To Rome with Love (2012)

Omdat ik net een dag terug ben van vakantie uit Italië (wel niet in Rome) keek deze film met zeg wel lekker weg (ik zag hem toevallig op Film 1). Qua verschillende verhalen stelt het misschien niet veel voor maar de komische ondertoon van alle verhalen, de sfeer, de muziek en natuurlijk de fraaie Italiaanse omgeving maken het kijken al waard. Verder zitten er ook best een aantal leuke komische momenten in. Met name dan het hele achterlijke media circus omtrent Roberto Benigni vond ik zeer geinig Maar ook het gedoe met de begrafenisondernemer als operazanger (maar dan alleen onder de douche) was leuk. Er spelen overigens best veel bekende acteurs en actrices in mee en ze speelden best leuk en hadden er ook duidelijk plezier in. Het vrouwelijk schoon was trouwens ook rijkelijk aanwezig (o.a. Penélope Cruz als een hoertje).

Typisch Allen werkje met een aantal grappige dialogen en een paar verhaallijnen die erg de moeite waard zijn. Benigni springt er toch het meest uit met zijn bizarre en plotselinge beroemdheid. Helaas is niet alles even leuk en scherp geschreven als dit moment en bijvoorbeeld de opera onder de douche.

Zo vind ik het gedeelte met Cruz niet heel erg leuk en ondanks dat het leuk geschreven is weten Page en Eisenberg niet heel erg te overtuigen. Ook Gerwig heeft een iets te doodse uitstraling wat mij betreft. Het scheelt verder wel dat Allen voor zichzelf een redelijke rol heeft bedacht, hij komt minder schreeuwerig over als normaal.

3,0*

Luchtige, maar komische film van Allen. Het gemiddelde hier vind ik wel erg onterecht. Ik vind deze in ieder geval stukken beter dan het nogal neppe Midnight in Paris. Fijn ook om Allen zelf weer eens te zien acteren. Dat geeft zijn films toch iets extra's.

Allen is een meester in het doen van culturele observaties om deze vervolgens grotesk uit te beelden. Leopoldo's plotselinge beroemdheid moet haast wel gebaseerd zijn op sociale media. Door uitvergroting laat Allen zien hoe onzinnig het eigenlijk is om doorsnee mensen te volgen en je hele dag online te zetten. Een ander voorbeeld is Monica, die met namen, termen en korte citaten strooit, maar waarschijnlijk niet echt weet waar ze het over heeft.

Liefhebbers van deze film kan ik zeker dit werk van Pedro Almodovar aanraden.

Deze film wil te geforceerd grappig zijn met een averechts effect als gevolg, omdat de humor over het algemeen te flauw is. Bovendien worden sommige aardige ideeën (zoals het zingen onder de douche) zo lang uitgemolken dat het op d'n duur niet leuk meer is. Met uitzondering van een paar jonge Italiaanse spelers laat het acteren nogal wat te wensen over met als bedroevend voorbeeld Alec Baldwin, die in een warrige rol als een soort zombie door het beeld beweegt. Woody Allen blijft met deze tegenvaller ver verwijderd van zijn voorafgaande charmante fantasie Midnight in Paris.

Woody Allen speelt weer eens een neuroot en ook de rest van de cast heeft nogal stereotype rollen. Jesse Eisenberg en Ellen Page vind ik aardig, maar het personage Leopoldo Pisanello, een bekende Italiaan vind ik veruit het geinigst.

Redelijk.

Matige film, vooral door de totaal oninteressante verhaallijntjes. Het zijn sowieso teveel verhalen voor een te korte tijd, maar behalve het thema liefde zo nu en dan hebben ze ook weinig van doen met elkaar. Zo zijn dit de facto vier korte filmpjes doorelkaar gemonteerd. Verder zijn de verhaaltjes maar matig uitgewerkt en soms ronduit flauw (die van Benigni, om er één te noemen). Woody Allen speelt daarnaast weer eens Woody Allen, maar dan tegen het karikaturale aan, is de rest van de cast nergens memorabel en toont Benigni dat zijn hondsirritante rol in La Vita è Bella geen uitzondering was. En die Baldwin in het verhaaltje met Eisenberg en Page slaat werkelijk helemaal nergens op, volledig mislukt om het publiek duidelijk te maken wat Eisenberg moet doen en wat niet (alsof het publiek dat niet weet).

Maar bovenal wordt met Rome, behoudens wat shots van toeristenplekjes, helemaal niets gedaan. Er is in de film geen enkele reden gegeven waarom Rome de plaats van handeling is en met de stad zelf, met haar verleden, met de Romeinse volksaard, wordt dus niets gedaan. Gelukkig nog maar dat er redelijk wat Italiaans zit in de film, anders was het echt eender welke stad geweest.

Visueel is de film wel bijzonder fraai, want hoewel Rome cultuur-historisch de meest interessante stad ter wereld is met talloze bezienswaardigheden, vind ik de stad als geheel niet heel mooi om te zien. Maar het is Khnodji die de stad mooi maakt, zomers en warm ook, met de okerkleurige teint over het geheel heen; zelfs de suikertaart is niet geheel hagelwit. Verder is de muziek alleraardigst en een enkele scène werkt wel, maar dat is veel te weinig. 1,5*.

Heel aardige film !

Wezenlijk het menselijk ge-urm , liefde & dood , opkomst en ondergang, et cetera, wordt fraai verpakt met een flinke dosis mildheid en niet te vergeten zelfspot ( een debiel !) en typische Allen humor ( ja, ok daar moet je van houden )

Voor de Italofiel leuk, niet in het minst vanwege de muziek

Geeft inderdaad de essentie van Rome weer: chaos en la dolce vita.

Allen op z'n best !

@mjk87 Totaal oneens met je. Het is een absurdistische (Woodynistische zo je wilt) kijk op pretenties, roem en liefde. Ik heb me kostelijk vermaakt met een Alec Baldwin die zich in de jonge architect herkent ne hem de fouten ziet maken die hij eens maakte. Dan de parodie op het verkrijgen van roem, de tol die het eist en de vergankelijkheid daarvan. Vond het een erg leuke prent en we hebben ons kostelijk vermaakt. Ben het er wel mee eens dat het geen hoogvlieger is, maar 1½* vind ik ver ondergewaardeerd. Maar da's mijn mening. Ik maak er 3½ van.

En ik ben een Woody Allen fan. Dat scheelt ook

Het lijdt geen twijfel dat de scènes waarin Woody Allen ten tonele verschijnt het niveau van de film pijnlsnel de hoogte intrekken. Niet dat de anderen niet goed zijn, integendeel, 'k vind heel de cast zeer geslaagd in zijn acts. Woody Alleen blijft echter als acteur een grootmeester met zijn oneliners, zijn terzelfdertijd dwaze en rake meningen over alles en nog wat en zijn markante verschijning.

Af en toe lijdt de film wat aan bloedarmoede maar er zijn toch enkele originele ideeën die de kijker toch moeten aan het lachen brengen.

Bovendien zou Woody Woody niet zijn moest ook de het camerawerk, de setting, de kleuren en de muziek niet uitstekend zijn. Naast de vele Italiaanse liedjes is de instrumentale versie van de evergreen "When your lover has gone" passend ingelast.

Geen meesterwerk en zeker niet Allen's beste, maar er toch heel wat plezier aan beleefd, ongetwijfeld meer dan de gemiddelde scores zouden laten vermoeden.

Zonder overdrijven was dit een van de slechtste films die ik ooit gezien heb, zonde van je tijd.

Het verhaal gaat werkelijk helemaal nergens over, het is slaapverwekkend en daarom voor mij de aller laagste score.

Al bij al een leuk filmje, maar dat was het dan ook.

Woody Allen speelt opnieuw zichzelf. In zijn vorige films was dat misschien nog leuk, deze keer is het echt wel ENORM irritant en ergerlijk. Dat neurotische gebazel hebben we echt wel gehad zou ik zeggen. Niet meer grappig!

Verder werd er enorm slecht geacteerd, door bijna alle hoofdpersonages. Het was alsof ze een toneeltje aan het spelen waren, overacting.

Over het zingen in de douche op toneel weet ik niet wat te denken. Geniaal absurd of volledig bij de haren getrokken? Deze grap werd m.i. alleszins teveel herhaald.

De sfeerbeelden van Rome waren dan wel weer geslaagd, niet zo goed als die keer in Parijs, maar toch wel fijn om naar te kijken.

Deze film ben ik gaan bekijken omdat ik zelf in Rome ben geweest, en een feelgood-movie met Rome als thema en locatie stond me wel aan. Na het bekijken van deze Allen-productie valt op dat de stad toch wat ondergeschikt is gemaakt aan de verhalen. Jammer: daar had veel meer uitgehaald kunnen worden. Alhoewel de beelden en locaties in deze film mooi zijn, zijn ze niet benut om het verhaal nog sterker te maken. Een verhaal, dat verschillende mensen en verhaallijnen herbergt, zodat we dat in meer romantische films/komedies zien. Over het algeheel vond ik de verhalen vermakelijk, maar sommige plotlijnen waren onnodig/draafden wat te ver door. Hierdoor is mijn algehele beeld van de film niet ontzettend positief, ondanks de paar leuke plots die wel leuk waren om naar te kijken.

Het verhaal van Benigni is leuk, omdat het aantoont hoe beroemdheid soms in zijn werk gaat, en vraagtekens stelt bij het feit of beroemdheid nu wel echt iets is om naar te streven. Hoewel Benigni geknipt was voor zijn rol, draaft ie af en toe iets door, zoals in wel meer van zijn films.

Cruz als hoer vond ik matig. Bekende namen zijn niet altijd een garantie voor een geslaagd geheel.

Zo is Alec Baldwin totaal onnodig in deze film; zijn aanwezigheid is storend, alsof Jack ( Eisenberg) zelf geen geweten heeft. Woody Allen is redelijk vermakelijk, en de operadouche vond ik erg leuk gevonden, al wordt het concept op het einde wat uitgezogen.

Alleen Page acteerde echt overtuigend en was een fijn pluspunt aan deze film.

De mix van verhalen zorgde desondanks nog wel voor een redelijk geheel dat me de gehele speelduur heeft weten te boeien. Daarom een voldoende, 3*

Woody Allen's variant op de "Loveboat". Een klucht met diverse verhaallijntjes door elkaar, waarbij het cruiseschip vervangen is door de stad Rome. De film is zeker geen hoogvlieger, maar daarentegen absoluut erg vermakelijk. Mijn favoriete verhaal was het verhaal van de operazanger die optreedt onder de douche. Hoe verzin je zoiets? Ik heb Parijs gezien en nu ook Rome. En dan vind ik het toch eigenlijk jammer dat de stad Amsterdam het er niet voor over had om een paar miljoen aan Woody Allen te betalen zodat zijn volgende film over Amsterdam zou gaan.
Ik zou best wel eens een Woody Allen promo van Amsterdam willen zien.

Rome dus.

Waren z'n vorige film als promos voor de Europese steden, doet Allan er hier nog een schepje bovenop. Een échte ode aan Rome, getuige de licht absurde plotlijntjes die me de realiteit nog maar weinig te maken hebben. Allen toont Rome zoals de meeste mensen erover dromen, wat eigenlijk best leuk uitvalt.

Van de vier verhaaltjes vond ik die met Eisenberg het leukst. Die met de zanger was ook best geinig, het verhaaltje met Cruz iets saaier, die met Benigni vond ik veruit het minst. Vooral omdat het niet zo zorgeloos is als de andere verhaaltjes. De flauwe maatschappijkritiek drukt wat teveel op dit verhaaltje en haalt de angel er al snel uit.

Best een grappige cast, érg luchtig sfeertje, gezellige onzindialoogjes en vooral niks aan de hand. Dit zijn de Allen films die ik wel kan waarderen.

3.0*

Wat een absurde grappige geniale film! Ik heb werkelijk tranen gelachen, kan er niks aan doen maar dit is zoo leuk..Deze film gaat echt nergens over, allemaal spelen ze geweldig en Robert Benigni was gewoon hilarisch!

Leuk, maar ik had er iets meer van verwacht.

Ik en mij vriendin hadden ons lekker voorbereid met een bak zelf gemaakte lasagne en een fles Chianti. Wat betreft de sfeer zit het helemaal goed. Je krijgt een mooie kant te zien van Rome en het ziet er allemaal heel gezellig uit. Camera gebruik was ook goed, net als als de warme filter die werd toegepast.

Wat betreft de verhalen was er niet echt een samenhang en ze waren allemaal niet even interessant. Zo was het verhaal Benigni niet erg boeiend en was het verhaal van de douchende operazanger leuk, maar te veel uitgemolken, waardoor die op een gegeven niet grappig meer was. Het verhaal van Eisenberg vond ik ook het leukst, alleen vond ik het jammer dat Ellen Page die rol vertolkt. Zij wordt volledig de hemel ingeprezen door de vriendin van Eisenberg, maar zij is alles behalve sexy en mist sexappeal. De rol van Baldwin was dan wel weer leuk.

Humor was aanwezig en ik moest af en toe lachen, maar af en toe was het ook te flauw, zoals Antonio die van zijn stoel af valt als ie zijn vrouw ziet lunchen. Woody Allen heb ik ook weer voor het eerst gezien in lange tijd, en het is duidelijk te zien dat hij in moet komen (of hij is het kwijt), want zijn acteerprestaties waren niet geweldig.

Door de mooie beelden, de sfeer, goede rollen van Baldwin, Eisenberg en Benigni en af en toe grappige momennten, toch een 3*.

Een film met enkele verhaallijntjes en die zijn niet altijd even goed uitgewerkt. Nochtans zat er veel potentie in. Het verhaal met Benigni is leuk gevonden, maar daar is ook alles mee gezegd. Het verhaal met Eisenberg en Ellen Page is wel boeiend. Al zijn de personages te oppervlakkig om echt te werken. Het grappigste is nog wel met Penélope Cruz. En dat met de operazanger viel ook nog wel mee.

To Rome with love mist alle chemie die we toch wel gewoon zijn in de Allen-films. De verhaallijnen hebben ook geen enkele link, buiten het feit dat ze zich in Rome afspelen. Gelukkig is Woody Allen een goeie regisseur om er een vrolijke film van te maken en eigenlijk van 4 luchtige ideetjes een langspeelfilm te maken. Ze zouden beter werken als kortfilm denk ik.

(Gezien op 15 oktober 2016)

Verhalen (4) mixen tot een leuke film. Het is niet iedereen gegeven, maar Woody Allen kan het wel.

Natuurlijk moet je ervan houden. Allen is top, maar dat niveau halen de andere acteurs niet allemaal.

Rome is een schitterend decor voor een film als deze.

Het mooiste verhaal is voor mij wel dat van Haley en Michelangelo. Dat toevalligheden een prominente rol spelen, bederven de pret niet. Toevalligheden bestaan en kleuren het leven.

Een film die je doet lachen, is goud waard. Wie zei ook weer dat een dag niet gelachen, een dag niet geleefd is?

"With age comes wisdom."

"With age comes exhaustion."

Allen had gerust een half uur uit de film kunnen knippen want de vele mindere scenes gaan ten koste van de leukere (de scenes met praatjesmaker Ellen Page, de commentaren van Alec Baldwin daarbij en de tenor in douche op toneel).

zoet, flauw, typisch weer een 13 in-een-dozijn van Woody.

het enige wat mij kon bekoren waren de mooie beelden van Rome.

Woody Allen keek op naar Italiaanse regisseurs, en hier is hij er in zekere zin zelf een geworden. De camera rijdt Rome binnen, op zoek naar herkenbare toeristische plaatjes. Het is leuk dat het Colosseum ook eens van binnen uit getoond wordt. Ook de Italiaanse muziek is zeer bekend.

Vier verhalen zijn dooreen gemonteerd zonder enige overlapping. Ze spelen zich alle vier in de Eeuwige Stad af, en hebben allemaal iets te maken met roem - toevallig een anagram van Rome. Het eerste en het laatste verhaal zijn elkaars tegendeel. De zingende begrafenisondernemer heeft een talent, maar wil niet beroemd worden. Roberto Benigni speelt iemand zonder talent die wel z'n vijtien minuten roem beleeft. Penélope Cruz is een plaatselijke beroemdheid bij de mannelijke bevolking, zij het onder verschillende namen en identiteiten.

De mooiste rol is voor Ellen Page, die een overenthousiaste pseudo-intellectueel speelt. Ze doet aan name dropping. Ze dweept met beroemde namen en kent een handvol citaten van buiten om de indruk te wekken dat ze er alles van af weet. Ook Alec Baldwin heeft een bijzondere rol als een soort ingebeelde vriend die overal commentaar op geeft als de cynische versie van een Grieks koor. Typerend zijn de kwinkslagen over freudiaanse psychologie. De komisch-erotische verhaaltjes bevatten verwijzingen naar de Decamerone. De regisseur wilde de titel "Bop Cameron" gebruiken, maar dat vonden de producenten te moeilijk. Caned Rome had ook gekund.