Des Hommes et des Dieux (2010)

Na wat positieve reacties deze ook eens geprobeerd, maar 'k had er toch wel wat meer van verwacht. Een redelijk traag tempo en er gebeurt dan eigenlijk ook niet zo veel in. Jammer dat de film dat redelijk lang duurt.

De cast kwam wel overtuigend over en verder zag de film er wel goed uit.

'k vond hem goed voor een keertje, maar 'k had er toch iets meer van verwacht.

Een goede rustig zich ontwikkelende film; die een goed beeld geeft van het leven in een traqppistenklooster. Deze spiritualiteit waarmee ik me al meer dan tien jaar verbonden heb; komt heel aardig tot uitdrukking in de film. Al is de sfeer rond de zware keuze van de monniken wel erg harmonieus; het zal wel iets heftiger zijn geweest. Het hagiografische laatste avondmaal vond ik persoonlijk niet zo geslaagd, zeker door de bombastische muzikale omlijsting. Maar alles bij elkaar een zeer aardige film.

ik vond dit zo'n verschrikkelijk saaie film... er gebeurde niks. En natuurlijk is het thema en plot er niet echt naar, maar zelfs dan vond ik het niet te verteren.

Heb de film verplicht op school gekeken en dat had ik liever anders gezien.

Deze komt 18 oktober 22:20 op Canvas. Ik ken 'm niet. Maar ik hou wel van dit type film, de waargebeurde reality. Ben benieuwd.

Film over de gewetensnood van Franse kloosterlingen, die hun co-existentie met hun islamitische dorpsgenoten bedreigt zien worden door het naderende extremisme en terrorisme. Hoewel het verhaal gebaseerd is op waargebeurde feiten en de vertolkingen uitstekend te noemen zijn, kon de film mij niet helemaal pakken. Niettemin zeker de moeite waard, al is het maar dat het onderwerp nog steeds actueel is.

Op papier heeft deze Des Hommes et des Dieux een interessant verhaal, die qua uitwerking ook zeker niet slecht is, maar op de één of andere manier werd ik er ook nooit helemaal ingezogen. De monniken zelf worden overigens wel goed neergezet. Daar ergens in het verre Algerije proberen ze vredig hun geloof uit te oefenen en in vrede te leven met de plaatselijke (Moslim)bevolking. De acteurs spelen hun rol naar behoren, op een ingetogen manier.

Dat hun leven op een gegeven moment wreed verstoord wordt, zorgt gelijk ook voor een ander sfeertje. Het rustige kalme is verdwenen en centraal staat vanaf dat moment de keuze die monniken moeten maken. Blijven ze of vertrekken ze? Hun keuze heeft uiteindelijk grote gevolgen, maar wordt in ieder geval op een geloofwaardige manier geschetst.

Maar echt pakken deed het me niet. Ik voelde me meer de toeschouwer, die alles van een afstand gade slaat. Cinema, die soms best mooi gefilmd is, soms traag, met vrij sympathieke hoofdrolspelers. Ik vond het alleen wel jammer, dat we nooit wat te weten zijn gekomen over de oorsprong van het klooster aldaar. Dat regisseur Beauvoisde schuldvraag over de dood van de monniken aan het einde openlaat, vond ik dan weer wel een goede keuze. Zo kan de kijker naar eigen inzicht invullen wat hij of zij er van vond.

3,0*

Een beklijvende film. Vooral door zijn ingetogenheid. Het leven in het klooster word bijzonder sereen en gedetailleerd weergegeven. Maar ook het leven daarbuiten en de gevolgen voor hen. Fysiek en mentaal worden goed in beeld gebracht. Ook individueel zie je hoe elk moet omgaan met de veranderde situatie, met hun angsten en op zoek gaan naar troost en hoop in hun geloof.

In het begin leek het een leuke film, maar hij duurde veel te lang.

Elke keer de vraag blijven we of gaan we weg.

Dit is gewoon langdradig, niet leuk, maar saai!

Prachtige ingetogen film, maar vooral in de tweede helft had er meer in gesneden mogen worden. De scene met muziek Zwanenmeer deed niets voor mij. Dus net geen 4 sterren, ondanks dat het een film met een actueel thema is.

Amen, en daarom zeker een film om ook vandaag te dag te bekijken.

Goeie grap trouwens van broeder Christian wanneer hij aan een gewapende terrorist vraagt of die de Koran kent.

Zo'n goede grap vind ik het niet meer als deze "film" in mijn achtertuin plaatsvindt. Voor de goede orde: ik woon niet in een achterbuurt.

Ik heb het over een moment uit de film. Een moment waarin het vasthouden aan je eigen idealen (zonder deze te laten corrumperen) samen gaat met enige ironische relativering, en waarin dit ook effectief is. Waar jij het over hebt ontgaat me.

Volgens mij is statistisch de kans nog groter dat je over een stoeptegel struikelt en je nek breekt, dan dat je omkomt bij een aanslag van IS. Maar goed, deze mooie film is bewust a-politiek gehouden, dus laten we dat dan óók zo houden, nietwaar?

Offtopic (/politiek getint) bericht verwijderd. Houd de discussie svp zo veel mogelijk bij deze film.

Deze film bewust a-politiek gehouden? Dacht het niet. Van 1991 tot 2002 woedde er een burgeroorlog in Algerije en die oorlog startte juist door politieke corruptie. Buitenlanders waren er niet welkom door fundamentalistische moslims (en dat is nog steeds zo). Die monniken en Kroatische gastarbeiders waren buitenlander en een andere religie dan de islamitische (Algerije is voor 99% islamitisch) Bovendien is Algerije pas sinds de jaren 60 vorige eeuw onafhankelijk. Daarvoor was het een kolonie van Frankrijk..

Deze film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal uit 1996. De monniken namen geen stelling aan aan welke kant ze stonden, of die van de overheid of die van de fundamentalistische moslims. Dat wekte wantrouwen bij beide partijen op.

Heden ten dage zijn buitenlanders nog steeds niet welkom in Algerije. Kans op ontvoering. Misschien moet je iets recenter nieuws erbij pakken. Zoveel Fransen die er een paar jaar geleden zijn ontvoerd in Algerije. Succes!

P.s. rapporteer mij volgende keer niet, als je de achtergrond van deze film niet eens kent! Bedankt!

Ik heb je niet gerapporteerd...

Dat het zich situeert tegen een politieke context wil nog niet zeggen dat de film zelf politiek stelling neemt. (soit, je kunt er natuurlijk altijd politieke kleuring in lezen, maar dat geldt dan voor elke film). De kracht van de film is voor mij het apolitiek maken, vermenselijken, van een historische gebeurtenis die toen en nu beladen is door religieuze, maatschappelijke stromingen over en weer. Voor mij gaat het over een bepaald idee van geestelijk leven dat zich onttrekt aan de waan van alledag, terwijl tegelijkertijd dezelfde actualiteit niet meer te ontkennen valt als het meer en meer een reële dreiging gaat worden voor de monniken. Staat het geloof in een God en een Goddelijke normaal werkelijk boven lijfbehoud!? Humanistisch, niet zozeer politiek, wat mij betreft.

Ieder zijn ding, mij te traag.

Traag en ook wel fascinerend- een trappistenklooster in het Atlas-gebergte klinkt haast middeleeuws maar het gaat hier dus om een redelijk recente geschiedenis. Bewonderenswaardig maar tegelijk tamelijk naïef, het leidt tot een modern martelaardom dat wellicht nog tot een zaligverklaring zal leiden.

De film is verder weinig verrassend, het harmonieuze bestaan van de monniken en de dorpelingen wordt zonder veel poespas in beeld gebracht. Ik was het voornamelijk eens met de relatief jonge monnik, die allemaal valide argumenten had om te vertrekken, tot die ook in een religieuze vervoering raakte.

John Milton schreef:

(quote)

Ik ben benieuwd hoe je hem nu zou beoordelen na je studie

Ik heb stukken van de film later herzien en was toen onder de indruk. Score toen ook (zo gericht mogelijk) aangepast omdat ik dat niet meer in verhouding vond staan. Dit hierboven moet ik inmiddels haast tien jaar terug getypt hebben leest ook wel ontnuchterend, haha. Overigens wil ik van deze regisseur heel graag Les Gardiennes nog gaan bekijken.

Zie nu pas dat dat dezelfde regisseur is. Les Gardiennes heb je overigens klaarliggen hoor

Zeker.

De scène met de wijn en de muziek is van het mooiste en meest ingeleefde dat ik ooit in een film heb gezien. Trouwens de film staat bol van sterke scènes. Elk samenzijn van de paters is prachtig in beeld gebracht en alle acteurs zijn werkelijk verbluffend.

Een zeer sterke film, te mooi voor de mainstream.

De film eindigt met een idealistisch boodschap die hoop op een betere samenleving inhoudt en tevens zich vergevensgezind opstelt tegenover diegenen die anderen het leven ontnamen.

Als christen ontroerde deze film mij heel.erg!

Sobere, ingetogen film over acht franse monniken die in de jaren '90 in een klooster leven, hoog in de Maghrebijnse bergen. Wanneer terreur en geweld toenemen in de regio komen ook zij in gevaar. Mooi gespeeld en sfeervol in beeld gebracht, al is de film aan de trage kant en valt er qua plot niet heel veel te beleven.

Ik heb deze film nu pas gezien en traag of niet ik vind het een pareltje, ook al heb ik totaal niets met welk geloof dan ook. Hier word soms de vraag gesteld wat de Christenen in Algerije deden. Wel Algerije was helemaal Christelijk in de vijfde eeuw! Dit door de gekende kerstening, het bekeren van mensen door geweld en zware straffen.( wist het zelf niet, opgezocht) Het acteren is ook geweldig......