Casino Royale (1967)

Dit is een beetje een parodie op de James Bond reeks. 'k vond wel dat de film traag op gang kwam, maar na een uurtje zat de vaart er dan in. Jammer was het einde ook wel totaal over the top met zelfs cowboys en indianen

Geef me toch maar de remake

Omdat ik de film voor 50 cent op de kop kon tikken, en hij dat wel waard is, heb ik hem opnieuw bekeken.

Maar blijf bij mijn eerdere commentaar.

Na eerdere mislukte pogingen, om de film helemaal uit te zitten (jaren geleden) heb ik vandaag nog maar eens een nieuwe gedaan.

Deze keer werd de eindstreep wel bereikt, al was het niet zonder moeite.

Oké, het is geen serieuze Bond film, dat weet je wanneer je hieraan begint.

Een komedie, maar wel een erg rommelige, met heel veel overbodige bombarie, vooral aan 't eind van de film.

Een van de leuke dingen is het proberen te herkennen van de massa acteurs en actrices die in piepkleine rolletjes opduiken.

Om die allemaal te herkennen moet je de film diverse keren bekijken vrees ik, en dat gaat me te ver.

Peter O'Toole, als Schotse guard en Caroline Munro in een nog kleiner rolletje zijn maar een paar van de voorbeelden.

Bekijk de cast op IMDb maar eens om te ontdekken wie je gemist hebt.

Pluspunten zijn er ook: Barbara Bouchet is voor mij de mooiste Moneypenny ooit, en heeft zelfs nog een aardig aandeel in het geheel.

Geofrey Bayldon als Q, vooral grappig omdat ik hem nooit los kan zien van zijn rol als tovenaar Catweazle, in de gelijknamige populaire TV serie.

Joanna Pettet (Mata Bond) (waar ik ooit een zwak voor had ) ziet er prachtig uit, en heeft een leuke rol.

Sellers heeft een aantal grappige momenten, en Niven is ook niet slecht.

Welles is goed op zijn plaats.

Ook zijn er nog een aantal behoorlijke filmsets.

Maar daar schiet de film toch allemaal niet echt mee op, het blijft een rammelend vehikel.

De muziek, anders zo sterk en belangrijkin de meeste Bond films, vind ik helemaal niks.

De bijzonder fraaie poster dekt helaas de lading niet.

Aardig om een keertje (helemaal) gezien te hebben, en voor 50 cent, zoals Tarkus hier, zou ik de DVD nog wel meenemen, maar that's it.

Had met deze onofficiële Bond-film gehoopt op een lollige campy-film. En met een cast met grote namen zoals Peter Sellers, Orson Welles, een jonge Woody Allen en andere toppers zou je daarop wel mogen hopen. Maar nee, dit is een draak van een film geworden, die bijzonder niet-grappig is en een grote ongebreidelde chaos is. Na een tijdje ben ik maar afgehaakt met het volgen van wat voor het verhaal moet doorgaan. Enig lichtpuntje was de jolige soundtrack, die me deed denken aan Barbarella. Dat is nou wel een komische en geslaagde cult-film uit de jaren '60, waarmee je genoeg lol kunt hebben.

ik had deze als eens gezien toen ik nog jong was.

maar ik wist me niks meer te herinneren van de film.

nu weet ik ook weer waarom

een film om kromme tenen van te krijgen.

wat slecht. en dat alles met al die regiseurs

Een leuke alternatieve theorie over de figuur James Bond in deze vermakelijke, maar rommelige parodie. Leuk om oud-Bondgirl Ursula Andress terug te zien. Sommige scenes slaan compleet nergens op, zoals het hele gedoe met het kasteel in Schotland en de hele scene die zich afspeelt onder het hotel, maar dat wordt afgewisseld met hele goede en zelfs hilarische scenes zoals Le Chiffre met zijn over-de-top goocheltrucjes en de missies van Mata Bond en Vesper Lynd. Maar het is wel begrijpelijk waarom de waardering niet al te hoog is. Geinig om een keertje te zien als je al bekend bent met de 'normale' Bond films.

Pff, wat een miskleun.

Een parodie met allerlei verwijzingen naar andere films. Maar, een parodie zou leuk moeten zijn, maar men is toch wel iets vergeten op dat vlak. Melig is niet hetzelfde als leuk, de makers zullen zelf wel - met als hoofdoorzaak stevig wat geestverruimende middelen - blauw gelegen hebben van het lachen, maar het komt niet over. Als klap op de natte vuurpijl dan nog het einde en dat trekt de film dan nog maar eens verder onderuit. Er was al niet veel over.

Austin Powers slaagde veel later wel in de opzet die deze film probeerde - een flauw-melige Bond-parodie. Het kan dus wel

I have a very low threshold of death. My doctor says I can't have bullets enter my body at any time

Ik had Casino Royale aangeschaft toen ik een aantal jaar geleden in een heuse James Bond bui was. Weliswaar op VHS aangezien ik ergens had gehoord dat de film nooit op DVD was uitgebracht (geen idee of dit überhaupt klopte), maar toen ik een tijd geleden de film wou starten, deed de VHS het uiteraard niet meer. Er is echter een nieuwe kringloopwinkel in de buurt opengegaan en wat vond ik daar? Juist, de DVD van Casino Royale.

Natuurlijk meteen opgezet en al vrij snel vroeg ik me af waar ik in terecht was gekomen. Deze Bond film is een parodie op het genre, niet op het verhaal zelf zoals ik dacht, en dat resulteert in een erg fragmentarisch filmpje. Niet moeilijk ook als je bekijkt dat er zowaar 5 (!) regisseurs aan hebben meegewerkt. Een paar niet van de minste namen, maar blijkbaar is het allemaal erg apart van elkaar gefilmd. Zo nam John Huston de scènes in Schotland voor zijn rekening terwijl Ken Hughes de scènes in Berlijn filmde. Het resulteert dus jammer genoeg niet in een echt vlot ogende film, de introductie van Evelyn Tremble voelt bijvoorbeeld aan als een film op zichzelf aan, maar toch heeft het wel zijn charme. Alleen jammer dan ook dat de film helemaal de mist ingaat wanneer Peter Sellers de film besloot te verlaten. Vanaf dan moeten er een paar ingrepen bovengehaald worden om de film toch nog tot een einde te brengen en dat voel je.

De reden dat Sellers het aftrapte was naar het schijnt vanwege een fikse ruzie met Orson Welles. Jammer, want hij is hier best wel leuk eigenlijk. Ben normaal gezien niet zo'n fan van hem, maar dit dit doet hij goed. Welles is weer fantastisch in ieder geval. Zou niet misstaan hebben in een officiële Bond film als Le Chiffre. Verder een film waar het erg leuk is om bekende koppen te spotten. Veel schoon vrouwvolk (Jacqueline Bisset als Giovanna Goodthighs, Ursula Andress als Vesper, Joanna Pettet als Mata Bond, Deborah Kerr als Mimi, Barbara Bouchet als Moneypenny, ...) maar ook bij de mannen passeert er een hoop leuk volk. Niven is sowieso perfect als Bond en ook de bijrollen van Jean-Paul Belmondo en Woody Allen zijn fijn om te zien.

Speciaal filmpje in ieder geval en toch een vrij uniek ding in de James Bond cyclus, hoewel het dus geen officiële release in de reeks is. Zou die Climax aflevering ook nog wel eens willen zien en Never Say Never Again slingert hier ook nog ergens op VHS. Fingers crossed dat die wel werkt.

3*

Afgelopen half jaar de gehele Bond collectie opnieuw bekeken en ik bedacht mij toen dat ik deze Casino Royale versie nooit had gezien. Nooit behoefte aan gehad omdat het een soort komedie versie van Bond was dat niks met de officiële reeks te maken had. Maar nu toch maar eens gekeken om deze ook weer af te kunnen strepen.

Je moet dit inderdaad niet vergelijken met de bekende reeks, maar als je het totaal niet serieus neemt, dan valt er nog best lol mee te beleven. Hoog tempo met flauwekul en een aardig scenes waren best leuk. Tussendoor krijgen we het Casino Royale verhaal te zien waarbij we net als in de 2006 versie weer kennis maken met oa Le Chiffre en Vesper en het pokerverhaal, maar dan in een vrij beroerde uitwerking. Er doen trouwens opvallend grote namen aan de film mee, met onder andere Woody Allen, Peter Sellers en Dr No Bond girl Ursula Andress. Apart om haar nu in deze rol te zien. Ze was trouwens echt een mooie vrouw in die jaren. De film duurt helaas wel erg lang, bijna 130 minuten, terwijl een komedie als deze gewoon in anderhalf uur gestopt had moeten worden. Het is ook allemaal veel te rommelig met al die James Bond uitvoeringen in beeld. Verder viel me de erg aanwezige muziek nog op, met een deuntje die ik zeker richting het einde best wel geinig vond.

Casino Royale is verre van best, maar nog best acceptabel. En nog altijd beter dan Quantum of Solace (2008)

2*

Wel een vet mooie poster.

En beter dan de remake uit 2006.

Apart, maar met super mooie dames.

Heb de bonddame exact als tattoo

Laat me niet lachen joh

Jij bent echt niet meer serieus te nemen.

Dat was een gigant.

Deze film is een mix van ene idioterie bij elkaar geschraapt

Hehehe blijft lachten met jou

Een film met fantastische acteurs en actrices.

Maar wat een absurde en draak van een film is dit.

Bond onwaardig zelfs al is dit een persiflage.

A pile of crap

Het idee was best wel goed. Een parodie op James Bond, op het moment dat Bond al enorm groot was. Op papier leek het bijna niet mist te gaan. De hoofdrol ging naar David Niven, die door schrijver Ian Fleming nog werd aangeraden als Bondacteur als de echte franchise van start ging, tot hij zag hoe goed de keuze van Sean Connery was. Dan heb je nog Bondgirl Ursula Andress die de cast vervoegd. Een cast die bestaat uit een indrukwekkende lijst van acteurs, actrices en cameo's. Er werd zelfs gegrepen naar een origineel boek van Fleming: Casino Royale.

Maar dan zie je dat je met de beste ingrediënten, toch een gerecht kan doen mislukken, als je niet de juiste kok hebt. Of misschien wel teveel koks. Verschillende regisseurs is nooit een goed teken. En waarschijnlijk kreeg je met die grote lijst van sterren ook teveel ego's bij elkaar. Blijkbaar zou Peter Sellers vooral een wat meer serieuze film willen maken, terwijl het voor de makers al lang de bedoeling was om een parodie te filmen. Veel grote namen werden trouwens ook gelokt met het idee van een eerder serieuzere film te maken.

Het resultaat is een wisselvallig rommeltje dat af en toe een leuk moment kent en enkele mooie shots. Een andere regisseur, een half uur minder en een wat meer stabiele cast en je hebt een hele andere film. Wel jammer dat de film niet geslaagd is, want zo'n Britse Bondparodie (niet de Austin Power vehikels) zou wel leuk zijn.

Erg vreemde en vage film met een reeks aan bekende acteurs en regisseurs. Er valt af en toe wel wat te lachen maar voor een komedie, parodie of satire op de echte James Bond is het allemaal matig en gedateerd. De muziek kan er wel mee door.

Geweldige film als je het beziet vanuit de periode van toen. De links naar de Bondfilms zijn er slim in verwerkt met een overkill aan absurditeit. De cast acteert subliem en Peter Sellers in de verkleedscene is briljant. Verder de bekende vormgeving uit de late 60's met dito mode is grappig om te zien in combinatie met de zgn. Hi-tec rekwisieten. De over the top momenten, de veiling in West-Berlijn en zeker aan het eind is qua absurdisme goed gekozen. De stiff upper lip English, het Franse vreemdelingenlegioen en de Amerikanen die zowel als natives als cowboys acte de presence geven. Peter Sellers, David Niven, Ursula Andress geven goed acteerwerk wat het midden houdt tussen serieus en absurdistisch.

Er was eens een producent die dacht de jackpot te winnen. Voor de eerste bondfilm had hij voor een nog bescheiden bedrag de rechten gekocht voor de verfilming van Casino Royale. Twee jaar later begint de Bond-reeks en is een instant succes. Onze producent moet dan iets met zijn rechten, misschien zit hij wel op een goudmijn. De producent gaat op een gegeven moment zelfs in onderhandeling met de producenten van de Bond-reeks om zijn rechten binnen de serie te verfilmen. Dat leidt tot niks. De producent denkt dat hij qua production value niet tegen ze op kan en besluit daarom maar een parodie op James Bond te maken. Het resultaat is tot de nok toe gevuld met bekende acteurs. Van Orson Welles tot Woody Allen. De shoot is een behoorlijke ramp en er zijn uiteindelijk zelfs vier regisseurs bij betrokken.

De film heeft wel wat issues. Het verhaal vertoont weinig samenhang en is vooral een aaneenschakeling van sketches met soms een losse band tot de vorige sketch. Het verhaal is daardoor haast niet te volgen. De film is ook niet erg grappig hoewel er vele pogingen worden gedaan. Op scriptniveau is het best een ramp. Wat de film nog wel kijkbaar maakt is de optocht aan bekende gezichten, de soms lekker dik aangezette sixties vormgeving. en de easy listening muziek van Burt Bacharach en de film heeft met The Look of Love van Dusty Springfield een titelsong die bijna alle officiele Bond titelsongs overtreft.

Een van de regisseurs van John Huston en ik ben nog steeds films van hem aan het kijken en in dat kader zag ik dit. Ik heb al eerder gemerkt dat hij niet altijd goed uit de voeten kan met volbloed komedie. Beat the Devil werkt ook voor geen meter. Het is niet zo duidelijk welke delen van de film hij heeft gemaakt en of hij ook schuldig is aan deze mislukking, maar het viel me wel op.

Even snel er doorgejast in een zondag die verder vooral door Tour en EK overheerst gaat worden, en ik ben achteraf blij dat ik geen Prime Time aan deze film verspilt heb. En dat ondanks dat ik toch wel erg nieuwsgierig was naar deze film en ongetwijfeld een onbekende film voor velen, daarom was ik ook best wel blij deze bij de kringloop te vinden.

Van meet af aan druipt de satire er vanaf waar de echte Bond dus kennelijk reeds met pensioen is en naam en het nummer aan de womanizer gegeven is zoals we die nu kennen en huishoudt dit tot afschuw van James met pensioen. Grappig overigens dat er zoveel kritiek is en een spion niet als een vrouwen versierdende rauwdauwer te keer kan gaan en daar zit best wat in. Toch slaat de humor in de opening nergens echt aan en is het allemaal wel eens wat to much zoals het bombardement. De soundtrack van Bacharach kan mij ook niet bepaald bekoren en met de wetenschap van een twee uur durende speelduur vrees is reeds het ergste.

Aardig is op zijn minst nog de poging om de gentleman spy in huize McTarry temidden van vele fraaie vrouwen tot een misstap te verlokken. Grappig de aanwezigheid in de badkuip van Angela Scoular die in On her Majesty Secret Service een andere Bond probeert te verleiden in de vorm van George Lazenby. Maar geleidelijk aan ontspoort de film totaal in rare Schotse tradities en later in een nieuwe lichting agenten, verleiding en vrouwen centraal staan, en een wirwar van karakters en namen. Opgegeven heb ik de film op dat moment allang omdat ik het allemaal zo bijzonder flauw en gedateerd vind en eigenlijk een saaie en veel te lange, soort van Austin Powers vind die totaal niet van de grond komt, want eigenlijk gebeurt er ook nog eens niets.

Goede en enige reden om uit te kijken zijn überhaupt de dames waarvan Cardinale er voor mij toch even uitspringt. Buiten dat wordt vooral alles op de hak genomen waar een Bond film om bekend staat van de gadgets tot en met de vrouwen en dan te bedenken dat de echt overdreven tijden van het vrouw schaken nog lang niet was aangebroken maar nog moest aanbreken met Roger Moore. Afijn, ik vond hier geen klap aan en heb het dan ook met moeite uitgekeken.