Un Hombre Llamado Noon (1973)

Bij toeval zag ik deze ooit in een Maastrichtse bioscoop.

Ik wilde een andere film gaan zien, maar kwam te laat voor de voorstelling.

Maar dat leverde wel een onverwacht leuke westernavond op.

Deze film viel mij zeker niet tegen.

In eerste instantie had ik niet eens in de gaten dat het geen Amerikaanse western was (als kompliment bedoeld)

Maar aan de paarden herken je zoiets toch vrij snel (andere rassen dan in Amerikaanse westerns)

Ik zou hem graag nog eens terug zien eigenlijk.

Vandaag viel de ge-remasterde DVD in mijn brievenbus.

Aangezien mijn geduld meer dan lang genoeg op de proef was gesteld, liet ik er verder geen (prairie)gras over groeien en werd deze middag echt "Noon"time.

Het werd meteen al duidelijk dat de mensen van Odeon Entertainment UK fantastisch werk hebben geleverd met het oppeppen van deze film.

De DVD is een juweeltje geworden.

De beeldkwaliteit en kleuren zijn oogstrelend, en doen recht aan het goede camerawerk en de settings.

De 'locatie scouts' verdienen ook een hele dikke pluim, want fraaiere landschappen en decors heb ik nooit gezien in spaghetti westerns.

Hiermee zijn enkele van de sterkste punten van de film al genoemd.

Dan is er nog de cast, met Crenna als Rubel Noon, de man die zijn geheugen verloor, en zijn niet al te graatzuivere kompaan Rimes (Boyd)

Crenna is perfect op zijn plaats in de rol, en Boyd, waarmee ik nooit veel op heb gehad, wonderlijk genoeg eveneens.

Hij deed mij enigszins aan Richard Boone denken.

Farley Granger leeft zich helemaal uit in de rol van nichterige antagonist rechter Niland.

Patty Sheppard (Peg Cullane) ziet er niet slecht uit, maar acteren was haar sterkste kant beslist niet.

Rosanna Schiaffino dan...misschien ook niet echt sterk in haar rol, maar wanneer ze in beeld verschijnt vertroebelt mijn blik, en kan de rest me al veel minder schelen

Het verhaal van Louis L'Amour is niet slecht, en de uitwerking is zeker gedurende de eerste helft van de film boeiend.

En dat ondanks het soms tergend trage tempo.

Dat het toch werkt is te danken aan het vleugje mysterie in combinatie met de prachtige settings, en de invulling van de hoofdrollen.

Knok-en schietpartijen zijn goed gedoseerd aanwezig, en vooral de vuistgevechten zijn goed in beeld gebracht.

Zoals ik in mijn vorige bericht al aangaf heeft de film een meer Amerikaanse feel dan de gebruikelijke spaghetti westerns.

De Engelse regisseur zal daar ook wel iets mee te maken hebben gehad denk ik.

Alleen de figuranten in de bandietenrollen vallen door de mand met matige prestaties.

Die pijnlijk slechte "pijnkreten" bij voltreffers zijn echt typisch spaghetti western stijl.

De muziek van Luis Bacalov (o.a. bekend van 'Django') is een mengelmoes van Amerikaans en Italiaans aandoende western scores.

Mij kon het wel bekoren, al waren de stroofjes 'Once upon a time in The West' er net iets teveel aan.

Dit was de enige western van regisseur Peter Collinson, maar absoluut geen onverdienstelijke.

Makkelijk heeft hij het zich zeker niet gemaakt.

Met veel oog voor detail heeft hij een toch wel bijzondere western afgeleverd.

Bij deze kijkbeurt zal het voor mij niet blijven.

Ik heb de film in huis komt ook door jou leuke commentaar over de film.

Nu hoop ik maar dat hij je niet tegen zal vallen Henk.

The Man Called Noon is een wat iets wat vreemde western.

Dit omdat het een Europese western is met de bekende locaties die we in de Spaghetti westerns terug zien.

Maar de western voelt tegelijkertijd ook Amerikaans aan.

De film opent wat ongeloofwaardig met een val van Noon uit een slaapkamer raam .

Waar hij niet meer aan over houd dan geheugenverlies .

Door het geheugenverlies van Noon krijgt deze western een mysterieus tintje mee .

Want als kijker weet je niet waarom hij achtervolgt word en ook niet waarom de vreemdeling hem helpt.

Het verhaal heeft alles in zich om er een boeiende en mysterieuze western van te maken .

Maar op de een of andere manier komt dat niet goed uit de verf.

Persoonlijk ben ik niet zo weg van de hoofdrol acteurs .

De andere acteurs inclusie de twee actrices komen maar matig over.

Ook is de film te traag waardoor niet kan voorkomen dat er saaie stukken zitten .

Wel ziet de film er zeer fraai uit dankzij het camerawerk .

Deze vanmiddag zitten kijken op de Amerikaanse regio A blu ray.

Had nog nooit van deze film gehoord, totdat ik bij de cd met de score van Il Grande Duello ook deze score van Bacalov er bij kreeg en mijn interesse was gewekt, want ben altijd te vinden voor een Spaghetti western.

Tijdens het kijken begon ik echter onraad te voelen, daar de film totaal niet als een Spaghetti western overkwam, zowel qua uiterlijk als verhaaltrend, maar veel meer op een Amerikaanse western leek (waar ik geen fan van ben), maar het bleek toch echt om de Europese variant te gaan.

Film ziet er ontzettend mooi uit, maakt heel erg goed gebruik van de rauwe berglandschappen met de prachtige blauwe lucht vol wolken op de achtergrond.
Echter het tempo is tergend traag, waarbij zeker in de eerste helft van de film ook nog eens tussen hoofdrolspeler Crenna en Boyd zeer trage, vaak vage conversaties plaats vinden, waarbij je als kijker het gevoel krijgt dat de film nergens heen lijkt te gaan.
Waarom gaan ze eigenlijk samen naar die ranch van die dame, waar de schurken zijn gehuisvest? Nergens wordt dit echt duidelijk. Waarom gaat Boyd daar überhaupt heen?

Ook de dreiging van de schurk die in aantocht is, wordt vrij snel te niet gedaan en blijkt dit slechts een loopjongen te zijn van de echte badguy. Beetje sloom allemaal.

Crenna is goed in de hoofdrol, al werkt het wat rommelige script niet altijd even goed in zijn voordeel.

Verder zit de film vol met bekende namen, die het stuk voor stuk goed doen en de muziek van Luis Bacalov is weliswaar niet zo goed als zijn scores van Django en Il Grande Duello, maar is zeker wel sfeervol en werkt goed bij de beelden.

Niet de knaller, waar ik op hoopte, daarvoor is het allemaal te traag, van de hak op de tak en niet boeiend genoeg, maar de film kent zo zijn momenten.

Een mager zesje, ofwel drie sterren.

Tja, dat had je kunnen weten als je mijn reviews vooraf gelezen zou hebben

Toen ik halverwege de film info ging zoeken, kwam ik ook bij jouw berichten terecht en toen ging het me wel al snel dagen dat ik die al eerder had gelezen en dat dat kennelijk de reden was, dat ik 'm een jaar geleden niet meteen had besteld, nadat ik toen de cd had beluisterd. Hij heeft nog zeker een jaar op Amazon bij "favorieten" gestaan, samen met o.a. "100 rifles" (die óók geen echte Spaghetti western blijk te zijn, dus ik vrees het ergste) en vorige week mee besteld met nog een stapeltje titels.