Passchendaele (2008)

Passchendaele

Ik was even aan het rondzoeken op Netflix naar een bepaalde oorlogs film. Dit keer had ik alleen geen zin even om weer een tweede wereld oorlog film te gaan zien want ik wil niet in een keer door dat hele aanbod heen rossen, dan blijft er straks niks leuks meer over. Dit keer zag ik Passchendaele voorbij komen, een film die ik al langere tijd wou zien. Passchendaele (de film) bevat wel wat informatie maar, is op geen enkel vlak echt spannend. Interessant is het zeker maar, ik heb er denk ik iets te veel van verwacht toen ik hem aanzette, de trailer keek en / of de plotomschrijving heb zitten na lezen.

Passchendaele gaat over een ‘waargebeurd’ verhaal uit de eerste wereld oorlog. Ik weet zozeer niet of dit liefdesverhaal waargebeurd is maar, Passchendaele is wel degelijk een waar gebeurd slagveld. Ik vond het verhaal van Passchendaele (de film) nou niet echt geslaagd, het was eerder voor mij een Romantisch / Drama gebeuren dat er daadwerkelijk oorlog werd gevoerd. Ja, oké , na bijna een uur kijken kom je in de loopgraven bij de Canadezen terecht maar, daarvoor was het allemaal Drama en Romantiek waar ik nou niet echt fan van ben.

“De Derde Slag om Ieper, ook bekend als de Slag om Passendale”, daar gaat deze film over. Een bloederige strijd waar erg veel manschappen zijn overleden. Passendale is een moeilijke strijd geweest voor de Britten, die daar tegen de Duisters vochten (met o.a. landen als Canada, dat was toen nog een land van de Britten, nadat het onafhankelijk werd in 1982). Ook hier kun je zien dat de Duitsers zeken geen zwakke jongens waren en een oorlog best konden voeren.

Passchendaele verteld het verhaal over Michael Dunne, een soldaat daarna volgens mij Luitenant (als ik het goed heb) was een Canadese soldaat in de Eerste wereld oorlog, mocht hij ooit geleefd hebben (Dat weet ik niet). Hij word tijdens de oorlog geraakt door artillerie en tijdens zijn revalidatie komt hij zijn droomvrouw tegen die van een Duitse vader afstamde. Michael word non-actief gesteld maar mag na een tijdje toch plaats maken in een kantoor om nieuwe soldaten te rekruteren. Wanneer het broertje van zijn nieuwe vriendinnetje in het leger wilt wijst hij dit af. Hij zit bij een gigantische grote majoor in het kantoor dat een lulletje blijkt te zijn die toch het broertje op pad stuurde naar Frankrijk. Wanneer Michael dit hoort gaat hij er achter aan om het broertje in veiligheid te houden en niet te laten overlijden in de oorlog. Dit gaat alleen helemaal fout, broertje overleefd met 1 amputatie en michael is dood.

Het geen van Passchendaele sprak mij echt aan, want de Romantiek is te slecht gevormd met het concept van de film. Deze film sprak elkaar soms te erg tegen waardoor je met een wisselende stemming zat te kijken, wat ik echt dood zonde vond. Al om al, een tegenvaller.

2.5*

De Slag om Passendale is onderdeel van de Derde Slag om Ieper in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De veldslag staat bekend als 'De Hel van Modder' en er kwamen bijna 140.000 soldaten om het leven, waardoor het als een van de bloedigste veldslagen uit de geschiedenis bekend staat.'Passendale' groeide hiermee uit tot het symbool van de oorlogsgruwel. De Canadese film start met enkele cijfergegevens: in 1917 streden 600.000 Canadezen op een bevolking van minder dan 8 miljoen in de oorlog. Een op tien zou nooit terugkeren.

Echter is dit geen keiharde actiefilm, maar een love-story. Veteraan Michael Dunne (Paul Gross, die de film tevens regisseerde en produceerde) wordt, nadat hij gewond is geraakt, verliefd op verpleegster Sarah Mann (Caroline Dhavernas). De film begint en eindigt met een oorlogsscène, en verder speelt het grootste gedeelte zich af in Canada. De regisseur verfilmde met deze film de geschiedenis van zijn eigen opa. Een evenwichtige film werd het niet! Veel tijd gaat op aan melodramatische (Soap-niveau) ontwikkelingen. We worden zelfs getrakteerd op een vrijscène te midden van het oorlogsgeweld. Daar staat tegenover dat de gevechtshandelingen rauw en intens zijn. Het blijft allemaal vrij luchtig, licht verteerbaar en voorspelbaar, maar door het entertainment gehalte blijft het redelijk.

Passendaele... Ik ben ooit in het museum geweest en het park erachter, was wel interessant en daarna nog een bezoek gebracht aan Tyne Cot Cemetery. Aan al die begraafplaatsen daar in de buurt kan je wel merken dat dit een zeer cruciale plaats was in de Eerste Wereldoorlog. Erg veel slachtoffers zijn hier gevallen.

Ik vind het ook wel eens fijn om een film over WO I te zien, het gaat vaak over WO II. Misschien is WO I wat minder filmisch interessant omdat loopgraven er steeds hetzelfde uitzien. Nu pakt deze film het wel iets anders aan. Het duurt lang voordat we uiteindelijk in Passendaele aankomen en dat vond ik wat jammer. Het voelde te geromantiseerd aan. De acteerprestaties zijn niet geweldig sterk, Paul Gross vond ik redelijk en de verpleegster Dhavernas ook, maar haar broer nee sorry. Verder een heel voorspelbaar verloop, al moet ik vaststellen dat het geheel wel vermakelijk is en goed in beeld wordt gebracht.

er zijn echt wel veel gekkere dingen gebeurd in de grote oorlog dus zo bijzonder is dit echt niet

Dat heb ik later ook begrepen, dit was niet mijn sterkste voorbeeld.

Maar de film blijft beroerd!

Nou...niet dat ik hier nu veel van verwachte, maar soms hoop je toch op een onverwacht pareltje. Maar nee, tv-film op zijn best. Wat op zich nog veel opvalt zijn mooie shots en de prima decors in het oorlogsgedeelte. Daar wordt op zich best wel een aardig beeld gepresenteerd van de helse modder in Vlaanderen rond Ieper en Passhendaele. Maar daar mee is het ook al snel gezegd.

Een oorlogsfilm is het zeker tot voorbij de helft niet, hoewel de beginscene in het kapotgeschoten dorp nog wel hoopgevend is maakt Gross daar zelf ook direct een einde aan door iemand een banjonet in het voorhoofd te steken. Een veel voorkomend ergernis die ik heel vaak in films zie, banjonet, messen en injectienaalden die ogenschijnlijk eenvoudig door borstbenen heen gaan en in dit geval door een schedel. Verdomme man, kap eens met die onzin.

Terug in de wereld, Canada te verstaan, verzand het geheel nogal in een verplichte relatie en erg standaard beeld van hoe mensen denken en doen. De dialogen lijken soms uit het handboek 'Hoe schrijf ik een scenario' te komen.

Zoals gezegd één van de weinige goede dingen zijn toch wel de modder decors. Dat ziet er prima uit. Vervolgens de strijd....tja, mooi dat die Duitsers tijdens hun aanval niet schieten, lichtpijlen en fakkels fluiten niet als normale projectielen slecht bedacht en gemonteerd, de jongen aan het kruis is wel erg dramatisch, niet dat het niet zou kunnen maar het is inmiddels vechten tegen de bierkaai. De sprint van Gross naar de jongen is ongeloofwaardig en slaat nergens op. De Duitsers die vervolgens het vuur staken en hem helpen is wel weer een aardige touche.

Uiteindelijk, niet mijn ding. Was met een andere invalshoek meer uit te halen geweest. Paul Gross vergeet ik in deze ook maar liever weer even, onthou hem liever in jeugdsentiment Due South als de onberispelijke Mounty.