Three Kings (1999)

Ondanks een aantal bedenkelijke personages en een holywoodesque plotje, blijft deze film wonderwel overeind. Het enorme tempo is daar ongetwijfeld een van de oorzaken van. Verdient wellicht een hogere score, maar gevoelsmatig komt dit toch niet verder dan een krappe voldoende.

Op het eerste zicht een doorsnee Hollywood oorlogsfilm, maar dit kent de nodige zelfspot en genoeg creatieve pit (naar Hollywoodnormen) om het beter te laten worden dan het had mogen zijn. De hoofdrol werd geschreven met in gedachten Clint Eastwood, dan verjongt en herschreven op maat van Nicolas Cage maar toch toegewezen aan George Clooney. Een film tijdens de Golfoorlog met soldaten die goud zoeken, maar rebellen vinden.

De humor werkt wel met momenten, maar niet altijd. Een film met enkele goeie momenten, maar niet altijd samenhangend. En ook al durft het hier en daar wat buiten de lijntjes blijven, loopt het verhaal zelf op de gekende Hollywood manier. Maar Three Kings is een betere film dan je zou denken en heeft de tand des tijd best doorstaan.

Toch wel flauw.

Opgezet vanwege het genre, maar van zowel oorlog en actie is er niet al te veel te beleven. Meer een soort melige avoturenkomedie, en zelfs dat is niet heel bijzonder uitgewerkt. Juist omdat de types zo overdreven zijn dat je niets heel serieus kan nemen.

Clooney acteert wel prima, net als Wahlberg en Ice Cube, maar echt uitmuntend was het nergens. De heren zijn er overigens toch echt wel uitgespeeld door beperkte, maar keurig uitgevoerde rollen door Curtis en Taghmaoui. Die 2 waren toch echt wel de kleine sterren van de film.

Wat direct opvalt, is dat het visueel niet al te veel voorstelt. Het eerste deel doet nog een beetje zijn best wat leuke montage erin te gooien, maar dit mislukt eigenlijk gewoon omdat het er allemaal niet al te best uitziet. 1999, en het lijkt eigenlijk wel uit 1985 te komen.

Wel mooi kleurgebruik, maar al deze dingen vervagen behoorlijk in het tweede deel, waar meer ruimte voor de boodschap zelf wordt gemaakt. Gelukkig is die, door de eerder genoemde heren, goed uitgevoerd. Hoe Clooney en Wahlberg op hun plek worden gezet door de Curtis en Taghmaoui zijn zeer sterke momenten, zeker Wahlberg. Maar heel serieus kan je het door de eerste helft niet echt nemen.

Ook dat tromgeroffel was slecht geplaatst, en trekt alle sympathie en de emotie al snel weg van het scherm. Het past sowieso niet heel erg in een oorlogsfilm, zeker als de komedie zelf ook niet heel erg slaagt. die verslaggeefster was toch vervelend.

Maar, eerlijk is eerlijk, de film verveelt nergens en kent toch wel een vrij sterke laatste 10 minuten waar je toch wel begint mee te leven met de karakters en emotie wel degelijk om de hoek komt kijken. Ook voor sommige rollen grote pluspunten, die scenes komen echt wel binnen. Satire was uiteindelijk ook wel grappig. Het is voor wat het is.

Bijzonder. Het eerste uur is het vooral een soort half-absurdistische half-komische aanklacht tegen oorlogen, denk aan M*A*S*H meets Apocalypse Now meets 2e helft van Full Metal Jacket. De humor werkt helaas niet altijd, is soms mild grappig, maar nooit hilarisch. Het tweede uur wordt emotie en The Human Factor ingezet. Doeltreffend maar bij tijd en wijle wat kleffig en moraliserend. Gedurfde politieke stellingname voor Amerikaanse begrippen, maar wat kleffig.

Acteerwerk van Clooney degelijk, van Wahlberg wat karikaturaal (hij had z’n momenten maar ook nog wat te leren). Rest heeft eigenlijk bijrollen,

O, en de manier van filmen is wel erg nineties af en toe, met vertraagde beelden enzo die nu gedateerd overkomen.

Conclusie: redelijk gedurfde film die z’n momenten heeft (de ondervragingsscène) maar is ook regelmatig matigjes. Maar ook mét die nadelen is het dé film die ik iemand zou aanraden als diegene zou willen weten hoe men in de jaren negentig naar de Irak-oorlog keek.

Three Kings is een oorlogsdrama, avonturenfilm, satire en actieprent ineen.

Het levert een boeiend, zij het ietwat rommelig spektakelstuk op. Nu ja, een film over de golfoorlog kan eigenlijk niet zonder chaos. In het geval van Three Kings vertaalt zich dat in een resem tumultueuze plottwists en heel veel explosies.

De echte fans van het genre weten natuurlijk dat een film als deze staat of valt met de soundtrack. En die is gewoon erg vet. Vooral de raid in combinatie met het vrolijke Beach Boys-nummer is goud waard. De korrelige beelden en de schokkerige camera maken het plaatje compleet.

De cast is oké al stijgt niemand boven zichzelf uit. Ik vond Nora Dunn als cynische journalist eigenlijk nog de interessantste figuur, nipt gevolgd door Spike Jonze als losgeslagen redneck.

Voor de rest had het kleffe eind niet gehoeven, maar overall zeker verfrissende cinema. 3,5*

P.S. Word je normaal niet ernstig ziek wanneer je ruwe olie inslikt? Just wondering.

Laatste keer dat ik Three Kings zag viel hij me toch tegen, vooral vergeleken met hoe ik de film ooit waardeerde. Na deze kijkbeurt van vanmiddag schat ik de film weer iets beter in maar de status die hij ooit had is verleden tijd.

Een komisch en absurdistisch beeld wordt gecreëerd rond de Golfoorlog en de afloop er van. Een nutteloos en doorgeslagen beeld van verveelde soldaten net als in Jarhead. Tussen al die verveling en het bare toekomstbeeld van hun saaie baantjes thuis, of zelfs geen baan, mooi beeld van de hopeloze en armoedige redneck trailertrash Vig briljante rol overigens van regisseur Spike Jones, ontstaat een plan om 'goed' thuis te komen. Een plan die niet zonder slag of stoot zal verlopen en waar de essentie richting het einde zal veranderen naar belangrijkere zaken.

Waar Three Kings vooral in opvalt is zijn visuele stijl die soms erg kleurloos met hoog contrast oogt om plotsklaps weer in veel kleur om te slaan. Erg apart. Dan is er de muziek, aardige nummers die vooral contrasteren met de omgeving in de vorm van The Beach Boys, Snap, Chicago en Public Enemy, niet te vergeten de prima acteerprestaties van oa Clooney, Wahlberg en Jones. Dan zijn er de gimmicks met het tonen van interne verwondingen, het beeld van de verdeeldheid binnen Irak zelf onder de bevolking, een subtiele aanklacht hoe bevolking tot opstand opgeroepen werd om ze daarna keihard te laten stikken. Dan is er het rauwe en harde beeld rond de behandeling van de bevolking, iets dat Troy later ook zal ervaren. Verder nog het noemen waard de spanning rond de shoot out, niet heel mooi gefilmd overigens met een wazig soort vertraging. Hoe de humvee op een mijn loopt en de bus verongelukt is ook erg mooi opgezet en gefilmd en het verlies van kameraden en verdriet later. Niet te vergeten de hilarische scene met de koe.

Three Kings is alles behalve een standaard oorlogsfilm en stipt een aantal pijnlijke punten aan, daarnaast mag de stijl en de acteurs genoemd worden. Toch heeft de film niet meer het vermogen over de gehele lengte te boeien wat opzich kan komen omdat ik hem al zo vaak gezien heb. Toch wijt ik het ook gedeeltelijk aan de overgang tussen het rauwe absurdisme het eerste uur naar een veel te serieuze toon om de bevolking plots te helpen. Desondanks blijft toch altijd weer leuk eens te doen.

Op zich geen onaardige film.....onderhoudend, maar mist "iets". Waarschijnlijk, omdat ik het origineel, te weten "Kelly's heroes", steeds voor ogen heb.

Deze prent voegt daar niets, maar dan ook helemaal niets aan toe. Uiteraard is de stijl van "Three kings" anders, veel sneller dat een prent uit de jaren 70. Ik kan me goed voorstellen dat de jongere generatie meer heeft met de moderne versie.....

Ik dacht aan het begin, dit wordt weer een potje Amerikaanse militaire propaganda, maar er worden wel degelijk kritische noten geplaatst al zal dat menigeen een worst wezen. Beter wij dan zij hoor ik dan altijd zeggen met een angstig stemmetje.

Dat deze film überhaupt gemaakt mocht worden is al een hele prestatie op zich. Wel een soort light versie want als ik de regisseur zijn opmerkingen lees dan is er toch wel het een en ander weggelaten onder druk.

Toffe film

Na 40 min. mee gestopt. Too much geschreeuw en gehol..dus weinig wol.