Performance (1970)

zeer geïnteresseerd in het werk van virtuoos Roeg heb ik 'Performance' bekeken. chaotisch, rommelig, vaag, psychedelische jaren 60 sfeertje. LSD-cinema dus. niet echt mijn ding.

Nick Roeg zou m.i. groot en groots worden met 'Bad timing', 'Insignificance' en 'Don't look now'.

eigengereid talent Donald Cammell zou jaren vechten tegen de bierkaai (= het Hollywoodsysteem) en misschien mede ten gevolge hiervan uiteindelijk een pistool tegen zijn hoofd zetten. tragisch genoeg.

Overigens heeft mijn DVD een merkwaardige leeftijdswaarschuwing op de hoes. Zelf zou ik mijn kind van 6 toch niet zo gauw naar deze film laten kijken.

De debuutfilm van Roeg maar eens gekeken, omdat ik er best benieuwd naar was.

Laat ik vooropstellen dat Performance in ieder geval een heel excentrieke en bizarre debuutfilm is geworden, die rond die tijd best schokkend zal zijn geweest, zoals wel meer Britse films dat in die jaren waren.

De film probeert een beeld neer te zetten van de rockwereld in het Londen van eind jaren zestig. Mick Jagger als acteur is even wennen, omdat ik hem eigenlijk alleen maar ken als Rolling Stone. Helaas is Jagger niet zo goed. Ik vind hem maar matig acteren. Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat hij net als tegenspeelster Anita Pallenberg eigenlijk gewoon zichzelf speelt. James Fox vind ik een stuk beter acteren en die overtuigd hier wel.

Roeg slaagt er niet altijd in om het boeiend te houden. Sommige surrealistische scènes en verwijzingen naar oudere films zijn leuk gedaan. Maar daar tussendoor zitten ook minder boeiende momenten, die soms zelfs wat langdradig aanvoelen. Ondanks dat ik de film niet zo goed vind, is het in ieder geval een interessant debuut en heeft Roeg met Walkabout en vooral Don’t Look Now voor mij al bewezen dat hij prima films kan maken.

2,5*

Prachtige debuutfilm van Roeg die mij hier meteen van zijn kunnen weet te overtuigen.

Knap hoe de film in het begin nog zo duidelijk is, om dan in het 2e deel volledig om te wentelen in het surrealisme en de hallucinante sfeer van Turners huis. Het camerawerk is daar subliem en vooral het werk met de spiegels valt op in deze film. In bijvoorbeeld het eind is dat erg goed te zien als Chas ingerekend lijkt te zijn door zijn ex-partners. Dan zien we Chas in de auto met de weerspiegeling van het gezicht van Turner. Pure mindfuck

Geweldig acteerwerk, briljante scenes, (Op het eind van de paddotrip als Turner zit te zingen met die lichtstaaf bijvoorbeeld) geweldige cinematografie, goede muziek en een sterk verhaal maken van deze film een klassieker. Volgende op de lijst is Walkabout en 4,5* voor Performance

Interessante film, mooie, vindingrijke en originele shots. Baanbrekend, maar geeft ook een goed tijdsbeeld.

Gevoelsmatig doet het niet helemaal aan de verwachting. Echt raken doet het me niet.

Nu ik de DVD al een behoorlijke tijd kwijt was heb ik maar besloten een nieuwe te kopen. De eerste keer sloeg de film bij mij in als een bom en nu was ik toch wel benieuwd of dit nog steeds het geval was. Na deze herziening blijft ie op 4,5. De film verveelt geen moment. Daarnaast zijn vorm en inhoud perfect samengevoegd. Het plot dat steeds waziger wordt in combinatie met Roeg's virtuoze camerawerk en de harde editing (van Cammell?). Alle plot details worden versterkt door de wijze waarop zij weergegeven worden, en andersom.

topfilm.

Ik ben het helemaal eens met Spetie.

Film die uit twee delen bestaat: het meer conventionele eerste deel waarin we Chas leren kennen en hij een moord pleegt, en het meer trippy tweede deel in het huis van Turner. Het eerste deel is vermakelijk, een Britse gangsterfilm (de acteur die Harry Flowers speelt is wel opvallend slecht), het tweede deel is als een vage droom waarin je als kijker vaak op het verkeerde been wordt gezet.

Zo zie je Chas in bed liggen met Turner, maar daarna is het opeens Lucy. En als de auto wegrijdt met Chas is hij veranderd in Turner- die ook dood in de kast ligt. Tel daarbij nog een hoop symboliek met pruiken, spiegels, de androgyne Lucy en Turner, en je hebt een film waar het nodige aan te ontdekken/ herontdekken valt.

Naast de originele shots ook een fijne soundtrack en niet te vergeten de niet te versmaden Anita Pallenberg, alles samen toch wel een bijzondere kijkervaring.

Zojuist de Engelse blu ray bekeken (blu ray/dvd combo).

Erg goede transfer (beeld en geluid zijn top) en met een paar interessante extra's:

docu over de film incl. interview met Anita Pallenberg, een special uit die tijd over het nummer "Memo from Turner" en de originele bioscooptrailer.

Aanrader!

Nicolas Roeg is één van de meest interessante Britse regisseurs. Zijn eerste film 'Performance' maakte hij samen met Donald Cammell en had naast James Fox Rolling Stones-zanger Mick Jagger en Nina Pallenberg, de toenmalige vriendin van Keith Richards in de hoofdrol. Naar verluidt repeteerden Jagger en Pallenberg de toch al tamelijk expliciete sex-scenes dusdanig grondig dat Richards bij de set de wacht ging houden. Het eindresultaat van 'Performance' was dermate schokkend dat filmmaatschappij Warner (die een soort Stones-versie van 'A Hard Days Night' had verwacht) het aanvankelijk niet uit wilde brengen. Naast het blote mensenvlees waren er ook nog het rauwe geweld, het excessieve drugsgebruik en de psychedelische beelden die behoorlijk grensverleggend waren. Jagger's eerste solohit 'Memo From Turner' komt uit deze film.

Wordt hier net op de Daily Talkies op het Film Fest Gent door de Dewaele broers naar voor geschoven als favoriete film. En ook ontdekt dat ik deze al geruime tijd in de collectie heb.

Snel kijken dus!

Performance – In search of the locations for the Mick Jagger classic, 50 years later | BFI - bfi.org.uk

Herzien. Wat blijft dit toch een heerlijke 100% Britse film. Blu ray zag er op mijn 4k beamer mooier uit dan ooit.

4,5 blijft fier overeind.