Ryakushô Renzoku Shasatsuma (1969)
Alternatieve titels: A.K.A. Serial Killer | 略称・連続射殺魔
mijn stem
8 stemmen
Japan
Misdaad / Documentaire
86 minuten
geregisseerd door Masao Adachi
Experimentele documentaire waarin Debords psychogeografie theorie wordt gebruikt bij het in beeld brengen van een seriemoordenaar die recent - voor het maken van de film - was gearresteerd. We zien niets van de man zelf of zijn slachtoffers, maar wel van de plekken waar hij is opgegroeid en later woonde en werkte tot aan het moment van de arrestatie.
0
geplaatst: 23 januari 2012, 12:09 uur
Docu van Masao Adachi gemaakt volgens Debord's idee van de psychogeografie.
Deed me een beetje aan Akerman denken en misschien heeft het ook raakvlakken met Benning (maar daar heb ik nog niets van gezien) in de manier waarop het met landschappen en een serie-moordenaar bezig is. Je ziet namelijk niets over de moordenaar en zijn daden, maar heel veel straatbeelden van stadjes waar hij opgroeide, woonde, werkte, door heen kwam. veel beelden van auto's, treinen, boten, kantoorpanden, bloemen... allemaal zeer ritmisch gemonteerd met een avant-garde jazz soundtrack eronder.
Dacht in het begin nog wel even "wat moet je met zoiets", maar vond het uiteindelijk toch wel erg sterk werken!
Deed me een beetje aan Akerman denken en misschien heeft het ook raakvlakken met Benning (maar daar heb ik nog niets van gezien) in de manier waarop het met landschappen en een serie-moordenaar bezig is. Je ziet namelijk niets over de moordenaar en zijn daden, maar heel veel straatbeelden van stadjes waar hij opgroeide, woonde, werkte, door heen kwam. veel beelden van auto's, treinen, boten, kantoorpanden, bloemen... allemaal zeer ritmisch gemonteerd met een avant-garde jazz soundtrack eronder.
Dacht in het begin nog wel even "wat moet je met zoiets", maar vond het uiteindelijk toch wel erg sterk werken!
0
geplaatst: 24 januari 2012, 16:19 uur
zeer interessant artikel over "Landscape Theory"
http://eigagogo.free.fr/en/cycling-chronicles-semiotics-and-the-landscape-theory.php
het Japanse woord voor "Landscape" is hetzelfde als het woord voor "Spectacle" (als in Debord's "Society of the Spectacle"). Deze filosofie werd door een aantal Japanse new wave filmmakers toegepast (maar in de discussie mengde zich ook fotografen, critici e.d.)
Het bovenstaande artikel is geschreven in verband met Wakamatsu's 17-Sai no Fûkei - Shônen wa Nani o Mita no Ka (2004) maar noemt ook de eerdere Wakamatsu film Serial Rapist (1978) en bijvoorbeeld ook Tokyo Senso Sengo Hiwa (1970)
Allemaal nog niet gezien, maar daar moet binnenkort maar eens verandering in komen. Of ik me kan vinden in de filosofie/theorie weet ik niet echt, maar het zijn zeker wel interessante experimenten!!
http://eigagogo.free.fr/en/cycling-chronicles-semiotics-and-the-landscape-theory.php
het Japanse woord voor "Landscape" is hetzelfde als het woord voor "Spectacle" (als in Debord's "Society of the Spectacle"). Deze filosofie werd door een aantal Japanse new wave filmmakers toegepast (maar in de discussie mengde zich ook fotografen, critici e.d.)
Het bovenstaande artikel is geschreven in verband met Wakamatsu's 17-Sai no Fûkei - Shônen wa Nani o Mita no Ka (2004) maar noemt ook de eerdere Wakamatsu film Serial Rapist (1978) en bijvoorbeeld ook Tokyo Senso Sengo Hiwa (1970)
Allemaal nog niet gezien, maar daar moet binnenkort maar eens verandering in komen. Of ik me kan vinden in de filosofie/theorie weet ik niet echt, maar het zijn zeker wel interessante experimenten!!
0
geplaatst: 30 januari 2016, 18:44 uur
Ik was blijkbaar slecht voorbereid, want ik viel in minuut 1 al van mijn stoel, omdat de film in kleur was. En wat voor kleur! Weer een gedigitaliseerde film, maar ditmaal geheel spikkel en streeploos. Echt waanzinnig mooi. Zelden zo'n mooie kleuren gezien.
De voornaamste attractie van de film vond ik daarmee voornamelijk de echo's die het opriep van Japanse films die in die tijd spelen: de opkomst van de hardere genrefilm en pinku/pinky violence. Die zijn ook altijd heel kleurrijk en dat was hier nog eens extra, zo leek. Ik zag in al die havensteden Kumashiro Tatsumi en in Abishiri Wakamatsu, in Shinjuku Oshima en in Yokohama Fukasaku Kinji aan het werk
Qua stijl en inhoud deed de film me vooral denken aan Robinson in Space (1997) , die hierbij eigenlijk naadloos aansluit.
De voornaamste attractie van de film vond ik daarmee voornamelijk de echo's die het opriep van Japanse films die in die tijd spelen: de opkomst van de hardere genrefilm en pinku/pinky violence. Die zijn ook altijd heel kleurrijk en dat was hier nog eens extra, zo leek. Ik zag in al die havensteden Kumashiro Tatsumi en in Abishiri Wakamatsu, in Shinjuku Oshima en in Yokohama Fukasaku Kinji aan het werk
Qua stijl en inhoud deed de film me vooral denken aan Robinson in Space (1997) , die hierbij eigenlijk naadloos aansluit.
* denotes required fields.
* denotes required fields.