Maria Larssons Eviga Ögonblick (2008)

Een alcoholische echtgenoot, hmmm. Ik ga hem zo meteen zien!

Mikael Persbrandt als de alcoholische echtgenoot en Maria Heiskanen zijn werkelijk subliem.
Dit is een prachtige film en laat zien hoe een vrouw (Maria Heiskanen) zich wegcijfert voor haar gezin.
Een scandinavische topper en echt een aanrader


Haar accu wordt op geladen door de bezoeken aan Sebastian de fotograaf die haar laat zien dat mannen ook een andere kant hebben....

Prachtige film waar je de tijd voor nemen moet. Dan is het verhaal onderhoudend, misschien is het zelfs bijzonder. En er wordt ook echt goed geacteerd. Maar dat vind ik daarmee nog niet het grootste pluspunt van deze film; dat is vooral het camerawerk, en de manier waarop dat een rol speelt in de uitleg van de 'hobby' van Maria. De manier waarop dat gedaan wordt is helemaal prima - zoals dat natuurlijk ook moet als een deel van het verhaal, misschien zelfs het 'leitmotif', over fotografie gaat. Zeker een aanrader als je iets met fotografie doet!

Schitterende film die op een mooie wijze weergeeft hoe 't is in die tijd te leven.
Geweldig geacteerd, en je leeft helemaal met Maria Larssons mee.
Voor mij was dit echt een verrassende film zo goed als deze is.
Een aanrader

Ja, echt een schitterende film. Er wordt een heel duidelijk en boeiend beeld geschetst van het gezinsleven uit die tijd. En daar wordt ook heel erg mooi vorm aan gegeven door alle mooie kostuums, relikwieten en dergelijke. Vooral die oude camera's zijn schitterend om naar te kijken.

Het mooiste aan deze film vond ik de onuitgesproken liefde tussen Maria en Sebastiaan. Ik vind het wel een pluspunt dat ze het ook nooit naar elkaar uitgesproken hebben want zo bleef het toch een beetje mystiek. Datzelfde geldt voor het feit dat Maria nooit bij haar man wegging. Doordat er niet echt uitgelegd wordt waarom ze toch bij die alcoholist bleef en of ze wel of niet echt van hem hield, geeft toch ook een bepaalde mystiek mee aan de film.

Misschien dat de film iets te lang duurde want ik vond het een gedeelte van de film misschien een beetje langdradig worden maar dat is niet zo lang. Voor de rest is het een juweeltje om naar te kijken.

Goede dramafilm Niet slecht...

Mooie en waarheidsgetrouwe film voor die tijd.
Een echte film voor een regenachtige herfstdag waar je niet veel te doen hebt!

Mooi tijdsbeeld

Mooie film met prachtig camerawerk.
Het tijdsbeeld waarin het nog heel normaal was dat vrouwen werden onderdrukt en zelfs mishandeld zien we een dappere Maria die haar moeilijkheden overwint door zich aan haar passie over te geven: de wereld bezien door de lens van een camera. Het houdt haar staande in al haar moeilijke situaties en geeft haar een bepaalde mate van onafhankelijkheid.
Zeer mooie vertolking van Maria Heiskanen en Mikael Persbrandt

Het fototoestel staat niet alleen voor de vrijheid van Maria, de regisseur maakte een film die bijna fotografisch mooi is te noemen. Prachtig licht, fotografisch mooi. Dat kan geen toeval zijn. Het verhaal is er één van alle tijden, standvastigheid en liefde overwint. Een parel!

Aardig drama, met een mooi neergezet tijdsbeeld. Wel een beetje traag en saai op momenten.

Met ingehouden adem naar deze film gekeken. Erg mooi!

Mooi, ingetogen en nostalgisch drama over een gezin uit het arbeidersmilieu begin vorige eeuw. En waarbij de moeder een oog voor fotografie heeft, en deze 'hobby' helpt haar om door de dagelijkse beslommeringen te komen. Geen grootse gebeurtenissen hier, maar een rustig en ook wel clichematig voortkabbelend verhaal over liefde, armoede, socialisme en godsdienst. De film ziet er goed uit en ook het acteerwerk is prima.

Een ouderwets, ongelooflijk gelaten, clichématig, voorspelbaar en saai (geen greintje humor) verlopend kostuumdrama, dat zich afspeelde in een ogenschijnlijk weggezonken tijd (arbeidersklasse begin twintigste eeuw), gebaseerd op ware gebeurtenissen, dat er bijzonder mooi uitzag en waarin goed geacteerd werd. Bij een dergelijk schouwspel was 130 minuten een te lange zit.

Visueel erg goed. Verhaal zelf niet meeslepend genoeg. Typisch ook een film die in 90 minuten verteld kan worden. Nu is ie te lang en je vraagt je af waarom...

Mjah, dit is een heel gemiddelde film die het levensverhaal vertelt van Maria Larsson, een moeder van een Zweeds arbeidersgezin die zich ontworstelt van haar dronken echtgenoot door middel van de fotocamera. Het vindt allemaal plaats begin 20e eeuw en je krijgt zo een goed beeld hoe het leven toentertijd was. De vage sepia-tinten die vaak gebruikt worden geeft de film een wat donkere, maar toch warme sfeer. Echt een topper vond ik dit niet. Het verhaal heeft een teveel 'en toen dit, en toen dat'-structuur. Het is heel degelijk gemaakt, maar nergens heel bijzonder of opvallend.

Tedere film over een werkmansvrouw met een ruw en triest bestaan en die alleen in de zorg voor haar gezin en in de fotografie een uitlaatklep vindt.
Sociaal portret hoe het er in die tijd vaak aan toe ging in de laagste sociale klassen waar een vrouw binnen het gezin alleen maar diende om kinderen op de wereld te zetten, er zich achteraf voor uit te sloven en bij de man weinig respect en liefde vond. Typisch ook de gedachte "Wat god heeft bijeengebracht, zal de mens niet scheiden..."
Jan Troell - zag van deze cineast nog geen enkele film voorheen - neemt de tijd om dit alles goed in beeld te brengen. Het camerawerk is zeker uitstekend en het acteerwerk is het eveneens. Maria Heiskanen overtuigt in de hoofdrol en Mikael Persbrandt beeldt heel veelzijdig de "onmogelijke" echtgenoot uit. Ook een pluim voor Jesper Christensen als de fotograaf.
Misschien geen denderende hoogtepunten maar toch meerdere ontroerende en indringende momenten ( de dronkemansbuien en geweld van de vader, het fotomaken van het overleden meisje, de actie om geen kind meer te baren en de wanhoop en schuldgevoel wanneer het jongetje aan polio lijdt, de ontuitgesproken liefde tussen Maria en Mr Pedersen...)

Schitterend gefilmd verhaal over Maria Larsson [Maria Heiskanen], een huisvrouw die aan het begin een gevoel van eigenwaarde krijgt wanneer ze bij een loterij een fotocamera wint en een uniek talent ontdekt. Dat zet echter de relatie met echtgenoot Sigfrid [Mikael Persbrandt] onder de druk, ook al omdat de familie lijdt door een gebrek aan werk en inkomen. Onder de regie van Jan Troell komen beide hoofdrolspelers tot fantastische prestaties. De persoonlijke groei van Maria is op subtiele en gevoelige wijze gestalte gegeven en ondanks Sigfrids temperament - vaak gevoed door alcohol - is hij allesbehalve de karikaturale zuiplap. Het scenario van Niklas Rådström, gebaseerd op de memoires van Maja Öman, verweeft probleemloos de persoonlijke perikelen van de Larssons met de sociaal-economische ontwikkelingen die tijdens de periode waarin het verhaal afspeelt plaats vonden.

(Gezien op 31/07/18)
Mooie film van de oudere, maar nog zeer bekwame Zweedse regisseur Jan Troell.
Het waar gebeurde verhaal brengt ons terug naar het begin van de vorige eeuw. 'Wat God verbond, kon geen mens scheiden.' Maria bleef haar drankzuchtige man en vrouwenjager toch trouw. Is dat liefde?
Met haar talrijke kroost had ze haar handen vol. Een anoniem leven als 'huissloof'. Haar gewonnen fotocamera, de fotograaf, maar bovenal haar natuurtalent voor fotografie gaven haar leven een andere invulling. Een levensvervulling, waardoor ze af en toe even gelukkig kon zijn.
Kun je je nog zoiets voorstellen in deze zo andere tijden?
De film is tegelijk een ode aan de kunst van het fotograferen.
Een film ook die terechte bekroningen kreeg!!