I Quattro dell'Ave Maria (1968)

Eindelijk... eindelijk na jaren wachten komt ie op blu ray uit! Het befaamde Amerikaanse Kino Lorber label brengt hem op 2 september uit. Erg goed label, zal hoogstwaarschijnlijk in geheel opgepoetst nagenoeg perfect beeld worden uitgebracht.

Na weken wachten gisteren de blu ray van Kino Lorber ontvangen en meteen bekeken.

Goede transfer, met over het algemeen mooi scherp beeld, al was het af en toe ook wat wazig, maar wellicht ligt dat aan de film en het geluid was wat scherp, maar tot nu toe is dit wel de best mogelijke versie, die is te krijgen.

Ik mag het eigenlijk niet zeggen maar de 4K versie is een stuk beter.

Altijd met pindakaas...

I Quattro dell'Ave Maria is het tweede deel van de trilogie van regisseur Giuseppe Colizzi. In de basis is I Quattro dell'Ave Maria een rauwe spaghettiwestern met een grimmige sfeer. De film biedt echter meer ruimte aan humoristische momenten dan het eerste deel van de trilogie. In de film zijn de luchtige contouren van het duo Spencer en Hill al beter zichtbaar dan in het eerste deel.

Het verhaal heeft een hoofdlijn maar van die hoofdlijn wordt frequent afgeweken. De film is episodisch van opzet. De handeling zit vol dwaze en tot mislukking gedoemde acties die behalve grimmig toch ook een luchtig (soms bijna een slapstickachtig) karakter hebben. De combinatie is goed gelukt. Aan de ene kant is er het stof, de viezigheid en de grimmige actie die de Italiaanse western zo kenmerken. Aan de andere kant zijn er de donquichotterieën van de personages die een tegenwicht vormen voor de grimmige sfeer en het rauwe geweld.

In de film wordt behoorlijk veel gesproken. Met dank aan Eli Wallach, die er met zijn verbale intermezzo‘s af en toe voor zorgde dat ik de concentratie even kwijt was. De inzakmomenten worden gelukkig steeds positief opgevolgd door sfeervol beeldmateriaal van het landschap, door interessantere handelingen van de andere personages en natuurlijk door gewelddadige en komische actiescènes.

Vooral dat laatste doet Colizzi goed. Hij bereidt de kijker voor op een spannende en krachtig inwerkende gebeurtenis. Op iets noodlottigs. Op iets verschrikkelijks. Soms gebeurt dat inderdaad. Soms ook gebeurt er iets verschrikkelijk grappigs. De onvoorspelbaarheid werkt verrassend leuk.

I Quattro dell'Ave Maria is een prima spaghettiwestern. Vooral de showdown is bijzonder goed geënsceneerd en wat mij betreft het hoogtepunt van de film. Uiteraard ontbreekt de typische muziek niet. Die wordt aangenaam verzorgd door Carlo Rustichelli. Op naar La Collina degli Stivali (1969).