The Belly of an Architect (1987)

mooie muziek van Wim Mertens

akkoord wat muziek betreft!

Verder ook prachtige film trouwens, mooie beelden en een bitterzuur verhaal. Eén van Greenaway's betere films!

Architectuur als onverbiddelijk en voorbode van de dood.. verder prachtige montage van architectonische beelden op muziek! Vernieuwend regisseur!

Ook weer zo'n film die ik lang geleden (bijna 20 jaar) gezien heb en waarvan ik hoopte dat hij nog eens op tv zou komen. Tevergeefs. Dus ook hier maar weer de dvd gekocht. Peter Greenaway films zijn over het algemeen heel bijzonder. Dat geldt ook voor deze. Mooie beelden, mooie muziek (Wim Mertens deze keer i.p.v. Michael Nyman) en een boeiend verhaal. De buik van de architect.

Maar wat heeft Cloe Webb een vreselijke stem! Dat iriteerd echt enorm. Jammer want het verpest een beetje het plezier van de film.

Weinig films gezien overigens waarbij je zo met de hoofdpersoon meeleeft.

Nog eens bekeken (derdekeer). Het blijft een goed geacteerde film met mooi camerawerk,een boeiend verhaal en met een prachtige setting. maar mevrouw Webb hoor ik liever nooit meer.

Mooie muziek, toch ook?

Absoluut, en, net alsde andere Greenaways die ik zag (A draughtsmans contractandThe Cook), zeer fraai passend bij de sfeer van de film.

Die oudere greenaways bevallen me toch erg goed. Erg eigenzinnige films allemaal, met meestal geweldige muziek. Hier ook! Moet toch ook maar eens wat van zijn nieuwere werk bekijken...

dikke 4*

Erg mooie film met geweldige soundtrack. Sterk gespeeld en intrigerend verhaal. Moet de rest van de vroege Greenaway's ook maar eens (her)zien. Groot auteur. Film is werkelijk schitterend op blu ray: The Belly of an Architect (DVD & Blu-ray) [1987]: Amazon.co.uk: Brian Dennehy, Chloe Webb, Lambert Wilson, Peter Greenaway: Film & TV

Dikke 4*

Mooie rol van Brian Dennehy. Meesterwerk. Prachtige sountrack van Wim Mertens.

O.a met 4 Mains, dat ik ooit weleens op tv hoorde als tune van een boekenprogramma. Mooi dat ik daar achter ben gekomen. Heel goed!

Bij de club van de Greenaway liefhebbers (ik kom er zelf nooit dus is dit via … via ... ter ore gekomen) is er wel eens discussie of dit de beste Greenaway of met de meest toegankelijke Greenaway is. Ik heb geen ambitie om me in die discussie te mengen maar volgens de MM statistieken zou het noch het één noch het andere zijn. Toch heeft The belly of an architect een paar troeven. De vertolking van Brian Dennehy als de langzaam aftakelende man (prima casting door zijn bouw als ietwat vadsige lompe beer) die moet toezien hoe zijn project en vrouw (en op het einde ook zijn lichaam) wordt overgenomen door jeugd. Dennehy is prima als gekwetste, als verbitterde en als wanhopige die door Rome slentert als een schooier tussen de luxe call girls. Met schaamte en ook met spijt. De scene waarin hij dronken een diner van het open lucht restaurant verstoord is briljant. Tweede troef is de muziek van onze Belgische Wim Mertens. Behalve dat het mooi muziek is, zorgt het ook voor wat ritme in de film, het geeft zuurstof aan de kijkbeleving. Greenaway heeft oog voor compositie. Zo is bv de badhuis scene zo schitterend in scene gezet dat het bijna een schilderij wordt. Statisch maar subliem beeld. Maar om te begrijpen waarom dit allemaal nodig is moet je misschien wat meer achtergrond hebben in Rome als kunststad én met het werk van Etienne Louis Boullée in het bijzonder en kunst in het algemeen. Films voor ingewijden daar heb ik het moeilijk mee zeker als ik niet tot die ingewijden behoor. The belly of an architect doet me herinneren aan het trauma opgelopen tijdens diverse schoolreizen. Zo was de uitstap naar de Akropolis dode letter omdat we daar vrij rondliepen om rustig te kunnen genieten van de schoonheid maar meer dan een hoop stenen zag ik niet. Waarom is dit hier en hoe is dit hier gekomen, werd ons ter plaatse niet gezegd. De begeleiding (2 leraren Nederlands) hadden het te druk met hun Ouzo te bestellen. Daarom dat deze film me niet volledig is bevallen. De kijk op leven vs dood, modern vs klassiek, kunst vs commercie is hier voor een groot deel aan mij voorbijgegaan terwijl de beelden en de muziek langer bleven hangen.