Room at the Top (1959)

Is alweer ouder dan ik dacht. Dat boek van John Braine werd destijds zeer geprezen, en de film ook. Terecht, geloof ik. Simone Signoret was prachtig en won een Oscar.

Er zijn twee vervolgen gemaakt, die ik alleen ken van horen zeggen.

Die oscar voor Signoret lijkt me meer dan terecht. Deze film is vooral dankzij haar aanwezigheid een pareltje, wellicht ook het beste werk van Clayton.

4*

Pakkend psychologisch drama over een jongeman met een latent minderwaardigheidscomplex, die in zijn ambitieuze streven naar bezit, macht en liefde (in die volgorde) van twee walletjes wil eten en uiteindelijk geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn eigen zwakheid, omdat hij op beslissende momenten geen keuze kan maken.

Simone Signoret is weergaloos in haar rol van enerzijds kordate, anderzijds o zo kwetsbare vrouw van middelbare leeftijd. Laurence Harvey doet nauwelijks voor haar onder. Heather Sears is weliswaar wat minder, maar niettemin opvallend in beeld. Jammer dat zij maar een handvol bioscoopfilms heeft gemaakt. Dat laatste geldt zeker voor debuterend regisseur Jack Clayton.

Opvallend opnieuw hoe weinig belangstelling er binnen dit forum is voor filmklassiekers als deze. Merkwaardig.

Britse klassieker die terecht dik in de prijzenpot viel.

Het is een sociaal drama over scrupuleloze ambitie maar ook over standenonderscheid, kaderend in de "Angry Young Men"-stroming.

Ook de romantiek is belangrijk en misschien wel het belangrijkste en het deed me denken aan een theaterstuk van Alfred Musset : "On ne badine pas avec l'amour". Met de liefde solt men niet...

Keurige opbouw van het verhaal met uitstekende acteerprestaties met de meeste plaats aan de top voor klassemadame Simone Signoret

Dit was een miskleun om diverse redenen. Laurence Harvey zou iemand van de middenklasse voor moeten stellen. Het is aannemelijk dat hij zich deftig kleedt voor een sollicitatie, maar z'n accent en z'n hele manier van doen zijn van de bovenklasse. Het verhaal is een afkooksel van A Place in the Sun (An American Tragedy). Joe behandelt vrouwen als gebruiksvoorwerpen en wordt daar niet voor gestraft, want er komt een ongepast happy end. De liefdesscènes zijn flauw melodrama.

Goeie film over een man die zijn zinnen heeft gezet op een rijk meisje, maar verliefd wordt op een oudere, getrouwde vrouw. Anno 2019 behoorlijk braaf en daardoor wellicht wat minder krachtig dan destijds. Maar de personages zijn goed uitgewerkt en Simone Signoret is niet alleen goed gecast maar zet ook een uitstekende rol neer.

Wow, wat een film.

Helemaal fout, volgens hedendaagse maatstaven, maar toch....wow!

Een ambitieuze man uit een armoedig arbeiders milieu gaat werken in de grote stad en gaat daar achter de dochter van zijn schatrijke baas aan.Hij wordt echter verliefd op een oudere getrouwde vrouw.

Persoonlijk vond ik deze film erg gedateerd, Simone Signoret ontving een Oscar voor haar vertolking.,ze speelt goed,maar Oscar-waardig? Ik weet het niet.

De film is lang,in sommige delen te lang.

Het is opvallend hoeveel hoofdrolspeler Laurence Harvey rookt in deze film.

En wat is daar precies opvallend aan in een film van dik zestig jaar oud? Het kan nog wel gekker. Kijk bijvoorbeeld eens naar Les Choses de la Vie (1970). Michel Piccolo heeft daar denk ik het wereldrecord roken in één film gebroken! De beste man is er nog 94 mee geworden ook.