Ik ben aanzienlijk minder enthousiast over deze film. Zo'n film die wat mij betreft erg veel positieve punten heeft, maar ook heel veel negatieve.
Visueel en technisch is deze filmmaker heel ver. Living ziet er uistekend uit. Lijkt van een heel zelfverzekerde, ervaren regisseur. Niet per see heel eigenzinning, wel heel goed. Acteurs waren ook prima, ook daar zit 't 'm niet.
Waar ik wel nogal problemen mee heb is het script van de film, de toon van het geheel. Living is een mozaïekfilm met daarin drie verhalen, begon als een idee voor een horrorfilm, maar is tijdens het ontwikkelen van de film omgebogen naar een drama. Maar de horrorroots (en dan eerder sfeerhorror) zijn nog goed te merken.
Van de drie verhalen raakt er een wat in de verdrukking en dat is jammer genoeg het sterkste idee. Het is het verhaal van een jongen die nogal lelijk behandeld wordt door zijn moeder en haar vriend en verlangt naar zijn echte vader. Er is een best interessante plottwist op het einde waarin blijkt dat wat ervoor zagen onderdeel was van de rouwverwerking van de jongen, zijn moeder blijkt een lief mens en zijn vader is de zwerver die eerder te zien was terwijl hij zelfmoord pleegde. Dat verhaal had juist met een iets minder dramagerichten en iets fantastischer uitgewerkter vorm een heel sterke korte film kunnen opleveren.
Het tweede verhaal over een jong stel bevat de naarste scene waarin de man in de trein dood wordt geschopt (dat wordt natuurlijk nog gefilmd door iemand met een mobiele telefoon ook, zucht) en heeft een niet zo sterk uitgewerkte bovennatuurlijke kant
Het derde verhaal over de moeder met haar tweelingdochters zit nog het dichtst tegen de horrorroots aan. Is niogal dik aangezet en over de top. Een stuk dikker dan de andere twee en was eigenlijk het minst sterk. Maar uitgerekend dit verhaal heeft de mooiste scene van de hele film. Als de moeder haar tweeling uit het graf gehaald heeft en voor de twee dode meisjes zorgt als ze levend zijn is dat zowaar mooi en ontroerend.
Het feit dat deze film drie soms een heel klein beetje verbonden verhalen volgt en er in alledrie de verhalen (en vrij kort na elkaar) sprake is van een gruwelijke dood van een de hoofdpersonen zorgt voor een voor mij nogal vermoeiende opeenstapeling van ellende. Het bovennatuurlijke horrorachtige randje in combinatie met de drama-uitwerking zorgt er ook voor dat ik de verhalen weinig geloofwaardig vond.
Een paar stapjes terug in ambitie en de volgende film van deze regisseur kan weleens een stuk beter zijn. Een strakker script met een evenwichtiger toon is echt wel hard nodig.
Ik hou het op 2.5*