Mannen Maken Plannen (1993)
mijn stem
5 stemmen
België / Nederland
Komedie
70 minuten
geregisseerd door Marc Didden
met Gene Bervoets, François Beukelaers en Amid Chakir
Twee goede vrienden, een schrijver en een kunstschilder, ontdekken dat zij zowel artistiek als in hun privéleven zijn vastgelopen en willen met hun vriendinnen naar Portugal. Ze hopen zodoende een midlifecrisis te kunnen ontwijken en nieuwe inspiratie op te doen. Ze ontmoeten in Portugal Larbi, een rijke en uitgeweken kennis. Samen trachten ze uit het dal te kruipen.
0
Zinema (crew)
geplaatst: 14 november 2011, 22:13 uur
Staat als extra op de DVD van Sailor's Don't Cry (1989) (Lumière).
0
geplaatst: 14 april 2018, 13:16 uur
Opgedragen aan alle moeders
Ik ben altijd wel fan van extra's bij een film. Weliswaar liefst Inhoudelijke extra's (dus geen trailers voor x aantal films van dezelfde productiemaatschappij) maar je kan mij altijd wel plezier doen met een korte documentaire of een paar interviews. Er is echter ook nog een ander soort van extra, namelijk het bijvoegen van ander werk van een regisseur/acteur. Zo bevat Dominique Deruddere's Crazy Love de kortfilm Vodka Orange, is de kortfilm A Helping Hand van Jan Verheyen op de DVD van Boys te vinden en krijg je 2 volwaardige langspeelfilms van Roland Verhavert voorgeschoteld op de DVD van De Loteling.
Hetzelfde kan gezegd worden van de DVD van Marc Didden's Sailors Don't Cry waar als extra deze Mannen Maken Plannen is aan toegevoegd. Waar het bovenstaand rijtje altijd een goede toevoeging is aan het oeuvre van de regisseur, heb ik er bij deze film ietwat mijn twijfels bij. Een bijzonder vreemd begin, het lijkt wel alsof de trailer vooraan de film is geplakt, en verder een over en weer gespeel met het doorbreken van de vierde muur. Ariane die ineens verkondigt "ik kom pas in de volgende scène voor maar..." Het is toch vreemd en ik ben niet helemaal mee wat de bedoeling van Didden was. Dat neemt niet weg dat dit op zich nog wel blijft boeien. Jim en Marcel die vastbesloten zijn om iets uit te vinden dat de wereld ten goede zal veranderen maar in Portugal niet verder geraken dan wat zuipen en op elkanders vrouwen kruipen, zorgt voor een intrigerende basis en gelukkig beseft Didden dat hij dit echt niet te lang moet laten doorlopen. Dat, en een passende soundtrack van Roland van Campenhout redden de film.
Kleine cast waarvan de meesten vandaag de dag enkel Gene Bervoets nog van zullen herkennen. Bervoets speelt Jim, de kunstenaar die met zichzelf geen blijf meer weet, en doet dat met verve. De film vind zijn draai wanneer hij geïntroduceerd wordt en de kameraadschappelijke omgang tussen hem en Marcel is tof om te zien. Die laatste wordt gespeeld door François Beukelaers. Een acteur waar ik wel wat een zwak voor heb ontwikkeld (die stem!) maar die hier niet altijd even goed uit de verf komt. Vooral omdat de romance met Alena (Caroline Rottier) niet helemaal overtuigt. Let ook nog op een kleine bijrol van Els Helewaut die hier haar filmdebuut maakt. Helewaut won een aantal jaar eerder Humo's Rock Rally (waar Didden steevast in de jury zit) en zong samen met Raymond van het Groenewoud de titelsong van Sailors Don't Cry.
Raar filmpje dat met drietalige pancartes (ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel keer 'Enkele uren later' in het Nederlands, Frans en Engels te zien was) en het regelmatig doorbreken van de vierde muur eens een andere stijl probeert uit te stralen. Een experiment lijkt het te zijn geweest en één dat je niet geslaagd maar ook niet mislukt kunt noemen. Moet het misschien nog eens een tweede keer zien om het echt binnen te laten komen, voor nu dus de gulden middenweg.
2.5*
Ik ben altijd wel fan van extra's bij een film. Weliswaar liefst Inhoudelijke extra's (dus geen trailers voor x aantal films van dezelfde productiemaatschappij) maar je kan mij altijd wel plezier doen met een korte documentaire of een paar interviews. Er is echter ook nog een ander soort van extra, namelijk het bijvoegen van ander werk van een regisseur/acteur. Zo bevat Dominique Deruddere's Crazy Love de kortfilm Vodka Orange, is de kortfilm A Helping Hand van Jan Verheyen op de DVD van Boys te vinden en krijg je 2 volwaardige langspeelfilms van Roland Verhavert voorgeschoteld op de DVD van De Loteling.
Hetzelfde kan gezegd worden van de DVD van Marc Didden's Sailors Don't Cry waar als extra deze Mannen Maken Plannen is aan toegevoegd. Waar het bovenstaand rijtje altijd een goede toevoeging is aan het oeuvre van de regisseur, heb ik er bij deze film ietwat mijn twijfels bij. Een bijzonder vreemd begin, het lijkt wel alsof de trailer vooraan de film is geplakt, en verder een over en weer gespeel met het doorbreken van de vierde muur. Ariane die ineens verkondigt "ik kom pas in de volgende scène voor maar..." Het is toch vreemd en ik ben niet helemaal mee wat de bedoeling van Didden was. Dat neemt niet weg dat dit op zich nog wel blijft boeien. Jim en Marcel die vastbesloten zijn om iets uit te vinden dat de wereld ten goede zal veranderen maar in Portugal niet verder geraken dan wat zuipen en op elkanders vrouwen kruipen, zorgt voor een intrigerende basis en gelukkig beseft Didden dat hij dit echt niet te lang moet laten doorlopen. Dat, en een passende soundtrack van Roland van Campenhout redden de film.
Kleine cast waarvan de meesten vandaag de dag enkel Gene Bervoets nog van zullen herkennen. Bervoets speelt Jim, de kunstenaar die met zichzelf geen blijf meer weet, en doet dat met verve. De film vind zijn draai wanneer hij geïntroduceerd wordt en de kameraadschappelijke omgang tussen hem en Marcel is tof om te zien. Die laatste wordt gespeeld door François Beukelaers. Een acteur waar ik wel wat een zwak voor heb ontwikkeld (die stem!) maar die hier niet altijd even goed uit de verf komt. Vooral omdat de romance met Alena (Caroline Rottier) niet helemaal overtuigt. Let ook nog op een kleine bijrol van Els Helewaut die hier haar filmdebuut maakt. Helewaut won een aantal jaar eerder Humo's Rock Rally (waar Didden steevast in de jury zit) en zong samen met Raymond van het Groenewoud de titelsong van Sailors Don't Cry.
Raar filmpje dat met drietalige pancartes (ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel keer 'Enkele uren later' in het Nederlands, Frans en Engels te zien was) en het regelmatig doorbreken van de vierde muur eens een andere stijl probeert uit te stralen. Een experiment lijkt het te zijn geweest en één dat je niet geslaagd maar ook niet mislukt kunt noemen. Moet het misschien nog eens een tweede keer zien om het echt binnen te laten komen, voor nu dus de gulden middenweg.
2.5*
* denotes required fields.
* denotes required fields.