Warui Yatsu Hodo Yoku Nemuru (1960)

The Bad Sleep Well is een hele goede film. Eigenlijk is het een bewerking van Shakespeare's "Hamlet", geplaatst in de moderne tijd. Tegelijkertijd schetst Kurosawa een kille zakenwereld, waarin de machtige bedrijven niets uit de weg gaan om hun doel te bereiken. Mifune laat zijn veelzijdigheid weer zien en speelt voortreffelijk een man die moet kiezen tussen wraakgevoelens en liefde. De eerste 20 minuten, waarin journalisten een vooraanstaande bruiloft observeren, zijn op zich al zeker de moeite waard. Misschien niet Kurosawa's beste werk, maar wel een heel boeiende, vermakelijke film die het bekijken meer dan waard is. 4 sterren

goede film, met name door de verbluffend mooie fotografie. het acteerwerk is prima, het verhaal boeiend en in feite heeft deze film erg weinig minpunten. (krappe) 4 sterren.

kleine anekdote; ik keek eerst de laatste 80 min. van de film en daarna pas de eerste 80 min. van de film. dit omdat ik niet door had dat ik de dvd halverwege moest omdraaien en dus niet gecontroleerd had of ik de goede kant had. hoewel ik het 'begin' (van de tweede helft bleek dus) wat vreemd vond en het eind nogal uit de lucht kwam vallen, zorgde het voor een leuk contrast, temeer omdat de film wel in twee delen is in te delen. het tweede deel was ook prima te volgen en het was achteraf (wat dus vooraf had gemoeten) leuk om te zien wat er nu aan vooraf ging.

Zeer goede thriller van Kurosawa. Vooral de eerste 20 minuten zijn om te smullen. Voor mij zijn zijn thrillers (High & Low) beter dan zijn samuraifilms. Prachtige fotografie, sterk acteerwerk en een subliem scenario!

Dikke 4*

Zeer sterk werk weer van Kurasawa, wat bouwfraude?, het is van alle dag, en zal ook altijd continueren, wat dat betreft ook een enorme sombere film.

Mifune schittert ook weer als altijd, maar heeft hier wel enorm de rem erop. Groots zijn Masayuki Mori als Iwabuchi, de wrede allesheerser, en Takashi Shimura als de slaafs bureaucraat Moriyama.

Het heeft weer iets Shakespeareiaans, maar toch ook weer wat groters. Hij is veel trager dan High and Low, die ik veel hoger inschat, maar toch weer een belevenis, zo'n film vanwege de vele fijne shots en openingen. De beginshot bij de bruiloft is hilarisch

Hele fijne score van Masaru Satô.

Hele dikke 4* maar sluit bij herziening geen flinke verhogingen uit.

Hoewel 1 van de mindere Kurosawa's, toch zeker de moeite waard. Het verhaal dat veel weg heeft van Hamlet wordt goed verteldt, en de kwestie bouwfraude is ook nog vandaag de dag angstaanjagend actueel. Vooral het begin is erg goed, een scene uit Hamlet gemoderniseerd.

Alhoewel niet Kurosawa's beste werk toch een mooie 3.5*

Met deze film slaakt Kurosawa een indrukwekkende schreeuw tegen de corruptie, die me tweeëneenhalf uur aan het scherm gekluisterd deed zitten. Zelden heb ik in een film van hem zo doorleefd weten acteren, het scenario is af tot in de kleinste puntjes en ook visueel is het een puik werkje.

Dat het allemaal wat conventioneler is dan normaal kon me dus weinig schelen, en achteraf gezien zijn de personages ook niet allemaal even geloofwaardig, maar dat mag de pret niet drukken. Kurosawa bewijst met elke nieuwe film die ik van hem zie, hoe geniaal hij wel niet is, en iedere keer opnieuw weet hij me bovendien te verrassen. En zijn lijst met films is nog lang (ik heb er nog steeds 20 te gaan, al heb ik de indruk dat ik al een hoop films van hem gezien heb - elf dus, nog niet eens de helft - ), dus ik ben erg benieuwd wat hij nog allemaal in petto heeft . Op mijn lijstje met favoriete regisseurs klimt hij alvast over Bergman naar plaats drie, achter Lynch en Kubrick.

In het jaar dat Shindo, Truffaut, Antonioni, Visconti, Fellini, Godard, Wilder, Kubrick, Hitchcock en Bergman allemaal een film uitbrachten. Kwam Kurosawa met The Bad Sleep Well voor de dag.

In zijn oeuvre past deze film tot nu toe inderdaad het meeste naast High and Low. Maar waar die film te lang opbouwt naar een ontvoering, val je hier gelijk met de deur in huis. De film registreert een bruiloft, je hoort de intimici klagen over de oprechtheid ervan en over schandelijke praktijken van speechende mensen. De muziek schalt allesbehalve subtiel door de luidsprekers en het aanwezige publiek vergaart zich aan enkele, zo zou later blijken, belangrijke kopstukken voor deze film die peentjes zweten.

Het leuke is dat ik het plot hierboven nog niet gelezen had. En dat zelfs de gegevens hier als een verrassing kwamen. Ingenieus plot, die ook aardig wordt uitgewerkt. Op sommige momenten een echte thriller, waarbij goed gebruik wordt gemaakt van de zwart - witte look van de film. Het zorgde voor wat creepy momenten. Naast de geneugten gaf de film, de keerzijden van wraak ook goed weer. Er worden hier mensen gekwetst. De personages staan daar echter niet ongevoelig tegenover, wat voor mooie momenten zorgt. Toshirô Mifune kende ik ook niet terug, ging goed op in zijn rol dus.

Deze Kurosawa wijkt echter wel af van andere films die ik tot nu toe van hem zag, met dikwijls een happy end. Tenminste altijd wel voor een personage of een bepaalde doelstelling. Waar Kurosawa in Ikiru de strijd aanging met bureaucratie doet hij het hier met de corruptie. Alleen jammer, dat sommige personages met een te hoog ` slappe knietjes ` euvel kampen. Die nederigheid werkt soms storend. Soms is het gewoon tegen het belachelijke aan. Een man die een vrouw en een dochter heeft en gewillig gedood wil worden in het begin.

Kortom een film om je in te verliezen. Verder waag ik mij, net als Freud graag door de waslijst van Kurosawa heen. Red Beard, Drunken Angel, Derzu Urzala, Dodesukaden en Stray Dog hebben mijn aandacht alweer getrokken. Zijn latere films mijd ik nog maar even. 4*

Wisselvallige film van Kurosawa, maar wel een met veel goede momenten. Alleen de opening alleen al is briljant. Het script steekt uitstekend in elkaar en de cinematografie is wonderbaarlijk. Daartegenover staat dan weer een einde dat compleet uit de lucht komt vallen en op mij niet de impact maakte die Kurosawa waarschijnlijk voor ogen had. En verder voelde ik me nooit emotioneel bij de film betrokken. Ik kon met geen een personage meeleven en dat Mifune op het einde stierf schokte me niet eens echt. Echt onder de huid kruipt de film niet en spannend wordt het gewoon nooit. Ik snap ook nog steeds niet waarom Mifune nou zo briljant zou zijn. Ik vind het een bijzonder oppervlakkige rol. Erg veel hoeft hij hier überhaupt niet te doen. De rest van de cast is veel beter. Shimura vind ik echt top, evenals Mori.

Maar ik wil ook weer niet te negatief eindigen. Het is al met al een goede film die zeker een avond vermaak biedt en die ontegenzeggelijk goed gemaakt is. Ik moet overigens eens een keer achter de echte Kurosawa-meesterwerken aan. ik zie alleen zijn minder bekende werk en die scoren bij mij altijd 3,5*, net als deze. Op Seven Samurai na dan.

Minder bekende werk?......Seven Samurai is zijn grootste werk.

Dat zeg ik toch ook.

Waar dan?, je geeft enkel aan dat Seven Samurai hoger scoort dan 3,5* sterren.

Kerel..

"Op Seven Samurai na dan.", luidt de laatste zin.

Sterke film van Kurosawa. In tegenstelling tot The One Ring vond ik het laatste stuk ook nog erg spannend ook. De vergelijking met High and Low wordt hier al getrokken, maar ik vraag me af of deze film niet zelfs een keerpunt in zijn oeuvre is.

Deze film heeft geen happy end en is daardoor een stuk cynischer dan pakweg Ikiru. Het idee dat onschuld en goedheid het moeilijk hebben in de maatschappij zit in eerdere films van 'm, eigenlijk in bijna al zijn sociale drama's, maar ik heb het idee dat ze vanaf deze film fataler zijn, er is nauwelijks hoop dat het beter zal worden. Zijn de lichvoetiger films Yojimbo en Sanjuro niet een beetje een lichtvoetigere vlucht? Red Beard moet ik nog zien, maar ik herken het gevoel bij High and Low en Dodeskaden en die laatste film werd gevolgd door Kuosawa's zelfmoordpoging.

4.0*

M'n derde Kurosawa en helaas iets minder overtuigend dan 'High and low' en 'Drunken angel'. Zoals hierboven vaker genoemd, is op de mooie foto/cinematografie gewoon niets aan te merken, echt indrukwekkend. Het doet me soms denken aan Welles, maar Kurosawa heeft absoluut mijn voorkeur. Het ziet er allemaal zo strak en gebalanceerd uit en dat geeft een mooi contrast met de 'rollercoaster-ride' aan emoties die in de film voorbij raast. Alleen knelt bij dat laatste de schoen ook een beetje. Vooral tegen het einde kan ik mij steeds minder verplaatsen in hetgeen zich ontvouwd, maar dat zal ook aan de cultuurverschillen liggen. Op zich nog fascinerend genoeg, maar ik kreeg af en toe ook het gevoel dat het wat bondiger had gekund. Het einde was daarentegen weer meesterlijk.

Al met al bij de eerste kijkbeurt toch een sterke film en het maakt nog steeds nieuwsgierig naar meer werk van Kurosawa.

Da's dacht ik met een 't'...

Kurosawa bewijst ook met The Bad Sleep Well dat hij niet alleen maar goede samurai films kan maken. Mooie depressieve film over de ongrijpbare corruptie in de zakenwereld. Ik vond alleen de soms wat vrolijke score niet echt bij de sfeer van deze film passen. Had van mij wel wat duisterder gemogen.

Geniale film!

Ik heb nog een pak Kurosawa's te zien - waaronder High and Low, waar ik nu erg benieuwd naar ben -, maar voorlopig haalt deze The Bad Sleep Well absoluut mijn top 3 van Kurosawafilms (samen met Drunken Angel en Yojimbo, maar heb dus nog steeds meesterwerken als Ran, Throne of Blood en Seven Samurai te zien).

Het begint al met de openingsscène op de bruiloft, die briljant is op ongeveer elk vlak (beeldcompositie - mooi gebruik gemaakt van het scopeformaat -, spanningsopbouw, introductie van de personages,..). Het was erg fijn om te zien dat tijdens de rest van de film nog een paar scènes opduiken die nagenoeg hetzelfde niveau halen, wat deze behoorlijk pittige film (qua speelduur) erg aangenaam om volgen maakte. Het mysterie dat zich gaandeweg ontrafelt, de mooie beelden (ik onthou vooral die heerlijk verlichte donkere straat), het sterke acteerwerk en het zwarte einde dat nog enkele kleine vraagtekens nalaat zorgen voor een schitterende filmervaring. De 4,5* is érg dichtbij, voorlopig geef ik The Bad Sleep Well een bijzonder dikke 4*!

4*

Het is sowieso bijzonder om in een verhaal, refererend aan Shakespeare, een bouwfraude te verfilmen. Het verhaal bevat vele mooie facetten met zeer onvoorspelbaar einde en het krijgt zelfs als spiegel voor de Japanse maatschappij een politieke lading.

Meeslepend. Sfeervol. Origineel. En interessant.

Kwaliteit zoals Kurosawa bijna altijd levert. Het is niet z'n beste film, maar hij blijft toch moeiteloos 2,5 uur boeien. De eerste scene vond ik zeer sterk, wel wat moeilijk te volgen, met zoveel karakters die in korte tijd geintroduceerd worden, maar na de film heb ik de eerste scene meteen nog eens opgezet en dan valt het allemaal perfect op z'n plaats. Ook interessant wat hij met het verhaal van Hamlet gedaan heeft. Als ik het niet wist had ik het niet eens herkend waarschijnlijk. Kurosawa laat dingen uit Hamlet, zoals het spook, het gif, het afluisteren, etc. terugkomen, maar plaatst ze meestal net even op een andere manier in het plot.

Ik had gisteren weer eens zin om een Kurosawa te kijken. En ook deze is alweer een prima film. Als ik het goed begrijp is dit dus gebaseerd op een verhaal van Shakespeare? Ik ken niks van Shakespeare en dus ken ik ook dit verhaal niet, maar gelukkig is dat zeker niet nodig om deze film te appreciëren. De film valt meteen met de deur in huis en begint met een trouwfeest waar de personages worden voorgesteld en daarna volgt dan het verhaal waarin de belangrijkste personages worden uitgediept. Een sterk verhaal over corruptie en frauduleuze praktijken waarbij de hoge pieten over lijken gaan om hun doel te bereiken.

Er zijn heel wat bekende acteurs te zien, de bekendste is uiteraard Toshirô Mifune in de rol van Nishi. Hij acteert zoals steeds prima, maar dat kan dan meteen van alle acteurs gezegd worden. Het personage van Mifune speelt het spel slim en zelfs nadat zijn ware identiteit werd ontdekt dacht ik dat hij nog redelijk makkelijk zou slagen in zijn opzet. Maar niets is minder waar. Zijn plan mislukt alsnog en er volgt een erg somber einde. Ik vond het dan ook erg jammer dat Nishi stierf en dat Iwabuchi ongestraft bleef en dus gewoon verder kon gaan. Maar het is natuurlijk positief dat Kurosawa het aandurft om een happy end uit de weg te gaan, want dat geeft het einde extra kracht.

Na nu deze film, Ran en Throne of Blood gezien te hebben durf ik te beweren dat Akira Kurosawa de beste regisseur van Shakespeare verhalen is. Door ze compleet eigen en vooral Japans te maken zijn ze gewoon beter verteerbaar dan bijv. de adaptaties van Olivier en Branagh. En de geest en strekking van de Shakespeare stukken blijft toch duidelijk zichtbaar: Het fatalisme, de woede en de misverstanden bijv. Ik hou ervan.

Geweldige intro, acteerwerk is super en het ziet er allemaal erg verzorgd uit.

Prima film weer van Kurosawa en wat haalt hij iedere keer weer een hoog niveau.

Deze film is dus gebaseerd op Hamlet van Shakespeare, maar daar ben ik niet zo heel erg mee bekend. Daarom liet ik deze film maar over mij heen komen. De openingsscène van de film is gelijk erg sterk, wij gelijk de sterke cinematografie opvalt, die Kurosawa gelukkig gedurende de film nog een aantal keer laat zien. Daarnaast krijg je de introductie van de diverse personages. Dat zijn er nogal wat en daardoor had ik de eerste drie kwartier soms even wat moeite met wie nu wie was, maar gelukkig kwam dat alsnog goed.

Het acteerwerk is erg goed. Toshirô Mifune is een persoonlijke favoriet, maar herkende ik hier, mede door de bril, bijna niet. Samen met de andere acteurs worden geloofwaardige en overtuigende rollen neergezet. Het plot zit erg goed in elkaar en ik vond het uitermate boeiend hoe Mifune als Nishi wraak ging nemen. Ik had op de een of andere manier wel verwacht dat hij daarin uiteindelijk zou slagen. Dat gebeurde echter niet, waar ik op zich best wel verrast door was. Achteraf gezien is het wel een sterk einde, wat de film uiteindelijk meer kracht meegeeft en wat meer laat nawerken op mij.

De film zit als geheel verder prima in elkaar. De tijdsduur is lang, maar is nodig om het verhaal goed uit te diepen en daarnaast is de film op sommige momenten zelfs spannend, uitermate sfeervol en na een lastig eerste drie kwartier uiteindelijk uitermate boeiend, met een best wel sterk en zelfs enigszins indrukwekkend einde. Goed ik heb zeker nog wel betere Kurosawa’s gezien, maar de beste man heeft zo’n enorm hoog basisniveau, dat bij bijna elke film die ik zie van hem, er wel genoeg te genieten valt. Bij deze film is dat ook absoluut het geval.

4,0*

Kurosawa, toch een van m'n favoriete regisseurs. Jaren geleden dat ik deze film had gezien en nu weer even gecheckt. Nou ja even; 't is 2 1/2 uur lang genieten. Ik vond de film beter dan ik me herinnerde. Het begin deed me sterk denken aan "The godfather" waar ook menig personage wordt geintroduceerd tijdens een bruiloft. De journalisten zijn natuurlijk nodig voor de enige achtergrondinfo voor de kijker. Ja, meesterlijk gedaan: het is intrigerend, humorvol en praktisch. Ijzersterk begin.

De constructie van de plot vind ik interessant; beetje bij beetje krijg je meer info over de plot van de corruptie van het bedrijf en pas na ca. 45minuten krijgt de kijker inzicht in de bedoelingen van de hoofdrolspeler, Mifune. Als intrige en zelfs thriller (op sommige momenten) is het interessant, maar mij bevalt de uitdieping van de motieven en twijfels van de hoofdpersonen uitermate goed. De liefde van MIfune voor Kokoya, dat feitelijk zijn plan in de weg zit. De scene waarin zij praten over de consequenties van het plan en de gevoelens die erbij komen kijken, vind ik meesterlijk. Onsentimenteel gedaan, maar realistisch en het raakt mij.

Wonderwel voelde de film, ondanks de 2 1/2 uur, niet lang aan. Het weet me vrijwel de gehele speelduur te boeien, mede dankzij de geleidelijke ontrafeling van de plot en de interessante uitwerking van de consequenties ervan. Het einde is idd, zoals menig commentator hier heeft gezegd, abrubt en onverwachts. Ik ben er nog niet uit of ik dit einde nu wel zo geweldig vind, maar het liet bij mij wel een indruk achter.

Niet de beste film van Kurosawa, maar toch een erg goede film. Ik vind Kurosawa toch een heel aardige balans hebben tussen samuraifilms en de urbane films. Films als Drunken Angel, The Idiot, Ikiru, deze film, High and Low, Red Beard en Dodes'kas-den doen niets onder voor zijn periodefilms. Deze film wordt door menigeen vergeleken met High and Low uit 1963. Hoewel ik dit best begrijp (dezelfde periode, urbaan en crime-drama's), vind ik dit toch heel verschillende films. Deze film heeft duidelijk een uitgebreid plot en intrige, terwijl High and Low meer een straight forward politiefilm is, waar het draait om het vinden van een ontvoerder. High and Low vind ik daarentegen een waar meesterwerk, waarbij deze film iets minder uitvalt. Tja, het kan niet tippen aan Ikiru, The seven samurai of The hidden fortress, maar het is een goede en vermakelijke film binnen het oevre van Kurosawa.

Een echte aanrader.

Nishi Hamlet

Een dagje verlof en natuurlijk is het weer zo'n geweldig druilerige dag zoals we ze alleen in België kunnen hebben. In de voormiddag de verplichte kerstcadeautjes gaan halen om dan in de namiddag mezelf eens onder te dompelen in één van de langste films die ik nog moet zien. Het was alweer lang geleden dat ik iets van Kurosawa had gezien en The Bad Sleep Well was de langste uit het to-see rijtje. De DVD dan ook maar gewoon ineens in de Blu-Ray speler gegooid en zonder verdere informatie aan begonnen.

Dat dit wel eens een erg leuke zit ging kunnen worden bewijst Kurosawa al meteen met de openingsscène waarin via een trouwpartij een hoop personages worden geïntroduceerd. Het lijkt in het begin wat een rommeltje te worden, maar algauw beginnen de puzzelstukjes wat in elkaar te vallen en wordt het duidelijk wat de onderlinge relaties zijn. Wat volgt is een heerlijke film dat overduidelijk is gaan lenen bij Shakespeare's Hamlet (vreemd genoeg werd het scenario door Kurosawa's neef, Mike Y. Inoue, geschreven en word de Bard nergens gecrediteerd, dit terwijl er toch wel een aantal elementen de kop opsteken in het verhaal) waarin de corruptie in Japan wordt aangekaart. Het resultaat mag er zijn in ieder geval. Even lijkt de film de mist in te gaan wanneer Nishi zonder boe of bah wordt vermoord, iets wat we zelfs niet te zien krijgen, maar juist dat onverwachte einde geeft de film net die mokerslag die hij nodig had.

Zoals gewoonlijk is de hoofdrol weggelegd voor Toshirô Mifune en zoals gewoonlijk is die ijzersterk daarin. Dit is nu de 11e film die ik van de Japanner zie en hij heeft me nu werkelijk nog nooit teleur (Grand Prix is wel een smet op zijn carrière, maar dat ligt niet aan hem omdat hij daar gedubt wordt..) gesteld. Mifune is subtiel als wraakengel, maar kan ook rekenen op een aantal erg degelijke tegenstanders. Masayuki Mori is heerlijk als vader Iwabuchi, de spilfiguur in het geheel, en Takashi Shimura (Moriyama), Kô Nishimura (Shirai) en Kamatari Fujiwara (Wada) geven allemaal net dat beetje extra aan de intrige. Sowieso interessant om te zien hoe die wordt opgebouwd door Kurosawa, al lijkt het me wel het beste als je hier echt zo weinig mogelijk van op voorhand weet.

Die Kurosawa, het is toch één van de meest interessante regisseurs die er heeft rondgelopen. Heb nog wel een voorraadje liggen dat ik binnenkort maar eens moet gaan tackelen. De regisseur klaagt hier de corruptie aan en doet dat op een heerlijk uitgesponnen manier die nergens verveelt. Met bovendien een uitstekende Mifune in de hoofdrol en een degelijke Kyôko Kagawa (Yoshiko) als klankbord.

4*

Apart, ik heb dus echt niets met Kurosawa dit was mijn 8e en laatste poging. Ik geef het op.

Geeft de beschrijving van deze film niet te veel spoilers mee?

Zeer goede film van Kurosawa, zijn moderne thrillers smaken me eigenlijk beter dan zijn beroemde samurai-films, al moet ik er daar nog wel een aantal van zien. The Bad Sleep Well is weer prachtig geschoten, er wordt goed geacteerd, en heeft een aangenaam tempo, voelt ook zeker niet te lang. Als Nishi vroeger dan verwacht wordt ontmaskerd dreigt het even in te zakken, maar gelukkig blijft het boeiend tot het wrange einde.

Ruime 4 sterren.

Ik moet zeggen, ik ben de iets positievere versie van jou in dit geval, lijkt het. Want hoewel ik sommige van zijn films wel degelijk erg kan waarderen, heb ook ik bij Kurosawa vaak het gevoel dat het net niet helemaal voor mij is; dat ik er niet het meesterwerk in kan herkennen dat anderen er in zien. Het is nog nooit voorgekomen dat ik een van zijn films slecht vond, maar dit was mijn dertiende Kurosawa en daar zitten slechts twee 4* films tussen: Rashomon en Seven Samurai. Daarnaast heb ik 8 zevens en 2 zesjes staan achter zijn naam. Zeker geen schande, maar een topscore is het evenmin.

Ook deze doorbreekt dat patroon niet. Vakkundig gemaakt, maar net niet helemaal mijn soort film.

Uit de jaren dat Kurosawa zich toelegde op film noir of wat hij met zijn films er van maakte in de buurt van de stijl. Over het algemeen doet hij dat zeker niet slecht, al voelt het soms wat verouderd aan. Een gevoel dat ik ook had bij High and Low. Je moet het hem wel aangeven dat hij verschillende genres mooi aan kan.

The Bad Sleep Well kent vooral een eerste boeiende deel met de spanning op de gezichten van de personages die zich in het nauw gedreven voelen. Je voelt dat er iets in de lucht hangt, maar weet nog niet goed wat. Dat is ook voor de kijker spannend natuurlijk. Eens je meer te weten komt, valt die sfeer wat weg. Als je van de films van Kurosawa houdt uit die tijd (er is toch een verschil met de samoerai films of zijn pareltjes uit de jaren '80) is dit zeker een aanrader. Hij mag zich gerust meten met andere Westerse namen die wat de film noir betreft toch sterke dingen maakten in de jaren '50.

Een film die gemakkelijk 5 sterren zou kunnen verdienen : magistrale fotografie, overtuigende karakters, functionele score en een verhaal ernstig zoals het onderwerp zelf. Maar qua beleving ? Kurosawa heeft een taaie verteltrant. Bij momenten langdradig door lange uitweidingen. Zeer theatraal gebracht. Lange scenes, dialogen over twijfel en innerlijke pijn. Ze babbelen veel over wat ze voelen. Personages worden zielig. En die plotse overgangen nl het gevangenschap van Mora en de dood van Nishi en Wada. Plots. Off screen. Helpt allemaal niet om mee te voelen. De film blijft afstandelijk, bijna ondoordringbaar en botst op die muur van visuele fraai kader. Trouwens, de Fransen zijn iets harder over corrupte ambtenaren want ze titelen de film : les salauds dorment en paix (de smeerlappen slapen in vrede). Maar ja, ze hadden dan ook Mitterand, Chirac en laatst Francis Fillon in hun politieke arena.