Xi Yan (1993)

Komt vanavond op tv, tijdens het voetbal...
Dat heeft natuurlijk voorrang, maar deze film wil ik best zien..

Er valt best wel te lachen in deze film maar ik zou het qua genre eerder betitelen als drama. Het lijkt een heel flauw gegeven dat iemand die al jarenlang met een man hokt met een vrouw gaat trouwen omdat zijn ouders overkomen. Het mooie is dat dat hier volstrekt geloofwaardig wordt uitgewerkt. Er worden ontzettend veel thema's aangesneden (migrant zijn, homo zijn (als migrant), relatie met ouders, eenzaamheid, klasse-verschillen) zonder dat deze elkaar in de weg zitten. In tegendeel: alle elementen versterken elkaar - op soms hilarische wijze - en maken het een juweel van een film die ik kan herzien en herzien met blijvend plezier.

Een van de eerste films van Ang Lee. Gisterenavond weer eens bekeken. Wat is Lee toch een super-regiseur. Ik ben nieuwsgierig naar zijn nieuwste film "Lust, Caution" (gouden leeuw winnaar filmfestival van Venetië).

Prachtige Film, ik heb genoten. Precies wat Renske zegt hierboven : het gegeven wordt volstrekt geloofwaardig neergezet.

Renske verwoordt het perfect en dus een absolute must see!

Renske verwoordt inderdaad redelijk trefzeker wat de kwaliteiten zijn van deze film. Daarbij komt dat deze film uitermate prettig in beeld is gebracht (soort warme gezelligheid). Perfecte balans van eigenlijk alle kansen die deze film had. Ang Lee is een geweldige en veelzijdige cineast. 4 sterren.

Hij is me ook wel goed bevallen. De cast deed het goed en de vertolkingen waren overtuigend, net als het verhaal. Een echte komedie zou 'k het niet noemen, eerder een speelfilm/drama die af en toe grappig was. De speelduur was goed, niet te lang en niet te kort.
Als ze hem eens op tv tonen, is het zeker geen verloren kijkbeurt.

Erg geslaagde komedie van alleskunner Ang Lee, een van mijn favoriete regisseurs. De film in uitbundige kleuren is gevuld met veel humor, maar kent hier en daar een dramatische ondertoon waarbij de stemmingswisselingen naadloos in elkaar overvloeien. De hand van de meester Lee. Die is ook terug te vinden in de welhaast vlekkeloze vertolkingen van de vijf hoofdrolspelers. Een film om na een tijdje nog eens terug te zien.

"Baanbrekende film van regisseur Ang Lee; elkaar zoenende heren had het kuise Taiwanese nog nooit vertoond", las ik. 'The Wedding Banquet' is niet enkel een verrukkelijke, leuke, humoristische en waanzinnig goede productie. Bij aanvang lijkt het verhaal nog een simpele romantische komedie te zijn, maar al snel verandert het in een scherpzinnige kijk op culturele-, seksuele- en generatieverschillen en onder de lichte speelse toon blijkt een sterke dramatische opbouw te zitten. Als geboren Taiwanees kon Ang Lee deze film maken omdat hij de cultuur, de mensen en hun gedrag begrijpt; hij heeft een gebalanceerd inzicht in de problematiek en vermijdt in dit moderniserings- en aanpassingsdrama, stereotypes en cliché's, noch overschrijdt hij de rand van parodie. Ang Lee beschikte over een geweldig spelende cast met als meest opmerkelijke naam: May Chin, een bekend popster in Taiwan.

Het is een goede film, waar verschillen goed worden belicht, zonder te worden uitvergroot en de film heeft nog humor ook.[spoilerals de vader aan het einde opbiecht dat hij het al wist, dat maak het extra leuk, vader blijkt helemaal niet conservatief te zijn].

Pover.

Ik vond er maar bitterweinig aan eerlijk gezegd. De combinatie van het steeds ingewikkeld wordende plot (leugen boven leugen verhaaltje wat doorgaans vooral in comedies terug te vinden is) en het drama werkt voor geen meter. Verbaast mij dan ook echt dat mensen het geloofwaardig uitgewerkt vonden.

Verder acteerwerk ook érg slecht, de enige twee personages die een beetje leven zijn de vader en moeder. Het hoofdtrio is belabberd. Visueel ook echt een kerkhof deze film, sowieso is de volledige stijling ondermaats.

Blijft voor velen waarschijnlijk de thematiek over, daar kan ik me dan nog iets bij voorstellen maar verder is dit ook maar de zoveelste outing film, alleen ditmaal in een Aziatisch jasje. De migratieprobleempjes en jong/oud kwaaltjes staan dit verder nog in de weg ook.

Het is dat de vaderfiguur mij verder wel aansprak en dat Lee het nooit écht laat wegzakken, maar vond dit een pover in elkaar gedraaid werkje dat sterft in zijn combinatie van genres en themas.

1.5*