Cavalcade (1933)

Oscar voor beste film 1933, tevens voor regisseur Lloyd

Bij de uitreiking dacht de ook genomineerde Frank Capra dat hem werd bedoeld toen de presentator "Kom maar Frank" riep, pas halverwege het podium ontdekte Capra dat Lloyd bedoeld werd

Als Cimarron de laagst gewaardeerde van alle Oscarwinnaars is, dan is Cavalcade waarschijnlijk degene die het meest is vergeten. Niemand praat nog ooit over deze film, behalve enkele fanatiekelingen die alle Oscarwinaars gezien willen hebben. Zoals ik. Het is misschien enigzins toepasselijk dat de film zo vergeten is, want ik vermoed dat over een tijdje dit best wel eens de Oscarwinnaar zal zijn die ik me het minst zal herrinneren. Het is geen verschrikkelijke film, maar er is gewoon bijzonder weinig gedenkwaardigs aan.

Toch moet het in 1933 erg diep geleken hebben. Waarschijnlijk door het concept, we zien de complete twintigste eeuw tot dan toe door de ogen van een vaste groep personages, vanaf nieuwjaarsdag 1900. Er passeerd veel ellende de revue: de boerenoorlog, de eerste wereldoorlog, het zinken van de Titanic en zelfs de dood van koningin Victoria (hoe zijn we daar in vredensnaam ooit overheen gekomen?). Op het einde spreken de twee hoofdpersonages bijna de kijker aan met de vraag om de rest van de eeuw niet zo rampzalig te maken. Ze moesten eens weten wat er nog zou komen...

Het probleem met deze film is dat het nooit een geheel weet te maken van al deze gebeurtenissen. Het is erg sketchmatig en er wordt geen centrale lijn opgebouwd. Het is gewoon een situatie met telkens een einde en dan komt er weer een nieuwe situatie. Soms krijgen we om onverklaarbare redenen de reacties van de hoofdpersonen op belangrijke gebeurtenissen te zien. Waarom geen reactie van vader, moeder en broer op de dood van de zoon die verdronk met de Titanic? En geen reactie van de vader op de dood van zijn andere zoon in de oorlog? Dat brengt me meteen op het andere probleem: er wordt bijzonder weinig aan gebeurtenissen laten. Leuk hoor, om de begrafenisceremonie van Victoria erbij te betrekken, maar waarom zien we alleen shots van de hoofdpersonen die vanaf een balkon naar de ceremonie kijken en geen enkel shot van de begrafenisstoet zelf? Het antwoord is simpel: dit is een verfilmd toneelstuk die zijn wortels niet weet te verbergen. Dus alle historische gebeurtenissen vinden plaats in scènes die los staan van de verhaalmomenten. Het zinken van de Titanic wordt niet in beeld gebracht (al vond ik de manier waarop dit omzeilt wordt aangenaam elegant gedaan, door slechts die zwemband met de naam Titanic te tonen, wat genoeg onheil voorspelt). De eerste wereldoorlog krijgen we wel te zien, maar zonder de hoofdpersonen erin. De personages verschijnen apart, voornamelijk in statische scènes.

Even terugkerend op de scène die de eerste wereldoorlog verbeeld: die is groots. Hij valt eigenlijk totaal uit de toon van de complete film: hij is erg pakkend, schitterend geschoten en gemonteerd, met geweldig gebruik van geluid. Het is bijna een experimentele film op zichzelf, per ongeluk beland tussen verfilmd theater. Jammer dat de rest van de film niet. De rest moet het hebben van een aardige dialoog hier en daar (al verwacht je meer van een theaterscenario) en goede performances.
2,5*

Tis dat deze film de Oscar voor beste film won, anders was dit werk in de vergetelheid terecht gekomen lijkt me, zo boeiend was dit niet. Een welgestelde familie wordt vanaf 1900 tot en met 1933 gevolgd. Allemaal belangrijke gebeurtenissen passeren de revue en daarmee is die familie natuurlijk betrokken. Het wordt allemaal hoogdravend en oversentimenteel aangepakt. 80 Jaar later komt dat natuurlijk redelijk suf over. Een stuk sprong er wel tussenuit: een scene met door elkaar heen geprojecteerde beelden van WO I-slagvelden en door elkaar tetterende muziek. Dat zag er nog wel aardig uit en ga de waanzin van oorlog goed weer.

Calvacade is de laatst overgebleven film van Oscarwinnaars, die ik nog niet had gezien. Het is een erg onbekende film, die ik met niet al te hoge verwachtingen ben ingegaan. En ja het is duidelijk geen groots meesterwerk, die in de jaren dertig ongetwijfeld een stuk meer indruk heeft gemaakt, dan het nu nog doet.

Er wordt een levensverhaal verteld van een aantal mensen, die diverse belangrijke gebeurtenissen meegemaakt en overleefd hebben, maar ook niet. Zo speelt o.a. de Eerste Wereld Oorlog een voorname rol, maar ook de reis met de Titanic. Ik ben het ermee eens, dat dit alles niet echt een geheel vormt en er duidelijk wat te veel van de hak op de tak gesprongen wordt. Hierdoor blijft het allemaal erg afstandelijk en krijg je nooit echt feeling met de personages. Wel zitten er best wat leuk geschoten stukjes tussendoor, maar echt heel boeiend wordt het uiteindelijk nooit.

Calvacade heeft de tand des tijds ook duidelijk niet doorstaan. Het is één van de zwakkere winnaars van de Oscar voor beste film en verder op een paar momenten na, uiteindelijk niet al te interessant.

2,0*

Dit is misschien wel de oscaarwinnaar met het laagste gemiddelde. Snap ik niet zo. Ik bedoel hoe gedateerd deze film ook is, King Kong is dat ook bijvoorbeeld, hij verdient het niet om bij de slechtste films ooit te staan. Het is toch mooi gefilmd en goed geacteerd. Ik snap wel dat het verhaal soms van de hak op de tak springt, of niet echt goed in elkaar vloeit maar dat is het enige minpunt.

Ik vind dit nog steeds wel erg voor de film pleiten. Niet zozeer de schetsmatigheid @The One Ring, ik neem aan dat je dat bedoelde , maar de opzet is toch wel redelijk uniek. Zeker in de toen nog in verhalende zin zoekende (pionierende?) talkies. In Grand Hotel – de winnaar van het jaar ervoor – is het de wereld gevangen in een mini-universum, hier is de wereld om de figuren heen groots en niet te bevatten. Variatie op een thema. Toch leuk.

Ook wel grappig om deze film te zien in een periode in 2014 dat de filmwereld de mond vol heeft over Boyhood en de lyrische kritieken over elkaar heen buitelen. Een film die ook een familie volgt in een bepaalde periode. Met dit verschil: In Boyhood zijn het niet de wereldgebeurtenissen (de verkiezingen met Obama misschien uitgezonderd), die als rode draad worden genomen. Zoveel is er dus misschien toch niet veranderd en dan was het concept van Cavalcade misschien zo gek nog niet – zelfs het feit dat de scenes elkaar niet verklarend of logisch lijken op te volgen.

Cavalcade verdient beter, zeker niet als je het vergelijkt met Cimarron – die andere vergeten winnaar uit de vroege Jaren 30.

Vergeten is geen gekke gedachte bij deze film. Alleen een fanatiekeling zal hem kijken en daar blijft het bij. Ik vraag me af of deze film toen wel veel publiek trok? Redelijke film.

Geen heel bijzondere of al te boeiende film, maar ook niet echt verkeerd. De film volgt een familie van oudjaarsavond 1899 tot aan 1933, het jaar waarin deze film is uitgekomen. Verschillende belangrijke gebeurtenissen uit die periode passeren de revue (zoals het zinken van de Titanic en de Eerste Wereldoorlog). De verbanden tussen die gebeurtenissen worden veelal niet heel erg sterk gelegd. Vaak is er wel een familielid (al dan niet zijdelings) bij betrokken, maar het voelt hier en daar wat willekeurig of fragmentarisch aan. Je krijgt ook nergens een band met welk personage dan ook. Toch verveelt de film ook niet echt. Hoewel de dialogen wat gedateerd aanvoelen en de film ook op visueel gebied best gedateerd is, kijkt het wel nog redelijk weg. Er zitten wat saaiere stukken in, met name omdat je niet echt een band opbouwt met de personages, maar slecht wordt het nergens. Een wat vergeten Oscar winnaar en dat is eigenlijk wel terecht, want de film heeft niet zo heel veel (meer) te bieden.