The Killers (1946)

Wel heel veel flash-backs; Lancaster is wat layed-back en de bijdrage/presence van Ava Gardner is zeer gering.
(Maar wel iets meer dan Marilyn Monroe in THE ASPHALT JUNGLE. Alhoewel beide gals volop prijken op vele promo-shots en DVD covers.)

Die openingsscene in de owl-house is echter geweldig.
Uiteindelijk toch een 4*.

PS
De Criterion-2DVD-release is uiteraard vrij prijzig; HIER nog een goedkoop alternatief in dezelfde kwaliteit..

"Robert Siodmark, de regisseur, liet Ava spelen zonde make-up; alleen een laagje vaseline om haar huid iets stralends te geven. Het is in de filmstad het gesprek van de dag.Dat geldt ook voor de kusscene die Ava doet met de jonge, veelbelovende debutant Burt Lancaster :tot grote hilariteit van de crew krijgt hij een fikse erectie"
bron : Focus

Ja, daar noem je ook iemand op... AVA GARDNER.

HIER kijkt AVA trouwens Lancaster nog niet aan (uit THE KILLERS).

Zal vanavond de film nog es kijken. Gisteren THE KILLING en van- daag dus THE KILLERS.

AVA's aanwezigheid in de film is in totaal minder dan 10 minuten.

Naast een R-1 CRITERION-release, heeft Universal nu ook een R-2 release besloten voor 5 febr. 2007. Prijs € 12 inkl. porto.
Gelijk met die andere prachtige Film-Noirs als THE BLUE DAHLIA, THE GLASS KEY, THIS GUN FOR HIRE, OUT OF THE PAST en THE BIG STEAL.
Bronnen: Play.com en Amazon.co.uk.

Zeer aardige film noir van Siodmak met een door Ernest Hemingway geschreven verhaal. Een paar koelbloedige mannen en een warmbloedig lijkende vrouw die valse ‘betrouwbaarheid’ willen afdwingen op een niet echt karaktervolle maar wel spannende onbetrouwbare wijze. Voor hen past de nieuwsgierigheid van een niet-bange speurneus niet echt lekker in hun schoongepoetst straatje.

Burt Lancaster speelt overtuigend de rol van The Swede, een van het rechte pad afwijkende ex-bokser. Een kapot gebokste rechterhand maakte een einde aan zijn sportcarrière. Daarna weet hij op een niet echt gezonde manier geen weerstand te bieden tegen de verleidingen van een makkelijke verliefdheid en om verkeerd geld te gaan pakken. Toch blijft The Swede tragisch mooi vasthouden aan een soort kinderlijke eerlijkheid die vals uitgespeeld zou kunnen worden in een louche milieu. Soms moest ik terugdenken aan de geweldige film Fat City ('72) van John Huston met ook een mooie tragische afgang van een bokser.

Ava Gardner speelt overtuigend een onbetrouwbaar onschuldig kreng met het uiterlijk van een zeer mooi meisje dat nooit echt een volwassen vrouw zal willen worden. Mijn favoriete dame uit het film noir genre, ook na deze film, blijft toch de heerlijk fris ogende mysterieuze Lauren Bacall.

Edmond O'Brien als nieuwsgierige speurneus Jim Reardon doet me in sommige scènes heel eventjes denken aan Humphrey Bogart. De naturelle slordigheden ontbreken bij deze acteur om echt iets van filmische grootsheid te benaderen.

Raak was ook een van de kleine bijrollen met een prachtige wat slome acteur. Hé, is dat niet dat leuke dumbootje uit Scarface. Inderdaad wordt Charleston gespeeld door Vince Barnett die de weinige snuggere Angelo speelt naast Paul Muni in de film van Howard Hawks uit 1932. IMDb is toch wel erg handig om dat soort dingetjes eventjes vlug te kunnen checken.
Vince Barnett doet in The Killers tijdens het dronken vertellen van wat kwaaie zaken, die hij dus nuchter eigenlijk niet kwijt wilde, qua uiterlijk en spreektempo heel sterk denken aan Marlon Brando met proppen watten achter zijn wangen als The Godfather. Zou het spel van Barnett in The Killers model hebben gestaan voor Brando en Coppola?

Ava Gardner's screentime is erg beperk; toch staat ze uitgebreid op de filmposters...

(Maar ja, dat kennen we al van The asphalt Jungle, waar miss Monroe de posters siert en minder dan 3 minuten screentime heeft.)

Alleraardigst deze film-noir. Ava Gardner speelt fantastisch doch komt het, ietwat eenvoudige, verhaal niet verder dan één die de pretentie koestert van een meesterlijk script. De eenvoud van het verhaal maakt dat niet waar.

Desalniettemin zeer vermakelijk.

3.5*

Ava Gardner als Kitty Collins inspireert zelf poppenmakers: tig foto's.

Goede film-noir, maar achteraf ook weer niet zo bijzonder. Fantastische opening, dat wel, maar de vele flash-backs begonnen mij achteraf gezien toch flink te storen.
Verder een goede cast en mede ook door de prima score werd er een goed film-noir sfeer neergezet. Prima debuut van Bert Lancaster trouwens en Ava Gardner is toch altijd weer aardig om te zien acteren. De rol van femme-fatale paste haar wel.

3,5* na herziening

Gardner mag dan niet gigantisch vaak te zien zijn, haar rol is zéér belangrijk voor het verhaal en ze mag dan ook gewoon op de poster van mij. Het is een sleutelrol, zonder wie de film niet verteld had kunnen worden. Het komt door de flashbackstructuur van de film dat ze weinig te zien is, maar ze laat toch een indruk achter. Ik was verbaasder over Lancaster. Hij heeft de hoofdrol, maar komt niet eens zo heel veel meer voor dan Gardner en heeft sowieso minder tekst. De twee belangrijkste personages komen op deze manier minder voor dan zowel alle bijrollen. Zie je ook niet vaak in films.

Degene die de film dan uiteindelijk toch moet dragen is Edmond O'Brien, een fijne bijrolacteur uit vele films. Hij speelt een soort rol zoals ook Joseph Cotten in The Third Man, een soort amateurdetective die zich met een naïef soort enthousiasme op een moordzaak stort. Alleen blijkt O'Brien wat slimmer dan Cottens personage uit The Third Man.

The Killers heeft in principe hetzelfde verhaal als het later door Siodmak gemaakte Criss Cross (ook met Lancaster), maar het wordt compleet anders verteld, met een hele lading flashbacks die je als kijker in de goede volgorde moet zetten en ook met ontbrekende stukken die je zelf mag invullen. Het deed me op die manier meer aan Citizen Kane denken dan aan Criss Cross, al is bij Citizen Kane de onderzoeker zelf totaal niet belangrijk en hier wel.

Anyway, zeer fijne film noir. De sfeer zit er goed in, het verhaal is uitstekend, de film bevat een aantal memorabele scènes en de hele cast is goed. Ik vond vooral Gardner opvallend sterk als Kitty Collins, van wie je al weet dat ze een femme fatale is als je hoort dat ze Kitty Collins heet, want zo'n namen lijken alleen voor te komen bij gangstervrouwen.

Het beste element aan de film is de opening. Die eerste 10 minuten behoren tot de spannendste uit de film noir geschiedenis en deze zijn fenomenaal geschreven en geschoten. Die twee killers zijn geweldige personages. Ik kwam erachter dat Ernest Hemingway's verhaal alleen deze eerste 10 minuten beschreef en dat de rest erbij verzonnen is voor de film. Ik moet toch een wat gaan Hemingway gaan lezen heb ik zo het gevoel.
4*

Eén van die 2 killers aan 't begin is de welbekende William Conrad.

De filmtrailer staat weer ff op Youtube: YouTube - Criterion Trailer 176.2: The Killers 1946

Zelf vond ik dit een van de minste Film-Noirs die ik heb gezien.
Ik miste zelf een beetje de rauwe sfeer van bijvoorbeeld Double Intimedy, wat ongeveer tot nu toe een van mijn lieveling films is.

Ook vond ik de Flash-Backs op een gegeven moment best wel vervelend worden. Binnenkort begin ik aan A Touch Of Evil, hopelijk bevalt die mij beter. Ook hoop ik dat ik niet meteen met twee van de beste Film-Noirs ben begonnen namelijk This Gun For Hire en Double Intimedy.

Nou, daar noem je wel 2 absolute Noir-toppers!

Inderdaad twee treffers.

Wat allicht niet inhoudt dat het genre geen toppers meer te bidden heeft.

Mee eens, maar ik blijk achteraf gezien in de begintijd van m'n Film-Noir interesse ook te hoog te hebben ingezet, door de besten te hebben gezien. Later loop je nog maar zelden tegen Noir-pareltjes aan. Vele Noirs wachten ook nog steeds op een DVD-release. En het aantal Film-Noirs met echte femme-fatales is ook zeer beperkt.

Moet bekennen dat ik vooral het begin het meest interessant vind. De opening in de bar is onzettend goed geschreven en de schaduwrijke cinematografie een geweldig stukje film-noir. Helaas verliest de film wat later op in het verhaal wat meer van mijn interesse aangezien ik niet lekker wordt meegenomen in de speculaties rond de moord. Hoe dan ook bevat The Killers wel een erg sterke mise-en-scene en is het een zeer degelijke film-noir.

Ontzettend vermakelijk film noir. Helemaal volgestopt met flashbacks waar van alles in gebeurt. De eerste 10 minuten zijn trouwens het best. Die O'Brien heeft overigens in veel ontzettend leuke film noirs gespeeld.

Ken die Siodmak helemaal niet trouwens. Misschien toch eens kijken of ie nog wat interessants gemaakt heeft.

Met Double idemnity is dit wel de noir die de meeste typische noir-elementen bevat.Hoewel ik eerstgenoemde film wat hoger aansla,is dit een magifiek uitgewerkte film dankzij de flashback-structuur,en bovendien kan hij bogen op 1 van de sterkste openingen ooit uit de filmgeschiedenis.Alleen de opening is ook daadwerkelijk gebaseerd op Hemingway,al voelt het misschien wat meer aan als b.v. Pinter.
Hoewel ik oha wel een Burt fan ben,valt hij in zijn debuut wat tegen.Het verhaal gaat dat hij ook ernstig in de war raakte van zijn tegenspeelster Ava,wat niet zo verwonderlijk is.Laatste moet het overigens ook meer van haar uitstraling hebben dan van acteertalent,sprekend is ze vooral bezig haar southern drawl te onderdrukken.
Verder is het duidelijk te zien dat Siodmak was opgeleid in de Duits-expressionistische school.

Ik heb het niet zo op van die verschrikkelijk doorwrochte thrillers waarbij het zwaartepunt meer bij de spannende wendingen ligt dan bij de interactie tussen de acteurs. Sterker nog, het ´´verliefde´´ paar waar het eigenlijk om draait is meestentijds niet aanwezig in de film. Het beste stuk zit hem in het begin wanneer The Killers geïntroduceerd worden en wij als kijker geen enkel idee hebben wat er aan de hand is. Maar eenmaal voorbij dat punt is het een kluwen van flashbacks, flashforwards en wisselingen van perspectief. Ik kan niet anders dan zeggen dat het spel met de tijdslijn uitmuntend is gedaan, maar het is helaas niet helemaal my cup of tea.

Eerste film van de net aangeschafte box "film-noir collection", vrij naar 'n kort verhaal van Ernest Hemmingway. Hoewel het niveau van de eerste kwartier in het verloop van de film niet meer word geevenaard, toch 'n sterke, goed opgebouwde film-noir met alle ingredienten van het genre aanwezig. Kwaliteit van de opnames bovendien zeer goed bewaard gebleven. Smaakt naar meer.

ARTE (The Killers, maandag 23 januari, 20:15 uur)

Zojuist op Arte TV in HD kwaliteit gezien.

Oogstrelende beelden, prachtige contrasten en belichting
Mooier zwart-wit is nauwelijks denkbaar.

En uitstekende film-noir uiteraard.

ARTE (The Killers, maandag 30 januari, 14:45 uur)

Begon heel aardig.
Daarna vond ik het te zeer verknipt en onnodig ingewikkeld gemaakt;
mijn aandacht verslapte en ik begreep de clou uiteindelijk niet.

Het eerste deel is briljant, maar daarna vind ik het een saaie noir worden. De hoofdrollen zijn in deze film slechts bijrolletjes in een niet al te interessante zoektocht naar de identiteit van een dode bokser. Na die goede openingsscene wordt het nergens spannend of memorabel. Jammer.

Een vermakelijke film noir, die vooral bijzonder sterk begint, daarna dat niveau helaas nooit meer haalt, maar wel tot aan het einde toe leuk is.

Daarna ontstaat een film noir, die het verhaal vertelt aan de hand van flashbacks, waardoor we steeds meer over de geschiedenis van hoofdrolspeler Burt Lancaster te weten komen. Ik vond het wel een interessant verhaal, best goed geschreven en met redelijk tot erg goed acteerwerk van de cast. Ook de sfeer is niet verkeerd.

Het is goed opletten geblazen, omdat er continu van alles gebeurt. Ik vond het wel mooi om uiteindelijk achter de reden te komen, waarom Lancaster zo rustig op zijn moordenaars blijft wachten. Alleen de tweede helft is af en toe van een iets lager niveau. Ik kan er niet helemaal precies mijn vinger op leggen, maar op de een of andere manier boeide het net iets minder dan de eerste helft.

Zo is het uiteindelijk ook met mijn eindscore. Het zweeft ergens tussen de drieënhalf en vier sterren in, maar puur vanuit mijn gevoel, blijft The killers toch op die laatste score steken. Het is leuk en erg vermakelijk, maar mist net dat beetje om echt top te zijn.

3,5*

Mwah, wel een aardige film-noir met Burt Lancaster en Ava Gardner. Ben nooit zo'n grote fan van dit genre en dat bleek ook weer bij deze film. Het begin was echt heel veelbelovend met een Tarantino-eske hold-up (wat een sterke scene!) en niet veel later de opzet naar waarom The Swede (toffe bijnaam, ja toch) gespeeld door Lancaster gedood is. Maar helaas, naarmate de film vordert, wordt het wel wat minder sterk en uiteraard zoals het een filmnoir betaamt, een ingewikkeld mysterie! Desondanks nog best oke, mede door Ava Gardner, waarvan ik nog nooit eerder een film van heb gezien. Vond haar best oke .

Bijna een parodie op film-noir, zoveel elementen komen hier samen: de femme fatale, de hoofdpersoon die het niet overleeft, de cross-and-double-cross, de schaduwen, de flashbacks etc. Gelukkig houden de serieuze toon en de sterke vertolkingen het allemaal strak. Prima film die het zeer begrijpelijk maakt waarom Burt Lancaster op basis hiervan een ster werd, maar ik moet toch bekennen dat ik op de een of andere manier niet erg betrokken raakte bij zijn ellende (ik vind hem wel vaker afstandelijk en soms zelfs wat bedacht acteren).
        Zelf was ik erg geïntrigeerd door twee bijrollen. Dum Dum wordt gespeeld door Jack Lambert, die later (toen hij aanzienlijk kaler was geworden) een onaangename schurk werd in diverse westerns, en één van de twee huurmoordenaars uit het begin van de film (die gezette met dat snorretje, gespeeld door William Conrad, hierboven al genoemd door Dogie_Hogan) heb ik in de jaren 70 nog vaak op TV gezien als de titelfiguur uit Cannon, een serie over een privédetective met eten als grote hobby, kan iemand zich die nog herinneren? (Nóg later speelde hij kennelijk in Jake and the Fatman, maar dat was een serie van "ná mijn tijd".)
 

Naar een kort verhaal van Ernest Hemingway. Een voorbeeld van een echt klassiek film noir mysterie (in zwart-wit), gestileerd, sfeervol, boeiend, doordacht en onderhoudend, met een femme fatale, een onschuldige (alhoewel immoreel) man en koelbloedige huurmoordenaars. De regisseur was bedreven in het creëren van schaduwrijke beelden. Een uitstekende cast deed de rest.

Mister, when it comes to dates, 1492 is the only one I can remember

Een tijdje geleden aan Men Without Women van Ernest Hemingway begonnen, het boek waarin onder andere The Killers in wordt gebundeld. Een boek van een erg hoog niveau, maar wat me vreemd leek was dat het oorspronkelijke verhaal maar een pagina of 9 beslaat. Lijkt me nogal weinig voer voor een film van 1 uur en een kwart, maar de bevallige Ava Gardner laat ik nooit aan mij voorbijgaan en wie weet combineerde Robert Siodmak wel een aantal verhalen ofzo.

Wat blijkt? Siodmak levert een erg getrouwe verfilming af van het verhaal van Hemingway. De dialogen, de settings, de personages, ... Alles is praktisch tot in de kleinste puntjes naar het scherm vertaald, maar na 10 minuten is het bronmateriaal opgedroogd (nadat Nick Adams, wat trouwens een veel voorkomend alter ego van Hemingway was, de Zweed gaat verwittigen en terug afdruipt stopt Hemingway) en wordt er een heel plotje bijverzonnen. Het niveau zakt, nogmaals het bewijs hoe goed dat kortverhaal eigenlijk is, en verliest zichzelf op den duur in de vele flashbacks en onlogische scènes. Wat me het meeste stoorde was de gemakkelijkheid waarmee het mysterie rond de overval wordt opgelost. Een gangster die op zijn sterfbed in een delirium een overval van 6 jaar geleden tot in de puntjes uitlegt.. Nah, dat had beter uitgewerkt mogen worden. Voor het overige de klassieke noir elementen zoals de femme fatale, maar ik begin de indruk te krijgen dat het film noir genre misschien niet echt voor mij is weggelegd.

Vooral ook omdat het hier nogal veel van hetzelfde is en dan heb ik eigenlijk zelfs helemaal niet veel noirs gezien. Gelukkig is daar nog Ava Gardner die na een aantal rolletjes waar ze weinig mee kon doen (Reunion in France onder andere) haar draai opeens vond als de vamp van dienst. Erg geslaagde rol en met maar relatief weinig screentime weet ze de film compleet naar zich toe te zuigen. Had alleen iets meer chemie verwacht met een debuterende Burt Lancaster. Uitstekend in rollen als in Il Gattopardo en Seven Days in May, maar hier precies nog wat zoekende. Al komt zijn imponerende fysiek hier wel het beste tot zijn recht naar mijn gevoel. Met Son of Dracula maakte Siodmak niet echt meteen een blijvende indruk, maar met The Killers laat hij wel wat leuke dingen zien. Favoriete scène is ongetwijfeld Lancaster die langs bovenaf de schuur infiltreert en de holdup die daarop volgt.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik nogal kritisch ben voor verfilmingen van Hemingway, maar Siodmak doet weinig verkeerd. Het grootste euvel is dan ook dat het script na die eerste 10 minuten nooit eenzelfde niveau haalt. En dat zelfs met hulp van onder andere John Huston, de man die verantwoordelijk is voor mijn favoriete Gardner rol.

3.5*

Schoolvoorbeeld van een film noir.
Wanneer een hoofdrolspeler in het begin van de film wegvalt, dan weet ge dat ge met flashbacks te doen krijgt om het verhaal weer op gang te brengen en deze "The Killers" hanteert dit procédé volop, een beetje te fel en wat chaotisch naar mijn gevoelen.
Film begint nochtans heel sterk (de openingsscène in het eethuis is knap gefilmd, maakt indruk en belooft voor het vervolg) maar kan, mede door de complexe manier waarop het intrige wordt uitgesponnen, dit niveau niet aanhouden.
Burt Lancaster is best OK, terwijl O'Brien wat bezieling in zijn act mist en natuurlijk is Ava heel mooi, maar deze keer erg sober.
Hoe dan ook, toch mooi en interessant om af en toe zo'n filmpje uit de jaren 40 te kunnen meepikken.

heerlijke openingsscène. En Gardner is inderdaad een prachtige verschijning, hier nog een stuk meer dan in The Barefoot Contessa.

Helaas raakte ik in het midden soms wat uit de grip van de film door de flashbacks. Dat houdt The Killers voor mij net van de 4* af. Desalniettemin weer een stapje omhoog van The Spiral Staircase (1945), die Siodmak het jaar ervoor maakte.