Excision (2012)

ziekelijk, freaky, gore, bloederig, zwarte humor, vettig: allemaal volmondig JA

horror: naar mijn mening NEE

De rol van AnnaLynne McCord is subliem, die van de moeder zo iritant dat je de hoogste boom in het park gaat zoeken om ze er in te hangen, de vader een arme sloef en een zusje met een normaal rolletje, kortom een zwartgallige soms met momenten vet en bloederig maar vooral een hilarische (horror)filmpje

3*

Aardige film over een anti-sociaal tienermeisje die graag chirurg wil worden. Een lekker luguber, gestoord en bizar hoofdpersonage, dat hier ook prima wordt neergezet door AnnaLynne McCord. Ondanks de korte speelduur valt het wel wat in herhaling. Een flink portie zwarte humor en visueel ook niet onaardig met ook aardig wat liters bloed.

Na het zien van duizenden horrorfilms blijft het me verbazen dat sommige films me nog zo kunnen verrassen. In het begin vond ik dit een rare film, waarvan ik ten eerste dacht dat de regisseur een beetje teveel XTC had geslikt in zijn leven. Als de film vordert begin je te wennen aan de stijl en ontpopt zich een best aardige horrorfilm die me tot de climax wist te boeien. Zeer goede rol van de hoofdrolspeelster en zelfs ex-porno-sterretje Lords brengt haar rol met verve. Al met al een verrassing. 3 *

Geen film om, wat ik wel deed, onder het eten te kijken, hoop gorigheid.

Als ik sommige reacties lees vraag ik me toch echt af of ik wel dezelfde film heb gekeken? Ok ja er zijn momenten die misschien wel voor horror kunnen doorgaan in de droombeelden. Maar dit is toch gewoon een drama van een stom wicht dat gewoon een keer hard met haar stomme kop tegen de deur moet worden geklopt. Wat een onzin, leegheid en doelloosheid bah. Shockerend en ziek, neen vooral dom.

Weird.

Niet helemaal de film die ik ervan had verwacht, want dit is compleet anders dan wat ik vooraf had verwacht. Als ik de poster ook zo zie zou ik dit niet bepaald hebben verwacht, maar ja, dat mocht dus de pret niet bederven.

Jammer dat het allemaal een beetje zinloos aanvoelt. De gore droom scenes zijn zeker apart in visueel niveau maar aan de andere kant leken ze maar weinig toe te voegen. Het is allemaal behoorlijk vies en smerig, maar echt goed was het niet.

McCord zet een bijzonder karakter neer, dat is zeker, maar de film overtuigt me niet. Het is eigenlijk inderdaad gewoon meer een soort drama/komedie met enkele horrorelementen die dan opvallen omdat ze zo over the top zijn.

Ik weet niet echt of ik me hiermee vermaakt heb, het was nogal een ongemakkelijke zit. Niet helemaal een verhaal dat me boeide, en af en toe was er een glimlach momentje. In het algemeen gingen de 81 minuten wel heel langzaam voorbij.

Fantastische horror! Heerlijke eigentijdse variant op Carrrie.

Dikke 4*

Heerlijke film.

Pauline is de perfecte ondoorgrondelijke tiener, met een dodelijke combinatie van een soort autistische intelligentie, een ongegeneerde mondigheid en een onstuitbare fascinatie voor het macabere, maar ze weet toch sympathie te winnen van de kijker.

Haar tegendraadsheid stuit meerdere malen op weerstand bij haar klasgenoten, leraren, schoolhoofd en uiteraard haar bezeten conformistische moeder. Niemand die werkelijk grip op haar krijgt, al koestert ze een speciale band met haar zusje Grace.

Ze heeft hilarische gesprekken met God, die ze op uitdagende wijze vraagt om begeleiding. ‘s Nachts bestaan haar droombeelden uit in bloed gedrenkte performance-artfantasieën. Overdag heeft ze vooral de burgerlijke gesprekken aan de eettafel te verduren.

McCord is magnifiek als Pauline. Een tikkeltje ouder dan de beoogde leeftijd, maar met genoeg onverschilligheid in haar ogen, gekromde houding en maniërismen weet ze perfect die jeugdige arrogantie aan te meten die haar even irritant en onweerstaanbaar maken.

Ultiem genoten. Sterk episodische vertelling die uiteindelijk toch verrast met richting. Zwarte humor die Miranda July en Todd Solondz naar de kroon steekt en er nog een bloederig sausje overheen schept. Had hier en daar misschien nog wat uitbundiger of scherper gemogen, maar dit is - zeker voor een debuut - een uiterst vermakelijke film. Dikke 4*

Soms is het de bedoeling om een naar gevoel te geven bij horror .

Dat is bij deze wel zo , in mijn ervaring .Ik vond het ook een erg sterk debuut .

Het probleem was alleen dat AnnaLynne McCord zo overtuigend haar personage neer zet dat ik een hekel aan haar kreeg . Het is overduidelijk extreme bordeliner , die haar persoonlijkheidsstoornis en problematiek totaal niet kan beheersen .kon geen symphatiek voor haar vinden .

Das ook gezien het einde , ook niet de bedoeling zijn geweest

Verder valt op dat Bates Jr via droom sequencers je verontrustend wat psychedelische beelden laat zien , net als in tone deaf .Die zijn erg gaaf .

Maar Buiten dat om verder ook wat kill en leeg geschoten .

Net aan 3*

Het gaat over een meisje in een disfunctional family, dat niet helemaal spoort. Amerikanen zijn dol op disfunctional family's, het aantal films is legio. Opmerkelijk dat je dit soort films in Europa nauwelijjks tegenkomt. Gelukkig maar, Ik hou er totaal niet van. Moet ik naar een sullige vader kijken, naar een gefrustreerde bitch van een moeder die zelf hard aan psychische hulp toe is en 'onze heldin' die graag onconventionele spelletjes speelt. Prima rol trouwens van AnnaLynne McCord. Maar het slot past m.i. niet bij haar personage en wordt ook nog afgeraffeld. Het schijnt horror/drama te zijn, maar er zit ook een soort comedysausje overheen, want alles in deze film is over de top. Niet mijn ding. En van alexspyforever ook niet, zag ik

Nog een herkeken en die was nodig, want zat precies al ver weg. AnnaLynne McCord zet hier toch wel sterke rol neer, vond ze best disgusting, ook al is van nature geen misse, dus best sterk om totaal anders te laten overkomen in deze film.

Roger Bart, die hier de vafer speelt, blijf ik steeds linken met Hostel II. Doorheenn de film hangt er heerlijk (self)destructive en soms bizar sfeertje waar ik wel van hou. Een niet optimale gezinssituatie, das ook het minste wat je hier kan zeggen. Leuke en boeiende film en z'n rewatch meer dan nodig en waard.

Puber Pauline [AnnaLynne McCord] wil medicijnen studeren in de hoop dat ze haar aan Cystic Fibrosis lijdende zusje kan redden, maar krijgt ook te maken met seksuele gevoelens. Bovendien heeft ze te kampen met een extreem veeleisende moeder [Traci Lords]. Die verwarring veroorzaakt bizarre dromen en fantasieën die haar toch al vaak bizarre gedrag alleen maar versterken. Deze zwarte komedie voelt al snel als een herhaling van zetten. Het scenario hobbelt van macabere fantasie naar woordenwisseling met moeder en een ongemakkelijk moment op school tot het eindelijk tot het gruwelijke, maar helaas niet al te schokkende einde. De bijrollen van John Waters, Malcolm McDowell en Ray Wise maken dit misschien interessant voor cultliefhebbers, met de nadruk op misschien.

Je moet ervan houden, niet echt mijn ding.