The Great Raid (2005)

Redelijke tegenvaller, ik had er meer van verwacht. In eerste instantie omdat de film vrij lang nodig heeft om te boeien.

Het acteerwerk is niet slecht, het verhaal ook niet, het laatste half uur is ook vrij spannend. Het deed me alleen helemaal niets. Hoe erg ze ook hun best doen in die prent, het wist geen greintje emotie bij me op te wekken. En dat heeft niets te maken met dat het allemaal niet in Europa plaats vindt, ik heb meer van films over WO II in Azië gezien en die wisten me wel te roeren.

Alles lijkt op de automatische piloot in deze film te gaan. Dat gaat op zich prima, maar bij een oorlogsfilm wil ik wel dat ik er iets van een gevoel aan overhoud en dat lukt me bij deze film niet. Nou ja... teleurstelling is ook een gevoel, maar niet het gevoel waar ik op had gehoopt.

The Most Daring Rescue Mission Of Our Time Is A Story That Has Never Been Told.

De meest gewaagde reddingsoperatie… komt niet uit onze tijd. Taglines zijn een mooi middel om eens glashard te liegen over de film die je dan voor je hebt. Ook met The Great Raid zijn ze ver gegaan. Deze missie zal heus wel verteld zijn. Of er ooit eerder een film van gemaakt is, zou ik niet weten. Het is ook niet echt iets dat er toe doet, wat mij betreft. Wat ik nog wel het grappigste vond is dat deze o zo beroemde operatie blijkbaar slechts een goed uitgevoerde, doch simpele hit-and-run-actie is. En dan is het niet eens bijzonder eigenlijk. De hoofdrolspelers doen wel voorkomen dat het tot in de puntjes voorbereid is, maar de uitvoering is typisch Amerikaans: lawaaierig. Je zou bijna nog vermoeden dat het Saving Private Ryan dweilorkestje op de achtergrond meeloopt.

De eerste anderhalf uur zijn vooral bedoeld om de situatie te schetsen: een korte documentaire, een stel kwaadaardige Japanners en de immer sympathieke Amerikanen. Natuurlijk voortdurend onder begeleiding van die dramatische muziek. Er gebeurt genoeg om je aandacht vast te houden, maar tot een sterke finale komt het nergens. Ook de grote namen zorgen nergens voor een meerwaarde. Vrij teleurstellend dus.

Prachtige oorlogsfilm met meer dan 2 uur spanning en menselijkheid. Klein minpunt misschien dat de film nogal traag vooruit gaat. Maar als waargebeurd verhaal kan dit best in werkelijkheid ook zo zijn. Bovendien door de weinige informatie was de organisatie optimaal noodzakelijk.

Voor liefhebbers van oorlogsfilmen moet deze film top zijn. Ik heb er alvast van genoten. Misschien de verheerlijking van de Amerikanen ligt er wat dik op. Maar ok zij mochten het ook hebben in dit tot bijna in detail uitgewerkt verhaal.

Voor mij een bijna 5 film.

Inderdaad, veel jappen waren gewoon gehersenspoeld en kort gezegd compleet gestoord. Bijna een soort Noord Korea. Natuurlijk was dat niet zeker niet het geval bij alle Jappaners en in een oorlog is uiteindelijk vrijwel iedereen slachtoffer.

Ik snap de pro Japanse uitingen totaal niet en zeker niet in dit geval. Ik vraag me af wat je definitie van een held is als je deze Amerikanen niet als helden beschouwt...

Prima oorlogsfilm, had net ietsje korter gekund. Zakt wel even in, maar verder prima film

Opnieuw bekeken en nog meer onder de indruk van deze uitstekende oorlogsfilm.

Een aanrader voor de liefhebbers van dit genre.

Volgens mij heb jij een klap van de molen gehad.

Natuurlijk zijn er miljoenen Japanners tijdens WOII geweest die niets slechts in de zin hadden, net als miljoenen Duitsers.

Maar om te zeggen dat Japanners "slechts" slachtoffers waren (met name m.b.t. deze film, die deels waar gebeurt is) dan heb je het naar mijn mening niet goed begrepen allemaal.

Heb je je wel eens verdiept in deze gebeurtenis? Wat de Japanse soldaten hebben gedaan tijdens de dodenmars etc.?

Zo niet dan vooral doen en herzie je mening. Zo ja, en blijf je bij je mening dan zou ik een bezoekje aan de dokter adviseren.

Dit verhaal verdiende een betere cast en regisseur, zonde.

Enorme tegenvaller. Verhaal is traag en qua actie valt het behoorlijk tegen. Ook de acteur prestaties zijn slecht.

Geen beste film. Traag en ook het acteren ging niet best.

Wow. Tegenvaller zeg. Onderwerp heeft alle ingrediënten om een boeiende film af te leveren, maar dat lukt allesbehalve. Je komt er gewoon niet in. De karakters zijn vlak, eendimensionaal, worden niet goed ingeleid en uitgelicht, stom romantisch plotje er in en geen aantrekkelijke plaatjes. Alleen het laatste halfuurtje is eigenlijk te behappen.

Traag en weinig opwindend oorlogsverhaal...

Nog even reagerend op deze discussie, uit de laatste 2 zinnen valt al voldoende op hoe onschuldig dat de Japanners zichzelf achten! Het waren in Japan dus geen Japanners meer die Pearl Harbor aanvielen? Wie dan, de Chinezen? En dan moeten wij nog meer pro-Japans materiaal gaan lezen en zien? Mag ik alvast bedanken hiervoor? Ik lees liever mijn eigen Nederlandse geschiedenisboeken over de wereldgeschiedenis i.p.v. die geïndoctrineerde lariekoek uit Japan waarin dus staat dat ze nog nooit een mens kwaad hebben gedaan!

De film bouwt inderdaad traag op, wat ik trouwens nog nooit erg heb gevonden en in het 2e deel was ik inmiddels zo kwaad op de Japanners in de film, dat de actie als een verlossing kwam voor mijn sentimenten en agressie die ik opdeed in de eerste helft!

Ik ben het dus ook niet eens met degenen die alleen het gedeelte met de actie goed vonden, er moet toch een opbouw in een film zijn? Hierover verschillen we dan van mening en ik ben dan ook blij dat er velen ook zo over denken als ik. IMDb (6,7 / 20209)

Bijna een 7 op IMDb en hierboven is de stemming ook hoger dan een 6, dus niet zo slecht als de 3 tjes die hier beneden staan!

Mijn conclusie: goed geacteerd, goed verhaal, mooie decors en wat ook belangrijk is; eigen taalgebruik

Van mij een ruime 7!!

Eigenlijk moet je op zulke onzin niet in gaan. Overigens, in het boek waar de film op gebasseerd is schetst Hampton Sides wel een bijzonder transparant beeld van de Japanse denkwijze, cultuur en hiërarchie. De oorlog tussen Japan en het westen was behalve een oorlog tevens een botsing der culturen te noemen. Zo was het ondenkbaar dat een Japans soldaat een onmogelijk opdracht van een superieure tegen zou spreken. Volgens Sides een reden waarom veel Japanse soldaten zich onredelijk gedroegen waaruit veel hardheid en wreedheid uit voortvloeide. In die zin zou je kunnen redeneren dat ze wel degelijk slachtoffers waren, van hun eigen stugge cultuur wel te verstaan.

Die geschiedenisboekjes zullen ongetwijfeld ook weinig vermeldden over Unit 731. Een medische eenheid die naar hartelust experimenteerde op Chinese gevangenen. Vergeleken bij de broeders leek zelfs Joseph Mengele bijna een kleuterleider

Lang geleden ooit eens gezien, en deze was wel eens aan herziening toe aangezien ik verleden jaar het boek nog gelezen had waar de film op gebasseerd is. Meen zelfs dat schrijver Hampton Sides aan het script mee werkte.

Wat meteen al opvalt is dat de film onmogelijk in de schaduw van dit bijzonder goede boek kan staan, die ook mede een deel van de dodenmarsen beschrijft, andere wreedheden begaan door de Japanners, maar tevens een stukje cultuur uitlegt over de militaire hiërarchie en cultuur die meteen heel veel uitleg geeft over de Japanse denkwijze. Een andere aanrader op dat vlak is De Pacific van Peter Schrijvers die net zo boeiend schrijft over de onoverbrugbare cultuurverschillen. Is de film dan zo slecht? Nee...het boek is gewoon indrukwekkend en de film is redelijk goed, desondanks is de film een treffende en goede samenvatting van de ware feiten. Zelfs de gebeurtenissen rond Margaret Utinsky kloppen op het feit na dat ze iets had met Gibson. Ze zocht weliswaar haar man die werkzaam geweest was als arbeider op Bataan, maar die was geen militaire en zat zeker niet in dat kamp.

De film lijdt vooral het meeste onder een tempo dat nooit weet te ontbranden naar een passende snelheid. De aanloop tot de uiteindelijk actie op anderhalf uur duurt gewoon te lang en trekt te stroperig voorbij. Daarnaast moet de film het ook niet hebben van zijn cast. Fiennes is het beste in die zin, dan vond ik Csokas eigenlijk een beetje een misscast met zijn te dikke Amerikaanse accent, om uit te komen bij Bratt en Franco die hun best doen maar beide niet beter kunnen, of nóg niet kunnen. Beide slagen er in geen enkele diepte of iets extra's aan hun rol mee te geven.

De uiteindelijke actie na anderhalf uur en de beelden van het kamp zelf is dik in orde, duidelijk te zien dat men daar een goede militaire adviseur bij had, Dale Dye uiteraard die ook nog een klein rolletje heeft. Het einde maakt in die zin een hoop goed en de eindgeneriek, net als het begin, vaart goed bij de uitleg en de echte authentieke beelden. Dit geeft de film nog wel even de nodige diepte en raakvlak, toch blijft het gevoel dat een dergelijk boek en achtergrond een betere film verdiend had. Een iets beter en korter script en betere cast had een hoop gescheeld denk ik. Dan nog even het gezaag over de 'taglines' die de lading niet zouden dekken qua term 'reddingsactie'. Over de term reddingsactie valt te discussiëren, maar de actie was wel een gewaagde en grootse operatie met meer dan driehonderd man die zich achter de linies begaven en in alle stilte en zonder ontdekt te worden bijna 50 km aflegden met de mogelijkheid dat de Jappen binnen een oogwenk het hele kamp konden uitmoorden. De schietpartij zelf is bijna van epische proporties qua verliezen voor de Japanner, zover die kloppen overigens. 'Daring' was de missie zeker, het verhaal was redelijk onbekend tot Sides zijn boek in 2001 en ze hebben die mensen bevrijd, dus een reddingsactie was het zeker.

Afijn, The Raid, een degelijke film die met een aantal betere keuzes een hele goede film had kunnen worden. Aardig om weer eens te zien, maar dat is het dan ook.

Lekkere film.

Solide oorlogsfilm, waarvan zeker de actiescène op het eind de moeite waard is. De acteerprestaties waren voor mij minder memorabel.

Tegenvaller.

De synopsis lag me wel en ik zag dat de film binnenkort van Netflix verdwijnt. Genoeg redenering om het toch maar even mee te pakken voordat het niet meer kan. Een goede oorlogsfilm kan ik op z'n tijd best waarderen, maar buiten de setting om is oorlog in The Great Raid vooral een subplot. De dramatiek van de personages wordt naar de voorgrond getrokken.

Zelden zo vaak op de klok moeten kijken totdat een film over oorlog voorbij zou zijn. De titel is in ieder geval misleidende promotie, want de "raid" neemt nauwelijks 20 minuten in beslag en laat 100 minuten op zich wachten. Tot die tijd zitten we met een compleet arsenaal aan volstrekt oninteressante personages opgescheept, waarvan specifiek Nielsen niet om aan te zien was. Sowieso had dat hele gedoe met het ondergrondse verzet geschrapt mogen worden. Doodsaaie opvulling die uiteindelijk geen hol toevoegt aan de film.

Verder wordt er veel ingezet op drama en psychologische worsteling. Dit wordt echter dusdanig banaal uitgewerkt dat het serieus moeilijk was om me met iemand in te leven. Ik snap ook nooit waarom elke oorlogsfilm zich op 30 verschillende personages moet focussen, want sympathie wordt op die manier onmogelijk gemaakt. Het acteerwerk is niet onaardig, alleen zijn de personages zelf zo onzichtbaar. Dat zeg ik met respect voor het bronmateriaal, al kan ik me niet indenken dat dit nu een hele waarheidsgetrouwe adaptie is. Amerikanen zijn heel goed in het afschilderen van de tegenstander als enkel bruut en meedogenloos en zelf alleen maar compassievol en heldhaftig. Dat ze het patriottisme niet een keertje beu worden heb ik nooit begrepen.

Daarna volgt toch wel een indrukwekkend stukje film. Knap gemonteerd en spectaculair ingericht. Visueel is de film in het algemeen wat kaal (hoe kan je nou weer het Australische landschap waar de film werd opgenomen laten aanvoelen als de Saharawoestijn), maar de finale biedt genoeg compensatie. Daar maakt de film eindelijk zijn titel waar, maar ik had de focus liever enkel en alleen op de operatie gezien en niet op allerlei oninteressante poeha eromheen. Tussendoor wat stevige beelden, maar dat zijn schaarse lichtpuntjes tussen een best saaie oorlogsfilm.

Ik vond het maar een matige en vooral langdraderige film. Ook de kleur van het filmwerk vond ik niet bevordelijk.

Leuk om een keer gezien te hebben, al vond ik de film soms wel wat traag.