L'Uomo Che Verrà (2009)

Niet spannend en traag, moet je van houden. bommen hoor je wel, maar je ziet ze niet.

Degelijk maar daarmee ook wat saai oorlogsdrama veelal gezien door de ogen van Martina, een meisje dat niet praat. In de film wordt door de meeste andere personages in een Bolognees dialect gesproken.

Na een uitgebreide inleiding volgt ineens vooral doffe ellende. Mede mogelijk gemaakt door onze Oosterburen.

Mooi gefilmd maar traag. Het overgrote deel van de eerste helft is overbodig en chaotisch. Pas na een uur en een kwartier gaat de film in de versnelling en wordt hij de moeite waard.

Kinderen kunnen soms erg divers reageren op traumatische ervaringen. Neem nu de achtjarige Martina, voortreffelijke rol van Greta Zuccheri Montana, zij spreekt niet meer sinds het overlijden van haar broertje. Haar leven wordt er alleszins niet rooskleuriger op wanneer de fascisten en Nazi’s doorheen de streek van Bologna zwerven. Een stelletje lokale Partizanen probeert weerwerk te bieden, maar de tol die betaald moet worden is erg hoog, te hoog zo zal blijken. Martina spreekt niet, maar de kijker observeert de film doorheen haar (stiekeme) oren en ogen.

De fim doet me in vele opzichten denken aan Idi I smotri met eveneens de verhaalde gebeurtenissen door de ogen van een kind. Eveneens is de opbouw erg langzaam en neigt het zelfs naar saaiheid. Het slot maakt echter veel goed en vertelt de slachting van Marzabotto, begaan door de SS. De film verhaalt een typische Italiaanse plattelandsgemeente met al zijn culturen en gebruiken. Het katholicisme staat centraal en “smossen” staat gelijk aan zondigen. De mater familias regeert met steenge hand over de familie en als dat niet lukt, is er nog altijd de dorpspastoor.

De film onderscheidt zich doorhet fijne camerawerk en de mooie rol van Martina. Ook de dreiging van de oorlog was steeds aanwezig. Ik had er toch meer van verwacht, nipte voldoende.