Mine Vaganti (2010)

Mine Vaganti is meer komedie dan drama en dat is nou precies wat er mis is aan de film , had veel meer ingezeten.

Op het eerste gezicht is Mine Vaganti een typisch Italiaanse film met een conservatieve vader, een op harmonie gerichte moeder, een aan alcohol verslaafde tante en een cynische grootmoeder. Echter anders is dat de beide zonen niet dé vrouwenjagers van het dorp zijn. Tussen alle lichtvoetigheid een meer ernstig thema: in Italië waar het katholisisme en de macho-cultuur 't voor het zeggen hebben, hebben homoseksuelen het niet gemakkelijk. De boodschap van Ozpetek: om gelukkig te zijn moet men emanciperen en zich bevrijden van regels en traditie. Mine Vaganti is indrukwekkend, melancholiek, grappig en liefdevol gemaakt. Het einde heb ik denk niet helemaal begrepen, maar het is niet erg om de film nog een keer te bekijken. Integendeel!

Wat een fijne wegkijk-film! Tussen alle serieuze arthouse-producten, moet je zo nu en dan eens meegesleept worden. Je komt er vrolijk uit (althans ik wel), de muziek (o.a. de meeslepende Italiaanse hit 50 Mila Lacrime) is goed gekozen.

Heerlijke tragikomedie met leuke personages en een veelbesproken onderwerp in een interressante setting

keileuke italiaanse film, ook de taal geeft wat extra,s, echt een aanradar

Ik ben het eens met Stinissen.

Ik heb geen spijt van mijn bioscoopgeld want het was wel best leuk bij momenten en en als Italialover kom je ook wel aan je trekken.

Alleen was er té veel om je aan te regeren. Alle ingrediëneten zijn aanwezig om hier een geweldige en zelfs aangrijpende film van te maken, maar een paar heel slecht keuzes brengen deze film heel veel schade toe.

Het verhaal heeft een mooi uitgangspunt. Dat uitgangspunt laat de film trouwens even kantelen in zijn voordeel: opeens wordt het serieus en zou het ook mooi kunnen worden. (de scène van het diner). De cineast had zich gerust hierop kunnen concentreren, maar nee. Een sentimentele verhaallijn rond de grootmoeder loopt heel de tijd in de weg. Ook de nevenintrige rond de Benedettidochter blijft onafgewerkt en je vraagt jezelf af wat het allemaal te betekenen heeft.

Ook de stijl is onevenwichtig. Ernst kan heel goed werken, mits spaarzaam gekruid met wat humor. Nu wordt iedere kans op een series verhaal de nek omgewrongen door belachelijke kolder. (meestal nog eens vet onderstreept met een al even kolderske soundtrack)
De pater familias mag alleen maar de onnozele macho uithangen, met als dieptepunt de scène als hij iets gaat drinken met Massimo. De tante voegt ook niéts toe.

Ook de muziek is meestal ergerlijk opdringerig.

De scène die duidelijk maakt waar het hier misloopt: het kolderske "sorry Im' a lady" nummertje van de ûbernichten dat plots, slecht, abrupt, onhandig weggedraaid wordt en overgaat in een sentimenteel pianoriedeltje.

Op het einde wordt raakt de film pas echt het noorden kwijt. Een plotse dood en dan maar een een afgehaspelde verzoening en een potsierlijk groepseindeportret.

Hier had zó veel meer in gezeten.

Film begint heel goed, en eindigd ook heel sterk.. alleen het middenstuk is helaas een stuk minder..
Er had echt meer ingezeten. Nu is het gewoon een middelmatige film met een aantal leuke stukjes.
3*

ongelooflijk mooie film. Subtiel en precies zoals het onderhuids speelt in Italië. Prachtige ballans tussen humor en het serieuze onderwerp. In tijden niet zo'n prachtige film gezien! BRAVO! 5*

Tragikomisch, familiedrama, klucht, magisch realisme, coming out. Het komt allemaal voorbij, en toch weet Ozpetek veel platgetreden paden te vermijden en met in vele films gebruikte ingrediënten een interessante en leuke film te brengen. Hij kiest dus niet voor de makkelijke weg, lach en emoties of sentimentaliteit. En voorkomt daarmeee dat de film over-the-top gaat.

Maar ik zie de tekortkomingen zoals stefan dias ze beschrijft ook wel. Meer dialogen binnen het verhaal van Tomasso en een betere link van de ondersteunende rollen met de belangrijkste verhaallijn had de film consistenter en beter gemaakt. Grootmoeder had zich er wel wat meer mee mogen bemoeien en meer diepte in het karakter van de vader.

Ozpetek kiest er voor de beelden het werk te laten doen. De blikken spreken boekdelen. En vaak zou dialoog daar niets aan toevoegen, en de film juist onnodig uitleggerig maken. Het is toch prachtig dat er geen woorden worden gewijd aan de verliefdheid van Alba op Tomasso?

3,5 *, mede omdat ik aan het eind een traantje moest laten.

Geweldige film een juweeltje 5.*

Warmbloedig en bij tijd en wijle hilarisch verhaal over het uit de kast komen van de twee zoons in een typische Italiaanse familie.
Voor een stevige portie feel good!

Aardige film waarin tijdens een familiediner de jongste zoon uit de kast wil komen, maar zijn broer steekt hier een stokje voor. Een licht komisch familiedrama waarbij het er soms wel wat dik bovenop ligt. Zo zijn de personages nogal eendimensionaal. De film ziet er goed uit met mooi camerawerk en warme kleuren. Leuke film om te zien, en een dik verdiende 3.0 sterren.

Op zowel het begin als het middenstuk is niks aan te merken. Er heerst een prettig, typisch italiaans sfeertje en de dynamiek van deze op en top italiaanse familie komt heel goed naar voren. Vader vind ik het humoristisch. Hoe hij met zijn valse trots al nep schaterlachend over het plein loopt om maar vooral de schijn te wekken dat het allemaal nog prima gaat ook al heeft hij een hartaanval gekregen omdat zijn zoon heeft aangegeven homo te zijn. Supergrappig. En de film zit vol met dit soort grappige momenten. Die italiaanse trots die hier even lekker overdreven op de hak wordt genomen.

Wat ik ook kan waarderen zijn de prachtige beelden die je voorgeschoteld krijgt. Bij elkaar krijg je het perfecte plaatje. Maar dan dat einde. Ik kan daar helemaal niks mee. Eigenlijk snap ik er geen nona van wat men hier nou mee wilt zeggen. Ik vind het in zo'n vreemd contrast staan met de rest van de film. Voor mijn gevoel paste dat er helemaal niet bij. Ik heb er vanwege het einde dan ook gewoon een halve punt vanaf gehaald. Toch is deze film het zeker waard om naar te kijken.

Vrij aardig.

Erg humoristisch vond ik het niet, al was het bij vlagen wel aardig. Soms net wat te kluchterig naar mijn smaak. Het is meer de zoete sfeer die vrij aardig werkt. Verder is het acteerwerk van m.n. de bijpersonages nogal theatraal, zeker t.o.v die Ray Liotta-kloon, die het redelijk ingetogen wil doen.

Verder is het wat langdradig en is het tegen het einde niet al te denderend, had een beetje het idee dat er niet echt een goed einde bedacht kon worden en dat het maar wat half-half eindigt.

Maar al met al nog best geinig voor een keertje, al vond ik het dus wel te langdradig worden op een gegeven moment, nog een halfje eraf daarvoor.

2.5*

Luchtige Italiaanse film met een voor het katholieke volk best pittig thema. Zoals ik gewend ben van de Italianen ziet alles er weer tiptop uit en is ook de muziek in orde. Het verhaal heeft af en toe haast kluchtige trekjes maar is prima te verteren.

Iets beter dan de gemiddelde gay-film, al lijkt het leukste gedeelte wat erg op "La Cage au Folles".
Soms ietwat stereotiep, al zal de acceptatie van homoseksuelen op het Italiaanse platteland dan ook wel nog iets lager liggen dan het gemiddelde in Nederland.
Wel mooi gefilmd en lekker zomerse sfeer.

ben erg benieuwd ga vanavond kijken, staat al lang om "mijn lijstje" maar kreeg hem niet in handen.

Wel leuk, maar had er veel meer van verwacht.
Werd wel goed geacteerd, maar het was het allemaal net niet helaas. Inderdaad op sommige moment beetje te stereotype, al waren dat meteen ook wel de meest komische scenes.
Triest hoe het met de acceptatie van van homosexuelen gesteld is in zo´n macho cultuur, de angst van de vader dat iedereen het wist was ook wel weer heel hylarisch hoe dat neer werd gezet.

Italiaanse gay film met stereotype en flauwe homograpjes en een homofobe vader waar ik totaal niet om heb kunnen lachen. Het drama gedeelte is eigenlijk ook niet heel boeiend en het einde is een beetje vreemd. Ik heb me een beetje zitten vervelen tijdens deze film. Niets voor mij. 2,5 ster

Inderdaad: vrij aardig... geen spijt gekeken te hebben maar zal snel de vergeethoek in gaan.
De regie kiest voor pasteltinten, dat kan dus of subtiel en lichtvoetig overkomen maar ook flets uitpakken.Dat laatste gevoel overheerst hier helaas. De beelden van de bruid zijn tot en met de eindscene niet te begrijpen en dus een misser. Echt leuk werd het nergens en echt emotioneel ook niet. Het is in deze film allemaal net niet. Maar toch : vrij aardig.

Goeie tip van vriend! Fijne film, flink gelachen ook. Eind is juist mooi. Er hoeft niets gezegd te worden.... En wat zijn Italiaanse mannen toch leuk!! En Grimaudo een prachtige vrouw.

Die beelden spraken voor zich. En als dat niet genoeg was, werd het verhaal omtrent die bruiloft ook nog eens gewoon verteld!

Maar goed, stemlijsten van bepaalde gebruikers spreken, zoals wel vaker, boekdelen.

Bekijk die stemlijsten dan maar eens goed voordat je zulke arrogante opmerkingen meent te kunnen maken.

Ik had het niet eens over jouw stemlijst, hoewel bijvoorbeeld dat cijfer voor Requim For A Dream nergens op slaat. Laat staan de absurde argumenten voor dat cijfer.

Ach ja, die cijfers, lastig en toch ook niet echt serieus, bovendien : smaken verschillen hè.
Ik kan een film die mij totaal geen "kijkplezier" oplevert ( Requiem) geen hoog cijfer geven hoe "goed" die verder ook moge zijn.
En appels met peren vergelijken is ook niet makkelijk. Mine Vaganti heeft alles in zich om hoog te scoren wat mij betreft , dan ben ik wat strenger

Een goede drama/komedie/romantiekfilm...
Prima verhaal...
Prima acteerwerk...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Mooi HD kwaliteit...
Dan zie je omgeving van Italië...

Heel erg mooie film, ik kwam er nu pas achter dat hij ook regisseur was van Finestra di Fronte, ik herkende de wijze van cameratechniek en muziektoepassingen en kleurstellingen.

Ook deze eens meegenomen, maar 'k had er niet echt verwachtingen bij. Het was uiteindelijk ook geen zo'n bijzondere film. Qua komedie vond 'k hem toch een beetje zwak. De focus lag toch veel meer op het dramagedeelte.
Het acteerwerk was wel prima en verder zag het er wel prima uit.
Geen slechte film, maar ook geen waw film. ideaal om eens mee te pikken als ze hem op tv tonen, maar meer ook niet.

Uitstekende drama-komedie. Eigenlijk meer komedie omwille van de vele plezierige, optimistische scenes en voorbeelden van wat ik "achteloze humor" in de dialogen noem.
Het enige dramatische zit in de houding van papa Cantone die niets wil zien of begrijpen en aanvaarden en iedereen in een keurslijf opsluit of moet ik zeggen als "geleide projectielen" behandelt.
Een palm toekennen voor meest opvallende acteur is er niet want ze zijn allen even subliem.
Knap opgebouwde film met ook wel tedere momenten en beslist een zeer aangename verrassing.

Arme Alba...

Verder best leuke gay-film, vooral door de luchtige sfeer goed voor een avondje vermaak. Ietwat stereotiep en theatraal was het helaas wel, Tomasso moet natuurlijk weer de verantwoordelijke goeierik uithangen bijvoorbeeld, en ook het knip- en plakwerk van de film loopt niet altijd even soepel. Ozpetek schijnt nogal populair te zijn in eigen land, zal er nog eens wat van opzoeken.

Maar serieus, arme Alba!