The Serpent and the Rainbow (1988)

Aardige film waarin een antropoloog op zoek gaat naar een poeder dat de doden zou doen herrijzen. Een wat rommelig begin en ook de voice-over komt niet helemaal uit de verf. Gelukkig wordt deze horror-thriller over voodoo en bijgeloof al redelijk snel wat boeiender. Mooi locatiewerk waardoor de film wat realistischer oogt.

Vind hem niet zo geweldig als de meesten hier. Ook al is de filmposter wat misleidend, want exacte shot vindt nergens in de film plaats, ik vond hem een van de machtigere hoezen tussen al die andere gave posters uit die tijd. Ik pakte hem zo op en dacht, whoa, moet je dat zien, ze hebben een gevaarlijke vampier laten ontsnappen door zijn kist open te kraken. De verbeelding deed zijn werk al was het niet echt het plot van de film, mede door de misleiding. Voor mij een beetje een tegevaller zoals Shocker. Ik zou graag willen dat Wes meer films had gemaakt vergelijkbaar met zijn (verbeterde) versie van een twilight zone-verhaal genaamd 'a little peace and quiet'. Dat is mijn échte favoriet en beste van Craven.

Tof voodoo filmpje. Sowieso wel iets dat mij aanspreekt. Pulserende drums, driftige dansjes en kleurrijk uitgedoste en opgeverfde inboorlingen die zich met allerlei duistere praktijken inlaten. Ideaal sfeertje voor wat hallucinante horror met enge dromen en dergelijke. Die met de kaarsen is niet de enige die er mag zijn. Leuk dat Pullman hier de kar trekt, maar het zijn vooral de Haïtianen die de aandacht trekken. Er zitten een paar flinke griezels tussen. Naast de voice over valt er vast nog wat op aan te merken en een nachtmerrie die je angstzweet bezorgt, zit er al met al niet in, maar Craven komt een heel eind op Haïti. I wanna hear you scream!

Fabulous films blu ray ziet er goed uit zowel beeld als sound toppie

Film is persoonlijk niet Craven z'n beste maar ook zeker niet de minste, kijkt goed weg met paar spannende momenten erin verwerkt.

Dat schijnt een gecutte versie te zijn....

Beste uitgave momenteel lijkt me de Shout Factory BR.

Als dat zo is baal ik eigenlijk wel beetje..... zowel die engelse als duitse uitgaves zijn vaker cut

De beste voodofilm die ik tot nu toe heb gezien. In tegenstelling tot het vrij brave I walked with a Zombie gaat het hier niet zozeer om de rituelen zelf, maar wel om de effecten van de voodoo. De momenten dat het hoofdpersonage hallucinaties beleefd zijn de beste. Bill Pullman weet dit nachtmerrie gevoel zeer goed over te brengen. Ook de mooie Cathy Tyson zet een goede rol neer. Maar het is vooral een glansrol van de slechterik gespeeld door Zakes Mokae, die kwam echt wel erg eng over. De film moet het echt meer van de hallucinatiescènes hebben dan van het verhaal. Goede effecten, film verveelde op geen enkel moment.

Voodoofilm die geïnspireerd is op een boek van Wade Davis. En als ik de goede man op zoek op internet blijkt dat de film (boek) op hem gebaseerd moet zijn. In 1982 ging antropoloog Wade Davis weldegelijk op expeditie naar Haïti en identificeert twee medicijnen die gebruikt werden bij traditionele zombieficatie rituelen. Bill Pullman die Dennis Allan speelt, lijkt zelfs sprekend op hem. En er is soms ook een voice-over waardoor het lijkt alsof we naar een soort videodagboek kijken. Toch is niet alles correct want de dictatuur van de Duvaliers werd pas in 1986 omver geworpen. Echter vormt dit wel een zeer eng en prachtig decor voor de voodoo. Aan het begin van de film deed het me vluchtig denken aan Cannibal Holocaust maar als de film dan echt van start gaat is de film veel meer dan dat! Het is zeer spannend en de lekkere goed gedoseerde horror, zeker in de hallucinatiescènes, maken van deze film een waar kijkgenot.

Was ongeveer omtrent 1990, dat ik dit juweeltje huurde op VHS. Nu 28 jaar later, vanavond herzien. Spannend, beklemmend en uiterst sfeervol verfilmd vond ik toen en is het nu nog. De film heeft absoluut niet in alles ingeboet. Was weer zeer genieten. Wel 1 van mijn favorieten van Wes Craven.

De negende film van Wes Craven die ik zie en zonder meer zijn beste als je het mij vraagt. Heerlijk broeierige, sfeervolle film voor wie houdt van voodoo, hallucinaties en sjamaans. Geen standaard zombiestuff.

Aardig filmpje, maar geen topper.

Matig.

Geen volbloed horror, maar het is wel leuk dat de bekende zombietaferelen gepasseerd worden en we een keertje de voodoo variant voorgeschoteld krijgen. Niet dat het meteen zoveel beter is, maar het is in ieder geval wel weer eens wat anders dan de ondertussen overbekende zombiezooi. Ook omdat een heel deel van de film in Haiti geschoten is.

Wel een beetje jammer dat Craven met een overdaad aan plot zit. Zo probeert hij hier wel een sfeer op te bouwen, maar telkens wanneer het een beetje spannend of sfeervol wordt, moet hij weer een stap terugzetten om het plotje verder te helpen. En het hele gedoe rond Allan's zoektocht is helemaal niet zo interessant, zeker niet wanneer hij halverwege ook nog even terug naar Amerika moet. Het haalt alleen maar het tempo uit de film.

Effecten zijn verder wel enigszins charmant, al is het af en toe ook gewoon wat crappy. Echt eng of smerig wordt het zeker niet, daarvoor is het teveel een spookhuis niveautje, maar dankzij de setting is het bij momenten wel best aardig. Ach ja, voor een keertje viel het best mee, maar zeker geen uitschieter in Craven's oeuvre.

2.0*

Prima voodoo film, heb me hier prima mee vermaakt.

Temidden van oorlogsweek toch nog even een greep in de griezel stapel zo rond 23:30 gisteravond met deze Wes Craven. Een film die ik overigens totaal niet kende en alleen maar meenam vanwege de naam Craven. Wat te verwachten wist ik niet, maar al vechtend tegen de slaap bleek dit toch wel een aparte film.

Van het begin met de sjamaan moet de film het overigens niet hebben, net als de cast van Bill Pullman. Niet dat ik iets tegen Pullman heb maar hij is toch vaak van het luchtigere en komischer werk en lijkt aanvankelijk niet helemaal op zijn plaats in een dergelijke film met sfeer. Want hoewel het allemaal een beetje gekunsteld is waarom Dr. Dennis er op uit gestuurd wordt valt de sfeer en mysterie van meet af aan niet te ontkennen en heeft de film fraai opgebouwde momenten rond de Voodoo en kleine schrikmomenten.

De vreemde zaken en mysterie krijgen meer gewicht met alle nachtmerries en betrokkenheid van Allan, hoewel het jammer te noemen is dat er niet een iets beter verhaal zit achter Dr. Alan's onderzoek, zijn er pareltjes qua opgebouwde scènes met de nodige gruwel of bevreemding. Neem bijvoorbeeld de nachtmerrie met het bootje en de doodskist die vol bloed loopt of het etentje dat uit de hand loopt. Net zo fraai is de vergiftiging in het einde opgebouwd qua camerawerk en is het vergefelijk dat er weinig zombies in voorkomen, maar goed het draait ook veel meer om de Voodoo natuurlijk. Ik kan dan ook niet anders zeggen dat ik The Serpent and the Rainbow niet zozeer als horror ervaar maar meer als thriller/mysterie en best wel goed ook.

En zo verrast deze Wes Craven in positieve zin terwijl hij wellicht niet een heel sterk onderbouwd verhaal heeft en een Pullman waar wat twijfel over was, maar Pullman presteert richting het einde voldoende en wauw...wat worden er een aantal scènes fantastisch opgebouwd en wordt er een fijn sfeertje gecreëerd. Het mag duidelijk zijn dat dit best wel beviel. Zijn er meer mensen die herhaaldelijk net als ik aan James Bond Life and let die moesten denken...?

Door de afbeelding op de VHS cover heb ik heel mijn leven gedacht dat The Serpent and the Rainbow een vampieren film was, of op zijn minst ondoden die tot leven komen. Ik heb geen moment gedacht dat het met Voodoo op Haiti te maken had, laat staan dat ik ooit heb gedacht: "Hee. dat is Bill Pullman!". Er zitten toffe scènes in, maar Voodoo-rituelen zijn wel wat out there voor deze nuchtere vent. Dan is het toch wat lastig om er echt in te komen.

Maar het moet gezegd worden: dit lijkt me een bijzonder onaangename trip, wat Pullman allemaal moet doorstaan.

3,1*