Sister My Sister (1994)

prachtige film.erg goed.

Ja, bleef wel even hangen inderdaad. Maar ik vond hem niet enorm goed, eigenlijk. Heb hem 3,5e ster gegeven.

Het einde vond ik wat te, maar de relatie tussen de zussen wordt bijzonder mooi weergegeven. Bijzonder origineel ook lijkt me, een liefdesverhouding tussen twee zussen. De film is overigens gebaseerd op hetzelfde krantenbericht als waar Jean Genet zijn boek De Meiden op baseerde.

Mooi.

Een zeer sec film, weinig acteurs... heel onderhoudend, heel pakkend soms, donkere scenes, past in zijn geheel... Daar hou ik wel van. zeker een 4,5 waard. Ik ga dezen zeker nogmaals bekijken !!!

mooie film, wel langdradig, het einde shockeerde me echt enorm, bijzonder goede acteurs om zo iets zo dramatisch weer te geven. vooral omdat ik waar gebeurd is blijft het wel hangen.

*3.5

Je kunt goed zien dat de film is gemaakt naar aanleiding van een toneelstuk. Het geheel blijft "klein" maar het verhaal wordt daardoor intens.

Na 15 jaar ofzo weer eens gezien en het blijft een mooie film!

Heb deze film opgezet zonder dat ik er alteveel van verwachte.. en tot mijn verbazing werd het toch nog een erg goede film..
Vond de hele opbouw en sfeer geweldig mooi gedaan.. ook bijvoorbeeld die druppelende kraan.. iedere x als je die kraan ziet druppelen wordt de sfeer gespanner.. tot op het einde en dat was net een druppel teveel.. dat was *de* druppel.. vond ik dus erg leuk en orgineel verzonnen!
Later keek ik eens op internet want zag in de film dat het op een waargebeurd verhaal was gebasseerd.. na dat gelezen te hebben maakte deze film nog meer indruk.. het einde is gewoon bikkelhard.. maar volgends mij niks overdreven als hoe het gegaan is in de werkelijkheid..
4 wel verdiende sterren! was zeer onder de indruk
Aanrader!!!

Eigenlijk weinig aan toe te voegen aan het bericht van Mescaline. Inderdaad een uitstekende film met een geweldige spanningopbouw. De sfeer in de jaren twintig van het Frankrijk van de vorige eeuw werd bovendien zeer mooi weergegeven. Aan het einde waarin de haat van Christine - je zag het al lang van te voren aankomen - tegen Madame tot ontlading kwam, kreeg ik daar een ontzettend goed gevoel van. Dat mens diende gewoon vermoord te worden Film deed mij enigszins denken aan Heavenly Creatures die ook met zo'n moord eindigde. Alleen waren het in Heavenly Creatures niet twee zussen, maar twee vriendinnen die de moord pleegden. En ook in Heavenly Creatures ging het om een waargebeurd verhaal.

4,0* na herziening

Sfeervolle film met een sobere aankleding, waarin vooral Julie Walters de show steelt wat mij betreft. Zo geraffineerd als zij kan switchen tussen een ogenschijnlijk innemend karakter en een gevoelloos sekreet, prachtig.

Wat ik een beetje jammer vond was dat de loop van het verhaal wat voorspelbaar was en de uiteindelijke escalatie wat afgeraffeld. Ik had ook nog wel meer willen zien van de nogal typische moeder-dochter relatie en de belangstelling van de dochter voor één van de zusjes, daar had nog wel meer in gezeten. Over psychologische oorlogsvoering gesproken! Zeer degelijke film, die misschien wat heftiger aankomt als je nog geen weet hebt van wat er staat te gebeuren.

Er werd te weinig ingegaan op het feit dat de 2 zussen waren waardoor je niet echt meekrijgt dat een dergelijke verhouding eigenlijk iets 'abnormaals' is.
Ook werden bepaalde dingen niet duidelijk zoals; wat gebeurde er in het verleden dat de zusjes van elkaar gescheiden werden? Wat wilde de kleine Christine vertellen aan de non? En waarom liep de non door? Waarom wordt Lea altijd zo hysterisch? en ga zo maar door
Al met al lieten ze te veel dingen aan de verbeelding van de kijker over waardoor je als kijker op afstand blijft. Na het zien had ik zoiets van, tja zonde van mn tijd.

Claustrofobisch psychologisch drama over de spanningen die langzaam maar zeker toenemen wanneer Christine [Joely Richardson] en haar jongere, kwetsbare zusjes Léa [Jodhi May] in 1932 als dienstmeisjes komen te werken voor de veeleisende Madame Danzard [Julie Walters] en haar dochter Isabelle [Sophie Thursfield], die gefrustreerd is door haar moeders betutteling. Al snel wordt duidelijk dat Christine en Léa een duister geheim proberen te verbergen en dat de spanning wel moet leiden tot een confrontatie.

Wendy Kesselman bewerkte haar eigen toneelstuk, gebaseerd op een waargebeurd incident en richt zich volledig op de hoofdpersonen. Ook bij een bezoek aan een (mannelijke) fotograaf blijft de camera constant gericht op Christine en Léa. Richardson en May geven op knappe wijze gestalte aan hun getraumatiseerde karakters en de manier waarop langzaam de gelaagdheid van hun onderlinge relatie uit de doeken wordt gedaan voert de spanning op, tot aan de indrukwekkende finale. Een gewaagd, uitstekend gespeelde tragedie.

Gebaseerd op de feiten inzake de zusjes Papin; omhelsd, gepopulariseerd en mede gered van de valbijl door de Surrealisten.

Folie à deux als de haai en de remora maar wie was er eigenlijk remora en wie haai ?

"En voilà du propre / Opgeruimd staat netjes" (hun commentaar na het bloedfeest)