Wild (2014)

Onderhoudende film met Reese Witherspoon in een verrassende en aansprekende rol als de avonturierster, die een enorme uitdaging aangaat in een poging zichzelf te herontdekken om vandaar uit haar leven weer op de rails te krijgen. Sommige flashbacks zijn wat kort door de bocht, maar daar staat tegenover dat er ruime aandacht is voor het afwisselende natuurschoon. Dat de film gebaseerd is op werkelijke ervaringen, maakt 'm toch enigszins bijzonder.

Schier eindeloze trails als deze vind je trouwens te kust en te keur in de nagenoeg onbewoonde gebieden van Amerika. Bij gebrek aan training en conditie heb ik mij daaraan overigens nooit gewaagd.

Wat mij betreft een prima film. Een avontuurlijk verhaal waarin de flashbacks mij niet stoorden. Ik vind ze juist goed ingezet en ze brachten mij meer duidelijkheid en begrip. Het beeld vind ik mooi, prachtige natuur, en ik heb ook niks aan te merken op het acteerwerk. Ik heb mij niet verveeld met deze film. 4*

Film waarin Reese Witherspoon een slet speelt, een inconsistent en irritant karakter. We krijgen haar borsten te zien, overduidelijk voor de publiciteit van de film.

De constante flash backs hebben teveel de overhand, op een gegeven moment weten we wel dat ze het moeilijk heeft gehad. Spannend was het wel even, aan het begin van de trail toen ze samen met een man in de auto zat en het nog niet duidelijk was of deze man goede bedoelingen had.

“Honestly? I'm lonelier in my real life than I am out here. I miss my friends, of course, but it's not as if I have anybody waiting for me at home.”

Wild is een sfeervolle film over Cheryl (Witherspoon), die na de dood van haar moeder steeds dieper in een moeras van seks en drugs zinkt totdat ze besluit om weer de controle over haar leven te nemen. Ze besluit een trektocht te maken dwars door Amerika (de Pacific Crest Trail). Witherspoon zet een indrukwekkende acteerprestatie neer, en zowel fysiek als emotioneel weet ze te imponeren.

Witherspoon weet van Cheryl niet alleen een persoon te maken waar je medelijden mee hebt, maar waar je ook om kan lachen, en ze weet ook de krachtige en weerbare kant goed te spelen. De flashbacks worden op een sterke manier in de film verwerkt en hebben een bijna dromerig karakter. Ze geven een goed beeld van het leven van Cheryl voordat ze besloot aan de trektocht te beginnen. De mensen die Cheryl ontmoet tijdens haar tocht zijn niet bijster interessant (Michiel Huisman heeft een aardige rol), maar door de korte gesprekken kom je wel weer iets meer te weten over Cheryl. Visueel ziet de film er schitterend uit, met de natuur en het uitgestrekte landschap als indrukwekkend decor. Ook de muziek is goed gekozen, en Vallée laat hier nog maar eens zijn talent en vakmanschap zien.

Wild is een onderhoudende film maar ik mis iets. Wat dat precies is kan ik moeilijk de vinger op leggen. Ik vind het allemaal nogal braafjes. Reese Witherspoon is een fantastische actrice en ze speelt ook hier weer één van haar betere rollen. Het script is gewoon niet sterk genoeg om zolang te kunnen boeien. Er gebeurt erg weinig wat ik eigenlijk toch wat vreemd vind op een tocht van 1600 mijl. Ze is een 2 maand onderweg ongeveer en het lijkt ergens moeilijk om daar een film van slechts 100 minuten mee te maken. De rest wordt opgevuld met flashbacks waaraan je wel kan zien dat het hoofdpersonage een transformatie maakt. Het is wel iets typisch voor hikers of mensen die pelgrimstochten aanvatten dat ze hun eigen grenzen leren kennen op zowel fysiek als mentaal gebied. Deze mensen leren hier zichzelf écht kennen. Sommige mensen hebben die inzichten nodig en moeten daarvoor door deze hel gaan.

Cheryl is door een hel gegaan en de Pacific Crest Trail is voor haar een moment om eens goed te contempleren over haar leven. De weinige ontmoetingen die Cheryl heeft worden gebruikt om haar achtergrond en beweegredenen wat duidelijker te maken. Bewust of onbewust bedoeld, blijven er zaken wat onopgehelderd. Op het einde blijf ik wat achter met het gevoel: was het dat? Tja, een zesje.

Roadmovies bevallen mij doorgaans wel, maar deze valt tegen. Reese Witherspoon acteert hier niet slecht, maar haar personage is niet al te interessant en ook bepaald niet sympathiek. Naar het einde toe wordt dan nog gedaan alsof Cheryl een vervelende periode in haar leven heeft kunnen afsluiten, maar dat valt uit haar gedrag niet echt te halen. Blijven over de fraaie beelden van de omgeving, ondersteund door een passende soundtrack, maar dat is te weinig om er een film van te maken die echt de moeite waard is.

hele goeie film

prachtige rol van reese witherspoon maar ook van laura dern als haar moeder

prachtige beelden van de trail

goeie muziek,helemaal oke wat mij betreft

Ik heb Laura Dern al wel straffere dingen zien doen. Niet dat er iets mis is met haar prestaties maar dit moet ongeveer de zwakste rol in haar mooie carrière zijn. Het verhaal boeide voor geen meter. Heel vervelend is het allemaal niet maar achteraf bekeken het kijken niet waard.

Film doet je zin krijgen om zelf de natuur in te trekken. Verhaal is niet nieuw maar wel interessant om te volgen. De film blijft boeiend. Alleen vond ik Reese niet steeds geloofwaardig

Mooie onderhoudende biografische film. Sfeervolle beelden van de natuur en Reese Whiterspoon vertolkt de rol van Cheryl Strayed met verve. De flashbacks werden prima aangevuld in deze road trip movie. Leuk om ook Laura Dern weer eens te zien in een indrukwekkende rol als moeder.

Jezelf na een traumatische episode hervinden in de wildernis. Erg origineel is het psychologische proces niet wat Cheryl Strayed (Reese Witherspoon) doormaakt in 'Wild' (2014), maar het levert een onderhoudende karaktertransformatie op. Of hoe Cheryl Strayed is nog herstellende van haar heroïneverslaving en de gruzelementen bij elkaar vegend van een tumultueus huwelijk. Ze vat het rigoureuze plan op om 1600 kilometer over de zogenaamde Pacific Crest Trail te lopen; zonder gedegen voorbereiding of inzicht in de mogelijke consequenties van deze wandeltocht. In eerste instantie voelde Reese Witherspoon ietwat als een miscast in deze rol, omdat ze een meisjesachtigheid uitstraalt als een onhandige girl next door op een queeste. Alleen al Cheryl's geklungel met die te grote rugzak als een terugkerende running gag.

Maar 'Wild' (2014) steekt psychologisch onderhoudend in elkaar omdat deze naïef ogende hoofdpersoon een stuk meer zelfkennis heeft dan aanvankelijk lijkt. In vluchtige flashbacks komt Cheryl's andere 'wildernis' naar voren - haar zelfbeschadigende verslavingscyclus - waarin ze probeerde te ontsnappen aan het pijnlijke verlies van haar moeder. Hier wandelt een vrouw die misschien de weg kwijt is, maar die tegelijkertijd ook weet dat ze een harde reset nodig heeft om haar eigen grenzen duidelijk te krijgen. Op een meer maatschappijkritisch niveau is het sterk hoe Cheryl als vrouw in een 'mannenwereld' reacties oproept bij de kleurrijke sujetten die zij tegenkomt. Van de boer bij wie zij in de auto stapt en die haar de belofte voorschotelt van huiselijke warmte, maar wiens intenties twijfelachtig worden als hij badinerende en seksistische opmerkingen begint te maken. Tot de mannelijke hiker die vooral niet wil dat zij in de weg komt van zijn persoonlijke record of de rustpost vol medehikers die haar binnenhalen als een soort smurfin.

Toch heeft 'Wild' (2014) soms ook iets belerends door de manier waarop Cheryl's zelfreflectie op het niveau blijft steken van inspirerende teksten en tegeltjeswijsheden. Haar persoonlijke groei moet vooral ook anderen bewegen om op een zelfhulpachtige manier naar zichzelf te kijken. Op eenzelfde manier word ik korzelig wanneer een werk literaire citaten van anderen gebruikt om zelf diepgang te suggereren. Zonder daar actief iets mee te doen, maar de pretentieuze verwijzing als een doel op zich. Zo horen we geregeld op de voice-over welke boekcitaten en dichtregels Cheryl achterlaat wanneer ze sporadisch een gastenboek tegenkomt. Ook weer als een motto hoe te leven en wat er werkelijk van belang is.

Cheryl's karaktertransformatie en haar toevallige ontmoetingen zijn op zichzelf onderhoudend, maar het gaat nergens écht de diepte in. Eerder een belerende en brave formulefilm dan iets wat je zou verwachten bij de regisseur van meer prikkelende titels als 'C.R.A.Z.Y.' (2005) en 'Dallas Buyers Club' (2013).

Heel mooie soundtrack, van de film zelf had ik toch meer verwacht.

+1!

Dank!

Onderhoudende film die dank zij de flash backs op geen enkel moment verveelde. En Witherspoon overtuigde en dat is een hele prestatie in deze geheel om haar draaiende film.

Tearjerker, niet mijn ding

De eerste kwartier heb ik mijn vingers half opgevreten. Hoe kun je onvoorbereid op pad gaan?

Film kabbelt door verwacht geen ( spannende ontmoetingen afgezien van de jagers of wilde dieren).

Toch knap dat zij gemiddeld 17 km per dag heeft gelopen.

Film die ik al eerder zag en destijds als te licht beschouwde. Het gevoel dat tot dat oordeel leidt is er nog steeds wel een beetje, namelijk: tuthola moet het bos in om tot zichzelf te komen, toch heb ik nu wel meer oog voor de eindboodschap. Iets dat de vorige keer me toch zeker wat ontgaan is.

Een naar cliché neigend beeld van iemand uit de samenleving met heel veel op haar bordje en niet wetende hoe met zichzelf om te gaan noch haar 'last' in die zin te verwerken, komt naar voren. Iets dat in veel gevallen niet ver van het normale zal afliggen, toch is het niet echt vernieuwend in die zin, en zit ik eigenlijk niet te wachten op al die sletterige escapades en overspelig gedrag. De film wint daarentegen weer met de trektocht zelf die bij tijd en wijlen erg humoristisch gebracht wordt. Het te veel aan spullen, de zware rugtas waar ze niet eens mee op kan staan en de eerste moeilijke dagen. Daarnaast doet de combinatie van muziek, vloeiende flashbacks en prachtige natuur heel veel goeds en maakt het zeker waard te kijken. Toch ontbreekt er voor mij tot ver over de helft toch zeker iets extra's en blijft Cheryl voor mij een redelijk typerend iemand die kampt met het verlies van haar moeder, op de vlucht is voor verantwoordelijkheid en haar probleem in die zin niet onder ogen wil komen. Zoals gezegd, de tuthola die het bos in moet om eens helder na te kunnen denken. Dat ze veel te verstouwen gehad heeft onderschat ik daarmee gezins.

Aardig voor een keer tot dan en niet iets dat bij blijft. Maar dan toch...de film werkt zich doormiddel van een flashback, een niet te ontkomen herinnering en erkenning van verlies, in combinatie met een voice-over naar een uitstekend einde en verschillende inzichten toe die me dan eindelijk wel raakt en waardoor het de moeite waard is de film te zien. Inzichten die ieder overigens anders zal interpreteren, maar voor mij op de volgende zaken neerkomen. Het leven is een ketten van gebeurtenissen die zelden echt beïnvloedbaar zijn, wat we wel kunnen is zo goed mogelijk met de dingen omgaan. Dat geld met succes en geluk maar nog veel meer met verlies en pech. De 'betere weg' inslaan en beter voor jezelf zijn kan bijzonder lastig zijn zelfs eng. Een van de grote gevechten met het leven zelf is dan ook het overwinnen van jezelf en je angsten.

Daar heeft Wild, met Witherspoon in een uitstekende en totaal ander soort rol voor haar, een meer dan prima einde en boodschap mee.

mooie film, had wel nog wat meer natuurbeelden verwacht en minder flashbacks

Lastig om de aandacht erbij te houden. Mooie beelden wel. Witherspoon ook geen straf.

Was maar een saaie film. Ze mogen mij ook wel volgen met de camera als ik naar de koelkast loop. Dan is de kans nog groter dat er iets interessants gebeurd.

Oke boomer.

Behoorlijk teleurstellende film die het vooral van plaatjes moet hebben, maar verder leeg blijft en blijkt.

Ja, die vrouw heeft wat meegemaakt in haar leven, en gaat onvoorbereid aan een lange wandeling beginnen. Nou, dat was het zo'n beetje.

Een jonge vrouw is ontevreden over haar manier van leven tot nu toe en onderneemt een wandeling over de pacific crest trail van Mexico naar Canada dwars door de VS om zichzelf te bewijzen. Een therapeutische wandeling dus. We zien de vrouw wandelen door het mooie en gevarieerde landschap van de VS en zien door middel van flashbacks terug wat ze allemaal tot nu toe heeft meegemaakt. Het zou dus een hele diepe en emotionele film kunnen zijn. Maar dat is een teleurstelling. Zo bijzonder was haar leven niet. Er zijn zoveel mensen die vergelijkbare dingen hebben meegemaakt als zij. Bovendien was ze nog jong en nog lang niet tegen het einde van haar leven. En zo bijzonder zwaar was de wandeling ook niet. Ze kwam waarschijnlijk iedere dag wel ergens mensen tegen op dit populaire wandelpad. Kortom we hebben hier te maken met een prinsesje of een drama-queen. Een vrouw die vooral zichzelf heel bijzonder vindt, dat ze deze "ontberingen" moet ondergaan. Haar conclusie van de film / wandeling is dan ook teleurstellend en helemaal niet bijzonder. Nog voor dat ze aan haar wandeling begon had ze gepraat met een (amateur) psycholoog, maar die nam ze niet serieus. Als ze dat wel gedaan zou hebben, was ze waarschijnlijk tot dezelfde conclusie gekomen als na deze wandeling. Maar als ze een weekje op bed had gelegen en eens goed over zichzelf had nagedacht had ze waarschijnlijk ook die conclusie kunnen trekken. Dan had zij met een leeg hoofd van de wandeling kunnen genieten en hadden wij ook niet met die verwachting naar de film hoeven kijken. Dan hadden we een mooie natuur documentaire kunnen hebben over de gevarieerde landschappen van Amerika. Want in dat opzicht was de film wel geslaagd. Als de film alleen had gegaan over haar en haar broer en over het verlies van hun moeder, had het trouwens ook een mooie film kunnen zijn. Want die moeder was ook een interessante vrouw. Dus ik had liever gezien dat de regisseur een keuze had gemaakt in deze film. Verder had de film ook overeenkomsten met Tracks (2013) . Maar die reis was wel indrukwekkend. En ook had de film overeenkomsten maar vanuit een andere invalshoek met Into the Wild (2007) . Maar beide films zijn allebei veel interessanter als deze. Al had de laatste voor mij aan het einde toch ook wel een vergelijkbare teleurstellende conclusie als deze. Zo wild is Amerika niet. Daar wonen er toch iets teveel mensen voor in dat land.

Ik moet bekennen dat ik wat andere verwachtingen bij deze film had, namelijk dat de hoofdpersone een idealistisch persoon zou zijn die haar ware zelf in de natuur wil vinden, een beetje zoals in Into the Wild. Maar goed, het blijkt eerder te gaan om iemand die een psychologisch wrak lijkt te zijn. Niet dat het de film meteen goed maakt, maar het is weer eens iets anders. De film focust wat mij betreft wel teveel op de psychologie en aangezien ik de hoofdpersone nou niet bepaald interessant vind, levert het een beetje gezapige film op. Wat meer focus op de natuur had kunnen helpen; visueel had er veel meer uitgehaald kunnen worden. 1,5*.