Lo Chiamavano Trinità... (1970)

Kleuren waren ook niet erg goed en ik vraag me af of de film in de juiste beeldverhoudingen werd uitgezonden.

Vooral in mijn vroegere jaren veel BS en TH films gezien. Niet elke film blijft even leuk zoals vroeger, maar dit blijft wel een toppertje.

De beste van het duo wat mij betreft.

Deze spagettiwesterns/comedys zijn gwoon lekker pretentieloos vermaak. De mooiste stukjes van deze films zijn altijd vlak voor het gevecht wanneer er weer een paar lui het duo een lesje willen leren. Die koppen van die 2, geweldig. Je ziet dat ze ontzettend op elkaar zijn ingespeeld. Cult.

Haha, "There was a gringo señor...he wanted to make love to my mujer"

Echt een leuke vermakelijke film. Niet veel bijzonders, zeker de acteerprestaties niet maar het zit nog wel redelijk in elkaar en is gewoon niks anders dan leuk om naar te kijken.

Wederom een vermakelijke film van Spencer en Hill.

De scene waarin de twee stoere mannen Hill een lesje willen leren is gewoon onvergetelijk.. Daarnaast kent de film nog meer van dit soort prachtige scenes. Dit samen met het lekkere muziekje dat gedurende de film te horen was, was het zeer goed te doen.
Het eindgevecht duurde wat mij betreft iets te lang en was ietwat te overdreven.

Al met al was het een vermakelijke film die 3,5 sterren waard is.

grappig en nog steeds leuk om te kijken .

geen hoogstandje .

Onderhoudend en prachtige achtergrond en prachtige spaghetti western.

De eerste film die ik bewust zie van Hill en Spencer. Vroeger als klein kind wel wat films wat dat koppel gezien, maar daar kan ik me niets meer van herinneren. Dit is verder een prima western, met lekker veel humor en flink wat actie en ook wat sterke western momenten. Een beetje een mix tussen een spaghetti western en een actie komedie is dit. Dat pakt prima uit.

Heb me prima vermaakt. De twee heren vormen een erg sterk koppel en ik heb vooral gelachen om Terence Hill. Het muziekje was regelmatig langkwam was erg leuk. De actie was ook prima, al vond ik wel dat het eindgevecht te lang duurde. Een meesterwerk was het niet, maar dus wel leuk vermaak, dit Lo Chiamavano Trinità. Deel twee zal binnenkort volgen en ik ben eigenlijk ook wel benieuwd naar meer van dit koppel. Ook hun ´´gewone actie komedies´´ lijken me wel geinig.

3*, voor dit leuke filmpje.

Aardig om een keertje te bekijken, grappig en leuke knokpartijen.

Bud Spencer en Terence Hill valt toch onder m'n guilty pleasure. Ik hou wel van dit duo en zag meerdere films van hen als kind. Veel kan ik me van die films niet echt meer herinneren (buiten enkelingen na zoals Miami Cops). Tijd dus om ze opnieuw op te zoeken. Deze film staat nog aan het begin van hun samenwerking en wordt mee de formule van hun latere films. Tegen elkaar wat kibbelen, een hoop knokpartijen en de nodige humor.

Maar ook als spaghetti western werkt deze film. Deze film is nog voor My name is Nobody, de samenwerking van Terence Hill met Sergio Leone. Hier is de regie van Enzo Barboni, die later zou meewerken aan de films van Spencer en Hill. De film is wat luchtiger dan de Leone films, maar trapt zeker niet in de val van de parodie. Het blijft een spaghetti western, maar weliswaar met komische elementen. Franco Micalizzi is dan wel een kleine garnaal tegenover Morricone, maar is zeker niet slecht. Zijn muziek past perfect bij de wat komische aanpak van de spaghetti western.

Een geweldige film en ik hoop dat de andere Spencer en Hill films evengoed gaan meevallen.

Van alle spaghetti,s en daar heb ik er veel van opgeruimd, heb ik er nog wat bewaard waaronder deze,gelukkig wilden ze absoluut geen serieuze western’s maken van dit

duo .

Ondanks de vele hilarische schots zijn er te vele slappe stukken bij , voor de film te boeien.

Na een tijdje gaat het vervelen en skip ik alleen de leukste stukken eruit

Aardige western, die goede scenes afwisselt met onnodige tussenstukken. Het verhaal is behoorlijk mager, maar dankzij Spencer en vooral Hill blijft het wel leuk om naar te kijken. Het begin is redelijk, het eind teleurstellend.

domme film.

Ik had deze Spencer-Hill film natuurlijk al eens gezien maar dat was toch wel een heel tijdje geleden (Werd 3 jaar geleden voor het laatst uitgezonden op de NL tv) dus werd toch maar eens tijd voor herziening.

Terence Hill, een zon geblakerde, luie low-life komt aan in een klein stadje waar hij zijn broer (Bud Spencer) voor het eerst in lange tijd weer eens ontmoet (Maar niet voordat hij een pan met bonen naar binnen heeft gewerkt). Het zal niet de eerste keer zijn dat zo'n stadje geteisterd wordt door wat tuig en dat is ook hier het geval. In dit geval is het een figuur genaamd ''Major Harriman'', een wat gayige rol van Farley Granger, die het stadje en de boerenbevolking erbuiten in z'n greep houdt.

Terence Hill is natuurlijk een leuke verschijning in het western genre maar het is vooral de chemie tussen hem en Bud Spencer (Die een heerlijk hilarische rol speelt als de brommerige broer ''Bambino'') die de film draagt. Het is vooral Spencer die zonder er al te veel moeite voor te doen voor erg veel humor zorgt. Verder is een andere notabele rol de rol van Remo Capitani als de leider van de bandieten bende, die het erg leuk doet en een zeer vermakelijk character neer zet.

De kwaliteiten in de spaghetti western genre die bijvoorbeeld Sergio Leone wel had heeft Enzo Barboni overduidelijk niet. Maar dat weerhoudt hem er niet van een zeer vermakelijke western neer te zetten die een stuk minder serieus van toon is dan bijvoorbeeld de Dollar trilogie van Leone (denk aan over de top vuistgevechten en humoristische one liners) maar tegelijkertijd niet dus danig over de top gaat dat het vervelend wordt.

Top vermaak weer met Hill en Spencer.

Heerlijk jeugdsentiment, deze film keek je vroeger als jochie vooral voor Terence Hill en Bud Spencer (geweldig duo) en dan met name als hij ergens op een Duitse zender te zien was (daar klonk het gewoon het beste in). Het eenvoudige verhaal is best leuk, visueel ziet het er ook aardig uit, er valt voldoende te lachen en er zit ook meer dan voldoende leuke actie (met name de knokpartijen zijn altijd hilarisch en vaak gecombineerd met geweldig muziek) in. Terence Hill en Bus Spencer doen het heel leuk en de Trinity films behoren toch wel tot de beste western films van dit leuke duo.

Prima vermaak. Bud Spencer en Terence Hill vormen een leuk duo en maken van They Call Me Trinity een leuk filmpje dat zelfs zo'n succes werd dat hier nog de nodige vervolgen uit zijn voortgekomen. Veel meer dan vermakelijk vond ik het echter niet. Leuke, komische momenten zijn die waarin Spencer wordt geactiveerd en de grote grijns van Hill is ook altijd behoorlijk aanstekelijk, maar op momenten dat er weinig te lachen valt, zakt de aandacht vaak wat weg en is het maar moeilijk de gedachten erbij te houden. Neemt niet weg dat ik bij vlagen wel aardig heb kunnen genieten van deze bijzondere spaghettiwestern.

Voor mij zijn Bud Spenger en Terence Hill twee acteurs uit mijn jeugd.

De tijd dat mijn vader mij mee nam naar de bioscoop om naar dit knok duo te gaan kijken.

En nu vele jaren later kan ik nog steeds goed naar dit duo kijken al maken ze op mij lang niet zoveel indruk meer als toen ik ze in de bios zag.

Zo ook deze film niet die bij vlagen best nog wel leuk is maar er zitten ook saaie stukken tussen .

Ook met het fluitdeuntje had ik niks mee en de omgeving waar de boeren een nieuw leven proberen op te bouwen vond ik er ook maar troosteloos uit zien .

Dit zijn punten die ik wel belangrijk vind om mij in de juiste western sfeer te brengen .

Het western stadje daar aan tegen vond ik dan weer wel sfeervol .

Sommige scenes van deze film blijven mij wel bij zoals in het begin dat Hill een flink portie bonen naar binnen werkt .

Al met al vond ik dit nog een redelijke film van het duo.

Eye eert overleden Bud Spencer met knokavond|Film en uitgaan| Telegraaf.nl

Je zou er toch honger van krijgen. Hoe de verhongerde Terence Hill verdimme dat bord / die pan bruine bonen op zit te vreten, bij de konijnen af. Ik zou bijna een pot van Hak opentrekken. Heerlijk. 'They Call Me Trinity' is echt een bijzonder fijne, sfeervolle, luchtige western. Geen stress te bekennen daar. De openingsscene zegt alles. Hill die z'n paard maar wat laat rijden en zelf lekker achterop blijft liggen.

Het duo Spencer - Hill laat je tijdens het zien soms wensen ook daar in het oude westen te zijn. Beetje rondrijden, wat in de Saloon zitten, beetje knokken, drinken, eten, een simpel plannetje smeden.. en héél zo nu en dan een bad. Leventje hoor. Heb genoten. Veel onzinnige, maar erg lollige ''gevechten'', mooie locaties, de 'shut up's' van Spencer zijn hilarisch en al met al is dit gewoon heerlijk vermaak.

Vrijdag 11 november te zien in EYE in het kader van Cinema Egzotik.

"Good evening Sheriff."

"Shut up!"

"This one is new to me... he's very pretty!"

Eén van de grappigste spaghetti westerns ooit met het beste komische duo ooit: Bud Spencer en Terence Hill.

30 jaar geleden had ik hem waarschijnlijk wel goed gevonden.

Gisteravond, na vele jaren, nog eens opnieuw gezien, en toch weer leuk bevonden.

De choreografie van de vuistgevechten blijft indrukwekkend.

Hill is m.i. toch echt wel een toppertje onder de Italiaanse western acteurs.

Morgen deel twee ook nog maar eens bekijken denk ik.

Helaas niet in de juiste beeldratio op TV vertoond

Jeugdsentiment. Fijne muziek overdreven knokken en een gladaal hill.. gewoon dom prima vermaak.

Vorige week was-ie op TV. Even een paar minuten van meegepakt (helaas geen tijd om hem helemaal te zien)

In mijn jeugd heb ik vrijwel alle Spencer/Hill films wel eens gezien, maar vrijwel altijd met Duitse nasynchronisatie. Erg grappig dat de Duitse stem van Bud veel beter bij hem past dan zijn eigen, of althans origineel Engelse stem.

Ik heb werkelijk geen idee wat de originele stemmen zijn bij dit soort films. In interviews blijkt Bud redelijk Engels te kunnen spreken, zij het met een dik accent. In de jaren 90 serie 'Extralarge' hoor je ook zijn eigen stem. Hill spreekt redelijk accentloos Engels.

Erg matig.

Ik had er meer van verwacht, van mijn eerste 'Trinity'. Western en komedie is al vrij delicate combinatie, maar op zich kan het wel. Eerder dan grappig is het luchtig hoe Terence Hill de film ingesleept komt. Typische spaghetti-intrede, ondersteund door een aanstekelijk deuntje. De luchtigheid staat de charme niet in de weg, integendeel.

Maar na een tijdje wordt het allemaal wat fragmentarisch. De relatie van Hill met z'n trouwe kompaan Bud Spencer is helaas niet zo interessant, en het duurt nogal vooraleer de film 'gezet' is. De humor bestaat dan nog eens te vaak uit gedateerde en knullig ogende vuistgevechten - knokpartijtjes in westerns kunnen me zelden bekoren.

Het is dus allemaal net niet. En daar wegen de positieve zaken zoals de muziek, de stoffige sets en de verrimpelde karakterkoppen niet tegen op.

2

Helemaal eens met onderstaande quote van Sergio Leone die natuurlijk zelf veel beter kan regisseren.

Het eerste kwartier is grandioos, slap gelegen door de slappe humor. Inspiratie voor "Atom Heart Mother" van Pink Floyd uit 1970 ? Zou zomaar kunnen, "Alan's Psychedelic Breakfast" Alleen het eitje ontbreekt.