Jongens (2014)

Volgens mij had Bxian32 expliciete seks verwacht.

Nou zal wel..

terwijl bijvoorbeeld spetters niet voor de poes was.

Ik ben persoonlijk een grote fan van coming-of-age films met een LGBT-thema. Deze film deed me denken aan Mannen Som Elsket Yngve (2008), wat op zijn plaats weer gebaseerd lijkt te zijn op Fucking Åmål (1998).

Ondanks het weinig vernieuwende plot, toch een mooie film. Bovendien fijn dat er nu eens een mooie Nederlandse film is over dit onderwerp. Het einde komt uit het niets en er had beter naar het einde toegewerkt kunnen worden. Desondanks is het einde mooi, romantisch en hoopgevend. Precies zoals het moet, bij dit soort films

Vertederend zijn de romatische, licht "erotische" scenes tussen de jongens. Tevens opvallend zijn de subtiele erotische verwijzingen naar de mannelijke seksualiteit, bijv. d.m.v. het gebruik van "fallische" objecten, zoals de Twister-ijsjes en de estafette-stokjes.

Een film die het herkijken absoluut waard is, al is het maar om de film dan beter te kunnen beoordelen.

Een mooie gefilmde, geloofwaardig vertelde, tedere, bij regelmaat gevoelige en soms beklemmende coming-of-age telefilm over ontluikende homoseksuele gevoelens bij een 15-jarige tiener en de verwarring, worsteling, en gevoelens van angst, inclusief het moeten teleurstellen van de ouder, die dat met zich meebrengt. Bovendien werd er bijzonder goed geacteerd. De enige aantekening die je zou kunnen maken is dat de film wat aan de brave kant was.

Een goede, vertederende film over een jongen die erachter moet komen wie en wat hij nu werkelijk is en wil zijn! Dit alles afspelend tegen de achtergrond van jeugdateletiek/ estafetteloop. De jonge acteurs spelen met verve en enthousiasme en bovenal heel natuuurlijk. Chapeau daarvoor! Mooie beelden, goede hardloopbeelden, prima produktie die het goed gaat doen in het buitenland volgens mij! Enne...geen seks is ook wel eens een verademing voor de verandering.

hoi. het is een super film. maar heeft iemand enig idee hoe het liedje bij de trampoline scene heet?

Je houdt ervan of niet, ik was er niet kapot van, voor de liefhebber.

Goed geacteerde mooie film, prachtig gefilmd met aparte camera standpunten, wel heel mooi juist!

Een pareltje binnen de Nederlandse film, schitterend in beeld gebracht verhaal over een ontluikende homoseksuele liefde van twee tienerjongens. alle lof voor de cameraman. Gijs Blom speelt de sterren van de hemel.

Laatst was deze nog op TV. Had hem toen gekeken maar was even vergeten te stemmen op MM, maar dit was echt een film die je, als je de kans hebt, even moet kijken! Dat is hij echt waard!

Tien jaar na Sommersturm (2004) een nieuwe film over ontluikende homoliefde in de sportscene, en ditmaal van eigen bodem. Regisseuse Kamp die een paar jaar terug opzien baarde met het licht pornografische LelleBelle (2010) pakt het thema op sympathieke wijze aan (een begrip dat ik hier al een aantal keer mag lezen) en visueel ziet het er prima uit eigenlijk.

Voeg daarbij het behoorlijke spel van de jongelingen (zeker de broer eigenlijk) en de minpunten (vooral de overdaad aan stilzwijgende zwelgende blikken, maar ook de lachwekkende teksten van de coach van de jongens) storen niet al te veel. Een enkele scene wordt de lat nadrukkelijk wat hoger gelegd en weet de film de adem van de kijker te ontnemen; éénmaal tijdens een fietsritje in verwarde toestand en een tweede keer bij de eindrace die met allure in beeld wordt genomen, iets waarvan ik altijd dacht dat alleen de Amerikanen dat konden.

Ruime 3*.

Als je nou niet springt van de G boys

Ik ben homo, vandaar een zekere interesse ook in films met een homoseksueel thema, in die zin dat ik er soms naar op zoek ga. Logischerwijs kwam ik bij deze uit maar jammer, het voldeed absoluut niet aan mijn verwachtingen. Echt een enorm braaf, clichématig verhaal, weinig tot geen diepgang. Het bracht ook weinig teweeg bij mij, emotioneel.

Hij doet zoals hier al aangegeven erg denken aan Sommersturm. Heel erg zelf, al vind ik die eerste dan een tikkeltje beter. Er valt zo weinig te beleven in de film, buiten het constante geplaag tussen de twee jongens, dat ik op den duur wel heel vervelend begon te vinden. Dan waren de intrafamiliale problemen nog het interessants. En dat zegt veel.

Misschien ben ik wel te oud en verbitterd geworden om nog van een dergelijke film te genieten, ik weet het niet. Als zestienjarige had ik het vast leuker gevonden.

Wel moet ik zeggen dat het soms erg mooi in beeld werd gebracht (scène in het water, de atletiekpiste), en het deed me soms terugdenken aan momenten uit mijn jeugd, eerste ervaringen... Ohja, het waren ook heel knappe jongens. Maar dat redt de film niet. Matige film dus, ik zou de Nederlanders onder jullie de gelijkaardige maar meer gedurfde, charmantere en gewoon ook betere Vlaamse variant op het thema Noordzee, Texas willen aanraden!

De kracht van deze film is dat -ie zo 'gewoon' is. Er gebeuren geen rare dingen en dat maakt 'm geloofwaardig. Aan de andere kant is -ie, zoals Timey hierboven zegt, een beetje braaf, op het saaie af.

iets anders dan een smiley kan ik er niet over zeggen

Wat een heerlijke pure film is dit. Het vliegt nergens uit de bocht, geen clichés en geen drama. Zelfs de grootste homo-hater krijgt hier een warm gevoel van,

Beetje Brokeback Mountain in de polder, behalve dat deze film toch minder intens en spannend is. Mooie beelden, die echter toch na een poos gaan vervelen omdat er te weinig diepgang is.

Eigenlijk jammer dat deze film zo goed is.
Korte samenvatting van het verhaal: jongen wordt verliefd op jongen. Meer is het niet.
Als de samenvatting zou luiden ‘jongen wordt verliefd op meisje’ was dit een totaal onbenullige en overbodige film geweest.
En dat is het dus niet, helaas. Integendeel. ‘Jongens’ is belangrijk.
Het is een boeiende en integere schildering van een ontluikende liefde. De oprechtheid van de jongens en Siegers verwarring worden mooi weergegeven – met maar heel weinig dialoog. Dat is knap: lichaamstaal en oogopslag vertellen de rest. Gijs Blom schittert daarin (en is nog een lekker ding ook).
Twee jonge jongens die verliefd worden, dan ligt de weg voor de filmmaker vol valkuilen. Mischa Kamp ontwijkt ze allemaal. Dat de jongens, zelfs ’s nachts aan zee, de verleiding weerstaan om in hun blootje het water in te gaan, versterkt de onschuld in de vertelling – de liefde ontluikt en meer niet. Zoals ook douchescènes na het sporten voor de hand hadden gelegen – dat ze ontbreken is misschien zelfs ietwat vreemd. Het is Kamps keuze: de onvermijdelijke erotiek die daarbij had gehoord zou de onschuld allicht hebben doorbroken. Maar je mag toch hopen dat de jongens douchen en dat zou gevolgen voor hun gevoelens moeten hebben. Je kunt het ook te braaf willen doen.
Zo karig en effectief als de dialogen en bewegingen, zijn ook de decors. Piekfijn gedaan, die kleine settings die stuk voor stuk helemaal voldoende zijn.
Het nevenverhaal van Siegers thuissituatie vind ik mooi verwerkt en af en toe ontroerend. Het maakt het voor Sieger vrees ik niet makkelijker om het straks allemaal uit te leggen. Want de film heeft min of meer een happy end, maar het ergste moet natuurlijk nog komen.
Samenvatting van ‘Jongens 2’: jongen vertelt thuis dat hij verliefd is op een jongen.
Ook dat wordt geen overbodig verhaal. Helaas.

Een goede drama film...

Mooi en sterke verhaal...

Prima acteerwerk...

Bekende acteur Stijn Taverne (Penoza)...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Perfect achtergrond geluid

(Dolby Digital)...

Mooie subtiele film van Mischa Kamp met een glansrol van Gijs Blom die eigenlijk de rest van de cast en vooral zijn tegenspeler Ko Zandvliet in de schaduw zet.

Het knappe aan de film, naast de fantastische fotografie van Melle van Essen, is het treffend in beeld brengen van de coming-of-age-gevoelens, om het zo maar te noemen, die door je omgeving, maatschappelijke druk, een flinke knauw of deuk kunnen krijgen. 4*

Krijgt blijkbaar een Franse release: trailer

Dat gebeurt niet vaak met een Nederlandse film.

Ik ben zelf homo en de sfeer is direct te herkennen. Zogauw die twee jongens iets voor elkaar beginnen te voelen wordt hun omgeving surrealistisch. Ze bewegen zich in een wereld die is ingesteld op hetero's, maar waarin ze heel nadrukkelijk even hun eigen plek eisen. Ze dwingen de omgeving als het ware om even hun spel mee te spelen. Zo is die scene 's nachts aan zee tijdens het trainingskamp enorm veelzeggend.... mooi hoor. En wie homoseks wil zien kan ook een pornootje opzetten. Dit is andere koek.

Echt een hele mooie film. Ik hou wel van die coming-of-agefilms. Ik vond ook dat alle acteurs goed acteerde. Natuurlijk vooral de twee hoofdpersonen, maar ook de vader vond ik erg goed geacteerd.

Een hele mooie film.

Natuurlijk en filmisch mooi met fraaie beeldcomposities en knappe muziek.

Plaats voor gevoelens en jeugdig optimisme en een "You are my Sunshine", uit de oude doos.

Genietbare en nette film met verdienstelijk acteerwerk.

Jongens is een mooi klein filmpje over twee jongens die langzaam maar zeker verliefd op elkaar worden. De film is zeer sfeervol en er wordt goed geacteerd. Ook het verhaal is simpel, maar wordt mooi verteld. Meer kan je niet wensen voor een kleine Nederlandse film.

Aardige film over een tienerjongen die aan hardlopen doet en gevoelens krijgt voor zijn teammaatje. Op zich zijn de twee personages goed neergezet, maar wel duidelijk gericht op een jonger publiek waardoor het er soms wat dik bovenop ligt. De film ziet er, ondanks het ongetwijfeld lage budget, prima uit (voornamelijk dankzij het fijne camerawerk met een aantal mooie shots).

Ontzettend cute. Wel een echte jeugdfilm, dus hier en daar wel erg opzichtig de rauwe randjes omzeild, maar de uitwerking maakt veel goed: prima camerawerk, mooie locaties, goed acteerwerk, zelfs van de kinderen.

Complimenten voor hoe dit thema in beeld wordt gebracht, want dat is lastiger dan het lijkt. Je wilt het niet te braaf, maar ook geen nare smaak in je mond krijgen over hoe een film zich focust op minderjarige lichamen (a la 'Apt Pupil', e.d.). De regisseuse kiest hier precies de goede toon, misschien toch de vrouwelijke touch of zo.

Ik zou uit sympathie bijna naar 4* gaan, maar dat is ook mijn score voor het enigszins vergelijkbare 'Noordzee, Texas', en die is toch wel een niveautje beter dan deze. Enkele minpunten aan deze: het einde voelt afgeraffeld en de soundtrack is matig. Wie is toch die dude die zo melancholisch elektrische gitaar zit te spelen op de achtergrond van elke Nederlandse film. Krijgt die ooit pauze?

Verder een aangenaam anderhalf uurtje zwijmelen over kalverliefde. Ik denk ook, zoals iemand hierboven al aangeeft, een goede film om dit thema bespreekbaar te maken op scholen e.d. (Met enige moeite is de film nog steeds te vinden op de site van de Nederlandse publieke omroep).

Dit filmpje bracht mij licht van mijn stuk. Ik vond het in ieder geval een geslaagdere film dan, ik trek zomaar een vergelijking met een andere gaymovie, Love Simon. Heel eenvoudig en puur allemaal. De titel is weliswaar wat simpel, maar past bij het karakter van de film. Het is inderdaad ook wat braafjes en het heeft iets Carrie Slee-achtigs. Dit alles neemt niet weg dat de film veel fraaie symboliek bevat, zoals de atletiek die verwijst naar de oude Grieken, die er ook wel pap van lustten natuurlijk. Als ik de regisseur was geweest had ik er waarschijnlijk nog een schepje bovenop gedaan en had ik ergens een groot bord neergezet of opgehangen met daarop zoiets als 'Atletiekvereniging Atlas', 'Atletiekvereniging Hera' of iets in die geest... Nee, beter nog: 'Atletiekvereniging Eros', haha...
Of ik was nog een stapje verder gegaan en had een paar shots nagebootst uit Olympia van Leni Riefenstahl en deze door mijn film verwerkt: een atletisch gebouwde discuswerper, vertraagde beelden van een halfnaakte hoogspringer, dat soort dingen... zoals Paul Verhoeven ook deed met Triumph des Willens voor zijn Starship Troopers.
Behalve blote bovenbenen (ach, wat een leuke alliteratie) zien we ook vele fallussymbolen voorbijtrekken: de ijsjes, de estafettestokjes, de boomstam in het water, de bomen zelf... Ik moest denken aan een werk van Keith Haring van alleen maar getekende piemels.
De film speelt zich voor een groot gedeelte af in het bos. Het bos staat voor verborgenheid en verbeeldt het geheim dat Sieger met zich meetorst als het ware. Tegelijk symboliseert het aan de ene kant zijn gesloten karakter en aan de andere de chaotische buitenwereld waar hij uit moet zien te geraken.
Er worden veel creatieve camerastandpunten gebruikt die op zich al het aanzien waard zijn. Tegen het einde nog een veelzeggende scène: Sieger en Marc zitten achterin de bus, Marc is in slaap gevallen en heeft zijn hoofd maar op de schouder van Sieger gelegd. Dat ligt wel zo prettig. Dan beweegt de camera een stoel naar voren en zien we daar ook weer twee jongens zitten. De ene jongen slaapt ook, maar is niet zoals Marc dat doet gemakkelijk tegen zijn buurman aangekropen. Dat doen heterojongens niet. Maar daardoor schudt nu wel door de rijdende bus zijn hoofd hinderlijk heen en weer.
Wat ik verder nog goed vond is de broer van Sieger die constant in de clinch ligt met zijn vader om iets heel kleins, zijn brommer geloof ik, terwijl zijn jongere broer die met een veel groter probleem te kampen heeft, juist alles gelaten ondergaat. Tenminste, zo lijkt het.

Het einde. We zien Sieger op een brommer en achterop zit zijn vriend Marc. Het schemert. Ze rijden over een verharde weg door de weilanden. Het bos is weg.

Mooie recensie, Ebenezer Scrooge! Maar eh:

Al die verwijzingen naar de Klassieke Oudheid doen mij wel sterk denken aan Call me by your name ?

Haha, nu maak ik er toch een soort Call me by your name van inderdaad. Maar deze film vond ik in elk geval net iets subtieler, lag er niet zo dik bovenop.

Ik verander wel iets aan mijn mening, dan klopt het wel.

Wat een lieve, tedere en gevoelige coming-of-age film over een prille liefde tussen twee tienerjongens. Mooie cinematografie met Nederlandse bossen, duinen en strand. Werkelijk subliem camerawerk levert een schitterende boomstamscene en prachtige trampolinescene! Van bovenaf gefilmd is echt super en van onderaf gefilmd door het trampolinedoek is ook heel bijzonder! Ook mooi dat de omgeving af en toe wazig word, dit benadrukt het gevoel van verwarring bij Sieger..... Muziek is mooi en passend. Er wordt zeer geloofwaardig en realistisch gespeeld, het voelt nergens onecht. De worsteling en ontwikkeling van de eigen seksuele identiteit is duidelijk zichtbaar en voelbaar. Misschien was de film een beetje tam, maar ik denk hier passend, want het versterkt de onschuld van hun ontluikende liefde........

Het houterige acteerwerk was echt irritant hier. Gelukkig maakt de prima regie er nog wel wat van.

Geen film om te verkopen aan de publieke omroepen in Hongarije of Rusland.