Une Vraie Jeune Fille (1976)

Film laat goed zien hoe een jong meisje met de eerste sexuele gevoelens omgaat. Film was 25 jaar verboden voor de franse bioscoop, omdat de film teveel met porno te maken zouden hebben. Nou moet ik eerlijk toegeven dat 1976 geen 2003 is en dat ze ook veel filmen wat je zelfs nu bijna nooit te zien krijgt, bv het van heel close filmen hoe het meisje plast de vele masturbatie scene's en het meisje dat er alles aan doet om haar te sexueel te laten exposeren. Al met al heeft deze film mijn zeker goed weten te boeien daarom een dikke 7 dus 3.5*

kan iemand mij alsjeblieft vertellen hoe ik aan de film kan komen met ondertiteling
afzender niels1990

Nog niet tegengekomen. Heb hem in het frans gezien. Dat lukt perfect vind ik.

Ik was toch alweer een hele tijd opzoek naar deze film, maar heb hem van het weekend dan eindelijk kunnen zien, echter wel in het Frans (zonder subs) wat toch best nog lastig was aangezien mijn Frans heel slecht is, maar ondanks dat obstacel weet ik eigenlijk ook niet zo goed wat ik hier nu precies van moet denken. Aan de ene kant is dit een behoorlijk pervers filmpje dat in het coming of age genre eigenlijk nauwelijks serieus te nemen valt, maar aan de andere kant is het ook weer behoorlijk interessant om eens gezien te hebben. Breillat is ook echt zo'n regisseur die op alle films die ik tot nu toe van haar zag (met deze meegerekend, drie) zo'n typisch feministische stempel plaatst en dat leverde bij een Fat Girl een zeer behoorlijke film op maar hier ben ik toch wat twijfelend over. Het hoofdpersonage (prima vertolkt door Alexandra) in deze film is in ieder geval behoorlijk interessant en daarnaast ook heel menselijk, we leren haar als kijker echt door en door kennen en haar nieuwschierigheid en ontluikende seksuele gevoelens worden erg mooi en realistisch weergeven, zo goed zelfs dat haar fantsieen (vaak met een tikje surrealisme geschoten) op mijn iig nergens echt raar overkwamen. Maar verder is dit eigenlijk maar een vreemd en ontoegankelijk filmpje, en weet ik eigenlijk totaal niet wat ik er nu precies mee aanmoet, ik zal hem dus ooit nog eens een keertje herkijken, eens zien of ik de dvd (met subs) nog voor een redelijk prijsje kan vinden, tot die tijd kan ik helaas niet meer dan een voldoende geven.

3 sterren

Een typische jaren 60/70 film.
Behoorlijk wat bloot en veel diepzinnige dialogen.

Symbols don't scare me

Met dit citaat kun je de film nog het best samenvatten. En daarmee ook het hele oeuvre van Breillat.

Verder erg door geamuseerd, want deze film is ook zeer grappig. Op een manier die me aan de op poppers en coke gedraaide film Satansbraten van Fassbinder deed denken.

Breillat zal nooit hoog scoren, maar zij behoort zeker tot de meest unieke filmmakers van de Franse cinema.

Typisch jaren 70 erotisch filmpje en dan in een Frans jasje i.p.v. een Duits. Net zoals bij de meeste erotische films draait het niet om het verhaal (is gewoon bijzaak) maar om de erotiek en dan met name het bloot gehalte. Het bloot gehalte is niet veelvuldig aanwezig maar bij het gene wat men soms toonde ging men voor die tijd best ver en dan doel ik vooral op de regenworm scene en de zeer lichte vorm van incest (vader die op dochter geilt). Het meisje (Charlotte Alexandra) waar het om draait zag overigens fraai uit en ze had ook een mooi lichaam, inclusief jaren 70 bos haar tussen de benen Zoals gezegd is het verhaal bijzaak in deze film en stelt het ook helemaal niets voor.

Dankzij de seventies look net iets beter te pruimen dan die andere misbaksels van breillat. Ook omdat deze iets losser of vrijer is gefilmd. Ook waren sommige scenes ipv schrijnend of tragisch juist weer erg komisch zoals de man met zijn koffer in de rups. Een klassiek kermistoestel. Of de laatste scene. Daar heb ik hartelijk om kunnen lachen. Verder slaat deze film helemaal nergens op. Zelfs geen bedoeling kunnen vinden behalve wat themaatjes als sex, dood, vreten, verrotting, uitwerpselen en zo. De standaard zaken dus. Dialogen en monologen slaan kant nog wal. Soms krijg je scenes te zien waarvan ik totaal niet snap waarom ze er zijn. Wat de moeder en vader toe te voegen hadden begreep ik ook niet. Het eeuwig marsturberende kind zag er uit alsof ze je met gemak in elkaar zou kunnen slaan. Wat een bullebak zeg. Sommige shots van haar in een veld vol met snelweg afval vond ik wel weer heel herkenbaar voor frankrijk. Een land dat ik liever voorbij rijd. Een zeer bedenkelijk debuut dus van de queen of trash. De meesteres van exploitation.

Typische Breillat-film met deze keer behalve overdreven veel aandacht voor geslachtsdelen ook een aantal ronduit smerige scènes. Vaak zijn bij Breillat het verhaal, het acteerwerk en het camerawerk ondergeschoven kindjes. Dat is deze keer niet anders, al is het acteren van Charlotte Alexandra in deze film nog wel te pruimen. Maar zij is dan ook de enige, want de overige acteurs leveren allemaal een wanprestatie.

Het is inderdaad weer typisch Breillat en ik weet eigenlijk niet of ik daar zo blij mee ben. De hoofdrolspeelster is prachtig, dat wel.

1,0*

Tja, wat moeten we hier nu overzeggen, gewaagd is het zeker.
En slecht vind ik het ook niet.
Maar bepaalde scenes vond ik wel iets te ver gaan.
Maar dat zal wel normaal zijn bij de fransen na een aantal Franse films te hebben aanschouwd.

de film had iets aparts overzich wat ik niet echt thuis kan brengen
beetje dromerig, beetje vreemd en ook best wel pervers.
Fascinerende film dat zeker en ga zeker meer films van deze regiseuse uitchecken.

Coming of age-verhaal over een 14-jarig meisje dat in de zomervakantie haar seksualiteit ontdekt en voortgedreven door haar hormonen zo geil is als boter. Om het eens plat te zeggen. Volwassenen ontkennen dat graag en wenden zich dan geschokt af. Zelfs hier op MovieMeter. Catherine Breillat trekt zich daar niets van aan en toont het in al z'n details. Of ze daar te ver in is gegaan moet iedereen voor zichzelf maar uitmaken. Er is niks mis met de vrouwelijke seksualiteit, dus ook niet met die van jonge meisjes, is haar opvatting.

En passant laat ze ook nog even zien hoe de vader geilt op zijn dochter. Ook niks bijzonders, gebeurt in de meeste gezinnen. Maar ook dat willen we natuurlijk niet weten. Want we leven in een neo-Victoriaanse tijd. In de echte Victoriaanse tijd was er sprake van een dubbele moraal, dus ging iedereen z'n gang. Nu hebben we maar één moraal, die van lichamelijkheid en seks zijn bah. Maar deze film stamt uit 1976, toen de zg. seksuele revolutie (zwaar overschat) nog actueel was en voor een 'bevrijding' moest zorgen. Nou, dat is dus lekker gelukt.

Film gezien lang voordat MM bestond, en hem nu in de herhaling gegooid. Vond hem nog prima. Wel een tikje rommelig en traag. Maar met uitstekend spel van Charlotte Alexandra. Voor destijds een gedurfde film. Die overigens tot 1999 op de plank bleef liggen, omdat hij te schokkend zou zijn. En tegenwoordig vreten we het liefst Hollywood-troep, toch?

Vrijdag 8 juni en donderdag 21 juni te zien in Filmhuis Cavia, Amsterdam.