Wild (2014)
mijn stem
978 stemmen
Verenigde Staten
Roadmovie / Biografie
115 minuten
geregisseerd door Jean-Marc Vallée
met Reese Witherspoon, Laura Dern en Thomas Sadoski
Met een mislukt huwelijk en de dood van haar moeder achter de rug heeft Cheryl Strayed (Reese Witherspoon) alle hoop verloren. Na jaren van roekeloos, destructief gedrag, maakt ze een overhaaste beslissing. Zonder enige ervaring en alleen gedreven door pure vastberadenheid, begint ze aan een wandeling van meer dan 1600 kilometer over de Pacific Crest Trail.
0
geplaatst: 5 juni 2018, 12:11 uur
Onderhoudende film met Reese Witherspoon in een verrassende en aansprekende rol als de avonturierster, die een enorme uitdaging aangaat in een poging zichzelf te herontdekken om vandaar uit haar leven weer op de rails te krijgen. Sommige flashbacks zijn wat kort door de bocht, maar daar staat tegenover dat er ruime aandacht is voor het afwisselende natuurschoon. Dat de film gebaseerd is op werkelijke ervaringen, maakt 'm toch enigszins bijzonder.
Schier eindeloze trails als deze vind je trouwens te kust en te keur in de nagenoeg onbewoonde gebieden van Amerika. Bij gebrek aan training en conditie heb ik mij daaraan overigens nooit gewaagd.
Schier eindeloze trails als deze vind je trouwens te kust en te keur in de nagenoeg onbewoonde gebieden van Amerika. Bij gebrek aan training en conditie heb ik mij daaraan overigens nooit gewaagd.
0
geplaatst: 7 juni 2018, 13:46 uur
Wat mij betreft een prima film. Een avontuurlijk verhaal waarin de flashbacks mij niet stoorden. Ik vind ze juist goed ingezet en ze brachten mij meer duidelijkheid en begrip. Het beeld vind ik mooi, prachtige natuur, en ik heb ook niks aan te merken op het acteerwerk. Ik heb mij niet verveeld met deze film. 4*
0
geplaatst: 14 juli 2018, 05:02 uur
Film waarin Reese Witherspoon een slet speelt, een inconsistent en irritant karakter. 
We krijgen haar borsten te zien, overduidelijk voor de publiciteit van de film.
De constante flash backs hebben teveel de overhand, op een gegeven moment weten we wel dat ze het moeilijk heeft gehad. Spannend was het wel even, aan het begin van de trail toen ze samen met een man in de auto zat en het nog niet duidelijk was of deze man goede bedoelingen had.
We krijgen haar borsten te zien, overduidelijk voor de publiciteit van de film. De constante flash backs hebben teveel de overhand, op een gegeven moment weten we wel dat ze het moeilijk heeft gehad. Spannend was het wel even, aan het begin van de trail toen ze samen met een man in de auto zat en het nog niet duidelijk was of deze man goede bedoelingen had.
1
geplaatst: 7 juli 2019, 13:29 uur
“Honestly? I'm lonelier in my real life than I am out here. I miss my friends, of course, but it's not as if I have anybody waiting for me at home.”
Wild is een sfeervolle film over Cheryl (Witherspoon), die na de dood van haar moeder steeds dieper in een moeras van seks en drugs zinkt totdat ze besluit om weer de controle over haar leven te nemen. Ze besluit een trektocht te maken dwars door Amerika (de Pacific Crest Trail). Witherspoon zet een indrukwekkende acteerprestatie neer, en zowel fysiek als emotioneel weet ze te imponeren.
Witherspoon weet van Cheryl niet alleen een persoon te maken waar je medelijden mee hebt, maar waar je ook om kan lachen, en ze weet ook de krachtige en weerbare kant goed te spelen. De flashbacks worden op een sterke manier in de film verwerkt en hebben een bijna dromerig karakter. Ze geven een goed beeld van het leven van Cheryl voordat ze besloot aan de trektocht te beginnen. De mensen die Cheryl ontmoet tijdens haar tocht zijn niet bijster interessant (Michiel Huisman heeft een aardige rol), maar door de korte gesprekken kom je wel weer iets meer te weten over Cheryl. Visueel ziet de film er schitterend uit, met de natuur en het uitgestrekte landschap als indrukwekkend decor. Ook de muziek is goed gekozen, en Vallée laat hier nog maar eens zijn talent en vakmanschap zien.
Wild is een sfeervolle film over Cheryl (Witherspoon), die na de dood van haar moeder steeds dieper in een moeras van seks en drugs zinkt totdat ze besluit om weer de controle over haar leven te nemen. Ze besluit een trektocht te maken dwars door Amerika (de Pacific Crest Trail). Witherspoon zet een indrukwekkende acteerprestatie neer, en zowel fysiek als emotioneel weet ze te imponeren.
Witherspoon weet van Cheryl niet alleen een persoon te maken waar je medelijden mee hebt, maar waar je ook om kan lachen, en ze weet ook de krachtige en weerbare kant goed te spelen. De flashbacks worden op een sterke manier in de film verwerkt en hebben een bijna dromerig karakter. Ze geven een goed beeld van het leven van Cheryl voordat ze besloot aan de trektocht te beginnen. De mensen die Cheryl ontmoet tijdens haar tocht zijn niet bijster interessant (Michiel Huisman heeft een aardige rol), maar door de korte gesprekken kom je wel weer iets meer te weten over Cheryl. Visueel ziet de film er schitterend uit, met de natuur en het uitgestrekte landschap als indrukwekkend decor. Ook de muziek is goed gekozen, en Vallée laat hier nog maar eens zijn talent en vakmanschap zien.
1
geplaatst: 12 november 2019, 22:30 uur
Wild is een onderhoudende film maar ik mis iets. Wat dat precies is kan ik moeilijk de vinger op leggen. Ik vind het allemaal nogal braafjes. Reese Witherspoon is een fantastische actrice en ze speelt ook hier weer één van haar betere rollen. Het script is gewoon niet sterk genoeg om zolang te kunnen boeien. Er gebeurt erg weinig wat ik eigenlijk toch wat vreemd vind op een tocht van 1600 mijl. Ze is een 2 maand onderweg ongeveer en het lijkt ergens moeilijk om daar een film van slechts 100 minuten mee te maken. De rest wordt opgevuld met flashbacks waaraan je wel kan zien dat het hoofdpersonage een transformatie maakt. Het is wel iets typisch voor hikers of mensen die pelgrimstochten aanvatten dat ze hun eigen grenzen leren kennen op zowel fysiek als mentaal gebied. Deze mensen leren hier zichzelf écht kennen. Sommige mensen hebben die inzichten nodig en moeten daarvoor door deze hel gaan.
Cheryl is door een hel gegaan en de Pacific Crest Trail is voor haar een moment om eens goed te contempleren over haar leven. De weinige ontmoetingen die Cheryl heeft worden gebruikt om haar achtergrond en beweegredenen wat duidelijker te maken. Bewust of onbewust bedoeld, blijven er zaken wat onopgehelderd. Op het einde blijf ik wat achter met het gevoel: was het dat? Tja, een zesje.
Cheryl is door een hel gegaan en de Pacific Crest Trail is voor haar een moment om eens goed te contempleren over haar leven. De weinige ontmoetingen die Cheryl heeft worden gebruikt om haar achtergrond en beweegredenen wat duidelijker te maken. Bewust of onbewust bedoeld, blijven er zaken wat onopgehelderd. Op het einde blijf ik wat achter met het gevoel: was het dat? Tja, een zesje.
0
geplaatst: 20 april, 17:26 uur
Roadmovies bevallen mij doorgaans wel, maar deze valt tegen. Reese Witherspoon acteert hier niet slecht, maar haar personage is niet al te interessant en ook bepaald niet sympathiek. Naar het einde toe wordt dan nog gedaan alsof Cheryl een vervelende periode in haar leven heeft kunnen afsluiten, maar dat valt uit haar gedrag niet echt te halen. Blijven over de fraaie beelden van de omgeving, ondersteund door een passende soundtrack, maar dat is te weinig om er een film van te maken die echt de moeite waard is.
0
geplaatst: 30 juni, 19:20 uur
hele goeie film
prachtige rol van reese witherspoon maar ook van laura dern als haar moeder
prachtige beelden van de trail
goeie muziek,helemaal oke wat mij betreft
prachtige rol van reese witherspoon maar ook van laura dern als haar moeder
prachtige beelden van de trail
goeie muziek,helemaal oke wat mij betreft
1
geplaatst: 30 juni, 20:04 uur
Ik heb Laura Dern al wel straffere dingen zien doen. Niet dat er iets mis is met haar prestaties maar dit moet ongeveer de zwakste rol in haar mooie carrière zijn. Het verhaal boeide voor geen meter. Heel vervelend is het allemaal niet maar achteraf bekeken het kijken niet waard.
0
geplaatst: 3 juli, 19:14 uur
Film doet je zin krijgen om zelf de natuur in te trekken. Verhaal is niet nieuw maar wel interessant om te volgen. De film blijft boeiend. Alleen vond ik Reese niet steeds geloofwaardig
0
geplaatst: 5 juli, 22:42 uur
Mooie onderhoudende biografische film. Sfeervolle beelden van de natuur en Reese Whiterspoon vertolkt de rol van Cheryl Strayed met verve. De flashbacks werden prima aangevuld in deze road trip movie. Leuk om ook Laura Dern weer eens te zien in een indrukwekkende rol als moeder.
1
geplaatst: 27 juli, 10:17 uur
Jezelf na een traumatische episode hervinden in de wildernis. Erg origineel is het psychologische proces niet wat Cheryl Strayed (Reese Witherspoon) doormaakt in 'Wild' (2014), maar het levert een onderhoudende karaktertransformatie op. Of hoe Cheryl Strayed is nog herstellende van haar heroïneverslaving en de gruzelementen bij elkaar vegend van een tumultueus huwelijk. Ze vat het rigoureuze plan op om 1600 kilometer over de zogenaamde Pacific Crest Trail te lopen; zonder gedegen voorbereiding of inzicht in de mogelijke consequenties van deze wandeltocht. In eerste instantie voelde Reese Witherspoon ietwat als een miscast in deze rol, omdat ze een meisjesachtigheid uitstraalt als een onhandige girl next door op een queeste. Alleen al Cheryl's geklungel met die te grote rugzak als een terugkerende running gag.
Maar 'Wild' (2014) steekt psychologisch onderhoudend in elkaar omdat deze naïef ogende hoofdpersoon een stuk meer zelfkennis heeft dan aanvankelijk lijkt. In vluchtige flashbacks komt Cheryl's andere 'wildernis' naar voren - haar zelfbeschadigende verslavingscyclus - waarin ze probeerde te ontsnappen aan het pijnlijke verlies van haar moeder. Hier wandelt een vrouw die misschien de weg kwijt is, maar die tegelijkertijd ook weet dat ze een harde reset nodig heeft om haar eigen grenzen duidelijk te krijgen. Op een meer maatschappijkritisch niveau is het sterk hoe Cheryl als vrouw in een 'mannenwereld' reacties oproept bij de kleurrijke sujetten die zij tegenkomt. Van de boer bij wie zij in de auto stapt en die haar de belofte voorschotelt van huiselijke warmte, maar wiens intenties twijfelachtig worden als hij badinerende en seksistische opmerkingen begint te maken. Tot de mannelijke hiker die vooral niet wil dat zij in de weg komt van zijn persoonlijke record of de rustpost vol medehikers die haar binnenhalen als een soort smurfin.
Toch heeft 'Wild' (2014) soms ook iets belerends door de manier waarop Cheryl's zelfreflectie op het niveau blijft steken van inspirerende teksten en tegeltjeswijsheden. Haar persoonlijke groei moet vooral ook anderen bewegen om op een zelfhulpachtige manier naar zichzelf te kijken. Op eenzelfde manier word ik korzelig wanneer een werk literaire citaten van anderen gebruikt om zelf diepgang te suggereren. Zonder daar actief iets mee te doen, maar de pretentieuze verwijzing als een doel op zich. Zo horen we geregeld op de voice-over welke boekcitaten en dichtregels Cheryl achterlaat wanneer ze sporadisch een gastenboek tegenkomt. Ook weer als een motto hoe te leven en wat er werkelijk van belang is.
Cheryl's karaktertransformatie en haar toevallige ontmoetingen zijn op zichzelf onderhoudend, maar het gaat nergens écht de diepte in. Eerder een belerende en brave formulefilm dan iets wat je zou verwachten bij de regisseur van meer prikkelende titels als 'C.R.A.Z.Y.' (2005) en 'Dallas Buyers Club' (2013).
Maar 'Wild' (2014) steekt psychologisch onderhoudend in elkaar omdat deze naïef ogende hoofdpersoon een stuk meer zelfkennis heeft dan aanvankelijk lijkt. In vluchtige flashbacks komt Cheryl's andere 'wildernis' naar voren - haar zelfbeschadigende verslavingscyclus - waarin ze probeerde te ontsnappen aan het pijnlijke verlies van haar moeder. Hier wandelt een vrouw die misschien de weg kwijt is, maar die tegelijkertijd ook weet dat ze een harde reset nodig heeft om haar eigen grenzen duidelijk te krijgen. Op een meer maatschappijkritisch niveau is het sterk hoe Cheryl als vrouw in een 'mannenwereld' reacties oproept bij de kleurrijke sujetten die zij tegenkomt. Van de boer bij wie zij in de auto stapt en die haar de belofte voorschotelt van huiselijke warmte, maar wiens intenties twijfelachtig worden als hij badinerende en seksistische opmerkingen begint te maken. Tot de mannelijke hiker die vooral niet wil dat zij in de weg komt van zijn persoonlijke record of de rustpost vol medehikers die haar binnenhalen als een soort smurfin.
Toch heeft 'Wild' (2014) soms ook iets belerends door de manier waarop Cheryl's zelfreflectie op het niveau blijft steken van inspirerende teksten en tegeltjeswijsheden. Haar persoonlijke groei moet vooral ook anderen bewegen om op een zelfhulpachtige manier naar zichzelf te kijken. Op eenzelfde manier word ik korzelig wanneer een werk literaire citaten van anderen gebruikt om zelf diepgang te suggereren. Zonder daar actief iets mee te doen, maar de pretentieuze verwijzing als een doel op zich. Zo horen we geregeld op de voice-over welke boekcitaten en dichtregels Cheryl achterlaat wanneer ze sporadisch een gastenboek tegenkomt. Ook weer als een motto hoe te leven en wat er werkelijk van belang is.
Cheryl's karaktertransformatie en haar toevallige ontmoetingen zijn op zichzelf onderhoudend, maar het gaat nergens écht de diepte in. Eerder een belerende en brave formulefilm dan iets wat je zou verwachten bij de regisseur van meer prikkelende titels als 'C.R.A.Z.Y.' (2005) en 'Dallas Buyers Club' (2013).
0
geplaatst: 16 augustus, 01:21 uur
Heel mooie soundtrack, van de film zelf had ik toch meer verwacht.
1
geplaatst: 20 september, 10:25 uur
Donkerwoud schreef:
Jezelf na een traumatische episode hervinden in de wildernis. Erg origineel is het psychologische proces niet wat Cheryl Strayed (Reese Witherspoon) doormaakt in 'Wild' (2014), maar het levert een onderhoudende karaktertransformatie op. Of hoe Cheryl Strayed is nog herstellende van haar heroïneverslaving en de gruzelementen bij elkaar vegend van een tumultueus huwelijk. Ze vat het rigoureuze plan op om 1600 kilometer over de zogenaamde Pacific Crest Trail te lopen; zonder gedegen voorbereiding of inzicht in de mogelijke consequenties van deze wandeltocht. In eerste instantie voelde Reese Witherspoon ietwat als een miscast in deze rol, omdat ze een meisjesachtigheid uitstraalt als een onhandige girl next door op een queeste. Alleen al Cheryl's geklungel met die te grote rugzak als een terugkerende running gag.
Maar 'Wild' (2014) steekt psychologisch onderhoudend in elkaar omdat deze naïef ogende hoofdpersoon een stuk meer zelfkennis heeft dan aanvankelijk lijkt. In vluchtige flashbacks komt Cheryl's andere 'wildernis' naar voren - haar zelfbeschadigende verslavingscyclus - waarin ze probeerde te ontsnappen aan het pijnlijke verlies van haar moeder. Hier wandelt een vrouw die misschien de weg kwijt is, maar die tegelijkertijd ook weet dat ze een harde reset nodig heeft om haar eigen grenzen duidelijk te krijgen. Op een meer maatschappijkritisch niveau is het sterk hoe Cheryl als vrouw in een 'mannenwereld' reacties oproept bij de kleurrijke sujetten die zij tegenkomt. Van de boer bij wie zij in de auto stapt en die haar de belofte voorschotelt van huiselijke warmte, maar wiens intenties twijfelachtig worden als hij badinerende en seksistische opmerkingen begint te maken. Tot de mannelijke hiker die vooral niet wil dat zij in de weg komt van zijn persoonlijke record of de rustpost vol medehikers die haar binnenhalen als een soort smurfin.
Toch heeft 'Wild' (2014) soms ook iets belerends door de manier waarop Cheryl's zelfreflectie op het niveau blijft steken van inspirerende teksten en tegeltjeswijsheden. Haar persoonlijke groei moet vooral ook anderen bewegen om op een zelfhulpachtige manier naar zichzelf te kijken. Op eenzelfde manier word ik korzelig wanneer een werk literaire citaten van anderen gebruikt om zelf diepgang te suggereren. Zonder daar actief iets mee te doen, maar de pretentieuze verwijzing als een doel op zich. Zo horen we geregeld op de voice-over welke boekcitaten en dichtregels Cheryl achterlaat wanneer ze sporadisch een gastenboek tegenkomt. Ook weer als een motto hoe te leven en wat er werkelijk van belang is.
Cheryl's karaktertransformatie en haar toevallige ontmoetingen zijn op zichzelf onderhoudend, maar het gaat nergens écht de diepte in. Eerder een belerende en brave formulefilm dan iets wat je zou verwachten bij de regisseur van meer prikkelende titels als 'C.R.A.Z.Y.' (2005) en 'Dallas Buyers Club' (2013).
Jezelf na een traumatische episode hervinden in de wildernis. Erg origineel is het psychologische proces niet wat Cheryl Strayed (Reese Witherspoon) doormaakt in 'Wild' (2014), maar het levert een onderhoudende karaktertransformatie op. Of hoe Cheryl Strayed is nog herstellende van haar heroïneverslaving en de gruzelementen bij elkaar vegend van een tumultueus huwelijk. Ze vat het rigoureuze plan op om 1600 kilometer over de zogenaamde Pacific Crest Trail te lopen; zonder gedegen voorbereiding of inzicht in de mogelijke consequenties van deze wandeltocht. In eerste instantie voelde Reese Witherspoon ietwat als een miscast in deze rol, omdat ze een meisjesachtigheid uitstraalt als een onhandige girl next door op een queeste. Alleen al Cheryl's geklungel met die te grote rugzak als een terugkerende running gag.
Maar 'Wild' (2014) steekt psychologisch onderhoudend in elkaar omdat deze naïef ogende hoofdpersoon een stuk meer zelfkennis heeft dan aanvankelijk lijkt. In vluchtige flashbacks komt Cheryl's andere 'wildernis' naar voren - haar zelfbeschadigende verslavingscyclus - waarin ze probeerde te ontsnappen aan het pijnlijke verlies van haar moeder. Hier wandelt een vrouw die misschien de weg kwijt is, maar die tegelijkertijd ook weet dat ze een harde reset nodig heeft om haar eigen grenzen duidelijk te krijgen. Op een meer maatschappijkritisch niveau is het sterk hoe Cheryl als vrouw in een 'mannenwereld' reacties oproept bij de kleurrijke sujetten die zij tegenkomt. Van de boer bij wie zij in de auto stapt en die haar de belofte voorschotelt van huiselijke warmte, maar wiens intenties twijfelachtig worden als hij badinerende en seksistische opmerkingen begint te maken. Tot de mannelijke hiker die vooral niet wil dat zij in de weg komt van zijn persoonlijke record of de rustpost vol medehikers die haar binnenhalen als een soort smurfin.
Toch heeft 'Wild' (2014) soms ook iets belerends door de manier waarop Cheryl's zelfreflectie op het niveau blijft steken van inspirerende teksten en tegeltjeswijsheden. Haar persoonlijke groei moet vooral ook anderen bewegen om op een zelfhulpachtige manier naar zichzelf te kijken. Op eenzelfde manier word ik korzelig wanneer een werk literaire citaten van anderen gebruikt om zelf diepgang te suggereren. Zonder daar actief iets mee te doen, maar de pretentieuze verwijzing als een doel op zich. Zo horen we geregeld op de voice-over welke boekcitaten en dichtregels Cheryl achterlaat wanneer ze sporadisch een gastenboek tegenkomt. Ook weer als een motto hoe te leven en wat er werkelijk van belang is.
Cheryl's karaktertransformatie en haar toevallige ontmoetingen zijn op zichzelf onderhoudend, maar het gaat nergens écht de diepte in. Eerder een belerende en brave formulefilm dan iets wat je zou verwachten bij de regisseur van meer prikkelende titels als 'C.R.A.Z.Y.' (2005) en 'Dallas Buyers Club' (2013).
+1!
0
geplaatst: 4 oktober, 15:27 uur
Onderhoudende film die dank zij de flash backs op geen enkel moment verveelde. En Witherspoon overtuigde en dat is een hele prestatie in deze geheel om haar draaiende film.
0
geplaatst: 14 november, 23:39 uur
De eerste kwartier heb ik mijn vingers half opgevreten. Hoe kun je onvoorbereid op pad gaan?
Film kabbelt door verwacht geen ( spannende ontmoetingen afgezien van de jagers of wilde dieren).
Toch knap dat zij gemiddeld 17 km per dag heeft gelopen.
Film kabbelt door verwacht geen ( spannende ontmoetingen afgezien van de jagers of wilde dieren).
Toch knap dat zij gemiddeld 17 km per dag heeft gelopen.
0
geplaatst: afgelopen maandag om 16:45 uur
Film die ik al eerder zag en destijds als te licht beschouwde. Het gevoel dat tot dat oordeel leidt is er nog steeds wel een beetje, namelijk: tuthola moet het bos in om tot zichzelf te komen, toch heb ik nu wel meer oog voor de eindboodschap. Iets dat de vorige keer me toch zeker wat ontgaan is.
Een naar cliché neigend beeld van iemand uit de samenleving met heel veel op haar bordje en niet wetende hoe met zichzelf om te gaan noch haar 'last' in die zin te verwerken, komt naar voren. Iets dat in veel gevallen niet ver van het normale zal afliggen, toch is het niet echt vernieuwend in die zin, en zit ik eigenlijk niet te wachten op al die sletterige escapades en overspelig gedrag. De film wint daarentegen weer met de trektocht zelf die bij tijd en wijlen erg humoristisch gebracht wordt. Het te veel aan spullen, de zware rugtas waar ze niet eens mee op kan staan en de eerste moeilijke dagen. Daarnaast doet de combinatie van muziek, vloeiende flashbacks en prachtige natuur heel veel goeds en maakt het zeker waard te kijken. Toch ontbreekt er voor mij tot ver over de helft toch zeker iets extra's en blijft Cheryl voor mij een redelijk typerend iemand die kampt met het verlies van haar moeder, op de vlucht is voor verantwoordelijkheid en haar probleem in die zin niet onder ogen wil komen. Zoals gezegd, de tuthola die het bos in moet om eens helder na te kunnen denken. Dat ze veel te verstouwen gehad heeft onderschat ik daarmee gezins.
Aardig voor een keer tot dan en niet iets dat bij blijft. Maar dan toch...de film werkt zich doormiddel van een flashback, een niet te ontkomen herinnering en erkenning van verlies, in combinatie met een voice-over naar een uitstekend einde en verschillende inzichten toe die me dan eindelijk wel raakt en waardoor het de moeite waard is de film te zien. Inzichten die ieder overigens anders zal interpreteren, maar voor mij op de volgende zaken neerkomen. Het leven is een ketten van gebeurtenissen die zelden echt beïnvloedbaar zijn, wat we wel kunnen is zo goed mogelijk met de dingen omgaan. Dat geld met succes en geluk maar nog veel meer met verlies en pech. De 'betere weg' inslaan en beter voor jezelf zijn kan bijzonder lastig zijn zelfs eng. Een van de grote gevechten met het leven zelf is dan ook het overwinnen van jezelf en je angsten.
Daar heeft Wild, met Witherspoon in een uitstekende en totaal ander soort rol voor haar, een meer dan prima einde en boodschap mee.
Een naar cliché neigend beeld van iemand uit de samenleving met heel veel op haar bordje en niet wetende hoe met zichzelf om te gaan noch haar 'last' in die zin te verwerken, komt naar voren. Iets dat in veel gevallen niet ver van het normale zal afliggen, toch is het niet echt vernieuwend in die zin, en zit ik eigenlijk niet te wachten op al die sletterige escapades en overspelig gedrag. De film wint daarentegen weer met de trektocht zelf die bij tijd en wijlen erg humoristisch gebracht wordt. Het te veel aan spullen, de zware rugtas waar ze niet eens mee op kan staan en de eerste moeilijke dagen. Daarnaast doet de combinatie van muziek, vloeiende flashbacks en prachtige natuur heel veel goeds en maakt het zeker waard te kijken. Toch ontbreekt er voor mij tot ver over de helft toch zeker iets extra's en blijft Cheryl voor mij een redelijk typerend iemand die kampt met het verlies van haar moeder, op de vlucht is voor verantwoordelijkheid en haar probleem in die zin niet onder ogen wil komen. Zoals gezegd, de tuthola die het bos in moet om eens helder na te kunnen denken. Dat ze veel te verstouwen gehad heeft onderschat ik daarmee gezins.
Aardig voor een keer tot dan en niet iets dat bij blijft. Maar dan toch...de film werkt zich doormiddel van een flashback, een niet te ontkomen herinnering en erkenning van verlies, in combinatie met een voice-over naar een uitstekend einde en verschillende inzichten toe die me dan eindelijk wel raakt en waardoor het de moeite waard is de film te zien. Inzichten die ieder overigens anders zal interpreteren, maar voor mij op de volgende zaken neerkomen. Het leven is een ketten van gebeurtenissen die zelden echt beïnvloedbaar zijn, wat we wel kunnen is zo goed mogelijk met de dingen omgaan. Dat geld met succes en geluk maar nog veel meer met verlies en pech. De 'betere weg' inslaan en beter voor jezelf zijn kan bijzonder lastig zijn zelfs eng. Een van de grote gevechten met het leven zelf is dan ook het overwinnen van jezelf en je angsten.
Daar heeft Wild, met Witherspoon in een uitstekende en totaal ander soort rol voor haar, een meer dan prima einde en boodschap mee.
* denotes required fields.
* denotes required fields.