A Civil Action (1998)

Dit stevige (beide voeten op de grond) meeslepende rechtbankverhaal, gebaseerd op een ware gebeurtenis, is in het bijzonder een "speel"film met John Travolta in een sterke centrale rol. Robert Duvall kreeg de Oscarnominatie. De spanning wordt langzaam opgebouwd en de afloop blijft van aanvang af ongewis.

Een hotshot-lawyer raakt betrokken bij een onsmakelijke zaak en krijgt een geweten... onvoorspelbaar! En dat een rechtszaak niet draait om de waarheid maar om wat je kunt bewijzen, dat wist ik ook nog niet.

Matig rechttoe-rechtaan geakteerd door Travolta, ijzersterk door Duvall, en ontroerend door Gandolfini. Het einde was tenminste nog vrij onverwacht, dat redde de film nog een beetje.

erg goede rechtbankfilm die precies in mijn straatje past.

vandaar de vrij hoge waardering.

uitstekende rollen van Duvall en Travolta.

al had ik het einde wat meer uitgediept,met bv beschuldigingen tijdens een rechtzaak oid.

de wederopbouw v/h advocatenkantoor

maw een goed gevoel dat er recht gesproken is.

dit had je met 10 min langer kunnen uitvoeren,zodat er een soort feel good movie overblijft

Prachtige film met een grandioze cast, de grote namen hierin zijn niet te tellen.

Gebaseerd op een waar gebeurd verhaal en aldus zeer interessant.

De prent lijkt een beetje op 'Erin Brockovich' daar het verhaal een beetje gelijkaardig is, maar beide films zijn zeer aan te raden, ik vind ze beiden uitstekend.

Erin Brockovich meets The Rainmaker. Aan die twee films moest ik bij deze herziening voortdurend denken. Prima, waar gebeurd verhaal dat de aandacht goed weet vast te houden. Robert Duvall steelt als de arrogante, schier ongeïnteresseerde klootzak zonder meer de show.

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

De hoofdrol is weggelegd voor John Travolta. Hij vertolkt de rol van advocaat Jan Schlichtmann die het moet opnemen voor het leed van een aantal gedupeerde ouders. De ouders die hun kinderen zijn kwijtgeraakt aan de gevolgen van leukemie. Dit alles wordt mogelijk veroorzaakt door vergiftigd drinkwater.

Will Smith kwam al eerder in aanmerking voor de hoofdrol. Acteur Marlon Brando werd benaderd voor de rol van Jerry Facher, maar wees dit aanbod helaas af. Robert Duvall levert een sterk staaltje acteerwerk als Jerome Facher. In een korte verklaring liet de echte Jerome Facher weten dit een hele eer te vinden. Naast Robert Duvall ontvingen Kathy Bates en Sydney Pollack een Oscar. William H. Macy, Kathleen Quinlan, John Lithgow en John Travolta werden slechts enkel genomineerd voor deze filmprijs.

Op sommige momenten in de film begint het tempo te dalen, maar is hij alles behalve saai.

3,0 *

Uitstekende film waarin een advocaat een zaak aanneemt over vervuild water die hem flink wat geld kost. Een mooi en vooral ook meeslepend verhaal waarbij het verloop zich niet gemakkelijk laat voorspellen. De cynische opening zet meteen de toon voor de rest van de film. De gehele cast zet een uitstekende prestatie neer, en mede hierdoor nog net 4.0 sterren.

IJzersterk rechtbankdrama dat net even anders afloopt dan je van dit soort films gewend bent. Prachtige rollen van John Travolta als advocaat Jan Schlichtmann) en Robert Duval als de gewetenloze advocaat Jerome Facher. Travolta weet de omschakeling van op safe spelende advocaat naar een man die oprecht betrokken bij de zaak goed waar te maken. De film kent een aantal memorabele bijrollen. James Gandofini speelt een voor zijn doen zeer relaxte rol van een werknemer van het gewraakte bedrijf en regisseur Sidney Pollack is vilein als de grote vervuiler.

“Trials are a corruption of the entire process and only fools who have something to prove end up ensnared in them. Now when I say prove, I don't mean about the case, I mean about themselves.”

Gedegen rechtbankdrama die de juridische strijd tussen advocaten spannend en meeslepend weet te maken. Dat komt vooral op het conto van de acteurs, want Travolta, Macy, Shalhoub en Gandolfini zijn allemaal erg sterk op dreef. Maar de grootste kracht van A Civil Action zit hem in het spel van Robert Duvall, die hier excelleert als ervaren en cynische advocaat. De zaak gaat over vervuild water en dode kinderen, maar regisseur Zaillian blijft ver weg van overdadig sentiment. De focus blijft op de juridische strijd en Zaillian weet dat minutieus en gedetailleerd in beeld te brengen. Gesteund door de acteurs en een ijzersterk script.

Dankzij de meesterlijke tv serie LA LAW uit de jaren ’80 (opnemen verliep toen via VHS cassetten, beste digitale generatie) waren wij in de ban van rechtbankdrama’s. Mensen die strijden voor gerechtigheid, de spanning om een zaak te winnen, de leugens van hun klant, de zware gevolgen van hun falen voor henzelf en voor de klant. Dit was opwindend, dit was gevaarlijk, dit waren nu de mensen die we wilden worden als we groot waren. Hollywood neemt zich nu eenmaal graag voor om advocaten als helden te portretteren. Ze worden opgevoerd als ofwel detectives die de waarheid achterhalen ofwel als verdedigers van de zwakken. Maar toen we A civil action voor de eerste keer zagen, was het met een beetje pijn in het hart. Onze helden waren gevallen. Want alhoewel advocaat Jan Schlichtmann (een John Travolta op dreef) ook aan de kant van de slachtoffers staat, is hij geen nobele held maar een bedreven manipulator, iemand die zich verrijkt ten koste van anderen. Wat telt is de schadevergoeding die hij heeft ontfutseld. Dat wordt reeds met verve geïllustreerd in die magistrale eerste tien minuten. Een voice over legt koeltjes uit hoe je maximale exploitatie van een handicap berekent. Dit heeft niks meer te maken met het zich inzetten voor de rechten van de slachtoffers. En al dreigt Jan een geweten te ontwikkelen in de loop van het verhaal dan nog is het ambigue. Het scenario laat immers 2 sporen open nl de evidente dat Jan gewetenswroeging krijgt, te veel affectie voor de mensen van zijn zaak ontwikkelt (een cliche van de hollywood fabriek) en dus gerechtigheid wil maar de film stipt ook aan dat hij te trots is om de zaak te verliezen aan die hoogvliegers. Zijn tegenstanders zijn namelijk prestigieuze rijke vennootschappen. Het woord ‘pride’ komt een paar keren voor, het label dat hij maar een tweederangs advocaat is ook (bv die scene met Sydney Pollack – één van die schitterende uitgeschreven scenes trouwens waarin Pollack zegt ‘put up your feet’ - waar hij aangewreven wordt niet van Harvard University te zijn). Voor mij is dit de kern van het personage. Hoogmoed komt voor de val. Effectief, hij is niet de slimste, hij heeft de strategie van zijn tegenstander niet door en laat zich vloeren, hij komt telkens een stap te laat. Hij gaat dan ook tot het uiterste om te bewijzen dat hij wel een goede advocaat is. Met rampzalige gevolgen voor zichzelf, zijn kantoor en zijn klanten. De regisseur heet Steve Zaillian, een naam die niet veel zegt misschien. Hij maakt eerder sporadisch een film en staat vooral bekend als een goede vakman. Hij verdiende zijn sporen als scenario schrijver (o.a. Schindler’s list, Gangs of New York en het knappe The Interpreter van jawel Sydney Pollack) en dat kan je zien. Vb wanneer een werknemer – we herkennen James Gandolfini in pre Sopranos tijdperk - beseft dat zijn gezin in gevaar is door de vervuiling van zijn fabriek of de mooie scene in de gang van rechtszaal als Duval een schikking voorstelt aan Jan met een dollar biljet. Scheuren als vorm van weigering. A civil action vertaalt zich vrij als burgerlijke partij stellen. Een burger die schade ondervindt door een derde. In USA neemt men snel toevlucht tot dit soort zaken en dit probleem wil de film aankaarten. Het systeem is rot en leidt tot eigenbelang. Zaillian kiest ervoor om dit niet als een zwaar melo drama of als een striemende aanklacht van een underdog te serveren maar met een light touch. Nochtans zit de maatschappij kritiek er stevig in. Dit soort advocaten noemen ze in Amerika een ambulance chaser nl ongevallen opsporen om een vergoeding los te wikkelen van welstellende derden. Zo zou je deze film kunnen zien als een opvolger voor die fantastische film The verdict uit de jaren ’80 met min of meer zelfde onderwerp en zelfde personage (Hier is Paul Newman de egoïstische advocaat). Maar die film is ernstiger en een beetje opgebouwd rond één personage terwijl ACA ruimer, breder is. Geruggensteund door een schitterende cast met William H Macey (een formidabele acteur), Robert Duvall (zijn introductie scene is opnieuw een pareltje scenarioschrijven), Tony Shalboub en Dan Hedaya (ondergewaardeerde acteur : check zijn scene met het glas water ! trouwens, die heeft in alle belangrijke tv series meegespeeld zoals Hill Street blues, St Elsewhere, het reeds genoemde LA Law, Family ties, NYPD Blue, Miami Vice en natuurlijk zijn legendarische rol bij Cheers). Jammer dat de film niet voluit gaat want men krijgt dan toch nog ietwat gerechtigheid als de schuldigen toch moeten boeten (in een epiloog na de epiloog). Maar het is geen Hollywood formule film. Als je de trailer bekijkt dan merk je dat zelfs hun eigen marketing mensen het er moeilijk mee hebben. Niet iedereen snapt blijkbaar de ironie. Personages zitten in een neerwaartse spiraal en de film blijft consequent daarin. Geen evidente ontmaskering in de rechtszaal. Geen klinkende overwinning, geen persoonlijk triomf. Toch is het stil op het einde. Als de moeder (Kathleen Quinlan) vraagt – de krop in de keel scene bij uitstek - of er nu een verontschuldiging is gekomen, weten we allemaal (inclusief Jan Schlichtmann) dat de held heeft gefaald. Films die haarfijn het menselijk te kort etaleren (dat het gebaseerd is op ware feiten zal er wel voor iets tussen zitten), koesteren wij. Dat Zaillan durft tegen de stroom in te varen bij dit genre is bewonderenswaardig en dat hij dit doet op een hoog niveau (opnieuw new classic Hollywood film) is de reden waarom wij van die film nooit genoeg krijgen. Terwijl we de minuten tellen tijdens onze duffe kantoor job durven we nog eens te dromen van een heldhaftig advocaat bestaan maar dankzij ACA weten we : dromen zijn bedrog.

een uittreksel uit mijn boek 'mijn 100 favoriete films' met op nr 83 : A civil action

Ik ben dol op rechtbankfilm en dan vooral met een sterrencast als dezen maar de film helaas heel voorspelbaar. Advocaat die ineens het licht ziet en die in een wereld die enkel draait om geld, toch anders is.

een sterk onderschatte film die volgens mij net ingaat tegen de cliché's van rechtbankdrama's.

Goede rollen van Travolta en Duvall, waar eerstgenoemde met Gandolfini een goede troef in handen leek te hebben in de zaak. Echter horen we niks meer van Gandolfini op een gegeven moment. Beetje raar. Net zoals het feit dat zo'n klein advocatenkantoortje alles, echt alles opgeeft voor een zaak waarin ze vanaf seconde 1 weten niet (amper) genoeg bewijs te hebben. Ook een beetje apart. Matige boel. Dan vond ik het soortgelijke 'Dark Waters' echt stukken beter geregisseerd.

Vandaag gezien.een ijzersterke rechtbank drama film.heb me echt prima vermaakt.echt een goeie rol van john travolta.de rest van de cast speelt het ook ontzettend goed.een goed verhaal.