The Missouri Breaks (1976)

Iedereen verwachtte wonderen : de twee grote sterren van het moment, in de regie van een goeie regisseur... en het werd een enorm fiasco. De film (met een mager verhaaltje) werkt op geen enkele manier.

Krankzinnig eigenlijk.

Toch altijd nog een keertje willen zien.

Normaal ben ik altijd weg van films met Brando in. Deze hier wist me echter niet zo te overtuigen. In mijn ogen slecht geacteerd.

Veel te weinig aardige momenten in een film die mij deed verlangen naar de aftiteling. Wederom een western met Nicholson die voor geen meter boeit.

2*

Verrassend lage score.
Ik vond de film juist erg goed, een originele kijk op het westerngenre met een bizarre rol van Brando. Die had er duidelijk lol in en speelt een van de vreemdste personages in de westerngeschiedenis. En in plaats van de eeuwige shootout op het eind keelt Nicholson hem gewoon in zn slaap. Tja, zo kan het ook.

Een film waarin de hoeveelheid aan dialogen dodelijker is dan de kogels die er in worden afgeschoten.

Brando speelde een rol die zo uit de pen van Karl May voortgekomen zou kunnen zijn.

Die had er een handje van hele vreemde personages in zijn westerns te plaatsen.

Maar Brando maakte het nog wat erger.

Rare film als je 't mij vraagt, en dat is grotendeels aan Brando en het personage dat hij speelde te danken.

Wel érg mooie landschaps opnames, maar dat is ook alles dat mij eraan kon bekoren.

Of ja, toch nog iets...Kathleen Lloyd, die speelde best goed.

En de prachtige paarden (waarvan er helaas een aantal om het leven kwamen bij de filmopnamen)

De commentaren lokken niet echt aan om hem te bekijken, maar de DVD ligt hier al een tijd thuis te lonken. Ik dacht dat Brando en Nicholson toch wel een super-combinatie zouden zijn. Dus morgen bekijk ik hem maar... ik ben in de mood voor een western.

Zeer aardig en snap die negatieve reacties niet.

Sterk acteerwerk en verhaal boeit genoeg.

Zeer mooie plaatjes.

3,5 ster

Wel, jammer van mijn geld, want deze povere western was het echt niet waard. Dit is een voorbeeld van hoe saai en waterig een western kan zijn. De film is opgevuld met totaal oninteressante dialoog en nauwelijks uitgediepte personages. Het interessantste gedeelte komt pas het laatste half uur, nadat ik bijna ingedommeld was tussen een aanslepend liefdesverhaaltje van twee keer niks en voortdurend onbegrijpelijke acties. Waarom wil Nicholson per sé maandenlang naast die hereboer gaan wonen om zich te wreken? Waarom schiet Nicholson Brando niet neer in dat bad? . Die film is minstens een half uur te lang.

Marlon Brando kan dan weer de kwaliteit wat omhooghelpen, als een wat gekke huurling, die veel gevaarlijker is dan hij eruit ziet. Ook de mooie shots van de weidse landschappen in Montana zijn vaak adembenemend, maar dat is helaas allemaal niet voldoende om Missouri Breaks tot een goede western te verheffen. Nicholson en Brando samen op het witte doek, dat leek wel wat... het werd niks.

Ik wilde deze film zo graag goed vinden, maar helaas.

Nicholson en Brandon, zo'n beetje de twee allerbeste samen in één film en dan ook nog een western. Nou dat kan haast niet mis gaan dacht ik, maar het is jammer genoeg niet meer dan een middelmatige film. Het verhaal is soms compleet onlogisch, sommige scenes zijn ronduit amateuristisch geschoten.

En dan heel soms komt het nog wel een beetje op gang, maar het zette nergens door. Het zelfde geldt voor de muziek, soms lijkt het nog ergens op, maar meestal is het gewoon een rotzooitje.

Zo jammer en eeuwig zonde. Stel je toch eens voor dat deze twee samen in een Sergio Leone film zouden spelen. Waaaanzinnig moet dat zijn, maar helaas moet we het met deze doen.

Ik zou normaliter deze film 2, hooguit 2,5 sterren geven, maar vanwege de bijzondere acteurscombinatie toch maar drie sterren.

Ik ben het op elk punt eens maar dat laatste vind ik flauw.

Hoezo is dat flauw? Die acteurs zijn geweldig, hoe slecht ze het in de film ook doen.

Omdat je een cijfer geeft enkel en alleen gebaseerd op de aanwezigheid van Brando en Nicholson .

Ja, ik ben het met je eens geworden. 2 sterren

Matige western waarin de eigenaar van een ranch een huurmoordenaar inzet om zo van zijn veedieven af te komen. De grootste troef van de film zijn uiteraard Marlon Brando en Jack Nicholson. Jack Nicholson zet een goeie rol neer, alleen Marlon Brando is soms wat irritant met zijn accent. Film ziet er verder goed uit, maar een aantal komische momenten doen de film meer kwaad dan goed. Echter het grootste probleem is het verhaal wat simpelweg te saai is. Ook zijn de personages niet echt goed uitgewerkt.

Verrassend dat deze zo laag scoort, vond het een prima film met Brando en Nicholson die er bovenuit springen. Een originele kijk op het westerngenre met een vrijgevochten vrouw die een seksuele moraal heeft wat je zelden in westerns ziet.

Het tempo is heerlijk rustig, de beelden prachtig en de sfeer apart. Een opvallende uitschieter wat mij betreft.

Uitstekende western waarin zowel Brando als Nicholson hun acteertalent tonen.

Who is Thomas Jefferson?

- Guy back east.

Ik vond deze western zo gek nog niet. Nou ja, gek is misschien hier niet het goede woord, want de wat absurde rol van Marlon Brando is geen onbelangrijke, maar de film is verre van slecht. Wel moest ik wat wennen aan Robert E. Lee Clayton (Brando). Zowel zijn persoonlijkheid als zijn naam deden mij eerst even de wenkbrauwen fronsen, maar na verloop van tijd kon ik wel genieten van zijn eigenzinnige karakter en zijn wat vreemde manier van handelen.

Naast Marlon Brando had ik ook Jack Nicholson nog niet eerder in een western gezien, maar dat hij een waardige tegenspeler is moge duidelijk zijn. Als Tom Logan, de leider van een groepje veedieven, maakt hij de nodige indruk. Zo ook op Jane Braxton (Kathleen Lloyd), waarmee hij een speciale band krijgt. Een band die zorgt voor de nodige spanningen in de film omdat haar familie het eigenlijk nogal te verduren heeft onder Logan's daden. Reden genoeg om een zogenaamde 'regulator', de zojuist genoemde heer Clayton, in te schakelen. Hij moet maar even regelen dat er eind komt aan alle ontstane onenigheid.

Hierop volgt een klopjacht die uitmondt in een interessante confrontatie tegen het einde. Een confrontatie die mijns inziens op iets te veel rolletjes verloopt. De man die eerst zo onschendbaar was en zeer deskundig te werk ging, wordt ineens heel makkelijk voor de gek gehouden. Hij verliest zijn onoverwinnelijkheid zo snel dat van geloofwaardigheid nog weinig sprake is. Zo weinig dat de nog resterende confrontatie helemaal vreemd en ongeloofwaardig is.

De film mag dan The Missouri Breaks heten maar de mooie uitgestrekte vlakten van Montana, waar de film feitelijk is opgenomen, stelen de show. De aandacht die besteed is aan de mooie plaatjes mist zijn uitwerking niet en het resultaat mag er wezen. Samen met de goeie rollen van Brando en Nicholson zorgt dat ervoor dat het beste leuk is om naar te kijken, al is de film voor de rest niet bepaald memorabel.

Hoe kan een film met Brando en Nicholson mislukken?

The Missouri Breaks is een weinig gewaardeerde film, maar nu ik hem gezien heb snap ik nauwelijks waarom. Ik vond het een erg bijzondere film. Westerns die afrekenen met de romantiek van het genre zijn er genoeg. Eigenlijk zijn de meeste spaghettiwesterns hier een voorbeeld van. En er zijn ook genoeg Amerikaanse westerns die hier onder vallen. Van the Wild Bunch tot Unforgiven. Toch heb ik het niet eerder gezien zoals in deze film. Dat zit hem in plotontwikkelingen, dialogen, keuzes die de personages maken. De film doet eigenlijk geen moment wat je verwacht. Dat begint al in de erg sterke openingsscène, waarin een veedief wordt opgehangen. Waar lopen die mannen op die paarden nou over te zeveren? Wat doen die mensen daar bij die boom? Wat is er aan de hand? In een keer wordt dat met een harde klap duidelijk. De film gaat over veedieven als anti-helden en de onevenredige risico’s van het vak. De bestolenen zijn de slechteriken. Sowieso al een invalshoek die redelijk uniek is en vooral de manier waarop het gebracht wordt is eenvoudigweg anders dan andere films. Prima toch? Zo komt er op het eind geen stand off, maar vermoordt Nicholson, Brando in zijn slaap. Bijvoorbeeld.

Naast het ijzersterke eerste half uur is, is ook het laatste half uur erg sterk wanneer het allemaal tot een climax komt. Dan zit je met nog een uur. In dat lange middenstuk is de film minder goed, maar nog steeds wel de moeite waard. De cinematografie is wat smoezelig, iets dat goed past bij de film. De setting is fijn en vond dan ook dit (misschien toch wel iets te lange) middenstuk zeker niet slecht. Daarvoor is de regie te solide, de acteurs te interessant en het geheel eenvoudigweg te goed. Vervelend wordt het w.m.b. überhaupt niet.

Nicholson is echt weer erg goed. Hij schudt zo’n rol moeiteloos uit zijn mouw en weet echt elke seconde van de film de juiste toon te vinden. Brando was langzaamaan op een punt van zijn carrière gekomen dat hij alleen nog maar grotesk kon schmieren. Waarschijnlijk onvoorbereid en niet te regisseren, schudt ook hij dit uit zijn mouw. Het is een van de grootste acteurs ooit, maar echt geslaagd is zijn rol echter niet. Niet geheel onvermakelijk, maar nogal onevenwichtig. De karakters in de film weten niet zo goed wat ze met hem aan moeten, maar datzelfde gold wel een beetje voor mij. Het is moeilijk je ogen van hem af te houden, maar als je het analyseert is het niet veel meer dan de grote Marlon Brando show. Zijn personage is eerder mysterieus dan goed uitgewerkt, maar waarom deed ie nu zo raar eigenlijk? Het is wat te veel van het goede. Zo een bevreemdende rol werkte een paar jaar later wat beter in Apocalypse Now. Daar speelt hij ook steeds op het randje, maar gaat het goed. Hier af en toe niet. Gelukkig zijn er naast de hoofdrolspelers erg leuke bijrolspelers zoals Stanton en Quaid.

Als ik een “Ain't nobody's blues but my own” lijst zou moeten maken zou deze hoog staan. Penn kan volgens mij ook helemaal geen echt slechte film maken. Na mijn openingszin ben ik dus weinig opgeschoten. Ik snap nog steeds niet waarom er zo weinig waardering is voor deze op zijn minst bijzondere film. 4 sterren.

Een eigenaardige, tegenstrijdige, trage, zonderlinge, intrigerende, duistere en oprechte western, die was toegesneden op drie personages, waardoor het eigenlijkje verhaal ondergeschikt was. Er werd meer gesproken dan dat er sprake was van actie. De cast speelde ijzersterk, met name door een aanwezige Jack Nicholson en Marlon Brando in de rol van de excentrieke, praatzieke en bizarre huurmoordenaar.

Logischerwijs is die achterste figuur op de poster Jack Nicholson, maar hij lijkt er niet echt/echt niet op.

Erg sterke western met vooral Nicholson in zeer goede doen.

Krijgt een blu-ray release in Duitsland met Engelse subs en audio.

Missouri Breaks

Een sterke rol van de altijd fantastische Brando! En Nicholson deed het hier ook goed. Alhoewel ik vind dat hij veel sterkere rollen heeft dan deze. Mooie beelden v/h landschap. Brando speelt hier echt een vreemde, geschifte huurling die inderdaad veel gevaarlijker blijkt te zijn dan hij eruit ziet. Je ziet ook wel dat dit de periode was dat Brando het acteren niet meer zo serieus nam. Z'n personages werden steeds gekker. Zoals in Apocalyse Now(1979).

Nu te zien op Prime Video.

Thanks

Kan er nog best mee door, vind ik. Viel me niet tegen.

Het is een wat vreemde film met een aantal excentrieke rare snuiters, maar die maken het net interessant.

De film is best mooi geschoten op mooie locaties. Alleen de long shots hebben wat korzeligs, maar het stoorde me niet.

Jack Nicholson speelt een dief die zich verbergt op een behoorlijk stuk land, met een klein huis. Hij is op zijn hoede en doet zich voor als keuterboer met moestuin. Zijn bende zit echter nog vol plannen.

De mysterieuze huurmoordenaar Marlon Brando is altijd dreigend in de buurt, en langzaam wordt de bende van Nicholson een kopje kleiner gemaakt en de onvermijdelijke climax kan niet langer uit blijven...