is echter wel beter in balans dan deze serie. De eerste helft is wel van vergelijkbaar niveau als het gaat om pure kwaliteit. De tweede helft is dat niet.
Deze serie is meer een mix van Haunting of Hill House en Hell House.
The Haunting of ... ? Het zal moeilijk worden om hier iets even straf van te maken enderzijds, om niet in herhaling te vallen anderzijds. Wel goed dat het om een andere cast en locatie gaat.
Seizoen 2 gaat The Haunting of Bly Manor heten en is gebaseerd op het Henry James boek The Turn of the Screw. De serie titel moet hier aangepast worden naar The Haunting, probeerde dat al te doen, maar bij correcties kan je niet de serietitel veranderen.
Hier net de eerste aflevering van gekeken. Deze serie werd me aangeraden door een kennis. De eerste aflevering was wel goed en ben dan ook wel benieuwd naar de volgende aflevering. Hopelijk blijft het zo goed of wordt het zelfs nog wat beter.
Prachtige serie. Erg goed geschreven. De eerste twee afleveringen pakten me niet echt, maar vanaf aflevering drie was ik verslaafd. Goed geacteerd ook. Eigenlijk is het niet eens horror, maar meer een familie drama. De laatste drie afleveringen hadden van mij iets vlotter gemogen, maar dat mag de pret niet drukken. 4,5 *
Nu 5 afleveringen gezien en ik vind het wel een boeiende serie. Ben zelf blij dat het horror gedeelte niet de boventoon voert maar juist het drama gedeelte wat meer aandacht krijgt. Precies de juiste dosis van alles. Tot nu toe vind ik de serie leuker dan ik op voorhand gedacht had want dit is doorgaans niet mijn favoriete genre.
Dit genre is er eentje waar ik een 'haat-liefde' verhouding mee heb. Mits een serie of film in dit genre goed is uitgewerkt vind ik dit 1 van de meest interessantste genre's maar de ervaring leert dat ik het meestal van de 10 keer 9 keer niks vind. Deze serie hoort gelukkig bij die ene keer van die 10 die ik dan wel weer goed vind. Erg goede serie dit waarbij je wel goed moet opletten wat er allemaal gebeurd. Ik denk om de serie nog beter te willen snappen je het beter twee keer kunt kijken maar daar vind ik het dan tegelijkertijd wel iets te langdradig voor.
Hmmm... mij heeft het toch niet zo aangegrepen als de rest van het publiek, merk ik. Het was een goede serie hoor, maar het kroop nooit echt onder de kleren en veel had ik al eens eerder gezien. Een mooie 3.5 dus.
''A ghost can be a lot of things. A memory, a daydream, a secret. Grief, anger, guilt. But, in my experience, most times they're just what we want to see.''
Prachtig, creepy, stijlvol en sfeervol! The Haunting of Hill House is echt geniaal in elkaar gezet. Alles valt
als een mooie puzzel in elkaar. Schrikmomenten aanwezig, aanwezig en nog eens aanwezig. Goede cast, uitstekend script, geloofwaardige acteerprestaties, spannend, boeiend & tegelijkertijd heel meeslepend. Eigenlijk ben ik sprakeloos. Erg onder de indruk.
Ik ben een geoefende horror kijker, en ik schrik niet erg snel maar bij het moment dat Nell in de auto een bezoekje brengt aan haar zussen zat ik ongeveer tegen het plafond.
Ben deze serie gaan kijken om mijn nieuwe dolby Atmos systeem te testen en behalve dat deze serie zich hier perfect voor leent, ben ik echt onder de indruk geraakt van het verhaal.
The Haunting of Hill House deed me denken aan de nieuwste IT remake uit 2017, omdat het net als die film eigenlijk geen horror is. Zoals IT een coming of age verhaal is met een horrorjasje om, is dit een familie drama in een horrorsausje. Natuurlijk zitten er voldoende horrorelementen in, maar het verhaal is ook ontzettend intrigerend.
Naast het geweldige verhaal is ook het acteer werk perfect (zeker als je bedenkt dat sommige kinderen slechts 7-8 jaar oud waren toen dit gefilmd werd) en zitten hier camera-takes in die ik eigenlijk nog nooit zo mooi in een serie heb gezien (vooral aflevering 6).
Helaas houdt de serie het niveau niet vast en zijn de laatste 2 afleveringen van een beduidend lager niveau dan de eerste 8.
Op basis van de laatste 2 afleveringen zou ik de serie hooguit een 3,5* geven, maar omdat ik de eerste 8 afleveringen het beste wat ik ooit in een serie heb gezien vond en iedereen dit gezien moet hebben maak ik er een mooie 4,5* van.
Na het zien van Oculus en deze serie toch wel een beetje fan aan het worden van Mike Flanagan. Benieuwd wat hij met seizoen 2 van deze serie en Doctor Sleep gaat doen.
Voor mij na verloop van tijd iets te veel drama en sentimentele monologen. Hoewel ik aanvankelijk wat moeite had met de hoeveelheid aan personages en verschillende tijdlijnen, moet ik zeggen dat dat mij na een aantal afleveringen niet zwaar meer viel. Dat is knap gedaan.
Moeilijk te begrijpen dat deze serie zo populair is. Elke scène lijkt zich in een andere tijd af te spelen, de chronologie is niet te volgen. Dan komen er nog de hele tijd personages bij, hier viel geen touw aan vast te knopen. Voor de rest was er ook niks van spanning of horror te bespeuren. Dit was klein bier voor een doorwinterde horrorfan.
De eerste helft van deze serie is echt geweldig. Een zeer sterk balans tussen horror, mysterie, drama en vooral heel veel sfeer. Het is zo jammer dat dit balans verloren gaat in de laatste 3 a 4 episodes. Drama begint dan te overheersen, of beter gezegd melodrama. De horror verdwijnt naar de achtergrond en maakt plaats voor een hoop sentimentaliteit. Ik heb ook het idee dat het script zich in zijn geheel in een neerwaartse spiraal bevindt.. alsof ze niet wisten waar ze naar toe werkten en vervolgens terugvallen op een clichématig happy end . In de laatste episode verloor ik regelmatig mijn aandacht, terwijl ik mij afvroeg 'waarom nou weer'. Horror bestaat op dat punt uit slechts enkele jump scares en wat verschijningen. Ik heb ontzettend genoten maar met enige teleurstelling. Een kleine 4*.
Sluit me hier helemaal bij aan! Prachtige eerste deel maar aan het einde ontspoort het wat. Vanwege de sfeer en het sterke eerste 2/3e deel van de film toch 4****.
Trouwens, was die ene scène waar ze allemaal samenkomen in het rouwcentrum, tot en met de flashback waar de kroonluchter valt en de ruiten springen, in 1 shot geschoten, of zag ik dat verkeerd? Vond het heel indrukwekkend in ieder geval!
Aflevering 6 is ontzettend goed met camerawerk gemaakt, ondanks dit een soort tussenstuk is van wat er is gebeurt en wat nog komen gaat. Je voelt continue de spanningen binnen de familie en het bovennatuurlijke. Goede serie op het bekende boek. Mike Flanagan heeft een sterke serie neergezet. Geen moment verveeld, alles wordt goed uitgelegd uit verschillende standpunten. Enige minpunt is de afloop van de serie, echt weer op zijn Amerikaans.
Prachtige, goed gemaakte serie. Ik zou het zelf geen horrorserie noemen, eerder een familiedrama met enkele enge momenten. Heb ervan genoten. Daar waar de meeste horrorfilms & series een mager verhaal hebben, welke "gecompenseerd" wordt met "schrikeffecten", heeft deze serie een goed verhaal, voor welke de tijd genomen wordt.
Dat gegoochel met tijdlijnen en verschillende perspectieven is een tikkeltje te uitleggerig naar mijn smaak. 'The Haunting of Hill House' (2018) houdt de rode draad goed vast door elke aflevering in te zoomen op één individueel gezinslid en subtiele kleurschakeringen aan te brengen in flashbacks/flashforwards. Maar de grootste attractie is natuurlijk 'Hill House' zelf: als een onbevattelijke plek die zich onttrekt aan plaats en tijd. Zoals een collectief familietrauma dat voortleeft in de volwassen levens van de betrokkenen. Voor mij komt het psychologische aspect het sterkst naar voren in aflevering 6 en 7, wanneer de trauma's uit twee tijdlijnen zich vrij letterlijk openbaren als een donderslag bij heldere hemel. Ook visueel erg sterk hoe de herinneringen aan Hill House vernuftig samenvallen met het heden rond Elenaor's uitvaart. Het niveau van de serie blijft hoog, maar vanaf dat punt voelt het alsof de puzzelstukjes in elkaar geschoven worden. Met een bombastisch, sentimenteel slotakkoord waarin werkelijk elk restje van het mysterie wordt opgehelderd.