Desert Hearts (1985)

De film op zich valt nog goed mee, je moet dit alles in zijn tijd bezien. Het is goed geacteerd, maar als je in zo'n film wil meedoen dan moet je niet verlegen zijn om een vrouw te kussen, en dit was hier weer zo, net of ze een echte afkeer hebben van mekaar... stoort wel, knip dat deel er dan uit, want voor mij hoeft dit niet echt.

Voor de rest een gemiddelde film met een voorspellend einde

Ik vond 'm juist ontzettend mooi, maar ja, smaken verschillen. Deze hoort voor mij nu thuis in het lijstje met favoriete films.

ik vond het een erg goede film, vooral als je bekijkt hoe oud ie is. eigenlijk een klassieker in zijn genre. ook vond ik de scene's tussen de twee vrouwen hellemaal niet nep

ik heb het gevoel dat ik bijna alle leuke vrouwen films gezien heb! kent iemand nog andere films zoals deze?

Helemaal mee eens

Jah Claire of the moon..

Heel mooi!!!!

Ik vond dit een erg leuke film, en vond het juist wel schattig dat Helen Shaver (Vivian Bell) wat verlegen was! Een klassieker wat mij betrefd.

Rustige en soms een wat trage film..

FIlm komt langzaam opgang en is hier en daar wat aan de langdradige kant met sommige scenens..

Wel erg goed vond ik de acteurs.. en dan in het speciaal natuurlijk de 2 hoofdrolspeelsters.. 2 mooie vrouwen die ook nog eens redelijk goed acteren..

Wou de film eerst 3 sterren geven.. omdat tie wel leuk was maar zoals ik al eerder zei hier en daar net wat te traag.. maar omdat de vrij scene op het einde zo intiem was.. en erg mooi gefilmt toch een halfje meer.. ..

Film over een onmogelijke liefde (?) met flauwe karaktertekening en eerder zwakke dialogen. Ook de acteurs konden niet overtuigen, al heeft Patricia Charbonneau een lieve glimlach. Typisch voor films die over de jaren 50 gaan het inlassen van hitjes uit die tijd : Presley, Johnny Ray...Voor mij niet gelaten.

Voor een Amerikaanse film uit het jaar 1985 een verbazingwekkende seksscène. Een uitstekende soundtrack and twee overtuigende hoofrolspelers in een oprecht en rechttoe rechtaan drama.

Misschien ben ik een onverbeterlijke romanticus, maar ik vond dit een prachtige film.

Een film waarin alles klopt, twee prachtige hoofdrolspeelsters, goede bijrollen, een verhaal dat klopt, karakters die zich ontwikkelen en geloofwaardig blijven, prachtig landschap, mooie auto's en wat het belangrijkste is: geen sentimenteel gedoe, en dat is voor een Amerikaanse film heel bijzonder.

Opmerkelijk is hoe makkelijk deze film de tand des tijds heeft doorstaan; geen moment gedateerd of achterhaald. Die angst over hoe de buitenwereld zal reageren is er nu ook nog echt wel hoor. Coming out was niet zo vanzelfsprekend in het Amerika van eind jaren vijftig. Nog niet trouwens. Begrip en tolerantie zijn nog steeds afhankelijk van je sociale klasse.

Alles zit er in: de opwinding, de verwachting van beide vrouwen, de overgave, de twijfel, de pijn, verdriet en de hoop. De film blijft tot het einde spannend. Mooi is te zien hoe de rollen zich wisselen. Eerst neemt Cay het initiatief en durft 'alles', later is het Vivian die het voortouw neemt. En dan nog een open eind. En dan nog een prachtige liefdesscène, die zelfs voor deze tijd nog behoorlijk expliciet is. Een Amerikaans pareltje.

O ja, vergeet ik nog alle jaren vijftig hits te noemen, die langs kwamen. Die horen er natuurlijk bij. Heerlijk voor een keertje.

Prachtig gespeeld liefdesdrama, die het recentere en vergelijkbare ‘Carol’ (2015) ver achter zich laat. Dietch geeft haar spelers alle ruimte om de rollen in te vullen en weet mooie contrasten te creëren tussen de bescheiden Vivian (Shaver) en de wilde Cay (Charbonneau), die elkaar mooi in balans houden.

Ik vind dat alle vrouwenfilms een beetje hetzelfde zijn, het verhaal heeft altijd dezelfde strekking. Wel mooie chemie tussen de vrouwen.

Aardige film waarin een vrouw tijdelijk haar woonplaats verlaat om te scheiden van haar man. Deze film over de liefde tussen twee vrouwen speelt zich af in 1959. Het eerste gedeelte is wat aan de saaie kant, aangezien er niet al te veel gebeurd. De tweede helft is niet alleen beter vanwege de tedere liefdesscene die mooi in beeld is gebracht maar ook vanwege de innerlijke tweestrijd waarmee het hoofdpersonage kamt.

Juist die liefdes-scenes vond ik erg sterk in deze film. Vergeet niet dat een van de twee niet precies weet wat ze met haar gevoel aan moet en niet weet wat ze verlangt. Ik vind dit een van de weinige films die in de liefdes/seks scenes heel veel meer vertelt dan enkel romantiek.