Home from the Hill (1960)
mijn stem
29 stemmen
Verenigde Staten
Drama / Romantiek
150 minuten
geregisseerd door Vincente Minnelli
met Robert Mitchum, George Hamilton en George Peppard
Voor de rijke plantagebezitter Wade Hunnicutt is geen mooie vrouw veilig, iets wat zijn vrouw Hannah dwars zit. Wade wil echter het idee in stand houden dat hij een goed huwelijk heeft en belooft Hannah dat hij zich totaal niet zal bemoeien met de opvoeding van hun zoon Theron, op voorwaarde dat zij bij hem blijft en zich als een gelukkige vrouw voordoet. Hannah gaat akkoord, maar als Wade er na 17 jaar achterkomt dat zijn zoon als een slapjanus is opgevoed die door iedereen voor de gek gehouden wordt besluit hij om samen met zijn assistent Rafe alsnog Theron in een stoere man te veranderen.
0
geplaatst: 3 november 2008, 20:08 uur
Deze heb ik niet zo lang geleden gezien op TCM en ik moet zeggen dat ik het een erg sfeervol geheel vond. Peppard is erg sterk in zijn rol als de buitenechtelijke zoon van Robert Mitchum. Mitchum lijkt zelf hier en daar een wat inspiratieloze indruk te maken, maar Eleanor Parker als zijn emotioneel lijdende vrouw vond ik wel weer erg sterk. De rol van de nog jonge George Hamilton wordt ietwat ondergewaardeerd.
1
geplaatst: 20 maart 2012, 21:54 uur
Een melodrama met Robert Mitchum? Hij zal er vast meer gedaan hebben, maar ik heb ze niet gezien en het klinkt als een bizarre match. Zoals te verwachten wordt hij niet bepaald in de meest sentimentele rol gecast. Niettemin is hij erg goed als de sterke man die zijn zoon wil opvoeden tot hij Chuck Norris wordt, zoals wel blijkt uit de volgende woorden die hij gebruikt om uit te leggen wat een echte man is:
"Kind of man that walks around with nothing in his pockets, no identification because everyone knows who you are. No cash because anyone in town would be happy to lend you anything you need. No keys 'cause you don't keep a lock on a single thing you own. And no watch because time waits on you."
Clark Gable was de acteur die ze oorspronkelijk wilde hebben voor de rol en hij zou wellicht wat makkelijker warmte hebben kunnen stoppen in de rol (al verkies ik stiekem alsnog de moeizame manier waarop Mitchum het doet, die is wellicht wat realistischer voor het personage), maar bij zo'n monoloog als daarboven kun je moeilijk zonder übermacho Robert Mitchum.
De film zelf is niet opzienbarend, maar toch wel de moeite waard omdat hij gewoon goed gemaakt en uitgewerkt is. Het is niet zo levendig als Minnelli's musicals en deze film vereist ook niet zoveel bonte kleuren als zijn andere werk, maar hij lijkt toch prima als regisseur op zijn plaats in een wat stoerder melodrama. Een verrassing, omdat hij niet bepaald te boek stond als een stoere regisseur. Hij gaat zich wel te buiten aan het volstouwen van de sets (wat goed tot zijn recht in de CinemaScopebeelden. Ik was ook verbaast hoe realistisch de jacht op het dolle, wilde zwijn verfilmd werd. Niet alleen op locatie gefilmd met veel dynamiek, maar ook een echt gevecht tussen jachthond en zwijn, waarin in alle shots echte beesten gebruikt werd. Dat is wel eens anders. Het is een spannend stuk tussen al het drama door.
Het wordt nooit teveel een overdreven tranentrekker gelukkig, maar de typische soapontwikkelingen en -onthulling ontbreken niet. Het voelt hier echter allemaal natuurlijk aan en het bleek ook niet zo voorspelbaar als verwacht. Tevens is de casting goed, waarbij George Peppard de show steelt. Zijn carrière is vóór de A-Team nooit echt van de grond gekomen (al had hij een hoofdrol naast Audrey Hepburn in Breakfast at Tiffany's, maar daarin had hij een charismaloos personage), maar hier laat hij zien waarom de studio toendertijd toch wel wat van hem verwachtte en maakt het jammer dat hij uiteindelijk nooit verder is gekomen dat een cartooneske actieserie op tv. George Hamilton is ten slotte beter dan de gemiddelde jongensachtige acteur die zo typisch zijn voor die tijd, maar verpletteren deed hij me niet. Misschien is dat ook de reden dat het drama me niet echt aangreep. Het was meer een boeiend, vermakelijk drama dan eentje van het ontroerende soort voor mij.
Toch, absoluut een kijkje waard als je van klassieke melodrama's houdt en als je daar minder dol op bent is dit waarschijnlijk een van de makkelijkst verdraagbare. Dat is zijn sterkte en zijn zwakte: het wordt nooit te sentimenteel, maar de emoties komen ook weer niet naar boven drijven. Of misschien geldt dat slechts alleen voor mij.
3,5*
"Kind of man that walks around with nothing in his pockets, no identification because everyone knows who you are. No cash because anyone in town would be happy to lend you anything you need. No keys 'cause you don't keep a lock on a single thing you own. And no watch because time waits on you."
Clark Gable was de acteur die ze oorspronkelijk wilde hebben voor de rol en hij zou wellicht wat makkelijker warmte hebben kunnen stoppen in de rol (al verkies ik stiekem alsnog de moeizame manier waarop Mitchum het doet, die is wellicht wat realistischer voor het personage), maar bij zo'n monoloog als daarboven kun je moeilijk zonder übermacho Robert Mitchum.
De film zelf is niet opzienbarend, maar toch wel de moeite waard omdat hij gewoon goed gemaakt en uitgewerkt is. Het is niet zo levendig als Minnelli's musicals en deze film vereist ook niet zoveel bonte kleuren als zijn andere werk, maar hij lijkt toch prima als regisseur op zijn plaats in een wat stoerder melodrama. Een verrassing, omdat hij niet bepaald te boek stond als een stoere regisseur. Hij gaat zich wel te buiten aan het volstouwen van de sets (wat goed tot zijn recht in de CinemaScopebeelden. Ik was ook verbaast hoe realistisch de jacht op het dolle, wilde zwijn verfilmd werd. Niet alleen op locatie gefilmd met veel dynamiek, maar ook een echt gevecht tussen jachthond en zwijn, waarin in alle shots echte beesten gebruikt werd. Dat is wel eens anders. Het is een spannend stuk tussen al het drama door.
Het wordt nooit teveel een overdreven tranentrekker gelukkig, maar de typische soapontwikkelingen en -onthulling ontbreken niet. Het voelt hier echter allemaal natuurlijk aan en het bleek ook niet zo voorspelbaar als verwacht. Tevens is de casting goed, waarbij George Peppard de show steelt. Zijn carrière is vóór de A-Team nooit echt van de grond gekomen (al had hij een hoofdrol naast Audrey Hepburn in Breakfast at Tiffany's, maar daarin had hij een charismaloos personage), maar hier laat hij zien waarom de studio toendertijd toch wel wat van hem verwachtte en maakt het jammer dat hij uiteindelijk nooit verder is gekomen dat een cartooneske actieserie op tv. George Hamilton is ten slotte beter dan de gemiddelde jongensachtige acteur die zo typisch zijn voor die tijd, maar verpletteren deed hij me niet. Misschien is dat ook de reden dat het drama me niet echt aangreep. Het was meer een boeiend, vermakelijk drama dan eentje van het ontroerende soort voor mij.
Toch, absoluut een kijkje waard als je van klassieke melodrama's houdt en als je daar minder dol op bent is dit waarschijnlijk een van de makkelijkst verdraagbare. Dat is zijn sterkte en zijn zwakte: het wordt nooit te sentimenteel, maar de emoties komen ook weer niet naar boven drijven. Of misschien geldt dat slechts alleen voor mij.
3,5*
0
geplaatst: 11 juni 2018, 21:23 uur
Prachtig gefilmd melodrama met ijzersterke Robert Mitchum als Wade Honnicut, een machtige, gerespecteerde man die echter vervreemd is van zijn vrouw Hannah [Eleanor Parker] en zijn zoon Theron [George Hamilton] door zijn buitenechtelijke relaties. Wanneer hij probeert de band met zijn zoon te verbeteren komt er veel verbittering naar boven, ook wat betreft een geheim rondom Rafe [George Peppard], Wades linkerhand. George Hamilton is qua uiterlijk weinig geloofwaardig als de zoon van Mitchum en Parker, maar het ensemblespel is sterk en er zijn veel goede momenten in deze film, die de doorbraak betekende voor de Hamilton en Peppard.
* denotes required fields.
* denotes required fields.