The Pleasure Garden (1925)

Hèt debuut.

En best een vermakelijk debuut. Natuurlijk moet e.e.a. wel een beetje in het perspectief van dat jaar gezien worden. Oubolligheid troef dus. Al valt dit uiteindelijk nog best mee. De nadruk van het verhaal ligt op de liefde en overspel. Tegen het eind wordt daar een moord aan toegevoegd. Echt spannend wordt het niet, maar het blijft boeiend.

Verevelend is dat de twee vrouwelijke hoofdrolspelers als twee druppels water op elkaar lijken, wat soms verwarring oplevert. De beeldkwaliteit is op sommige punten dusdanig matig dat het, met name aan het begin, soms gissen blijft of het Patsy of Jill betreft. Die momenten duren gelukkig kort.

Al met al een leuk debuut, met aardig camerawerk. Zo zien we tegen het einde plots zelfs de camera scheef hangen. Voor de allereerste keer dus. Grappig om te zien dat Hitchcock dit in zijn debuut doet, kan het me niet herinneren in bijvoorbeeld (het betere) The Lodger. De score is opvallend prettig, ondanks dat het soms nauwelijks verbonden lijkt met het verhaal.

Fijn om gezien te mogen hebben, maar werd slechts ten dele van de sokken geblazen. Dit heeft te maken met enige braafheid alsmede het feit dat de regisseur nog niet op volle kracht was.

Redelijk.

Wat heet. Daar ben je het eerste kwartier van de film wel zoet mee.

Het debuut van Hitchcock begint niet meer dan aardig en even dreigt een voortkabbelend verhaal over de showbizz in de roaring twenties, maar de tweede helft wordt goed gevuld met oa scenes in de Britse koloniale tropen, met moord, overspel en weet ik niet al. Een paar leuke camera-ideeën weet Hitch er trouwens al doorheen te monteren. Al met al zeker voldoende.

3*.

Hier een bericht van een grote Alfred Hitchcock fan. Het is 2 jaar geleden dat ik deze film heb gezien. Ik weet niet precies wat ik ervan vond. Aan de ene kant vond ik hem wel wat hebben, aan de andere kant was ie wel heel erg oud. Maar ja, tis een oude film ook gewoon. De allereerste van Hitchcockie en dat is al een hele tijd terug. In 1925! Maar ik vond deze film wel redelijk. De atmosfeer van de jaren 20 is duidelijk aanwezig. Dus tja zo slecht is het nog helemaal niet. Een 3!

Dus niet langer meer de eerste film van Hitch.
Zie onderstaand bericht;
Vroege film Alfred Hitchcock ontdekt

Dit is sowieso al niet de eerste film van Hitchcock. Er zijn een aantal films waar hij uncredited is als regisseur. Bij één van de films, al weet ik niet meer dewelke heeft hij praktisch heel de film geregisseerd maar is de credit wel naar iemand anders gegaan. White Shadows (die nu is ontdekt) is alleen maar geschreven door Hitchcock. Er schijnt ook nog een 2e film uit datzelfde jaar te stammen, namelijk Woman to Woman die ook door hem is geschreven.

The Pleasure Garden wordt wel gezien als zijn eerste, zelf geregisseerde film.

The Pleasure Garden

Het officiele debuut van Alfred Hitchcock. Naast de beste film van 2013 heb ik mij ook voorgenomen om de hele filmografie van Hitch' te gaan bekijken. Het zijn maar 55 films... Natuurlijk moest ik met zijn The Pleasure Garden beginnen. Ik had er heel veel zin in en hoge verwachtingen. Het debuut van de meester zelf. Misschien had ik er wel te hoge verwachtingen van...

Een zeer simpel concept is het eigenlijk. Als we echter naar de tijd waarin hij gemaakt is kijken is het beter te begrijpen. De producenten die moesten voldoen aan de eisen van de bioscopen in plaats van andersom, zoals het tegenwoordig is. Lekker oudbollig is hij zeker. Het feit dat het een origineel is geeft direct al sfeer. Toch is het even wennen. Wie Jill was en wie Patsy was mij de eerste 20 minuten geheel onduidelijk. Als hun wegen dan schijden wordt het een stuk duidelijker en kom je lekkerder in de film.
De film kachelt lekker voort en is zeker vermakelijk. De setting verplaatst zich uiteindelijk leuk naar de tropen. Overspel en moord geven een leuk controversieel tintje aan. Het einde is zeer voorspelbaar, maar voldeed aan de eisen van mijzelf als jaren 20' bioscoop.

De acteerprestaties laten zeker te wensen over. Er zijn films waarin ik meer passie en overtuiging in het spel heb gezien. Overacting is in de stomme film een belangrijk gegeven en ik moet zeggen dat ik dat hier een beetje mager vond.
Virginia Valli had het beter kunnen doen. Aangezien ik het niet meer tegen haar kan zeggen zal ik er ook kort over blijven. Overtuiging ontbrak een beetje bij haar. Op momenten speelt ze goed, maar de algemene lijn viel tegen.
Carmelita Geraghty weet daarentegen wel positief te verrassen. In het begin komt ze terecht klunsig over en weet zich goed te ontpoppen tot een arrogante mokkel. Haar prestatie is duidelijk beter dan haar look-a-like.
Miles Mander weet dan ook een goede prestatie neer te zetten. In het begin vond ik hem mager maar hij weet fantastisch door te draaien. Goed geacteerd!

De kwaliteit van de film is van een laag niveau. Overbelichting, of juist te donker, maar ook vage scènes met onduidelijke contouren. Het laat echt te wensen over. Toch moet ik mij ook hier weer in de tijd plaatsen, als is het af en toe moeilijk. De onderliggende muziek is ook niet heel uitgebreid. Het had beter gekunt.

Al met al is dit een aardig debuut van misschien wel de beste regisseur aller tijden. Toch heeft hij nog een hele weg te gaan, dat zie je duidelijk. Op naar de volgende film!

2.5*

Hitchcocks officiël regiedebuut is geen misdaadverhaal, maar een melodrama dat typerend is voor de tijd. Het gaat over twee danseressen die elkaars beste vriendinnen worden. Ze worden verliefd op dezelfde man en dat leidt tot jaloezie, ruzie... en uiteindelijk een melodramatische combinatie van drank, ontrouw en doodslag. Het verhaal is dus niet zo bijzonder, maar dit is een fascinerend debuut, omdat veel van de Hitchcock-motieven hier terug komen. Zie het openingsshot, waarin Hitch filmt vanuit het perspectief van een oudere man die zijn monocle opzet om de blote benen van de danseressen te bekijken. Let ook op de nadrukkelijk aanwezigheid van een hond [ook een Hitchcockmotief] in een scène die zonder diens aanwezigheid volstrekt banaal zou zijn. En de geestverschijning van Nita Naldi ziet er daadwerkelijk spookachtig uit. Bovendien is het acteerwerk redelijk ingetogen, waardoor eigenlijk alleen het basisverhaal een zwaktepunt is van deze film. Fascinerend voor Hitchcockfans [waarvan ik er ééntje ben], wie minder bekend is met zijn werk zal deze film ongetwijfeld minder waarderen. De opmerkingen over de beeldkwaliteit hebben niets te maken met de kwaliteit van de film maar met de kwaliteit van de DVD. De DVD-versie die ik heb, is van uitstekende beeldkwaliteit.

Interessant debuut van een grote film door Hitchcock. Film is in Duitsland (München) en deels Italië geschoten. Hij komt uit 1925 en dat zie je. Geluidsopnamen waren er nog niet dus de hele film door hoor je een niet onaardig orgelmelodietje. De film heeft een niet al te bijzonder verhaal dat op het einde voor mij zelfs nog wat spannend werd.

Wat wel bijzonder was waren de typisch Hitchcockiaanse kenmerken zoals seksuele spanning, voyeurisme, overspel, bekende camera posities en op het laatst zelfs een tipje suspense. Wat ik zelfs nog nooit in een Hitchcock had gezien was een hallucinatie die het verhaal goed deed en die visueel nog werkte ook!

Enfin, genoeg te genieten voor een voldoende!