Yi Ge Dou Bu Neng Shao (1999)

Hele mooie film, een van Zhang Yimou' s beste.

Heel goed geacteerd.

De kinderen in de film spelen zichzelf !

En wat een power van zo een jong meisje geweldig gewoon. En wat een prachtig land.

Neen, het werd me allemaal te langdradig. De juf op zoek naar haar leerling. De film jakkert me te lang door. Vond er gewoonweg niet veel aan. Moet wel zeggen dat het meisje erg vastberaden is.

**

Het begin is een beetje vervelend.
Gelukkig wordt de film op het laatst echt goed. Met name als de juf in de stad aankomt. Mooi ook als je haar doorzettingsvermogen ziet bij de tv-studio
Al met al een goede film 4*.

Mooi filmpje dat rustig voortkabbelt. Begint idd wat saai, maar richting einde wordt ie mooier. Je kan je wel afvragen wat die kinderen deden toen Juf Wei naar de stad ging om het jongetje te zoeken.
Mooie scene: Bij de televisiestudio, en met name als zij in de uitzending van dat TV-programma zit! Echt ontroerend. 4*

Wat een heerlijk, prachtig klein filmpje zeg!

Zo wordt je door een mede-gebruiker (Pablito) gewezen op werk van deze Zhang Yimou, en zo komt er plots een filmpje van hem op tv...

Dit is echt een heel mooi, rustig filmpje! Prachtige plattelandsbeelden, subtiele verteltrant, mooie karaktertypes en een liefheidsfactor van hier tot Peking...

Tussen al dat hedendaagse snelheidsgeweld en nare nieuws is dit een verademing!

Meer vertel ik hier niet over, je moest deze zelf maar eens kijken. Ik wil ondertussen wel meer werk zien van Zhang!

De woorden die nog het meest van toepassing zijn op deze film zijn lieflijk, vertederend (de kinderkes!) en ontwapenend.

Ik had hem net voor 2 euro gekocht en toen kwam hij op tv! Anyway, ik vond hem best mooi, maar niet super boeiend. We hebben laast Happy Times (ook van Yimou Zhang) gedraaid en die vond ik een stuk beter.

Echt leuk deze film, en mooi en ontroerend van tijd tot tijd. Ook altijd weer eens verfrissend bij een niet Amerikaanse films als deze, dat de humor en gevoelige momenten je niet zo door de strot worden geduwd.

Aardige film die goed het verschil weergeeft tussen arm en rijk, platteland en stad, en tegelijk de chinezen met veel kritiek beschrijft.

Wat een gedoe met al dat geld. En wat verdient men daar weinig.
Dat zij die leerling gaat halen is ook enkel voortgedreven uit geld.

En past die sentimaliteit niet voor de camera. Wellicht jankt ze enkel om zichzelf.

Ik was derhalve niet zo kapot van het einde, eerst veel kritiek geven op de chinese mentaliteit en vervolgens verschrikkelijk sentimenteel eindigen. Kan het hollywoodachtiger met dat TV-Camera team. ?
Toch nog 3 sterren, Er zitten prachtige plaatjes van het chinese landschap tussen.

waar? ik wil deze film heel graag zien!

inmiddels al gekocht op bol, super film!

Heel erg mooi, maar ik vind The Road Home nog net een tikkie beter. Not One Less krijgt toch een dikke 4,5 * van mij.

Heel aardig filmpje en iets totaal anders dan de films van Yimou Zhang die ik tot nu toe heb gezien. Geen grote kleurrijke spektakelfilm maar een ingetogen sociaal-drama. Het leukste vind ik nog wel dat er geen een acteur in de film zit maar dat iedereen min of meer zichzelf speelt. Die kinderen zijn erg grappig om te zien, lekker spontaan, chaotisch en lawaaierig.
Film is eigenlijk niet zo geschikt voor het late tijdstip, eerlijk gezegd had ik soms best moeite de ogen open te houden. De film is behoorlijk traag en bij tijd en wijle ook wat eentonig, er gebeurt allemaal maar bar weinig. Aan de andere kant blijft het toch genoeg boeien om de afloop te willen weten, de plaatjes zijn daarnaast ook mooi genoeg.
Denk niet dat het chineese politbureau gelukkig is met deze film, er zit best veel sociale en maatschappelijke kritiek in. Beetje vreemd is dan ook het wat geforceerde einde. Niet dat ik vind dat de juf het jongetje niet had mogen vinden en dat ze vervolgens voor eeuwig gedoemt waren om in de stad te moeten bedellen. Ik was best wel blij met het ...en ze leefde nog lang en gelukkig- einde maar om nu gelijk alle kritiek als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen is wat vreemd. Hiermee haalt Zhang voor een gedeelte zijn eigen kritiek op het systeem weer onderuit.
Toch is dit ondanks het wel erg stroeve tempo voor op de late vrijdagavond een leuke film, 3.5*

Mooie film met een aangenaam ritme dat wel bij het chinese platteland past. Ben het wel met Madecineman eens; dit is geen goed tijdstip om zo'n film uit te zenden. Ook ik heb me enkele keren door een enorme slaapdip geknokt. Het doorzetten waard, een waardevolle doorkijk in het China van Mao.

Niet mijn favoriete film van Yimou Zhang en soms licht het tempo net iets te laag maar ik vond het verder een uitstekende film met een paar erg memorabele scènes.

Leuk ook dat de acteurs plus/ min zich zelf spelen.

Licht teleurstellende film van Yimou Zhang. Waar hij in zijn andere films vaak visueel verbluffend uit de hoek komt, stelt hij hier teleur. Ook het verhaal was niet al te boeiend en de emoties komen mij nogal geforceerd over. Het blijft wel één van mijn favoriete regisseurs, maar deze blijft steken op 3*

Een alleraardigste film. Ik ben het nooit geweest, maar ik vermoedt dat de film een goede indruk geeft van het leven op het Chinese platteland.

Ik vind de film toch best wel maatschappijkritisch. De film probeert toch aan de kaak te stellen dat er ook binnen de socialistische heilstaat China nog onacceptabele sociale verschillen bestaan. Iets wat daar volgens de partij-ideologie toch niet zou mogen voorkomen!

4*

Schattige en ontroerende film van Yimou Zhang. Het concept maakt dat de film constant boeiend blijft. Grappig ook hoe de communicatie tussen de wel erg jonge juffrouw en de kinderen verloopt. Geen visueel spektakel dit keer, maar ondanks het hele zoetsappige gebeuren wel gewoon geslaagd. Als de juffrouw uiteindelijk op avontuur gaat snijdt het mes aan 2 kanten, iets wat vals sentiment buiten de deur houdt. De film schetst wel een wat armoedig beeld van China, maar doet dit wel op een luchtige en komische manier. Erg grappig om te zien hoe de mensen daar nog zowat in de prehistorie lijken te leven. Ik heb sowieso ook meer op met hoe mensen ergens leven of geleefd hebben dan met feitelijke kennis van bekende mensen die voor de geschiedenis blijkbaar belangrijk zijn geweest. 4*

Goede instelling. Helemaal mee eens en zeker een van de trekpleisters van deze film. Voor mij is dat soms ook een van de grote plussen van Aziatische films t.o.v. hun Europese of Amerikaanse tegenhangers (zo zijn veel van de Aziatische horrorfilms leuker dan de Hollywood remakes alleen al omdat je dan ziet hoe mensen daar wonen en leven!).

Mijn laatste Zhang. Had eigenlijk gehoopt af te sluiten met een niet-plattelandsfilm van hem, maar dat is natuurlijk m'n eigen fout.

Film was wel aardig maar heb het toch ook wel een beetje gezien met dit soort films. Uiteindelijk is het qua structuur en uitwerking een bijna clone van Zhang's eerdere The Story of Qiu Ju.

Je ziet weer arme plattelandsmensen achter tractoren rennen die op weg zijn naar de ietwat rijkere stad. De politie, de dorpsverantwoordelijke, het koppige vrouwelijke hoofdpersonage, armoe ... 't is niks nieuws meer. Kan begrijpen dat mensen die ervoor vallen dit niet echt als iets ergs zien, maar het is niet iets waar ik echt naar uitkijk.

Verder wel een aandoenlijk verhaaltje, dat jonge lastpakje is ook echt geweldig. Raakt ook een paar keer de juiste snaar maar kan mij op geen elk vlak echt raken.

Jammer dat ik met een mindere Zhang moet afsluiten, deze cinema van hem heeft mij nooit superveel geboeid, maar uiteindelijk heb ik nog geen echt slechte film van de man gezien.

3.0*

Lekker simpel verhaaltje over het verschil tussen stad en platteland. Mooie beelden, ingetogen humor en krachtig acteerwerk van de jonge mensen die de boel dragen. Wel jammer dat het erg cliche moet eindigen met een geforceerd happy end.

Een juweeltje.

Laat de Amerikaanse superhelden maar wat rusten en geef ons meer van dit.

Erg aardige kleine film die naar het einde wel wat al te zoet werd maar ik las hier ook wel enige milde kritiek op de mediacultuur in (of wilde dat er misschien wel in zien), juist omdat het zo werd overdreven.

Opnieuw een prachtige en veel bekroonde film van meester-regisseur Yimou Zhang. Simpel en toch intrigerend met een ijzersterk script en buitengewone mooie opnames van het Chinese platteland en de drukte in de grote stad. Ik ben benieuwd eigenlijk of de filmmakers lang hebben moeten zoeken naar het vervallen schoolgebouw.

Zhang maakt in deze film opmerkelijk genoeg geen gebruik van professionele acteurs. Volgens de aftiteling speelt iedereen gewoon zichzelf. Des te bijzonder derhalve de opvallende rol van de jonge Minzhi Wei als de vervangende onderwijzeres.

Heel erg mooi.

Een plaatje van een film!

Welverdiende *4

Een juweeltje.

Laat de Amerikaanse superhelden maar wat rusten en geef ons meer van dit.

Een lust voor het oog, dit lief en aandoenlijk verhaal over het kind-onderwijzeresje, amper ouder dan sommige van haar leerlingen, die zich met ernst, toewijding en verbetenheid op haar taak toelegt.

Bijzondere film. Met een heerlijke eenvoud wordt getoond hoe het eraan toegaat op een schooltje in een klein afgelegen plattelandsdorp. Het ziet er allemaal erg realistisch en overtuigend uit. Kritiek op de overheid zie ik helemaal niet, eerder dus gewoon de realiteit van hoe het in veel van zulke dorpjes en in veel landen aan toegaat (Europese landen inbegrepen, al zal dat wel (hopelijk) minder armoedig zijn). In een dorpje met 30 kinderen ga je nu eenmaal niet zwaar investeren in een moderne school, waarschijnlijk boft het dorp dus dat het een school mag hebben.

Minzhi steelt de show door aanvankelijk een tiener neer te zetten die voor een taak staat die veel te groot is voor haar, maar vervolgens met haar doorzettingsvermogen en volharding even wat bergen weet te verzetten terwijl ze opbokst tegen de anonimitiet van de grote stad. Opvallend ook hoe goed er geacteerd wordt terwijl het geen professionele acteurs zijn, knap werk van de regie om dat voor elkaar te krijgen. 4*

Prima in elkaar gezet drama dat lekker wegkijkt.

China is een sterk gepolariseerd waarbij de bevolking leeft op twee snelheden. Enerzijds heb je de stedelijke bevolking die de welvaart en de economische haast letterlijk ziet groeien waarbij ook zij de vruchten plukken op welzijnsvlak, maar anderzijds heb hun neerbuigende kijk op de plattelandsbevolking die letterlijk wordt afgesneden van het maatschappelijke leven. Het platteland is blijven hangen en de sociale en economische voorzieningen zijn belabberd. Zo ook dus het onderwijs waar het dertienjarige meisje Wei een klasje moet samenhouden met versleten materiaal en een handvol krijtjes.

Wanneer er eentje gaat lopen, trekt ze naar de grote stad op zoek naar hem. Wat volgt is een ontroerend verhaal. In het begin uit plichtbesef, maar dat maakt al gauw plaats voor oprechte bezorgdheid. Ze komt terecht in een kille onverschillige omgeving waar niemand haar dreigt te helpen. Ze stoot op regeltjes en dient haar eigen problemen op te lossen. Op dit vlak spiegelt Yimou Zhang ons duidelijk een maatschappijkritische film voor. Ook het belang van goed onderwijs wordt onderstreept in deze film.

Het einde is zoals verwacht een happy end al weet ik niet of er niet anderen waren die Yimou Zhang hiertoe "gestimuleerd" hebben. Not one less is een mooi portret van een plattelandsmeisje op zoek naar haar verantwoordelijkheden en kunnen. Mooi authentiek en fijn gefilmd.

Wat een regisseur toch die Zhang. Hij toont dat hij naast peperdure producties even goed thuis is in de kleinere film. Not One Less had me al van bij de eerste vijf minuten bij de lurven te pakken, en ik ben niet meer kunnen stoppen, al had ik vanavond nog een paar andere plannen. Het verhaal van een kind-lerares uit een arm ruraal dorpje die naar de stad op zoek gaat achter één van haar leerlingen (naar stad gestuurd om te werken) is een ontroerend avontuur om te volgen. Het legt niet alleen de waarden van de Chinese samenleving bloot (verantwoordelijkheid, opvoeding), maar vreemd genoeg ook de problemen, die hier ongecensureerd getoond worden : gebrek aan financiële middelen, plattelandsarmoede, gebrek aan geschoold onderwijspersoneel. Sowieso heeft de film propagandistische bedoelingen maar voor een niet-Chinees publiek maakt dat niet zoveel uit. De cast bestaat uit mensen die zichzelf spelen, van de leerlingen tot de TV-omroepster.

In China is er een officiële leerplicht, maar op het platteland zijn er in de praktijk veel schoolverlaters die gaan werken om hun arme familie te onderhouden. Onder invloed van het neorealisme schetst Zhang Yimou een levensecht portret van onderwijs in een dorpsschooltje. De amateuristische acteurs spelen een personage dat op henzelf lijkt en hun eigen naam draagt.

Het speelt zich af in Hebei, een provincie die aan Peking grenst. Vanaf de eerste shots krijg je een schilderachtig beeld van het dorpje met de groene bergen op de achtergrond. De tegenstelling tussen het platteland en de stad is groot. In het dichtbevolkte Zhangjiakou zie je veel fietsen en openbaar vervoer, veel daklozen en bedelaars.

Voor een spannend avontuur heb je slechts een protagonist met een doel nodig en een pad vol hindernissen. Wei wordt van het kastje naar de muur gestuurd door onverschilligen en bureaucraten. Haar drijfveer is het beetje geld dat ze kan verdienen. Van de vijftien yuan die ze verzameld hebben, geven ze er zes uit aan twee blikjes frisdrank van een bekende Amerikaanse multinational. Ook daar is de globalisering doorgedrongen.

Wei schrijft een tekst op het bord en laat die overschrijven door de leerlingen. In pedagogisch opzicht is dat een slechte methode, maar met haar gebrek aan opleiding kun je het haar niet kwalijk nemen. Gaandeweg zal ze toch een band met de leerlingen ontwikkelen.

Tot een kwartier voor het einde is het zeer realistisch, maar dan volgt nogal abrupt een gunstige afloop, wellicht onder druk van de Chinese overheid die het project subsidieerde. Er zit kritiek in op het regime, want de armoede wordt getoond en de kinderen zingen patriottische liedjes zonder de inhoud te begrijpen. De stelling dat leerplicht belangrijk is, is lovenswaardig.

Je kunt gemakkelijk met het meisje meeleven, doordat ze zo gewoon en spontaan is. Er zijn veel ontroerende en grappige momenten, bijvoorbeeld wanneer ze van de bus gegooid wordt, en wanneer ze haar inkt aanlengt met water. Af en toe zorgt een dizi of bamboefluit voor wat sfeervolle achtergrond.