High Anxiety (1977)

Vooral de birds parodie is enorm flauw, maar ik moest er toch om lachen.

En dan het zoeken naar woorden bij die bijeenkomst met die twee kinderen. Voor borsten, vagina en penis.

Leuk dat gestuntel. 2,5*

Totaal niet grappig die Mel Brooks, History of the World was ook al zo ongrappig ....... 1 *

JUIST het slechtste en USA preutste stuk...

2*

flauwe kolder waar je van moet houden.

love it!!

Vind deze best tof geen super-film ofzo maar toch best vermakkelijk

Tijdens de begintitel van de film viel het me al op dat Mel Brooks zovaak voorkomt in de titeling. En tijdens de film zelf begon ik me op een gegeven moment enorm te irriteren aan het steeds weer herhalen van dezelfde soort grappen, en het acteren van Brooks. Mocht je in een enorm melige bui zijn dan is deze film misschien wel even leuk om de tijd te doden.

Maar verwacht vooral geen goed uitgewerkt verhaal.

Weer een geweldige Mel Brooks film. Wellicht één van de beste. En dat zal waarschijnlijk alleen maar beter worden naarmate ik meer films van Hitchcock heb gezien aangezien ik neit alle parodiën begreep, maar wel grappig vond.

Het is weer een belachelijk verhaal met veel flauwe elementen, maar o zo leuk. En Mel Brooks is weer heerlijk bezig. Wat een geweldige vent is dat zeg.

4.5*

Maar wat een fantastisch komediënne was Madeline Kahn toch! Zie hier: YouTube - High Anxiety (1977): Madeline Kahn & Mel Brook

Een leuke Mel Brooks film die de films van Hitchcock op de hak neemt,

maar toch vond ik de film op sommige punten een beetje inzakken, de stukjes van Hitchcock waren erg grappig maar volgde elkaar soms net iets te traag op.

Niet te min een leuke grappige film, maar hier had zeker meer in gezeten.

3,5 sterren.

Dit vind ik echt geen leuke film, en volgens mij vond ik die Mel Brooks-film vroeger ook al niet leuk. Soort humor die je moet liggen, erg overdreven, met toch wel wat vervelende types erin. Het idee zo'n Hitchcock-parodie, met Psycho, The Birds..... is op zich leuk, maar erg voorspelbaar en niet goed uitgewerkt. Nu ik deze nog eens heb gezien van Brooks zal ik het daar maar bij laten. Intussen waarschijnlijk flink gedateerd maar bovenal gewoon nog steeds erg flauw.1.0

Mindere Mel.

Dat regisseur Mel Brooks na Blazing Saddles en Young Frankenstein niet meer dat niveau heeft kunnen halen zal door vrijwel niemand worden ontkend. Een totale mislukking is High Anxiety nu ook weer niet geworden. Maar op een paar flauwe Hitchcock-referenties, een aardige Kahn en een grappige persiflage op Sinatra (de titelsong) na, valt er hier verder bar weinig te halen.

Onvoldoende.

Trailer / Youtube

Een klasieker onder de Mel Brooks films.

Niet zo goed als Blazing saddles maar omdat Cloris Leachman er in mee spelde leek hij wel wat op Young Frankenstein.

Cloris speelde vrijwel dezelfde rol.

In het echt is ze trouwens niet zo'n lelijk mormel.

Mel Brooks zijn enorme flauwe grappen gaan maar door en door en door en..............

Dit was echt de laatst die ik ga zien van de man.

Aardige film over een psychiater die de leiding krijgt over een groot psychiatrisch ziekenhuis. Het plot is uiterst simpel, maar weet de film genoeg gaande te houden. De grappen die aan het plot gerelateerd zijn, zijn wel leuk. Maar de film is op zijn grappigst wanneer er de draak wordt gestoken met de films van Alfred Hitchcock.

Blijft een fantastische komedie met een knipoog naar de Hitchcock films.

Mel Brooks die zich kan meten als een van de beste komedie acteurs aller tijden.

De film opent prominent met de mededeling ‘This film is dedicated to the Master of Suspense Alfred Hitchcock’. Van Brooks die zich parodisch laat inspireren door films van Hitchcock, mag je dan iets hilarisch verwachten. Materiaal genoeg. Het Brooks echter niet gelukt om een lekkere parodie te maken. Om High Anxiety een slechte film te noemen gaat net iets te ver, maar heel veel beter dan slecht is ie niet.

High Anxiety is geen opeenvolging van verhaspelde scènes uit films van Hitchcock. De film volgt een eigen dwaze verhaallijn die wordt opgeleukt met verhaspelde scènes uit films van Hitchcock. Die vorm werkt op zich goed. Het is alleen zo dat personages en gebeurtenissen binnen het basisverhaaltje zo krampachtig grappig worden weggezet dat de humoristische waarde ervan laag is.

Daarnaast zijn de geparodiëerde scènes slechts sporadisch grappig. Overbekende scènes uit The Birds en Psycho worden door Brooks weinig origineel en erg flauw verhaspeld. Veel leuker zijn de subtielere verwijzingen. Zoals de camera die onder een glazen tafel is gepositioneerd en moeite heeft om de personages aan de andere kant van het glazen blad te vangen. Een verwijzing naar de merkwaardige cameraposities die Hitchcock hanteert, vermoed ik. Of zoals de camera die zich naar een venster toe beweegt maar niet tijdig stopt. Een knipoog naar de openeningsscène van Psycho. Leuk.

Helaas worden dergelijke leuke scènes dan weer gevolgd door vervelende scènes die dat goede gevoel genadeloos om zeep helpen. Denk hier bijvoorbeeld aan Mel Brooks die in een Frank Sinatra parodie de titelsong ten gehore brengt.

De aankleding van de film is mooi en sfeervol. Of het nu een hotel is, een krankzinnigengesticht of een vuurtoren op een klif, de lokaties zouden zo uit een Hitchcock film geplukt kunnen zijn. De muziek die onder de sfeervolle lokatiebeelden is gezet, klinkt onheilspellend en brengt een vleugje suspense in de film. Niets komisch’aan, maar gewoon goed gedaan.

Het zijn deze details en een enkele grappige scène die de film enigszins vermakelijk houden.

High Anxiety viel me tegen.