Passchendaele (2008)

Hier had ik meer van verwacht...

Allereerst dit: ik vind de omschrijving van de film, zoals ze hier staat, enorm misleidend. Ajs je de korte inhoud leest, denk je dat je een leuke oorlogsfilm gaat zien met af en toe een mooie actiescène. Niets was echter minder waar: het was een dramafilm waarbij slechts een fractie werd gespendeerd aan de slag zelf.

De film begint nochtans met een aardige actiescène die je meteen hoop geeft voor de rest van de film. Dan verhuist het verhaal jammer genoeg naar Canada, waar het liefdesverhaal begint. Dit liefdesverhaal duurt verschrikkelijk lang en is dus enorm langdradig.
Dan wordt er op het einde van de film eindelijk een beetje aandacht geschonken aan de slag zelf. En ik moet zeggen, dat zag er allemaal wel redelijk goed uit. Echt jammer dat er niet meer aandacht besteed werd aan deze slag, om er zo een geslaagde oorlogsfilm van te maken.

Er zat dus meer in, echt jammer...

Beetje vreemde film die enerzijds de gruwelen van het slagveld laat zien en anderzijds een liefdesverhaal probeert weg te zetten. Op zich allemaal niet slecht gedaan, de gevechtscenes zijn doordringend en ook de beelden in Canada (het is een Canadese film) zijn op zich redelijk. De combinatie is alleen moeilijk te verteren en het romantische gedeelte wringt dan ook behoorlijk. 3*, vooral vanwege de harde gevechtscenes.

Het wachten is totdat Spielberg/Hanks eens een soort Band of Brothers gaan maken over de Amerikanen in WO1.

De film was op zich oké, de waanzin van oorlog werd goed verbeeld en ook in de dialogen -vooral bij het wervingsbureau- kwam dat aan bod. Wat mij erg stoorde aan de film was het sentimentele liefdesverhaal en het tranentrekkende einde.

Het is de moeite om deze film voor een keer uit te kijken ondanks de misselijkmakende beelden.

ik heb gelezen dat het de duurste Canadese film is ooit. Het laatste half uur is bijzonder realistisch gefilmd en verreweg het beste deel van de film. Daarvoor wordt je echter opgezadeld met een (te) mierzoet liefdesverhaal. Ik denk dat de regisseur teveel onderwerpen in de film heeft willen stoppen. Vooral Paul Gross speelt zijn rol uitstekend; hij is ook de regisseur en het verhaal is gebaseerd op de ervaringen van zijn grootvader.

eerste 5 min en laatste 30 min waren allen een goede oorlogsfilm waardig. Het drama/speelfilm gedeelte tussen de actie in waren best goed gedaan. De setting en aankleding was ook aardig. Naar mijn mening lukte het goed om een liefdesverhaal te koppelen aan de actie-gedeelten.

Het oorlogsgedeelte is weinig overtuigend (vooral in het begin, aan het einde is het een stuk beter) en het liefdesdrama is standaard. Regie is prima en het acteerwerk is matig.

Het is op zich een prima film, eerste ( klein ) gedeelte oorlog, middenstuk drama romantiek, laatste gedeelte weer oorlog met echt schokkende beelden hoe de jongens de dood werden ingedreven:4,0

Mijn overgrootvader was een soldaat in de Eerste Wereldoorlog, bij het Belgische leger. Van 1917 tot 1918 geloof ik. Het heeft niet echt iets te maken met deze film, maar wou het toch maar even vermelden. Want de Eerste Wereldoorlog (elke oorlog trouwens!!!) was geen pretje, en mijn overgrootvader is door die oorlog zijn beste kameraad annex jeugdvriend verloren, een soldaat die in hetzelfde peloton zat als dat van mijn overgrootvader.

Wil deze film trouwens al lang eens zien, misschien maar eens doen, verwacht er namelijk veel van.

Wel een toffe oorlogsfilm waarbij je toch wel aanvoelt hoe deze eindigd. De actie kwam wel grauw en reeël over. De aanloop naar de veldslag duurde wel lang maar ik vond de film wel boeien. Er werd goed geacteerd. Alleen het broertje van die verpleegster vond ik irritant, wat een rotstem, eruit met die stembanden. Het werd wel eens tijd dat er een film kwam over de 1e wo in plaats van de 2e wo, vietnam, irak etc etc. Er zijn er volgens mij niet zo veel over gemaakt maar daar kan ik naast zitten. War is hell, dat was ook in deze film weer goed te zien. Een 7 voor deze loopgraaf-ellende.

Niet helemaal geslaagd oorlogsdrama tegen de achtergrond van WO I en meer bepaald de Slag om Passendale. De momenten die aangrijpend zouden moeten zijn, komen niet echt uit de verf. De absurde gruwel van een loopgravenoorlog in een tot één grote watervlakte herschapen slagveld werd dan weer wel uitstekend overgebracht.

echt een heele mooie film die de echte sfeer van de eerste wereldoorlog weergeeft ik vind dat men meer wo1 films moet maken want bijna niemand weet daar iets over

er is bijna niets van computer in gebruikt ze hebben daar echt al die bomen geplant en gezorgd voor de modder fantastisch gewoon

Redelijke film, duurde wel lang voordat je de strijd ook echt te zien kreeg. Wat me opviel is dat de zon scheen, terwijl het regende. Andere beelden zagen er wel zeer realistisch uit.

is deze vergelijkbaar met Joyeux Noel (2005) en spreken de fransen, engelsen en duisters allemaal engels of gewoon hun eigen taal?

Wat een flut romantisch oorlogsdrama was dit. De eerste 70 minuten zijn zeer vervelend en boeien totaal niet. Pas op het einde wordt de film wel aardig maar ook dat vond ik eigenlijk niet aangrijpend. Het continue zien vliegen van soldaten bij een granaatinslag begon op een gegeven moment ook snel vervelen. Nee de slag om Passchendaele verdient een veel betere verfilming dan dit flauwe liefdesdrama. De film heeft inderdaad wel wat weg van Joyeux Noel, maar die was toch stukken beter.

Wanneer het op nominaties van misleidende titels aankomt, is dit Passchendaele toch een goede kandidaat. Officieel is de titel korter, maar mijn dvd kopt daar nog doodleuk het stukje ‘The Battle of’ bij. Enigszins teleurstellend dus. De film behandelt voor het grootste deel het thuisfront in Canada, waar de mensen je het bloed onder de nagels vandaan halen met hun oorlogsverheerlijking, het aanpraten van schuldgevoelens naar de nog niet vertrokken jongemannen en het achteloos wegwimpelen van de gruwelijke slachtpartijen. Zeker geen pretje om te zien, maar ik mag de film er niet op afrekenen dat hij op dat vlak ronduit afschuwelijk is. Wanneer ik de verhalen er op na lees, ging dat destijds ook zo.

Pas tegen het einde krijgen we echt iets van de slag te zien. Helaas is dat ook niet veel meer dan een enkele charge. Het is wel heel sterk gebracht met echte modderpoelen, bomen die niet meer zijn dan losse stronken van een meter hoog en lijken tot zover het oog rijkt. Op basis daarvan kan ik eigenlijk al geen onvoldoende meer geven. Jammer genoeg is het wel zo dat de film te weinig losmaakt. De seksscene die zich tussen het front en de ziekenboegen afspeelt, vond ik op een bepaalde manier dan weer oprecht wansmakelijk. Zo vind ik het eigenlijk ook jammer dat een van de hoofdpersonen een volslagen debiel is. Passchendaele mag nog niet in de schaduw staan van epische werken als Im Westen Nichts Neues. In de tussentijd zijn er voldoende goede verhalen geschreven over de eerste wereldoorlog, maar in de cinema blijkt het toch een te grote opdracht te zijn om de tragiek van een hele generatie die in de modderige loopgraven vernietigd is, weer te geven. We blijven echter hopen.

Dus uiteindelijk na anderhalf uur klef gewauwel liggen onze twee helden op het battlefield. Dan wordt er één geraakt door een mortier, hangt ineene aan een kruis als een soort Jezus figuur boven het slachtveld. Komt onze andere held er aan om hem een handje te helpen, stort in één. Maar dan ooh... wordt de muziek extra dik aangezet en redden onze helden het toch nog. Het stopt met regenen en Jezus leeft nog. Sorry maar dit sloeg als een tang op een varken. Zag hiervoor een film over een Samurai die met z'n zoon op killing-spree ging en dat was nog makkelijker serieus te nemen. 2*

Een aangrijpende film met een romantisch tintje. Misschien wel om de pijn te verzachten.
Racisme is een kwalijk ding. Mensen kunnen blijkbaar niet zomaar samenleven.
Het belangrijkste dat ik onthou, is (nog maar eens) dat 'Passchendale' aantoont hoe zinloos een oorlog is. Het ergste is dat er zoveel onnodige doden zijn gevalllen!
(Ik denk aan Syrië nu. Ze moorden mekaar uit, maar eens zullen ze toch weer het alnd moeten heropbouwen...).
Michael Dune is een onvergetelijke figuur. ***

De omschrijving is inderdaad nogal misleidend.
Na de reacties gelezen te hebben over de love story in de film dacht ik tja wil ik dit wel zien? De grootste rede dat ik toch ging kijken was omdat ik wat meer van de Eerste wereld oorlog wou zien. Hoe ging dat nou, wat gaat er om in de hoofden van de soldaten, wat is het verschil met de andere oorlogen enzovoort.
Ik heb al genoeg films van de Tweede wereld oorlog gezien en van de Vietnam oorlog. Zoals Band of Brothers, The Pacific, Flags of our fathers, We Were Soldiers, Platoon en ga zo maar door. Op de een of andere manier vind ik deze films indrukwekkend. Het is gewoon knap hoe ze de gruwelheden uit die tijden zo indrukwekkend kunnen verfilmen/verwoorden.
Nu had ik nog niks gezien van de Eerste wereld oorlog. Natuurlijk heb ik geschiedenis gehad op school en wist ik dat dit een loopgraven oorlog (trench war) was. Ik weet de achtergrond van de oorlog, die toch wat lastiger is dan die van de Tweede wereld oorlog en dat de wapens (natuurlijk) niet echt modern zijn. Geen tanks (pas laat in de oorlog) weinig automatische wapens (hoewel die redelijk veel in deze film voorkwamen, en dat is natuurlijk omdat deze film toch al bijna tegen het einde van deze oorlog afspeelt).
Nu over de film zelf. De film begint met een vecht scene. Daarna komen we al vrij snel in Canada om het liefdes verhaal te volgen. Eerlijk gezegd ben ik hier nooit zo van. Hetzelfde als bij de Pacific, die heeft ook een aflevering die zich volledig op veilige haven (australië was het geloof ik) afspeelt. In mijn ogen de minst leuke aflevering, maar je ziet wel goed hoe het volk met deze oorlog om gaat. En dat vind ik mooi in deze film. Ik vind de love story nog niet eens zo heel vervelend. Je komt er ook achter hoe er in Canada over deze oorlog gedacht wordt. En dat vind ik ook altijd indrukwekkend en interesant. Dit is heel goed neergezet in deze film.
Na een tijdje komen we weer op het slagveld terecht.
Ik vond het zelf interessant om te zien hoe commandanten deze oorlog voeren. Hoe er gecommuniceerd werd enzovoort. Allemaal heel goed neergezet.
En dan begint the battle of passchendeale. Dan kan je zien hoe er in deze oorlog gevochten werd. Ook dit laten ze uitstekend zien.

Nu weet ik dat het geen true story is, maar sommige delen, zoals de laatste battle is wel op waarheid gebasseerd.

Over het geheel genomen, vind ik dit een mooie en indrukwekkende film. Niet zo indrukwekkend als bijvoorbeeld band of brothers of saving private ryan, maar daar is dan ook moeilijk aan te tippen.
De acteurs speelde goed. Het verhaal zelf is oké. De gevechten zijn mooi gefilmd. En de film verteld goed hoe er naar deze oorlog word gekeken in Canada door de bevolking.

Mooie beelden, maar een erg matig verhaal. Het deed mij een beetje aan de filn Pearl Harbor denken. Een liefdes verhaal met de oorlog als achtergrond. De actiescenes waren goed, maar spaarzaam. Daarnaast is het verdere verhaal te zoetsappig voor mij, zeker in combinatie met de muziek.

Zoet en erg irritant liefdesverhaal op een achtergrond van gruwel en geweld. Flutfilm van de bovenste plank dat nergens echt boeit of aangrijpend wordt. Naar het einde toe wordt het wat interessanter en krijgen we nog wat oorlog te zien, maar ook daar ligt het er dubbel en dik op. Wat overblijft is wat pretentieus geneuzel over het droog houden van lucifers en een paard bij de rivier.

Film wordt hier en daar behoorlijk neergesabeld. Ik vond hem toch wel indrukwekkend. Maakt in ieder geval duidelijk hoe smerig en zinloos oorlog is. Al is de vraag wat je met die les aan moet. Mensen die naar films kijken maken geen oorlogen. Dat zijn weer andere mensen.
Film volgt wel het Amerikaanse recept, al is het een Canadese film. Er moet een love story in anders heb je geen drama en kijkt er geen hond.. Oké, een beetje sentimenteel op het eind, maar Caroline Dhavernas (La belle bête) is leuk om naar te kijken.
Die reconstructie van het slagveld en de gevechten in de modder, de troosterloosheid en die regen, het is wel fantastisch gedaan. Dat is toch waar de kracht van film ligt. Je laat een stuk geschiedenis van honderd jaar geleden herleven. En het is alsof je zelf in de loopgraven zit. En je lucifers zijn nat....

Film deed me soms denken aan de 1e WO-scenes uit The Legends of the Fall. Ook de mooie beelden van de natuur trouwens. Van mij had het liefdesverhaal erdoorheen niet gehoeven. Leidt een beetje af waar het echt om draait en dat is de waanzin en wanhoop van deze vreselijke loopgravenoorlog. Ongelofelijk hoeveel mensen hierbij zijn gesneuveld. Ook totaal anders dan de 2e WO. Man tegen man-gevechten, soms met zijn allen frontaal de vuurlinie inrennen en dan maar hopen dat je aan het eind wat meer mannetjes overhebt dan de vijand.

Ik vond het gevecht erg mooi in beeld gebracht. De bakken met regen die maar bleef vallen.

Jammer dat ik met geen van de personages iets had. Het had van mij wel iets meer Band of Brother-achtig mogen overkomen. Nu heeft geen enkele soldaat eigenlijk een identiteit waar je je mee kunt vereenzelvigen.

Einde beetje te dik aangezet. Net voor de aftiteling dacht ik te lezen dat de Duitsers binnen een week Passchendaele alweer terug veroverd hadden. Pijnlijk, daar geef je dan je leven voor.

Leerzaam, maar als film over het algemeen vrij saai te noemen.

Man man man wat was dit slecht. Slechte teksten, bizarre plotwendingen, veel sentimenteel geneuzel. Paar van de hoogtepunten: Sarah die in één zweterig nachtje van een morfine verslaving afkomt en soldaten die in een kuil vol water bijna verdrinken terwijl er naast gewoon een pad ligt.

En die laatste gevechtscene... Daarvoor verwijs ik maar naar de mening van jipt een paar posts voor mij.

Zo slecht dat je op een gegeven moment zit te lachen om de gruwelijkheden van de Grote Oorlog, dat lijkt me niet de bedoeling van de regisseur.

Matig...

Ja, een behoorlijke teleurstelling deze film.
Ik verwachte dan ook een degelijke WW1 oorlogsfilm...maar helaas.
De openingsscene begon vrij sterk (waarbij mijn verwachting voet aan de grond leek te krijgen), maar bij de mortierinslag op een meter afstand van sgt.dunne aan het einde van die scene kreeg ik al wat bedenkingen. Enfin, het voordeel van de twijfel dan maar... Onterecht, want wat blijkt...zo'n 80 a 90 min. lang krijg je een sober romantisch verhaal van een ondermaats niveau, waarna de film toch nog eindigt met een degelijk gemaakte veldslag, maar waarbij jammer genoeg eerder genoemde verhalen zoals de lucifers en de gekruisigde soldaat (doormiddel van een ontploffing) nog even visueel op herhaling gaan.
Alsof dat laatste ( in sgt. dunne's eerdere verhaal op de kerkdeur) opzich al niet uniek was, al helemaal wat volgde...tegen het belachelijke aan.

Het is vooral het mierzoete en de eindscène die je van de film af zou kunnen gooien. Kan je dit van je af zetten dan zie je een verdomd goed gefilmde en gemaakte film in filmisch perspectief. Heb dit jaar Passchendaele bezocht wat het toch een extra dimensie geeft. Het no-mans land en het maanlandschap is ontzettend goed gemaakt en je krijgt toch meer beeld bij WO1 die voor velen (en zeker in Nederland) eigenlijk vooral een oorlog is geweest waar wij niet teveel mee te maken hadden (wat ook nog eens niet waar is).

3.5*

Ik vond het best fijn om in de film twee kanten van de oorlog : de omstandigheden (zoals de recrutering van soldaten,...) aan het thuisfront en dan de slagvelden zelf. Het is allemaal zeer realistisch in beeld gebracht en dit zal inderdaad best een dure productie hebben geweest. Ik heb enige kennis over het wereldoorlog 1 gebeuren en kan zeggen dat het deel over de slagvelden toch wel zeer goed in beeld werd gebracht. Het is evenwel niet de bedoeling van de film om historisch of documentarisch te zijn. De acteurs spelen hun rol zeer goed, weinig op aan te merken. De grootste tegenvaller : het verhaal.... na een tiental minuten kon je zo het verhaal al voorspellen, soms trachten ze je nog te misleiden en denk je dat het toch misschien anders zal aflopen maar neen... het is een typisch heroïsch melodramatisch verhaal, bij wijlen zelf wat overdreven (kruis...) en ongeloofwaardig.
Spijtig, dit had anders een bovengemiddelde oorlogsfilm kunnen zijn.

Passchendaele

Ik was even aan het rondzoeken op Netflix naar een bepaalde oorlogs film. Dit keer had ik alleen geen zin even om weer een tweede wereld oorlog film te gaan zien want ik wil niet in een keer door dat hele aanbod heen rossen, dan blijft er straks niks leuks meer over. Dit keer zag ik Passchendaele voorbij komen, een film die ik al langere tijd wou zien. Passchendaele (de film) bevat wel wat informatie maar, is op geen enkel vlak echt spannend. Interessant is het zeker maar, ik heb er denk ik iets te veel van verwacht toen ik hem aanzette, de trailer keek en / of de plotomschrijving heb zitten na lezen.

Passchendaele gaat over een ‘waargebeurd’ verhaal uit de eerste wereld oorlog. Ik weet zozeer niet of dit liefdesverhaal waargebeurd is maar, Passchendaele is wel degelijk een waar gebeurd slagveld. Ik vond het verhaal van Passchendaele (de film) nou niet echt geslaagd, het was eerder voor mij een Romantisch / Drama gebeuren dat er daadwerkelijk oorlog werd gevoerd. Ja, oké , na bijna een uur kijken kom je in de loopgraven bij de Canadezen terecht maar, daarvoor was het allemaal Drama en Romantiek waar ik nou niet echt fan van ben.

“De Derde Slag om Ieper, ook bekend als de Slag om Passendale”, daar gaat deze film over. Een bloederige strijd waar erg veel manschappen zijn overleden. Passendale is een moeilijke strijd geweest voor de Britten, die daar tegen de Duisters vochten (met o.a. landen als Canada, dat was toen nog een land van de Britten, nadat het onafhankelijk werd in 1982). Ook hier kun je zien dat de Duitsers zeken geen zwakke jongens waren en een oorlog best konden voeren.

Passchendaele verteld het verhaal over Michael Dunne, een soldaat daarna volgens mij Luitenant (als ik het goed heb) was een Canadese soldaat in de Eerste wereld oorlog, mocht hij ooit geleefd hebben (Dat weet ik niet). Hij word tijdens de oorlog geraakt door artillerie en tijdens zijn revalidatie komt hij zijn droomvrouw tegen die van een Duitse vader afstamde. Michael word non-actief gesteld maar mag na een tijdje toch plaats maken in een kantoor om nieuwe soldaten te rekruteren. Wanneer het broertje van zijn nieuwe vriendinnetje in het leger wilt wijst hij dit af. Hij zit bij een gigantische grote majoor in het kantoor dat een lulletje blijkt te zijn die toch het broertje op pad stuurde naar Frankrijk. Wanneer Michael dit hoort gaat hij er achter aan om het broertje in veiligheid te houden en niet te laten overlijden in de oorlog. Dit gaat alleen helemaal fout, broertje overleefd met 1 amputatie en michael is dood.

Het geen van Passchendaele sprak mij echt aan, want de Romantiek is te slecht gevormd met het concept van de film. Deze film sprak elkaar soms te erg tegen waardoor je met een wisselende stemming zat te kijken, wat ik echt dood zonde vond. Al om al, een tegenvaller.

2.5*

De Slag om Passendale is onderdeel van de Derde Slag om Ieper in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De veldslag staat bekend als 'De Hel van Modder' en er kwamen bijna 140.000 soldaten om het leven, waardoor het als een van de bloedigste veldslagen uit de geschiedenis bekend staat.'Passendale' groeide hiermee uit tot het symbool van de oorlogsgruwel. De Canadese film start met enkele cijfergegevens: in 1917 streden 600.000 Canadezen op een bevolking van minder dan 8 miljoen in de oorlog. Een op tien zou nooit terugkeren.

Echter is dit geen keiharde actiefilm, maar een love-story. Veteraan Michael Dunne (Paul Gross, die de film tevens regisseerde en produceerde) wordt, nadat hij gewond is geraakt, verliefd op verpleegster Sarah Mann (Caroline Dhavernas). De film begint en eindigt met een oorlogsscène, en verder speelt het grootste gedeelte zich af in Canada. De regisseur verfilmde met deze film de geschiedenis van zijn eigen opa. Een evenwichtige film werd het niet! Veel tijd gaat op aan melodramatische (Soap-niveau) ontwikkelingen. We worden zelfs getrakteerd op een vrijscène te midden van het oorlogsgeweld. Daar staat tegenover dat de gevechtshandelingen rauw en intens zijn. Het blijft allemaal vrij luchtig, licht verteerbaar en voorspelbaar, maar door het entertainment gehalte blijft het redelijk.

Passendaele... Ik ben ooit in het museum geweest en het park erachter, was wel interessant en daarna nog een bezoek gebracht aan Tyne Cot Cemetery. Aan al die begraafplaatsen daar in de buurt kan je wel merken dat dit een zeer cruciale plaats was in de Eerste Wereldoorlog. Erg veel slachtoffers zijn hier gevallen.

Ik vind het ook wel eens fijn om een film over WO I te zien, het gaat vaak over WO II. Misschien is WO I wat minder filmisch interessant omdat loopgraven er steeds hetzelfde uitzien. Nu pakt deze film het wel iets anders aan. Het duurt lang voordat we uiteindelijk in Passendaele aankomen en dat vond ik wat jammer. Het voelde te geromantiseerd aan. De acteerprestaties zijn niet geweldig sterk, Paul Gross vond ik redelijk en de verpleegster Dhavernas ook, maar haar broer nee sorry. Verder een heel voorspelbaar verloop, al moet ik vaststellen dat het geheel wel vermakelijk is en goed in beeld wordt gebracht.