I Soliti Ignoti (1958)

Een klassieker deze!
Alles klopt gewoon:
-)De personages. Marcello Mastroianni als werkloze fotograaf, die z'n camera heeft moeten verkopen omdat hij alleen voor z'n klein zoontje moet zorgen, aangezien zijn vrouw in de gevangenis zit. Vittorio Gassman als Peppe 'il Pantera', de bokser, en leider van de dieven, maar moet het meer van zijn karakter en grote mond hebben dan van inzicht. Tiberio Murgia als kleine Siciliaan die z'n zus (Claudia Cardinale!) thuis opsluit en een goede man voor haar probeert te zoeken. Ten slotte heeft Totò ook een kleine gastrol, als de bejaarde 'kluizenexpert'.
-)De locatie. Rome is gewoon de ideale setting voor dit verhaal. Mooie shots van een mooie stad met een typisch volks karakter dat deze film ten goede komt.
-)De grappen.
De horloges die ze moeten gelijkzetten maar niet hebben.
Totò, die kluizenexpert, heeft huisarrest en kan dus onmogelijk zijn huis verlaten. Hij moet verplicht zijn kennis doorgeven aan het zootje ongeregeld vanaf zijn dak.
Één van de andere dieven blijkt 3 moeders te hebben, hij is dan ook opgegroeid in een weeshuis.
Peppe wil indruk maken op een meisje uit het Noorden en begint tegen haar in een (zeer zwak) Milanees accent tegen haar te praten.
Cosimo die een lommerd wil overvallen en een pistool laat zien, de lommerd heeft het niet door, pakt het pistool "Het is een Beretta in slechte staat, ik kan je er 1000 lire voor geven."
Eindshot: krantenkop: "Dieven breken in en stelen een bord pasta met kikkererwten."
Nogmaals, het is een schitterende film, vele grappen zijn in latere films overgenomen, maar deze blijft een klassieker. ****1/2

Britse komedies zijn blijkbaar echt mijn ding, maar de laatste tijd probeer ik ook af en toe eens een Italiaanse film mee te pakken.

En ik weet nog niet precies wat het is, maar ik moet zeggen dat het me zeker niet tegenvalt!

De manier waarop in 'I Soliti Ignoti' de personages worden geïntroduceerd is gewoon subliem en ook de uitdieping van de karakters is goed gedaan. Het typisch Italiaanse sfeertje is fantastisch om naar te kijken.

De filmmakers lijken wel geen haast te hebben gehad, want alles wordt in alle rust verteld. Toch wordt de vaart niet uit de film genomen en wordt het nergens langdradig. Dat is knap!

Ik ben overigens wel benieuwd wat anderen van deze film vinden.

Frisse en sympathieke film. Sterkste punt is het script maar I Soliti Ignoti bevat ook prima camerawerk. Het verhaal wordt zorgvuldig opgebouwd, met een aantal leuke zijweggetjes (Claudia Cardinale!) naast het grote hoofddoel: de kluis. Ondanks dat ik het plot al kende van een remake (ik meen dat dit Welcome to Collinwood (2002) is) blijft de film boeien. Een handvol losse scenes is daarnaast behoorlijk grappig en origineel. 3,5*

Nogal luchtige en melige film, die overeind blijft door haar charme en een vrij aardige rol van Gassmann. De rol van Cardinale is nietszeggend en je ziet haar vreemd genoeg niet in de op de poster uitgebeelde outfit en pose (spoiler ); ook de rol van Mastroianni is niet heel bijzonder.

Opvallend is overigens de uitgebeelde armoede in het Italië van destijds.

Erg lollig filmpje, heel wat leuker dan de remake in ieder geval.

Die Italiaanse druktemakers met hun maniertjes zijn gewoon altijd grappig en ze passen hier leuk in het verhaal, dat prima opgezet is.

Inderdaad allemaal vrij luchtig, maar da's niet zo erg.

Frisse, grappige en hartverwarmende film over een hoopje stuntelige schooiers die een inbraak voorbereiden. Lijkt déjà vu, dat is het ook ten dele, maar het is een concept dat altijd wel werkt . Troef van deze film is de Italiaanse sfeer, de leuke personages en de vele zijverhaaltjes die mooi doorheen het hoofdverhaal lopen en allemaal wel hun belang hebben in dit erg knappe scenario. Ideale ontspanning, en alles zit zo goed op zijn plaats dat ik er zelfs 4 sterren voor overheb.

Vroeger, en nu nog altijd, was ik nogal een grote fan van bijna alle Totò-films Die man heeft een geweldig gevoel voor humor ! En toen het bleek dat Mario Monicelli 3 van zijn films had geregisseerd was ik erg benieuwd om deze te zien.

Leuke film, erg leuke film zeker wanneer je het briljant einde nog eens hebt herzien !
De aanpak is bijna hetzelfde als zijn vorige films, alleen staat er niet één iemand centraal ( Totò ) maar een heleboel andere, even lollige opvliegende, drukke typetjes.
I Soliti Ignoti heeft vooral een fantastische heel Italiaanse cast met koploper Vittorio Gassman in zijn eerste komische rol en natuurlijk Totò die zijn kleine maar belangrijke rol prima speelt. Verder zijn er nog twee goede bijrollen van toen nog niet bekende Marcello Mastroianni en Claudia Cardinale. Ik moet wel zeggen dat ze er minder mooi uit zag dan gewoonlijk. Komt waarschijnlijk door haar strenge broer.

Het begin was eventjes wennen: scenes volgen elkaar snel op en je hebt bijna niet door wie wie is en wat ze nu precies moeten doen.
De subplotjes zijn inderdaad zeer interessant en geven een goed beeld van het Italië van de jaren 50. Geen zware kost want er worden genoeg goede grapjes gemaakt om het geheel luchtig te houden.
Maar later wordt het tempo rustiger en het verhaal wordt erg goed opgebouwd met een fantastische climax : de overval
Wie had het gedacht dat het nog spannend ging worden !
Al dat oponthoud is echt subliem gevonden, het lijkt misschien een beetje déjà vu maar het blijft amusant om ernaar te kijken.

De dubbing zat niet overal goed maar de mooie en sfeervolle zwart-wit beelden maken dat zeker goed en creëren een typische... Italiaanse sfeer.

Ja, dat was hem! De hele film zat ik me al te vragen of hier niet een remake van was, want het kwam me allemaal wel erg bekend voor.

Toch vond ik I Soliti Ignoti een magere film. Niet w.b. het plot, dat uitstekend te noemen is, maar de o zo vervelende grapjes die zo plat waren als een dubbeltje irriteerden me mateloos. De humor was niet mijn humor, en de film zit vol met 'die' humor. Het feit dat ik de remake al kende, maakte de film op dat moment nog minder verteerbaar, spijtig. Toch weet de film te boeien door de sfeer, muziek, opbouw en de zwart-wit beelden van een achteraf-buurtje in Rome.

Beetje teleurgesteld, 3 sterren.

Ik ben uitermate teleurgesteld, en wel voornamelijk in de zeer gebrekkige regie van Mario Monicelli, die het niet voor elkaar kreeg, om een in principe sterke cast, als één geheel te laten functioneren.

De grappen zijn natuurlijk ook erg belegen, alhoewel het soms wel grappig was, tijdens dat filmpje bijvoorbeeld.

Dat een film luchtig is, oke, maar dit dient dan wel gecompenseerd te worden met een kloppend verhaaltje, en met uitstekende prestaties van de cast, en dat ontbreekt het hier eraan.

Jammer. 2*

Behalve het openingsnummer vind ik de muziek ook uitermate teleurstellend.

PS De film probeert mee te liften op het grote, en terechte succes van Jules Dassins meesterwerk Du Rififi chez les Hommes, maar komt helemaal niet eens in de buurt.

Sinds wanneer moet een luchtige film een kloppend verhaaltje en uitstekende prestaties van de cast hebben

Een kloppend verhaaltje is het zeker niet, moet je ook niet verwachten van een Italiaanse 50s komedie, maar het was toch onderhoudend genoeg ? Het verhaal fixeert zich trouwens niet alleen op de bankoverval, wat snel vervelend zou worden dat geef ik toe, maar geeft ook nog eens een mooi beeld van het Italië van de jaren 50 door verschillende andere levensverhaaltjes in het grote thema (bankoverval) te weven. Heb je daar op gelet ?

Ik vond trouwens de cast erg goed spelen.

Ja, uiteraard is het me opgevallen, maar laat ik er dit van zeggen, ik heb veel betere films uit die tijd gezien, die ook "luchtig" waren, wellicht is dit te luchtig voor mij

Dat is een eis ik persoonlijk stel. Als ik een luchtige film (lees eenvoudig verhaaltje als basis) bekijk, wil ik daardoor meer door de cast en andere zaken vermaakt worden, is dat niet 't geval wordt het toch wel erg simpele doorsneekoek.

Dan prefereer ik toch liever de aanpak van Visconti, De Sica, Rossellini, en Fellini uit die tijd. En weet ik nu dat ik me niet met de doorsnee komedies uit die tijd moet gaan bezighouden, want dit zal wel het neusje van de zalm in die categorie zijn.

Bwa... had Visconti of Rossellini deze film gemaakt zou je onmiddellijk een totaal andere film krijgen. Zwaardere kost waarschijnlijk en niet zómaar een komedie.

Maar dit soort filmpjes hebben ook hun charmes. Zonder de stuntelige regie zouden ze zeker minder leuk zijn

Verder kan ik je niets anders aanraden want dit is inderdaad het neusje van de zalm ('t is te zien van welk soort humor je houdt ). Of als je meer zo'n typische misverstandenkomedie houdt, raad ik je toch wat films te zien van Totó

Visueel nog minder als dit en verhaal van zo goed als niets maar ze zijn ultravermakelijk en staan altijd garant voor een brede glimlach. Maar als je van een vakkundig gemaakte film houdt zou ik maar vanze afblijven

Ja, daarom heb ik een tijdje geleden Un Turco Napoletano evenals bovenstaande film I Soliti Ignoti gekocht en gezien en heb ik laatst nog de DVD van I Pompieri di Viggiù aangeschaft.

Ik hou wel van dat soort 'luchtig' vermaak.

Mwoah. Totaal niet mijn soort humor. Gewoon te flauw voor woorden.En de personages zijn allemaal van die rare oninteressante mannetjes...

Ik heb m niet uitgezien. 1,5 sterren

Ik schrik van het hoge gemiddelde op imdb.

Kon er ook totaal niet om lachen. Probleem is het saaie script. Grappen zijn totaal mislukt, de karakters saai.

Er zijn soortgelijke komedies waarbij vele castleden zwalken op het randje van flauw, maar mij dan toch doen glimlachen. Hier is dat duidelijk niet het geval. Marcello Mastroianni is een goed komisch acteur, waar ik hier niks van terugzie. Wel heerlijke muziek van Piero Umiliani. 1.5 sterren

Mastroianni was hier juist fantastisch. Vond het de leukste rol van allemaal zelfs. Niet te dominant, maar onmiskenbaar aanwezig. Jammer dat iedereen 'm hier zo slecht vindt.

4,5 ster; misschien wel te weinig. Heerlijke film.

Snel meer van Monicelli zien.

Vlotte misdaadklucht met de eerste komische rol van Vittorio Gassman en dat gaat hem goed af. Debuut van een nog erg jonge Claudia Cardinale in een klein, maar opvallend bijrolletje.

Gewoon erg leuk.

De poster heeft weinig met deze film te maken. Alleen de namen kloppen.

YouTube - Big Deal On Madonna Street ( I soliti ignoti 1958 ) Trailer | Directed by Mario Monicelli

Een leuk verhaaltje en een frisse, luchtige sfeer, maken van I Soliti Ignoti een fijne wegkijker. Hoogstaand is of wordt het nergens, maar vermakelijk is het best wel.

Het heeft allemaal niet zo veel om het lijf en hoewel je eigenlijk al snel weet hoe het allemaal zal aflopen, drukt dat de pret niet echt. De humor is best lollig, al zit er tussendoor ook best een hoop flauwigheid verweven. Ik moest echter wel hard lachen om het moment dat eentje, een oud vrouwtje van haar tasje probeert te beroven, wat mislukt, waarna hij tijdens het wegrennen onder een tram komt en het leven laat. Dat klinkt misschien tragisch, maar was het echter totaal niet.

Leuk trouwens om zowel Marcello Mastroianni en Claudia Cardinale in een bijrolletje te zien. Allebei nog erg jong en allebei duidelijk nog het beste van hun carrière voor zich.

3,0*

Echt plezierige misdaadkomedie. Misschien wel de beste in het genre die ik zag. Mogelijks één en ander voorspelbaar maar het accent ligt zo overtuigend op de onhandigheid en het pure amateurisme van een zooitje armoezaaiers en de dialogen en gezegden zijn zo flegmatiek en gevat dat het anderhalf uur genieten is.

Uitstekende sfeerschepping van de sociaal achtergestelde klasse (die uiteindelijk in de misdaad of in het gevang belandt) van de Italiaanse grootstad en puike acteerprestaties. Trouwens de eerste de beste niet.

Knappe regisseur Mario Monicelli. Het jaar er op maakte hij "La Grande Guerra". Iets totaal anders maar even mooi en toch weer met hoofdpersonages, plantrekkers die tegen het lot optornen.

Prachtige blu-ray restauratie van Cristaldi Film. Erg jammer dat er geen Eng subs zijn toegevoegd.

Een van de bekendere films van Mario Monicelli, deze gangsterklucht. De film heeft een aantal leuke grappen en ook een hoop flauwigheden, maar komt er wel mee weg- de film neemt zichzelf ook niet al te serieus en blijft aangenaam luchtig. Het is een typische heist-komedie waaraan films als Small Time Crooks schatplichtig zijn. Zelf is het dan weer beinvloed door het toch wel veel betere Du Rififi chez les Hommes.

De boeven zijn bekende archetypes zonder het er al te dik bovenop te leggen: de oude rot, de dief tegen wil en dank, de blaaskaak, de opvliegende Siciliaan. Ik ben niet zo'n fan van Gassman- of liever gezegd , niet zo overtuigd door zijn komisch talent, maar in deze film is hij wel redelijk. En Claudia Cardinale is nooit een straf om naar te kijken.

Een enorm succes in Italië, er zou dan ook een vervolg komen.