Un Prophète (2009)

Un Prophéte

Rauwe gevangenisdrama/thriller die het vooral moet hebben van de sfeer en de acteerprestaties. In de gevangenis hangt er zeker in het begin nog een ijzingwekkende sfeer en de transformatie van Malik van "kruimeldief" tot geharde crimineel is mooi vormgegeven.

Tahar Rahim is een uitstekend acteur en hij weet de angst maar ook hardheid goed te spelen. Je ziet Malik steeds meer veranderen in een sluwe en geharde man die eerst probeert om een plekje te veroveren in de rangen van de Corsicaanse maffia, maar later toch steeds meer voor zichzelf kiest. De spanningen tussen de ‘Arabieren’ en de Corsicanen vond ik ook mooi gedaan en levert samen met de claustrofobische setting ijzingwekkende momenten op. De film is wel te lang en het wordt op een gegeven moment wat langdradig en de film valt in herhaling. Malik’s activiteiten buiten de gevangenis zijn niet al te interessant en ook de ideeën binnen de gevangenis raken op. Het einde is wel mooi gedaan en nogmaals, de acteerprestaties zijn uitstekend.

Doorsnee gevangenis film met helaas een gebrek aan originaliteit, variatie en visuele en auditieve hoogtepunten. De lange speeltijd maakt dit nog erger dan het al is. Ik denk iets te docu achtig voor mijn doen. Saaie karakters ondanks de goede acteerprestaties.

Tegenvaller.

Had er eigenlijk toch wel meer van verwacht. De film moet het meer hebben van de cast en de sfeer dan van het verhaal zelf. Qua inhoud valt het toch wel tegen want echt boeiend wordt het nooit. Daarvoor zijn de personages te weinig uitgediept en zijn de activiteiten zowel buiten als binnen de gevangenis niet interessant te noemen omdat het vaak in herhaling valt en vooral langdradig wordt uitgesponnen. Degelijk, maar niet meer dan dat. 6,5/10

Ik kan er geen touw aan vastknopen.

Pfffff.

Lang tegenaan gehinkt, maar vandaag wat ruimte en toch maar eens opgezet. Achteraf bleek dat het effectief niks voor mij was. Vond het een oeverloos saaie bedoening die op weinig overtuigende manier nog maar eens hetzelfde gevangenisgeleuter probeert te brengen.

De metaorfose van Tahar Rahim ging er bij mij ook niet echt in. Een complete schlemiel die zich in 6 jaar gevangenis helemaal opwerkt tot een crimineel wonder. Dat Audiard daar 150 minuten voor uitrekt is nog wel te begrijpen, want de weg die Rahim moet afleggen is ook wel énorm lang, maar het voelt allemaal nogal laks en geforceerd.

Visueel ook niet zo heel boeiend. Redelijk grim geschoten, dat nog wel, maar het lossere camerawerk, de gedesatureerde kleuren en het "realistische" camerawerk maken het niet meteen een grimmigere film. Muziek vond ik ook verre van opvallend, acteerwerk is wel aardig maar crimineeltje spelen is zowat het makkelijkste wat een acteur ooit moet doen denk ik.

Probleem met deze film is dat je het eigenlijk na 15 minuten wel al gezien hebt. De rest is meer verhaalonwikkeling, maar het brengt gewoon 135 minuten niets nieuws. Da's niet bepaald mijn soort cinema. Vond het vermoeiend, ongeloofwaardig en vervelend.

1.0*

Prima misdaad film. Gezien op Netflix. Voor de liefhebber; deze moet je zien.

Ai ai ai, er staan op deze pagina een paar berichten die pijn doen aan mijn ogen. Geheel in het thema zal ik dan maar zeggen "vergeef hen, Heer, zij weten niet wat zij doen." Het zijn daarom geen idioten die deze film neersabelen. De echte idioten zijn degenen die na 'De Battre...' niet de moeite hebben genomen om Audiard te blijven volgen en zo alleszins één, en veel waarschijnlijker twee of drie, onvergetelijke cinema-ervaringen hebben gemist. Sorry Jacques, het zal niet meer gebeuren.

Uit de making off begreep ik overigens dat Audiard Niels Arestrup tijdens de opnames steeds meer aan zijn lot overliet en hem weinig tot geen feedback gaf. Volgens de acteur was dit een bewuste strategie om de acteur de eenzaamheid van zijn personage nog beter te laten doorleven. Uit bepaalde shots in die making off zou je kunnen denken dat hij bij Rahim net het omgekeerde probeerde te doen.

Misschien nipt iets te lang, maar van nagenoeg elke scène zwaar genoten.

Meerdere malen gezien in de veronderstelling dat ik toch iets mis gezien de hoge waardering, toch doet de film me voor de derde keer weinig tot niets ondanks het begin dat best aardig is.

Zoals gezegd, de opening is wel sterk. Een gebruikelijk toch aardig gebracht beeld komt naar voren van de 'fresh fish' die aangeschoten wild is en waar de georganiseerd criminaliteit binnen de bajes gretig gebruik van maakt. Nee zeggen is er niet bij met zoveel druk in een dergelijke situatie. Meer dan prima is de controle, de voorbereiding, het geklooi met het mesje, de moord zelf en tussendoor de monotonie. Aan de Corsicaanse bende is geen ontsnappen als klusjesman en sloof. Daarnaast boeit het beeld van de etnische problemen me wel die duidelijk gebracht wordt. Frankrijk is uiteraard een broedplaats van immigranten, afkomsten, geloofsvormen en vooral in de voorsteden veel armoede. Een beeld van onrust en botsing die je ook in de bak moet zien. Ook interessant dat zelfs de grootste baas zonder bende aangeschoten wild wordt en onzeker, van Arestrup moet gezegd worden dat hij onmiddellijk aan iedere scene iets toevoegt.

Veel sterke punten zou je zeggen maar na een uur, en met dus nog meer dan de helft te gaan, begin de film en het verhaal toch behoorlijk dood te bloeden. Te lang, te saai en teveel personages en beslommering. De eerste keer alleen al moet hij drie verschillende klussen doen tijdens zijn verlof. De terugkerende cyclus van sloof en voetveeg voor de Corsicanen ondanks zijn inzet is aardig maar de verdere loop qua verhaal niet door alle namen, klussen en details. Zo halen de fasen waarin hij zich ontwikkelt qua leren ook danig het tempo onderuit. Un Prophete is dan ook een ontiegelijke lange zit zonder dat er nu echt veel indrukwekkends gebeurt op de eerste moord en de laatste schietpartij na en gaat ten onder aan zijn uitgebreidheid en lengte. Muziek heb ik in die zin niet eens gehoord.

Waar Un Prophete wel in slaagt is een triest en troosteloos beeld van het gevangeniswezen waar je vaak als grotere crimineel ingaat dan uitkomt. Toch was dit de laatste kans voor de film....en nee, dit gaat nooit wat worden vrees.

Un prohpète is een vrij harde en rauwe gevangenisfilm over een jongeman die het hard te verduren krijgt in de cel. Hij wordt opgevorderd door een Corsicaanse maffiabende die de plak zwaait binnen de muren van de gevangenis. Nee zeggen is absoluut geen optie en dat ondervindt hij al snel. Om te overleven dient hij het spelletje mee te spelen.

Knap gebracht en soms expliciete harde scènes. Prima geacteerd ook. Vooral het eerste uur boeiend. Nadien verwaterde het wat en verviel de film in herhaling. Film lijkt me ook net iets te lang om boeiend te blijven tot het einde. Vooral dankzij het eerste deel en de grimmige setting een erg nipte 3,5*, maar er zat er pak meer in.

Un Prophète is een Franse prisonmovie. De Noord-Afrikaanse Malik El Djebenna(Tahar Rahim) komt in de gevangenis en wordt vrijwel direct ingelijfd door Cesar Luciani(Nils Arestrup), de leider van de Corsicaanse maffia in de gevangenis. De Corsicanen zijn de baas binnen de gevangenis en er gebeurd niets zonder hun toestemming. Cesar gebruikt Malik als loopjongen omdat hij denkt dat hij dom is, want Malik is immers analfabeet. Echter Malik is wel slim en ontwikkelt zich. Al snel weet die zelf ook zijn eigen handeltjes op te zetten en zo meer invloed te krijgen.

De film is rauw van aard en kent een paar behoorlijk pittige en bloederige scènes. Het verhaal symboliseert de powershift binnen de onderwereld van de traditionele penoze naar criminelen van Noord-Afrikaanse origine. Iets wat vrijwel in heel West-Europa gebeurd. Al kan het ook gaan om jongens uit andere delen van Afrika, het Caraïbisch gebied of Oost-Europa gaan. Deze jongens hebben minder scrupules dan ouderwetse gangsters als Cesar. Hij is vergelijkbaar met maffiabazen uit Amerika. Rondom dat type gangsters hangt nog een zweem van klasse en romantiek omdat ze stijl hadden en bepaalde erecodes. De nieuwe criminelen schieten gewoon iemand overhoop op klaarlichte dag voor een kleuterschool. Tahar Rahim speelt prima maar het is Nils Arestrup die imponeert. Toch liet de film mij met een onbevredigend gevoel achter. Misschien omdat ik meer sympathie voor Cesar had dan Malik, daf was gewoon een oneervolle gluiperd.

Un Prophète is een uitstekende prisonmovie van Franse makelij die zich makkelijk kan meten met soortgelijke films uit Hollywood. Zij het dat hij wel iets te lang duurt waardoor je op het eind moeite moet doen om hem uit te zitten.

Poeh.. realistisch rauwe film. Geeft een goede inkijk in het gevangenisleven en er is werkelijk niks mooiers van gemaakt. Het is bijna een documantaire qua stijl. Ik vond het verhaal wel wat verwarrend en wist niet goed waar het heen ging. De sfeer is in de gehele film is naar door de contstante dreiging van geweld en al die nare figuren in de bak.

De film laat goed zien wat voor een teringzooi er van Europa is gemaakt door onze bestuurders qua binnenhalen van de multiulturele samenleving.

Degelijke gevangenisfilm, met name vanwege de realistisch ogende weergave van het leven in de gevangenis en het gedegen acteerwerk. Hoe Malik zich opwerkt van een complete nobody tot een belangrijke crimineel is weliswaar onderhoudend, maar toch ook niet echt overtuigend. De vele personages die de revue passeren blijven veelal erg oppervlakkig en hetzelfde geldt voor de meeste verhaallijnen. De film blijft tot aan het eind onderhoudend genoeg, maar wordt eigenlijk wel steeds iets minder.

Het is gewoon ongelooflijk hoe deze Malik, een frisse jonge crimineel manieren vindt om zijn medegevangenen in te slim af te zijn. 'Un prophète' lijkt een 'hoopvol' verhaal te zijn voor jonge Frans-Arabische mensen die gevangen zitten tussen twee werelden maar misschien ben ik op het verkeerde been gezet. Misschien zegt de titel het al; Malik is niet minder dan een soort heilige, visionaire man die uiteindelijk aan de Arabische kant belandt en César (what's in a name) verraden op zijn knieën op de binnenplaats van de gevangenis achterlaat.

Dan zijn er de stilstaande beelden met de namen van sommige personages in grote letters op het scherm maar waarom? Als je oplet, is het gemakkelijk genoeg. Er is de 'ziel' van Reyeb die Malik heeft vermoord, die blijft rondhangen; nogmaals, waarom? Het is niet meer dan een bovennatuurlijke aanraking die intrigeert (net als sommige woorden die op het scherm verschijnen, zoals 'lezen' en '40 dagen 40 nachten', of de scènes met de profetie) maar er is geen echte reden - of ik heb het gemist. Het is 'slechts' een misdaadverhaal van opkomst en ondergang, behalve hier, Malik valt eerst, daarna staat hij op.

Het acteerwerk en de sfeer voelden levensecht aan en hoewel het verhaal niet geloofwaardig is, is het meestal erg vermakelijk (en goed verteld) maar ik weet niet zeker of dat het hoofddoel was...?

Laten we er een 8 van maken.

Nog maar eens uit de kast getrokken dit gevangenisdrama. Rauw en authentiek, veel beter dan de meeste Amerikaanse tegenhangers. Blijft fascinerend hoe Malik zich naast zijn werk als loopjongen opwerkt op eigen kracht. Geweldige eindscene ook, bijna zonder woorden, maar wel een rij dure auto’s die achter hem aanrijden, met afgetrapte gympen, plastic tasje, en zijn opgevouwen bankbiljet.

Zeer goed, en dat geldt vrijwel voor alles in deze magistrale rolprent. Meesterwerk binnen het genre wat mij betreft.

Graag gezien. Cinematografie gedrenkt in sociaal realisme. Gebruik maken van handcamera om een naturalisme op te wekken. Audiard heeft aandacht voor kleine menselijke details zoals de zon voelen eerste keer dat Malik buiten komt (verlof), zijn opwinding bij de eerste vliegreis, het genieten van voeten in de zee, het zand dat uit zijn schoen komt en vastgrijpt, etc. Als thema zie ik Identiteit. Is hij Arabier, Corsicaans of Frans ? Doorheen de film wordt meermaals gerefereerd naar zijn afkomst. Die verlorenheid speelt steeds mee, Gemakkelijk taal leren maw vlot overschakelen van identiteit is net zijn overlevingsstrategie. Ook zijn functie verandert naarmate welke identiteit hij neemt. :Maffiabaas in zijn eigen zaken, vertrouwensman bij de Corsicaans baas en hulpje bij de gevangenis bende – Hij wordt zelfs niet aanvaard door de Arabieren. Pas op het einde dat hij zijn identiteit vindt (bij de Arabieren). Wel heb ik geen idee waarom de titel (un prophète/een profeet, voorspeller) genomen is. Het enige dat ik daaraan link is die ietwat surreële scene waar de auto (in Nice) een hert omver rijdt. Malik had dit zien aankomen. Maar verder kom ik niet. Of is hij een profeet omdat hij altijd een stap voor is bij iedereen. En wat met die hallucinaties van die vermoorde gevangene ?. Het lijkt me dat de film meer wil zeggen dan ik absorbeer. Hoe dan ook, Un prophète vertelt zijn een beetje een doorsnee rise and fall verhaal maar wekt indruk door dicht bij de personages en hun angsten, dromen en hun noodlot te blijven.