To Verdener (2008)

De worsteling van Sara, die een keuze moet maken tussen Jehova’s, haar familie en haar persoonlijke leven is indrukwekkend en realistisch gefilmd. Rosalinde Mynster vult de moeilijke rol van Sara prachtig in. Sober en aandoenlijk portret van de eeuwige strijd tussen geloof en het vrije leven.

Hele mooie film, integer, goed geacteerd. elke minuut volstrekt geloofwaardig.
M.i. ook te zien als een coming-of-age drama van de hoofdpersoon Sara, die ik persoonlijk altijd wel erg kan waarderen.

Ik kende de diverse gebruiken, en regels die zo kenmerkend zijn voor de Jehova gemeenschap al wel, ben daar ooit eens in gedoken. En ik vond het in de film heel realistisch neergezet allemaal.

Wat ik aan het einde wel jammer vond, maar het is slechts een klein smetje op de film, is dat vlak voor de aftiteling, niet wordt verteld of Sara alsnog verder gaat met haar vriend Teis, of dat ze nou definitief gebroken heeft met hem. Juist omdat ze eerder al enkele malen in de loop van de film aangaf dat het niet zou werken met hem, en dan de relatie min of meer verbrak, maar ze dan later weer samen kwamen, en ook omdat de relatie met enkele andere personen in met name haar familie nou ook niet zo evenwichtig bleek (door de directe invloed/regels van de Jehova gemeenschap), bleef ik met de vraag zitten of er uiteindelijk nog een toekomst was weggelegd voor haar en haar vriend. Ook t.a.v. een paar andere familieleden ga je je toch afvragen, hoe is het verder met hun gegaan, ook met de al eerder uitgestoten broer Jonas, haar moeder, jongere broertje en zusje, etc. Nu is het wel een erg open einde.

Maar in tijden niet zo'n fijne film gezien op Netflix.
Daarom voor mij 4,5*, wat aan de hoge kant maar soit, de film maakt het wel waar.

Zeer goed film, als je het mij vraagt. Wel heeft Oplev er een beetje een Hollywood-achtige film van gemaakt. Maar de keuze van Anders W. Berthelsen als pastor vind ik erg goed - hij speelt de rol erg overtuigend. Nu ken ik een hoop Deense films, en heb Berthelsen in veel andere rollen gezien, maar hier is hij wel erg goed.

Ik had persoonlijk niet gekozen voor Jens Jørn Spottag, daar had ik liever gekozen voor Lars Mikkelsen.

De film is gebaseerd op het verhaal van Tabita Brøner. Het is mij niet duidelijk of de vriend, die ze nu heeft, ook de vriend was die haar van de JG af deed keren (al dan niet met die intentie). Wel weet ik dat ze in haar tot noch toe laatste interview aangaf geen contact met haar vader te hebben. Ze had toen wel plannen om kerst te gaan vieren samen met twee van haar broers/zussen - er is dus in ieder geval één meer uit die familie die van de JG is afgekeerd. Wie dat is, is niet duidelijk (het Deense woord "søskende" is net als het Engelse "siblings" niet duidelijk over het geslacht).

Hoe het nu, anno 2021 met Tabita gaat, weet ik niet. Haar e-mailadres ligt echter vrij toegankelijk op Internet - je zou het haar kunnen vragen. Stuur me een mailtje op albert (at) computernoerden (dot) dk dan vertel ik je waar je haar mailadres kunt vinden, als je het wilt weten

Hoi, bedankt voor de aanvulling!

Wat het contacten van haar betreft, dat voert voor mij net weer één brug te ver, maar bedankt voor het aanbod

Een drama die maar geen drama wil worden. Te voorzichtig gebracht, weinig diepgang en intensiteit, waardoor het drama ook niet echt binnen wil komen. Ik zie weinig pluspunten in het geheel, ook het camerawerk, de dialogen en de soundtrack zijn geen redenen om het geheel af te ronden naar een voldoende. *2.5

Mooie film.

Niet de eerste die een verhaal brengt (hier naar een waar gebeuren) hoe godsdienst liefde en geluk kunnen hinderen en niet weinig.

Zeer degelijke opbouw.

Rosalinde Mynster schittert in de rol van het gekwelde meisje. Prachtige weergave van de liefde die ze koestert en van de innerlijke strijd met die liefde en haar familie als inzet.

Ik ben zelf opgegroeid als getuige, rond mijn 22ste ben ik eruit gestapt (na een jaar in de gevangenis gezeten te hebben wegens dienstweigeren...), met veel persoonlijke strijd. Dus deze film is wel heel herkenbaar, en ook vrij waarheidsgetrouw gebracht. Al heb ik een beetje mijn twijfels over de ouderling met de baard, laat dat net nu de reden zijn dat ik ben beginnen twijfelen aan hun verhaal. Nu, het waren andere tijden, we spreken over begin jaren '80, toen ik begon mijn baard te laten staan. Dat mocht niet van de ouderlingen, en ik zou "ontheven" worden van al mijn "functies" (het voorlezen van de wachttoren, het houden van toespraken e.d.). Maar goed, herkenbaar dus, maar is het ook een goede film? Ik vind alvast van wel, er wordt goed en geloofwaardig geacteerd, zonder overacting, en de opbouw is prima. Een aanrader wat mij betreft, ook voor kijkers die niet zo vertrouwd zijn met het Jehova gedachtengoed. Trouwens, dat "mijden" van uitgesloten personen is echt wel zo, voor mijn zus ben ik al 40 jaar onbestaand.