1946. Boris Vian is favoriet voor de Prix de la Pléiade met zijn eerste roman 'Het schuim der dagen', maar Abbé Grosjean verslaat hem. Dat is het begin van een moeizame periode, tot zijn dood in 1959, waarin Vian niet rust tot hij bewijst dat hij een groot schrijver is...
Hij was zelfs geen "Violon d'Ingres" want uiteindelijk was Ingres een gewaardeerd kunstschilder terwijl onze Vian in niets uitermate uitblonk tenzij dan door een wispelturige aard en misschien dan toch nog in letterkunde, waar de film de meeste interesse aan spendeert.
We maken kennis met de "société" uit deze kunstbranche met zijn, hoe dan ook ook door geld gestuurde gedragingen en vooral ook met de impact van "namen" uit dit wereldje. Wordt in de beginne van de film nogal overrompelend voor de voeten van de kijker gegooid terwijl de rest van de film ook niet schuw is van verrassende wendingen, zeker wanneer het privé leven van Vian sterk aan bod komt.
Afwisselend is wel de inlassing van animatie wat dan weer de fantasiewereld, verzuchtingen inbegrepen, moet voorstellen.
Laurent Lucas lijkt wel een geschikte man voor dergelijke rol, terwijl zijn vrouwelijke partners Julie Gayet en Anna-Lena Strasse het er eveneens goed van afbrengen. Bernard Le Coq blijft een onverslijtbare verschijning - toch heel dikwijls in een bijrol - in de Franse filmwereld.